Οι Σπουδαστές της Γαλαάδ—Ενωμένοι Παρά το ότι Διαφέρουν
ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ από εφτά χώρες που διαφέρουν πάρα πολύ μεταξύ τους, όπως η Φινλανδία, η Ιταλία και η Αυστραλία—24 άτομα με 24 διαφορετικές προσωπικές ιστορίες. Όμως, ένας κοινός στόχος τους ενώνει—το να υπηρετήσουν τον Θεό στον ξένο ιεραποστολικό αγρό.
Αλλά πώς είναι δυνατόν μια τόσο διαφορετική ομάδα ανθρώπων να είναι ενωμένη έχοντας τον ίδιο σκοπό; Για να πάρουμε απάντηση ας γνωριστούμε καλύτερα με μερικούς από τους σπουδαστές της 82ης τάξης της Βιβλικής Σχολής Γαλαάδ της Σκοπιάς—μια σχολή που έχει σαν σκοπό να εκπαιδεύει Μάρτυρες του Ιεχωβά για ιεραποστολικό έργο σε ξένες χώρες.
‘Έμαθα να μην Εμπιστεύομαι τη Θρησκεία’
Αν και αρκετοί από τους σπουδαστές είχαν μεγαλώσει ως Μάρτυρες, άλλοι έγιναν Μάρτυρες πιο πρόσφατα. Ο Άλβιν, ένας μαύρος που μεγάλωσε στο Σικάγο των Η.Π.Α., περιγράφει τα ταραχώδη νεανικά του χρόνια στην πόλη, με τον εξής τρόπο: «Έφυγα από το σπίτι στα 13 μου χρόνια για να ζήσω με την αδελφή μου. Αφού είχα περισσότερη ελευθερία μακριά από το σπίτι, άρχισα να συναναστρέφομαι με νεαρά άτομα που έπιναν οινοπνευματώδη ποτά και έπαιρναν ναρκωτικά. Για να προστατευόμαστε, οι φίλοι μου και εγώ σχηματίσαμε μια συμμορία και δοκιμάσαμε τη βία και τα σκληρά ναρκωτικά, που χαρακτηρίζουν αυτόν τον τρόπο ζωής. Αφού ενήλικα άτομα, συμπεριλαμβανόμενου και ενός Βαπτιστή κληρικού, πουλούσαν τα παράνομα ναρκωτικά σ’ εμάς, έμαθα να μην εμπιστεύομαι ούτε τους μεγαλύτερους ανθρώπους ούτε και τη θρησκεία. Έτσι, όταν η αδελφή μου άρχισε να μελετά την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, δεν είχα ούτε και σ’ αυτούς εμπιστοσύνη.
»Η ανάμειξή μου σε μια φυλετική οργάνωση αποτέλεσε ένα σημείο στροφής για τον τρόπο της σκέψης μου. Αυτοί είχαν την αντίληψη ότι χρειαζόμαστε μια καλύτερη κυβέρνηση. Προσπαθούσαν να οργανώσουν όλους τους μαύρους και να ενώσουν όλες τις συμμορίες ενάντια στους λευκούς. Βέβαια αυτό θα το πραγματοποιούσαν με βίαια μέσα. Άρχισα να καταλαβαίνω ότι αυτή δεν ήταν η απάντηση στα προβλήματα του ανθρώπου.
»Έτσι στράφηκα στη θρησκεία για απαντήσεις. Ήρθα σε επαφή με τους Αντβεντιστές της Εβδόμης Ημέρας αλλά απογοητεύτηκα. Τελικά συμφώνησα να μελετήσω την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες. Μετά από ένα χρόνο βαφτίστηκα».
Ο Άλβιν θυμάται μια εμπειρία που είχε ενώ κήρυττε από σπίτι σε σπίτι. «Επισκέφθηκα το σπίτι δυο αρχηγών συμμοριών που προηγουμένως ήταν εχθροί μου. Πριν γνωρίσω την αλήθεια είχα μαλώσει μαζί τους. Η συμμορία μας επέστρεψε στη γειτονιά τους και πυροβόλησε με όπλα τα παράθυρα του σπιτιού τους. Αργότερα αυτοί πήραν εκδίκηση πυροβολώντας δυο από τους συντρόφους μου καθώς έβγαιναν έξω από ένα κατάστημα. Τώρα βρισκόμουν εδώ στην πόρτα τους με το άγγελμα της Βασιλείας. Όταν με είδαν, αυτοί άρχισαν να γελούν με δυσπιστία. Αισθάνθηκα ανακούφιση που αυτοί δεν με θεωρούσαν πια σαν απειλή.
»Είμαι ευγνώμων στον Ιεχωβά που έχει προμηθεύσει αυτό το πρόγραμμα εκπαίδευσης το οποίο έφτασε μέχρι τη γειτονιά μου αλλά και στην καρδιά μου. Τώρα, η σύζυγός μου Μπέττυ και εγώ μπορούμε να αφιερώσουμε τη ζωή μας στην υπηρεσία του Ιεχωβά και να χρησιμοποιήσουμε αυτό το πρόγραμμα διδασκαλίας στον ιεραποστολικό αγρό για να βοηθήσουμε άλλους».
‘Αυτή Είναι η Ζωή Μας’
Ο Μάρτιν έχει κάνει δυο φορές το γύρο του κόσμου ταξιδεύοντας με το Βρετανικό Εμπορικό Ναυτικό πριν εγκατασταθεί ξανά στην Αγγλία, την πατρίδα του. Τι τον δίδαξαν οι εμπειρίες του; «Κοίταζα πάντα την πραγματικότητα κατάματα. Αναρωτιόμουν αν ήταν ποτέ δυνατόν να λυθούν τα προβλήματα του κόσμου. Συζήτησα με τη μελλοντική μου σύζυγο την Ελβίρα τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι». Και συνεχίζει: «Τότε, ένα βροχερό απόγευμα, ένας νεαρός Μάρτυρας χτύπησε την πόρτα μου. Μου έδειξε από την Αγία Γραφή ότι ζούμε στις έσχατες μέρες. Έμεινα έκπληκτος. Άρχισα να μελετώ την Αγία Γραφή και να παρακολουθώ τις Χριστιανικές συναθροίσεις. Τελικά και οι δυο μας βαφτιστήκαμε. Ήταν το καλύτερο πράγμα που κάναμε ποτέ!»
Αλλά γιατί διάλεξαν την ολοχρόνια υπηρεσία αντί να ακολουθήσουν μια κοσμική καριέρα με πλήρη απασχόληση; Η Ελβίρα δίνει την απάντηση: «Αντιληφθήκαμε αρκετά σύντομα ότι τα χρήματα δεν φέρνουν ευτυχία. Ο Μάρτιν είναι ένας επιδέξιος φούρναρης έτσι θα μπορούσε να βρει μια εργασία μερικής απασχόλησης. Δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία γι’ αυτό—η υπηρεσία ήταν η ζωή μας».
Ο Χέικι, από τη Φινλανδία αφηγείται μια παρόμοια εμπειρία: «Ήμουν 16 χρονών όταν ένας συμμαθητής μού μίλησε γι’ αυτά που είχε μάθει από την Αγία Γραφή. Έτσι άρχισα και εγώ να μελετώ με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά επίσης. Ωστόσο, ο πατέρας μου διευθέτησε ώστε αρκετοί Λουθηρανοί κήρυκες να προσπαθήσουν να διορθώσουν τον τρόπο που σκεφτόμουν. Έπειτα από διάφορες συναντήσεις με αυτούς τους κληρικούς αυτοί απογοητεύθηκαν. Ήμουν ικανότερος απ’ αυτούς στο να εξηγώ τις Γραφές. Ούτε μια φορά δεν άνοιξαν την Αγία Γραφή».
Λίγα χρόνια αργότερα ο Χέικι άρχισε να υπηρετεί ως ολοχρόνιος σκαπανέας διάκονος. Έπρεπε όμως να πάρει μερικές δύσκολες αποφάσεις. Εξηγεί: «Σπούδαζα αρχιτεκτονική στο πανεπιστήμιο, γεγονός που με ανάγκασε να χρεωθώ. Μετά από δυο χρόνια άφησα τις σπουδές μου και τελικά άρχισα να κάνω σκαπανικό. Δεν είχα εργασία ούτε εκπαίδευση για εργασία, είχα όμως χρέη που έπρεπε να πληρώσω. Ωστόσο, ο Ιεχωβά πάντοτε προμήθευε τα αναγκαία».
Αλλά γιατί ο Χέικι και η σύζυγός του Ανν διάλεξαν το ιεραποστολικό έργο; Η Ανν απαντά: «Καθώς κάναμε σκαπανικό μάθαμε ότι ήταν καλό να αφήσουμε τον Ιεχωβά να διαλέξει το διορισμό μας. Επιπλέον έχουμε καλή υγεία και δεν δεσμευόμαστε από οικογενειακές υποχρεώσεις».
Πριν ο Ματς μάθει την αλήθεια από το Λόγο του Θεού, ήταν αθεϊστής και είχε μεγάλη προτίμηση για την κομμουνιστική ιδεολογία στην πατρίδα του τη Σουηδία. Ο Ματς εξηγεί: «Η θρησκεία αντιπροσώπευε για μένα έναν άπληστο και σκληρό θεό εξαιτίας της διδασκαλίας για την κόλαση και την ευλογία των πολέμων. Δεν ήθελα να έχω σχέσεις με έναν τέτοιο θεό, έτσι η πολιτική ήταν η μοναδική ελπίδα στο μυαλό μου. Ωστόσο, ο θείος μου επανειλημμένα με προσκάλεσε στο σπίτι του. Δίσταζα να πάω γιατί ήξερα ότι αυτός ανήκε σε κάποιο Χριστιανικό δόγμα.
»Ωστόσο, όταν σε κάποια περίσταση τον επισκέφθηκα του έκανα κήρυγμα σχετικά με τα πολιτικά μου ιδεώδη. Με άκουσε ήρεμα και έπειτα μου παρουσίασε αποδείξεις για την αλήθεια της Αγίας Γραφής. Άρχισε μια οργανωμένη μελέτη της Αγίας Γραφής μαζί μου. Σύντομα αποφάσισα να παραιτηθώ από το στρατό. Οι ανώτεροί μου στο στρατό ξαφνιάστηκαν. Έστειλαν ακόμη και έναν ιερέα για να μιλήσει μαζί μου. Ρώτησα τον ιερέα αν πίστευε ότι η απόφασή μου ήταν βασισμένη στην Αγία Γραφή. Μετά από μια μεγάλη παύση είπε, ‘Ναι’. Δέκα μήνες αργότερα βαφτίστηκα».
Ο Ματς δαπάνησε έξι χρόνια στη βόρεια Σουηδία κοντά στον Αρκτικό Κύκλο στην υπηρεσία σκαπανέα. Και πώς αισθάνεται για την ολοχρόνια υπηρεσία και για το ιεραποστολικό έργο; «Ποτέ δεν σκέφτηκα να την εγκαταλείψω. Είμαι τελείως ελεύθερος να πάω σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Ήταν απλώς φυσικό να κάνω αίτηση για τη Σχολή Γαλαάδ».
Ενότητα στο Σκοπό
Ο Τέρρυ και η Λώρη είναι ένα παντρεμένο ζευγάρι από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτοί αποτελούν ένα παράδειγμα της ποικιλίας που υπάρχει στην 82η τάξη της Γαλαάδ. Ο Τέρρυ έμαθε την αλήθεια ενώ ήταν νεαρός, όταν κάποιος συνάδελφος του έκανε μαρτυρία στην εργασία του. Σε αντίθεση η Λώρη αντιπροσωπεύει την τέταρτη γενιά Μαρτύρων στην οικογένειά της. Αυτή συνοψίζει ίσως τα συναισθήματα που έχει η τάξη για την ενότητα στο σκοπό της ιεραποστολικής υπηρεσίας: «Είμαι απόλυτα βέβαιη ότι αυτό είναι το μέρος που ο Ιεχωβά θέλει να είμαστε».
Τι υποκίνησε αυτήν την ομάδα ανθρώπων με τόσο διαφορετικό παρελθόν να ενωθεί στον μοναδικό σκοπό του ιεραποστολικού έργου; Ο κάθε σπουδαστής λατρεύει τον ίδιο Θεό, τον Ιεχωβά. Ο καθένας τους ωφελείται από την ίδια κατεύθυνση που δίνει ο Λόγος και η οργάνωση του Ιεχωβά. Τώρα, όλοι τους είναι πρόθυμοι να σταλούν στα πέρατα της γης για να κηρύξουν τα καλά νέα της Βασιλείας.—Ησαΐας 6:8· Ματθαίος 24:14.
[Εικόνες στις σελίδες 16, 17]
Ο Άλβιν Τέυλορ (ένθετο) όταν ήταν μέλος συμμορίας και τώρα ως σπουδαστής ιεραπόστολος (πρώτη σειρά) με τη σύζυγό του Μπέττυ, και τον Μάρτιν και την Ελβίρα Έβανς
Η Σχολή Γαλαάδ βρίσκεται σ’ αυτά τα κτίρια διεύθυνσης στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης
[Εικόνα στη σελίδα 18]
Η βιβλιοθήκη της Σχολής με τον Τέρρυ (δεξιά) και τη Λώρη (κέντρο) Γκις που μελετούν στο πρώτο τραπέζι και τον Χέικι και την Ανν Σουμαλεΐνεν (πίσω δεξιά)