ΠΩΣ ΕΔΙΝΑΝ ΣΤΟΥΣ ΒΙΒΛΙΚΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ

7, 8. Πώς αποτέλεσε παράδειγμα ο λαός του Ιεχωβά στους Βιβλικούς χρόνους συνεισφέροντας (α) για συγκεκριμένα έργα; (β) για την υποστήριξη του έργου γενικά;

⁷ Το να δίνουμε από τους προσωπικούς μας πόρους βρίσκει ισχυρό έρεισμα στη Γραφή. Σε μερικές περιπτώσεις, ο λαός του Ιεχωβά συνεισέφερε για συγκεκριμένα έργα. Για παράδειγμα, ο Μωυσής ζήτησε δωρεές για την κατασκευή της σκηνής της μαρτυρίας, όπως έκανε και ο βασιλιάς Δαβίδ για την οικοδόμηση του ναού. (Έξοδ. 35:5· 1 Χρον. 29:5-9) Την εποχή του βασιλιά Ιωάς, οι ιερείς χρησιμοποίησαν τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν για να επισκευάσουν τον οίκο του Ιεχωβά. (2 Βασ. 12:4, 5) Στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία, όταν οι αδελφοί έμαθαν για την ανάγκη που προέκυψε εξαιτίας μιας πείνας, «αποφάσισαν, ο καθένας σύμφωνα με τις δυνατότητές του, να στείλουν βοήθεια στους αδελφούς της Ιουδαίας».​—Πράξ. 11:27-30.

⁸ Σε άλλες περιπτώσεις, ο λαός του Ιεχωβά έδινε οικονομική υποστήριξη σε εκείνους που ηγούνταν στο έργο. Υπό τον Μωσαϊκό Νόμο, οι Λευίτες δεν έλαβαν κληρονομιά όπως οι υπόλοιπες φυλές. Αντ’ αυτού, οι Ισραηλίτες τούς έδιναν το δέκατο, πράγμα που επέτρεπε στους Λευίτες να μένουν προσηλωμένοι στο έργο τους στη σκηνή της μαρτυρίας. (Αριθ. 18:21) Αργότερα, ο Ιησούς και οι απόστολοί του ωφελήθηκαν παρόμοια από τη γενναιοδωρία των γυναικών «οι οποίες τους υπηρετούσαν από τα υπάρχοντά τους».​—Λουκ. 8:1-3.

9. Από πού προέρχονταν οι συνεισφορές στο παρελθόν;

⁹ Φυσικά, τέτοιες δωρεές προέρχονταν από διάφορες πηγές. Όταν οι Ισραηλίτες συνεισέφεραν για την κατασκευή της σκηνής της μαρτυρίας στην έρημο, πιθανότατα έδωσαν πράγματα που είχαν φέρει από την Αίγυπτο. (Έξοδ. 3:21, 22· 35:22-24) Τον πρώτο αιώνα, κάποιοι Χριστιανοί πουλούσαν περιουσιακά τους στοιχεία, όπως αγρούς ή σπίτια, και έφερναν τα χρήματα στους αποστόλους. Οι απόστολοι με τη σειρά τους τα μοίραζαν σε όσους είχαν ανάγκη. (Πράξ. 4:34, 35) Άλλοι έβαζαν στην άκρη χρήματα και έδιναν τακτικά συνεισφορές για την υποστήριξη του έργου. (1 Κορ. 16:2) Έτσι λοιπόν, οι συνεισφορές προέρχονταν από ανθρώπους όλων των κοινωνικών στρωμάτων​—από τους πολύ πλούσιους μέχρι τους πολύ φτωχούς.​—Λουκ. 21:1-4.

Στους Βιβλικούς χρόνους, οι διαχειριστές των αφιερωμένων πόρων ακολουθούσαν διαδικασίες που διασφάλιζαν ότι οι συνεισφορές χρησιμοποιούνταν μόνο για τους σκοπούς για τους οποίους προορίζονταν. Λόγου χάρη, ο Έσδρας επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ με δωρεές από τον Πέρση βασιλιά​—χρυσάφι, ασήμι και άλλα πράγματα που η αξία τους ξεπερνούσε κατά πολύ τα 85 εκατομμύρια ευρώ με σημερινές τιμές. Ο Έσδρας έβλεπε αυτούς τους πόρους ως εθελοντική προσφορά στον Ιεχωβά και όρισε λεπτομερείς διαδικασίες ώστε να προστατευτούν αυτοί οι θησαυροί σε εκείνο το επικίνδυνο ταξίδι μέσα από εχθρικές περιοχές. (Έσδρ. 8:24-34) Ο απόστολος Παύλος συγκέντρωσε χρήματα ως διακονία βοήθειας για τους αδελφούς στην Ιουδαία. Έκανε ενέργειες για να διασφαλίσει ότι εκείνοι που θα μετέφεραν τα χρήματα θα φρόντιζαν «για τα πάντα με εντιμότητα, όχι μόνο ενώπιον του Ιεχωβά, αλλά και ενώπιον των ανθρώπων». (Διαβάστε 2 Κορινθίους 8:18-21) Μιμούμενη το παράδειγμα του Έσδρα και του Παύλου, η οργάνωσή μας σήμερα ακολουθεί αυστηρές διαδικασίες όσον αφορά τη διαχείριση και τη δαπάνη των συνεισφορών.