Το 1954, προσκληθήκαμε στην 25η τάξη της Γαλαάδ. Το όνειρό μας να γίνουμε ιεραπόστολοι έπαιρνε σάρκα και οστά! Πήγαμε με πλοίο στη Νέα Υόρκη και αρχίσαμε ένα πρόγραμμα εντατικής μελέτης της Γραφής. Στα πλαίσια των μαθημάτων, έπρεπε να κάνουμε και ισπανικά. Ο Χάρβεϊ δυσκολευόταν πολύ γιατί δεν μπορούσε να προφέρει το «ρο» όπως πρέπει στα ισπανικά.

Κάποια στιγμή, οι εκπαιδευτές ανακοίνωσαν ότι όσοι ενδιαφέρονταν να διοριστούν στην Ιαπωνία μπορούσαν να γραφτούν σε μαθήματα ιαπωνικής. Αποφασίσαμε ότι θα ήταν καλύτερο να αφήσουμε την οργάνωση του Ιεχωβά να επιλέξει τον διορισμό μας. Λίγο αργότερα, ο Άλμπερτ Σρόντερ, ένας από τους εκπαιδευτές, έμαθε ότι δεν είχαμε γραφτεί και μας είπε: «Σκεφτείτε το λίγο ακόμα». Επειδή και πάλι διστάζαμε, ο αδελφός Σρόντερ είπε: «Οι άλλοι εκπαιδευτές και εγώ σας έχουμε ήδη συμπεριλάβει στην τάξη. Για δείτε αν μπορείτε να τα καταφέρετε με τα ιαπωνικά». Ο Χάρβεϊ βρήκε πιο εύκολη αυτή τη γλώσσα.