Αιώνια Ευτυχία Περιμένει Εκείνους που Δίνουν από Ευσέβεια

«Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον».—ΙΩΑΝΝΗΣ 3:16.

1, 2. (α) Ποιος είναι Εκείνος που δίνει περισσότερο από κάθε άλλον, και ποιο είναι το μεγαλύτερο δώρο του προς την ανθρωπότητα; (β) Δίνοντας το μεγαλύτερο δώρο του, ποια ιδιότητα έκανε φανερή ο Θεός;

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ είναι Εκείνος που δίνει περισσότερο από κάθε άλλον. Σχετικά μ’ αυτόν, τον Δημιουργό του ουρανού και της γης, ο Χριστιανός μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον είναι άνωθεν καταβαίνον από του Πατρός των φώτων, εις τον οποίον δεν υπάρχει αλλοίωσις ή σκιά μεταβολής». (Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά είναι επίσης Εκείνος που έδωσε το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε να δοθεί ποτέ. Σχετικά με το μεγαλύτερο δώρο του προς την ανθρωπότητα, έχει ειπωθεί: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον».—Ιωάννης 3:16.

² Εκείνος που είπε αυτά τα λόγια δεν ήταν άλλος απ’ αυτόν τον ίδιο τον μονογενή Γιο του Θεού. Ο μονογενής γιος ενός πατέρα φυσιολογικά θα εκτιμούσε και θα αγαπούσε αυτόν τον πατέρα ως την πηγή της ζωής του και όλων των καλών πραγμάτων που του παρέχονται για την απόλαυση της ζωής του. Αλλά η αγάπη του Θεού δεν περιορίστηκε μόνο σ’ αυτόν τον έναν Γιο. Το να κάνει διαθέσιμο ένα τέτοιο δώρο και σε άλλα πλάσματά του θα έκανε φανερό το γεγονός ότι ο Θεός εκδηλώνει αγάπη σε εξαιρετικό βαθμό. (Παράβαλε Ρωμαίους 5:8-10.) Αυτό γίνεται ακόμα πιο φανερό όταν εξετάσουμε τι σημαίνει πραγματικά η λέξη «έδωκε» σ’ αυτή την περίπτωση.

Το Δώρο του Θεού, ‘ο Υιός της Αγάπης Αυτού’

3. Εκτός από ‘τον υιόν της αγάπης αυτού’, ποιοι άλλοι απολάμβαναν την αγάπη του ουράνιου Πατέρα;

³ Για μια χρονική περίοδο που δεν καθορίζεται, ο Θεός απολάμβανε προσωπική συναναστροφή με τον μονογενή Γιο του—‘τον υιόν της αγάπης αυτού’—στο ουράνιο βασίλειο. (Κολοσσαείς 1:13, Κείμενο) Στη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου, ο Πατέρας και ο Γιος είχαν αναπτύξει αγάπη και στοργή ο ένας για τον άλλον σε τέτοιο βαθμό, ώστε δεν υπήρξε άλλη αμοιβαία αγάπη σαν τη δική τους. Υπήρχε αγάπη και για τα άλλα πλάσματα που ο Θεός έφερε σε ύπαρξη μέσω του μονογενούς Γιου του ως μέλη της θεϊκής οικογένειας του Ιεχωβά. Συνεπώς, η αγάπη βασίλευε σε ολόκληρη την οικογένεια του Θεού. Σωστά αναφέρεται στις ιερές Γραφές ότι «ο Θεός είναι αγάπη». (1 Ιωάννου 4:8) Έτσι, η θεϊκή οικογένεια θα αποτελούνταν τελικά από εκείνους τους οποίους αγαπούσε ο Πατέρας, ο Ιεχωβά Θεός.

4. Πώς το γεγονός ότι ο Θεός έδωσε τον Γιο του περιλάμβανε περισσότερα πράγματα από την απώλεια προσωπικής συναναστροφής, και για χάρη ποιων έγινε αυτό;

⁴ Τόσο στενή ήταν η σχέση ανάμεσα στον Ιεχωβά και τον πρωτότοκο Γιο του, ώστε το να στερήσουν τον εαυτό τους απ’ αυτή τη στενή συναναστροφή θα ήταν αυτό καθαυτό μεγάλη απώλεια. (Κολοσσαείς 1:15) Αλλά το ότι ‘έδωσε’ αυτόν τον μονογενή Γιο σήμαινε περισσότερα πράγματα από το να στερήσει ο Θεός τον εαυτό του από την προσωπική συναναστροφή με ‘τον υιόν της αγάπης αυτού’. Έφτανε μέχρι του σημείου να επιτρέψει ο Ιεχωβά να υποστεί θάνατο ο Γιος του κι έτσι προσωρινά να πάψει να υπάρχει ως μέλος της παγκόσμιας οικογένειας του Θεού. Αυτός ήταν ένας θάνατος για χάρη εκείνων που δεν υπήρξαν ποτέ μέλη της οικογένειας του Θεού. Ο Ιεχωβά δεν θα μπορούσε να κάνει μεγαλύτερο δώρο για χάρη του ανθρωπίνου γένους, που βρισκόταν σε ανάγκη, από τον μονογενή Γιο του, τον οποίο οι Γραφές προσδιορίζουν επίσης ως «αρχή της κτίσεως του Θεού».—Αποκάλυψις 3:14.

5. (α) Ποια ήταν η θλιβερή κατάσταση των απογόνων του Αδάμ, και τι απαιτούσε η δικαιοσύνη του Θεού να γίνει από μέρους ενός από τους πιστούς γιους Του; (β) Τι θα απαιτούσε το μεγαλύτερο δώρο του Θεού απ’ αυτόν τον ίδιο;

⁵ Το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, ο Αδάμ και η Εύα, απέτυχαν να διατηρήσουν τη θέση τους ως μέλη της οικογένειας του Θεού. Αυτή ήταν η κατάσταση στην οποία βρέθηκαν όταν οδηγήθηκαν έξω από τον κήπο της Εδέμ επειδή αμάρτησαν εναντίον του Θεού. Όχι μόνο δεν ήταν πια μέλη της οικογένειας του Θεού, αλλά βρέθηκαν επίσης καταδικασμένοι σε θάνατο. Συνεπώς, το πρόβλημα δεν ήταν απλώς να αποκατασταθούν οι απόγονοί τους στην εύνοια του Θεού ως μέλη της οικογένειάς του, αλλά επίσης να αρθεί η εις βάρος τους θεϊκή καταδίκη σε θάνατο. Σύμφωνα με τον τρόπο που λειτουργεί η θεϊκή δικαιοσύνη, αυτό θα απαιτούσε να υποστεί θάνατο ένας από τους πιστούς γιους του Ιεχωβά Θεού ως υποκατάστατο, δηλαδή ως λύτρο. Έτσι, δημιουργήθηκε το μεγάλο ερώτημα: Θα ήταν εκείνος που θα εκλεγόταν πρόθυμος να υποστεί έναν τέτοιο θάνατο ως υποκατάστατο για χάρη των αμαρτωλών ανθρώπων; Επιπλέον, για να επιτευχθεί αυτό θα απαιτούνταν να γίνει ένα θαύμα από μέρους του Παντοδύναμου Θεού. Θα απαιτούνταν επίσης να εκφραστεί η θεϊκή αγάπη σε έναν άνευ προηγουμένου βαθμό.—Ρωμαίους 8:32.

6. Γιατί μπορούσε ο Γιος του Θεού να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κατάστασης που αφορούσε το αμαρτωλό ανθρώπινο γένος, και τι είπε σχετικά μ’ αυτό;

⁶ Μόνο ο πρωτότοκος Γιος του Ιεχωβά μπορούσε να ανταποκριθεί στις ιδιαίτερες ανάγκες της κατάστασης που αφορούσε το αμαρτωλό ανθρώπινο γένος. Αποτελεί μια τόσο πιστή εικόνα του ουράνιου Πατέρα του στην εκδήλωση στοργής για τα μέλη της θεϊκά δημιουργημένης οικογένειας, ώστε είναι μοναδικός ανάμεσα στους γιους του Θεού. Εφόσον όλα τα άλλα νοήμονα πλάσματα ήρθαν σε ύπαρξη μέσω αυτού, η στοργή του γι’ αυτά θα ήταν ασφαλώς πολύ μεγάλη. Επιπλέον, η αγάπη είναι μια κυρίαρχη ιδιότητα του μονογενούς Γιου του Ιεχωβά, του Ιησού Χριστού, επειδή ‘αυτός είναι αντανάκλαση της δόξας [του Θεού] και το ακριβές ομοίωμα της ίδιας της οντότητάς του’. (Εβραίους 1:3, ΜΝΚ) Ο Ιησούς δείχνοντας την προθυμία του να εκφράσει αυτή την αγάπη στο μέγιστο βαθμό, δίνοντας τη ζωή του για χάρη του αμαρτωλού ανθρωπίνου γένους, είπε στους 12 αποστόλους του: «Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε δια να υπηρετηθή, αλλά δια να υπηρετήση και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών».—Μάρκος 10:45· βλέπε επίσης Ιωάννης 15:13.

7, 8. (α) Ποιο ήταν το κίνητρο που υποκίνησε τον Ιεχωβά να στείλει τον Ιησού Χριστό στον κόσμο του ανθρωπίνου γένους; (β) Σε τι είδους αποστολή έστειλε ο Θεός τον μονογενή Γιο του;

⁷ Ο Ιεχωβά Θεός είχε έναν ιδιαίτερο λόγο για να στείλει τον Ιησού σ’ αυτόν τον αποστερημένο κόσμο του ανθρωπίνου γένους. Η θεϊκή αγάπη ήταν το κίνητρο γι’ αυτό, εφόσον ο ίδιος ο Ιησούς είπε: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον. Επειδή δεν απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον δια να κρίνη τον κόσμον, αλλά δια να σωθή ο κόσμος δι’ αυτού».—Ιωάννης 3:16, 17.

⁸ Η αποστολή στην οποία ο Ιεχωβά έστειλε από αγάπη τον μονογενή Γιο του ήταν αποστολή σωτηρίας. Ο Θεός δεν έστειλε εδώ τον Γιο του προκειμένου να κρίνει τον κόσμο. Αν ο Γιος του Θεού είχε σταλεί με μια τέτοια δικαστική αποστολή, οι προοπτικές για όλο το ανθρώπινο γένος θα ήταν απελπιστικές. Η απόφαση δυσμενούς κρίσης που θα απαγγελλόταν από τον Ιησού Χριστό στην ανθρώπινη οικογένεια θα ήταν καταδίκη σε θάνατο. (Ρωμαίους 5:12) Έτσι, μ’ αυτή τη μοναδική έκφραση θεϊκής αγάπης, ο Θεός ανέτρεψε τη θανατική καταδίκη που θα απαιτούσε η απόλυτη δικαιοσύνη.

9. Πώς ένιωθε ο ψαλμωδός Δαβίδ σχετικά μ’ αυτά που έδινε ο Ιεχωβά;

⁹ Σε όλα τα πράγματα, ο Ιεχωβά Θεός εκφράζει και εκδηλώνει την αγάπη ως το εξέχον χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς του. Και μπορεί σωστά να ειπωθεί ότι ο Θεός από αγάπη δίνει στους πιστούς λάτρεις του στη γη υπεραρκετά όσον αφορά τα καλά πράγματα. Έτσι ένιωθε ο ψαλμωδός Δαβίδ σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα όταν είπε στον Θεό: «Πόσον μεγάλη είναι η αγαθότης σου, την οποίαν εφύλαξας εις τους φοβουμένους σε και ενήργησας εις τους ελπίζοντας επί σε έμπροσθεν των υιών των ανθρώπων». (Ψαλμός 31:19) Στη διάρκεια της βασιλείας του Δαβίδ στο έθνος Ισραήλ—μάλιστα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ως μέλους εκείνου του έθνους που είχε εκλεγεί ειδικά από τον Θεό—αυτός δοκίμασε πολλές φορές την αγαθότητα του Ιεχωβά. Και ο Δαβίδ διαπίστωσε ότι ήταν άφθονη.

Ο Ισραήλ Χάνει Ένα Μεγάλο Δώρο από τον Θεό

10. Γιατί διέφερε ο αρχαίος Ισραήλ απ’ όλα τα άλλα έθνη στη γη;

¹⁰ Επειδή είχε τον Ιεχωβά ως Θεό του, ο αρχαίος Ισραήλ διέφερε απ’ όλα τα άλλα έθνη στη γη. Μέσω του προφήτη Μωυσή ως μεσίτη, ο Ιεχωβά έφερε τους απογόνους του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ σε μια σχέση διαθήκης μαζί του. Δεν είχε πολιτευτεί με κανένα άλλο έθνος σύμφωνα μ’ αυτό το πρότυπο. Έτσι λοιπόν, ο θεόπνευστος ψαλμωδός μπορούσε να αναφωνήσει: «Αναγγέλλει τον λόγον αυτού προς τον Ιακώβ, τα διατάγματα αυτού και τας κρίσεις αυτού προς τον Ισραήλ. Δεν έκαμεν ούτως εις ουδέν έθνος· ουδέ εγνώρισαν τας κρίσεις αυτού. Αλληλούια [Αινείτε τον Γιαχ εσείς άνθρωποι!, ΜΝΚ]».—Ψαλμός 147:19, 20.

11. Μέχρι πότε απολάμβανε ο Ισραήλ την ευνοημένη θέση του σε σχέση με τον Θεό, και πώς εξέφρασε ο Ιησούς την αλλαγή που επήλθε στη σχέση τους;

¹¹ Το έθνος του φυσικού Ισραήλ συνέχισε να βρίσκεται σ’ αυτή την ευνοημένη σχέση με τον Θεό μέχρι που απέρριψε τον Ιησού Χριστό ως τον Μεσσία το έτος 33 της Κοινής μας Χρονολογίας. Ήταν πράγματι μια θλιβερή μέρα για τον Ισραήλ όταν ο Ιησούς αναφώνησε θρηνητικά: «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η φονεύουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς σε· ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου καθ’ ον τρόπον συνάγει η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε. Ιδού, αφίνεται εις εσάς ο οίκος σας έρημος». (Ματθαίος 23:37, 38) Τα λόγια του Ιησού έδειχναν ότι το έθνος του Ισραήλ, αν και στο παρελθόν ήταν ευνοημένο από τον Ιεχωβά, είχε χάσει την ευκαιρία να λάβει ένα ιδιαίτερο δώρο από τον Θεό. Πώς συνέβη αυτό;

12. Ποια ήταν τα ‘τέκνα της Ιερουσαλήμ’, και τι θα σήμαινε το ότι θα τα σύναζε ο Ιησούς;

¹² Χρησιμοποιώντας τον όρο «τέκνα», ο Ιησούς αναφέρθηκε μόνο στους φυσικούς περιτμημένους Ιουδαίους που ζούσαν στην Ιερουσαλήμ και αντιπροσώπευαν ολόκληρο το Ιουδαϊκό έθνος. Το να συνάξει ο Ιησούς τα ‘τέκνα της Ιερουσαλήμ’ θα σήμαινε να φέρει αυτά τα «τέκνα» σε μια νέα διαθήκη με τον Θεό, καθώς ο ίδιος θα υπηρετούσε ως ο Μεσίτης ανάμεσα στον Ιεχωβά και αυτούς τους φυσικούς Ιουδαίους. (Ιερεμίας 31:31-34) Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα τη συγχώρηση των αμαρτιών, γιατί τόση ήταν η έκταση της αγάπης του Θεού. (Παράβαλε Μαλαχίας 1:2.) Κάτι τέτοιο θα ήταν πράγματι ένα μεγάλο δώρο.

13. Ποια απώλεια είχε ως αποτέλεσμα η απόρριψη του Γιου του Θεού από τον Ισραήλ, αλλά γιατί δεν μειώθηκε η χαρά που απολαμβάνει ο Ιεχωβά;

¹³ Σε αρμονία με τον προφητικό του Λόγο, ο Ιεχωβά περίμενε για ένα λογικό διάστημα χρόνου προτού κάνει διαθέσιμο σε μη Ιουδαίους το δώρο να γίνουν συμμέτοχοι της νέας διαθήκης. Αλλά το έθνος του φυσικού Ισραήλ με το να απορρίψει τον ίδιο τον Γιο του Θεού, τον Μεσσία, έχασε την ευκαιρία να λάβει αυτό το μεγάλο δώρο. Ο Ιεχωβά συνεπώς αντιστάθμισε την απόρριψη του Γιου του με το να κάνει διαθέσιμο αυτό το δώρο σε ανθρώπους που δεν ανήκαν στο Ιουδαϊκό έθνος. Μ’ αυτόν τον τρόπο, η χαρά την οποία απολαμβάνει ο Ιεχωβά ως Εκείνος που δίνει περισσότερο από κάθε άλλον συνέχισε αμείωτη.

Η Ευτυχία που Έχουμε Όταν Δίνουμε

14. Γιατί είναι ο Ιησούς Χριστός το πιο ευτυχισμένο πλάσμα σε όλο το σύμπαν;

¹⁴ Ο Ιεχωβά είναι ‘ο μακάριος [ευτυχισμένος, ΜΝΚ] Θεός’. (1 Τιμόθεον 1:11) Το ότι δίνει σε άλλους είναι ένα από τα πράγματα που τον κάνουν ευτυχισμένο. Και τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., ο μονογενής Γιος του είπε: «Είναι ευτυχέστερον να δίνη κανείς παρά να παίρνη». (Πράξεις 20:35, ΚΔΤΚ) Σε αρμονία μ’ αυτή την αρχή, ο Ιησούς έχει γίνει το πιο ευτυχισμένο πλάσμα του Δημιουργού ολόκληρου του σύμπαντος. Πώς συνέβη αυτό; Επειδή, μετά τον ίδιο τον Ιεχωβά Θεό, ο Ιησούς Χριστός έχει δώσει το μεγαλύτερο απ’ όλα τα δώρα με το να καταθέσει τη ζωή του προς όφελος του ανθρωπίνου γένους. Μάλιστα, αυτός είναι ‘ο ευτυχισμένος Εξουσιαστής’. (1 Τιμόθεον 6:15, ΜΝΚ) Ο Ιησούς έτσι γίνεται ζωντανό παράδειγμα της μεγαλύτερης ευτυχίας που, όπως είπε και ο ίδιος, έρχεται όταν κάποιος δίνει.

15. Όσον αφορά ποιο πράγμα δεν θα πάψει ποτέ να είναι ο Ιεχωβά το παράδειγμα, και πώς μπορούν τα νοήμονα πλάσματά του να απολαμβάνουν ως ένα βαθμό την ευτυχία του;

¹⁵ Μέσω του Ιησού Χριστού, ο Ιεχωβά Θεός δεν θα σταματήσει ποτέ να δίνει με γενναιοδωρία σε όλα τα νοήμονα πλάσματά του και θα είναι πάντα το καλύτερο παράδειγμα γι’ αυτά στο να δίνουν. Μάλιστα, όπως ο Θεός βρίσκει ευχαρίστηση όταν δίνει καλά δώρα σε άλλους, έτσι έχει θέσει το πνεύμα της γενναιοδωρίας στις καρδιές των νοήμονων πλασμάτων του στη γη. Μ’ αυτόν τον τρόπο εκείνα αντανακλούν και μιμούνται την προσωπικότητά του και απολαμβάνουν ως ένα βαθμό την ευτυχία του. (Γένεσις 1:26· Εφεσίους 5:1) Κατάλληλα, ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του: «Δίδετε, και θέλει δοθή εις εσάς· μέτρον καλόν, πεπιεσμένον και συγκεκαθισμένον και υπερεκχυνόμενον θέλουσι δώσει εις τον κόλπον σας. Διότι με το αυτό μέτρον, με το οποίον μετρείτε, θέλει αντιμετρηθή εις εσάς».—Λουκάς 6:38.

16. Στο να δίνουμε ποια πράγματα αναφερόταν ο Ιησούς στο εδάφιο Λουκάς 6:38;

¹⁶ Ο Ιησούς έθεσε για τους μαθητές του ένα έξοχο παράδειγμα με το να κάνει συνήθειά του το να δίνει. Είπε πως όταν κάποιος δίνει με παρόμοιο τρόπο, θα υπάρχει θαυμάσια ανταπόκριση από τους αποδέκτες. Στο εδάφιο Λουκάς 6:38 ο Ιησούς δεν αναφερόταν αποκλειστικά στο να δίνει κανείς υλικά δώρα. Δεν έλεγε στους μαθητές του να ακολουθούν μια πορεία που θα τους αποστερούσε από υλική άποψη. Αντίθετα, τους κατηύθυνε σε μια πορεία που θα τους έδινε ένα αίσθημα πνευματικής ικανοποίησης.

Διαβεβαίωση για Αιώνια Ευτυχία

17. Ποιο θαυμάσιο δώρο έχει προσφέρει ο Θεός στους Μάρτυρές του σ’ αυτές τις έσχατες μέρες;

¹⁷ Τι θαυμάσιο δώρο έχει προσφέρει ο Ιεχωβά, η Κεφαλή όλης της δημιουργίας, στους Μάρτυρές του σ’ αυτές τις έσχατες μέρες! Μας έχει δώσει τα καλά νέα της Βασιλείας του. Έχουμε το μεγάλο προνόμιο να είμαστε διαγγελείς της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας του Θεού στην οποία κυβερνάει ο Γιος του, ο Ιησούς Χριστός. (Ματθαίος 24:14· Μάρκος 13:10) Το ότι έχουμε γίνει Μάρτυρες του Ύψιστου Θεού, Μάρτυρες που μιλάνε γι’ αυτόν, είναι ένα ασύγκριτο δώρο, και ο καλύτερος τρόπος για να κάνουμε συνήθειά μας το να δίνουμε, μιμούμενοι τον Θεό, είναι το να φέρνουμε το άγγελμα της Βασιλείας και σε άλλους πριν έρθει το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων.

18. Ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, τι πρέπει να δίνουμε στους άλλους;

¹⁸ Ο απόστολος Παύλος αναφέρθηκε στις δυσκολίες που χρειάστηκε να υποστεί καθώς διακήρυττε το άγγελμα της Βασιλείας σε άλλους. (2 Κορινθίους 11:23-27) Οι σύγχρονοι Μάρτυρες του Ιεχωβά χρειάζεται κι αυτοί επίσης να υφίστανται δυσκολίες και να παραμερίζουν προσωπικές προτιμήσεις στην προσπάθειά τους να δώσουν σε άλλους την ελπίδα της Βασιλείας. Μπορεί να μην έχουμε την τάση να πηγαίνουμε στις πόρτες των ανθρώπων, ιδιαίτερα αν είμαστε ντροπαλοί. Αλλά ως ακόλουθοι του Χριστού, δεν μπορούμε να αποφύγουμε, ή να παραμερίσουμε, το προνόμιο που έχουμε να δίνουμε πνευματικά πράγματα στους άλλους με το να κηρύττουμε «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας». (Ματθαίος 24:14) Χρειάζεται να έχουμε την ίδια άποψη που είχε κι ο Ιησούς. Όταν εκείνος αντιμετώπιζε το θάνατο, προσευχήθηκε: «Πάτερ μου, . . . ουχί ως εγώ θέλω, αλλ’ ως συ». (Ματθαίος 26:39) Στο ζήτημα της επίδοσης των καλών νέων της Βασιλείας σε άλλους, οι δούλοι του Ιεχωβά πρέπει να κάνουν το θέλημα του Θεού, όχι το δικό τους—ό,τι θέλει εκείνος, όχι ό,τι ίσως να θέλουν αυτοί.

19. Ποιοι είναι οι Κάτοχοι ‘των αιώνιων κατοικιών’, και πώς μπορούμε να τους κάνουμε φίλους μας;

¹⁹ Το να δίνουμε μ’ αυτόν τον τρόπο θα επηρεάσει το χρόνο και τα αποκτήματά μας, αλλά δίνοντας από ευσέβεια εξασφαλίζουμε ότι η ευτυχία μας θα είναι αιώνια. Γιατί; Επειδή ο Ιησούς είπε: ‘Να κάνετε φίλους για τον εαυτό σας χρησιμοποιώντας τα άδικα πλούτη [«τον κοσμικό πλούτο», Νέα Διεθνής Μετάφραση (New International Version)], ώστε όταν αυτά χαθούν, εκείνοι να σας δεχτούν στις αιώνιες κατοικίες’. (Λουκάς 16:9, ΜΝΚ) Αντικειμενικός μας σκοπός θα πρέπει να είναι να χρησιμοποιούμε τα ‘άδικα πλούτη’ για να κάνουμε φίλους μας τους Κατόχους ‘των αιώνιων κατοικιών’. Ως ο Δημιουργός, ο Ιεχωβά είναι ιδιοκτήτης των πάντων, και ο πρωτότοκος Γιος του έχει μέρος σ’ αυτή την ιδιοκτησία ως Κληρονόμος όλων των πραγμάτων. (Ψαλμός 50:10-12· Εβραίους 1:1, 2) Για να τους κάνουμε φίλους μας, πρέπει να χρησιμοποιούμε τα πλούτη με τρόπο που να φέρνει την επιδοκιμασία τους. Αυτό περιλαμβάνει το να έχουμε τη σωστή άποψη όσον αφορά τη χρήση των υλικών πραγμάτων για το όφελος άλλων. (Παράβαλε Ματθαίος 6:3, 4· 2 Κορινθίους 9:7, ΜΝΚ.) Μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα χρήματα με κατάλληλο τρόπο για να ενισχύουμε τη σχέση μας με τον Ιεχωβά Θεό και με τον Ιησού Χριστό. Για παράδειγμα, αυτό το κάνουμε καθώς χρησιμοποιούμε με χαρά τα πράγματα που έχουμε για να βοηθούμε ανθρώπους που βρίσκονται σε πραγματική ανάγκη και όταν δαπανούμε τα αποκτήματά μας για να προάγουμε τα συμφέροντα της Βασιλείας του Θεού.—Παροιμίαι 19:17· Ματθαίος 6:33.

20. (α) Γιατί μπορούν ο Ιεχωβά και ο Ιησούς να μας οδηγήσουν σε ‘αιώνιες κατοικίες’, και πού μπορεί να είναι αυτές οι κατοικίες; (β) Ποιο προνόμιο θα έχουμε εμείς σε όλη την αιωνιότητα;

²⁰ Λόγω της αθανασίας τους, ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός μπορούν να είναι Φίλοι μας για πάντα και μπορούν να μας οδηγήσουν σε ‘αιώνιες κατοικίες’. Αυτό ισχύει είτε αυτές θα είναι στον ουρανό μαζί με όλους τους άγιους αγγέλους είτε εδώ στη γη σ’ έναν αποκαταστημένο Παράδεισο. (Λουκάς 23:43, ΜΝΚ) Χάρη στο στοργικό δώρο του Θεού, τον Ιησού Χριστό, έχουν γίνει δυνατά όλα αυτά. (Ιωάννης 3:16) Και ο Ιεχωβά Θεός θα χρησιμοποιεί τον Ιησού για να συνεχίσει να δίνει σε όλη την κτίση, με αποτέλεσμα τη δική Του απαράμιλλη ευτυχία. Μάλιστα, σε όλη την αιωνιότητα θα έχουμε κι εμείς οι ίδιοι το προνόμιο να δίνουμε υπό την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά Θεού και υπό τη βασιλεία του μονογενούς Γιου του, του Κυρίου και Σωτήρα μας, του Ιησού Χριστού. Αυτό θα φέρει αιώνια ευτυχία σε όλους εκείνους που δίνουν από ευσέβεια.

Ο Ιεχωβά Αγαπάει Εκείνους που Δίνουν με Χαρά

‘Ο καθένας ας κάνει όπως ακριβώς έχει αποφασίσει στην καρδιά του, όχι απρόθυμα ή αναγκαστικά, γιατί ο Θεός αγαπάει εκείνον που δίνει με χαρά’.—2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 9:7, ΜΝΚ.

1. Γιατί μπορεί να ειπωθεί ότι ο Θεός και ο Χριστός δίνουν με χαρά;

Ο ΙΕΧΩΒΑ ήταν ο πρώτος που έδωσε με χαρά. Με χαρά έδωσε ζωή στον μονογενή Γιο του και τον χρησιμοποίησε για να φέρει σε ύπαρξη τους αγγέλους και το ανθρώπινο γένος. (Παροιμίαι 8:30, 31, ΜΝΚ· Κολοσσαείς 1:13-17, ΜΝΚ) Ο Θεός μάς έδωσε ζωή και πνοή και τα πάντα, στα οποία περιλαμβάνονται οι βροχές από τον ουρανό και οι καρποφόροι καιροί, που γεμίζουν την καρδιά μας με ευφροσύνη. (Πράξεις 14:17· 17:25) Πράγματι, τόσο ο Θεός όσο κι ο Γιος του, ο Ιησούς Χριστός, δίνουν με χαρά. Δίνουν με χαρά και με ανιδιοτελές πνεύμα. Ο Ιεχωβά αγάπησε τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους τόσο πολύ, ώστε «έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον». Και ο Ιησούς πρόθυμα ‘έδωσε την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών’.—Ιωάννης 3:16· Ματθαίος 20:28.

2. Σύμφωνα με τον Παύλο, πότε αγαπάει ο Θεός κάποιον που δίνει;

² Οι δούλοι του Θεού και του Χριστού θα πρέπει, λοιπόν, να δίνουν με χαρά. Ο απόστολος Παύλος ενθαρρύνει να δίνουμε μ’ αυτόν τον τρόπο, στη δεύτερη επιστολή του προς τους Χριστιανούς της Κορίνθου, η οποία γράφτηκε γύρω στο 55 Κ.Χ. Αναφερόμενος προφανώς σε εθελοντικές και προσωπικές χρηματικές δωρεές που θα γίνονταν ειδικά για να βοηθηθούν οι φτωχοί Χριστιανοί στην Ιερουσαλήμ και στην Ιουδαία, ο Παύλος είπε: ‘Ο καθένας ας κάνει όπως ακριβώς έχει αποφασίσει στην καρδιά του, όχι απρόθυμα ή αναγκαστικά, γιατί ο Θεός αγαπάει εκείνον που δίνει με χαρά’. (2 Κορινθίους 9:7, ΜΝΚ· Ρωμαίους 15:26· 1 Κορινθίους 16:1, 2· Γαλάτας 2:10) Πώς ανταποκρίνεται ο λαός του Θεού όταν παρουσιάζονται ευκαιρίες για να δώσει; Και τι μπορούμε να μάθουμε από τη συμβουλή του Παύλου που αναφέρεται στο ότι πρέπει να δίνουμε;

Υποκινούμενοι από μια Πρόθυμη Καρδιά

3. Σε ποιο βαθμό υποστήριξαν οι Ισραηλίτες την κατασκευή της σκηνής για τη λατρεία του Ιεχωβά;

³ Μια πρόθυμη καρδιά υποκινεί τα μέλη του λαού του Θεού να δίνουν από τον εαυτό τους και από τα αποκτήματά τους για να υποστηρίζουν το θεϊκό σκοπό. Για παράδειγμα, οι Ισραηλίτες της εποχής του Μωυσή υποστήριξαν με χαρά την κατασκευή της σκηνής για τη λατρεία του Ιεχωβά. Η καρδιά μερικών γυναικών τις υποκίνησε να γνέσουν κατσικίσιο μαλλί, ενώ ορισμένοι άντρες υπηρέτησαν ως τεχνίτες. Ο λαός έδωσε με χαρά χρυσό, ασήμι, ξύλο, λινό ύφασμα και άλλα πράγματα ως εθελοντική ‘προσφορά στον Ιεχωβά’. (Έξοδος 35:4-35) Ήταν τόσο γενναιόδωροι, ώστε τα υλικά που πρόσφεραν ‘ήταν ικανά δι’ όλον το έργον, ώστε να κάμωσιν αυτό, και επερίσσευαν’.—Έξοδος 36:4-7.

4. Ποια άποψη είχαν ο Δαβίδ και άλλοι καθώς συνεισέφεραν για το ναό;

⁴ Αιώνες αργότερα, ο Βασιλιάς Δαβίδ έκανε μια μεγάλη συνεισφορά για το ναό του Ιεχωβά τον οποίο επρόκειτο να οικοδομήσει ο γιος του, ο Σολομών. Καθώς ο Δαβίδ είχε ‘πόθον [ευχαρίστηση, ΜΝΚ] εις τον οίκον του Θεού’, έδωσε ‘εκ των ιδίων αυτού υπαρχόντων’ χρυσό και ασήμι. Οι άρχοντες, οι αρχηγοί και άλλοι ‘έκαναν προσφορά στον Ιεχωβά’. Με ποιο αποτέλεσμα; ‘Εχάρη ο λαός, διότι επροθυμήθησαν, επειδή με πλήρη καρδίαν προσέφεραν αυτοπροαιρέτως εις τον Ιεχωβά’! (1 Χρονικών 29:3-9) Ήταν άτομα που έδιναν με χαρά.

5. Πώς υποστήριζαν οι Ισραηλίτες την αγνή λατρεία στο πέρασμα των αιώνων;

⁵ Στο πέρασμα των αιώνων, οι Ισραηλίτες είχαν το προνόμιο να υποστηρίζουν τη σκηνή, τους ναούς που οικοδομήθηκαν αργότερα και τις ιερατικές και Λευιτικές υπηρεσίες που γίνονταν εκεί. Για παράδειγμα, στις μέρες του Νεεμία οι Ιουδαίοι αποφάσισαν να κάνουν συνεισφορές για τη διατήρηση της αγνής λατρείας, αναγνωρίζοντας ότι δεν θα έπρεπε να παραμελούν τον οίκο του Θεού. (Νεεμίας 10:32-39) Παρόμοια και σήμερα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κάνουν με χαρά εθελοντικές δωρεές για την οικοδόμηση και τη συντήρηση των τόπων όπου συναθροίζονται και για την υποστήριξη της αγνής λατρείας.

6. Δώστε παραδείγματα του πώς δίνουν με χαρά οι Χριστιανοί.

⁶ Οι πρώτοι Χριστιανοί έδιναν με χαρά. Για παράδειγμα, ο Γάιος ‘ενεργούσε με πιστότητα’ γιατί ήταν φιλόξενος προς εκείνους που ταξίδευαν για τα συμφέροντα της Βασιλείας, όπως ακριβώς και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά παρέχουν φιλοξενία στους περιοδεύοντες επισκόπους που τώρα στέλνει η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά. (3 Ιωάννου 5-8, ΚΔΤΚ) Το να ταξιδεύουν αυτοί οι αδελφοί στις εκκλησίες και να τους παρέχεται φιλοξενία κοστίζει κάτι, αλλά πόσο ωφέλιμο είναι αυτό από πνευματική άποψη!—Ρωμαίους 1:11, 12.

7. Πώς χρησιμοποιούσαν τα υλικά τους αποκτήματα οι Φιλιππήσιοι;

⁷ Ολόκληρες εκκλησίες έχουν χρησιμοποιήσει τα υλικά τους αποκτήματα για να προωθήσουν τα συμφέροντα της Βασιλείας. Για παράδειγμα, ο Παύλος είπε στους πιστούς που ζούσαν στους Φιλίππους: «Και εν Θεσσαλονίκη και άπαξ και δις μοι επέμψατε εις την χρείαν μου. Ουχί ότι ζητώ το δώρον, αλλά ζητώ τον καρπόν τον πλεονάζοντα εις λογαριασμόν σας». (Φιλιππησίους 4:15-17) Οι Φιλιππήσιοι έδιναν με χαρά, αλλά ποιοι είναι οι παράγοντες που παρακινούν κάποιον να δίνει με χαρά;

Τι μας Παρακινεί να Δίνουμε με Χαρά;

8. Πώς θα αποδεικνύατε ότι το πνεύμα του Θεού ωθεί εκείνους που ανήκουν στο λαό του να δίνουν με χαρά;

⁸ Το άγιο πνεύμα, δηλαδή η ενεργός δύναμη, του Ιεχωβά ωθεί εκείνους που ανήκουν στο λαό του να δίνουν με χαρά. Όταν οι Χριστιανοί της Ιουδαίας βρίσκονταν σε ανάγκη, το πνεύμα του Θεού ώθησε άλλους πιστούς να τους βοηθήσουν υλικά. Για να ενθαρρύνει τους Χριστιανούς της Κορίνθου να κάνουν το καλύτερο που μπορούσαν όσον αφορά τέτοιου είδους δωρεές, ο Παύλος ανέφερε το παράδειγμα των εκκλησιών της Μακεδονίας. Μολονότι οι πιστοί στη Μακεδονία αντιμετώπιζαν διωγμό και φτώχεια, έδειξαν αδελφική αγάπη δίνοντας παραπάνω από τις πραγματικές τους δυνατότητες. Μάλιστα παρακαλούσαν να έχουν το προνόμιο να δίνουν! (2 Κορινθίους 8:1-5, ΜΝΚ) Η υπόθεση του Θεού δεν βασίζεται αποκλειστικά στις δωρεές των πλουσίων. (Ιακώβου 2:5) Οι φτωχοί από υλική άποψη αφιερωμένοι δούλοι του ήταν και είναι η κύρια πηγή για την οικονομική υποστήριξη του έργου κηρύγματος της Βασιλείας. (Ματθαίος 24:14) Ναι, αυτοί δεν υποφέρουν εξαιτίας της γενναιοδωρίας τους, επειδή ο Θεός προμηθεύει αδιάκοπα για τις ανάγκες του λαού του σ’ αυτό το έργο, και η δύναμη χάρη στην οποία αυτό συνεχίζεται κι αυξάνεται είναι το πνεύμα του.

9. Πώς συνδέονται η πίστη, η γνώση και η αγάπη με το να δίνει κανείς με χαρά;

⁹ Η πίστη, η γνώση και η αγάπη μάς παρακινούν να δίνουμε με χαρά. Ο Παύλος είπε: «Καθώς . . . περισσεύετε εν παντί [Κορίνθιοι], εν πίστει και λόγω και γνώσει και πάση σπουδή και τη προς ημάς αγάπη σας, ούτω σπουδάσατε να περισσεύσητε και εν ταύτη τη χάριτι [την προσφορά που γίνεται με καλοσύνη, ΜΝΚ]. Δεν λέγω τούτο κατ’ επιταγήν, αλλά δια να δοκιμάσω δια της σπουδής των άλλων και την γνησιότητα της αγάπης σας». (2 Κορινθίους 8:7, 8) Το να συνεισφέρει κανείς για την υπόθεση του Ιεχωβά, ιδιαίτερα όταν αυτός που δίνει έχει περιορισμένους πόρους, απαιτεί πίστη στις μελλοντικές προμήθειες του Θεού. Οι Χριστιανοί που έχουν άφθονη γνώση θέλουν να υπηρετήσουν το σκοπό του Ιεχωβά, και εκείνοι που έχουν άφθονη αγάπη γι’ αυτόν και για το λαό του χρησιμοποιούν με χαρά τα αποκτήματά τους για να προάγουν την υπόθεσή Του.

10. Γιατί μπορεί να ειπωθεί ότι το παράδειγμα του Ιησού ωθεί τους Χριστιανούς να δίνουν με χαρά;

¹⁰ Το παράδειγμα του Ιησού ωθεί τους Χριστιανούς να δίνουν με χαρά. Αφού παρότρυνε τους Κορινθίους να δώσουν υποκινούμενοι από αγάπη, ο Παύλος είπε: «Εξεύρετε την χάριν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ότι πλούσιος ων επτώχευσε δια σας, δια να πλουτήσητε σεις με την πτωχείαν εκείνου». (2 Κορινθίους 8:9) Ενώ στον ουρανό ήταν πιο πλούσιος από κάθε άλλον γιο του Θεού, ο Ιησούς ‘εκκένωσε’ τον εαυτό του απ’ όλα αυτά και άρχισε να ζει ως άνθρωπος. (Φιλιππησίους 2:5-8, ΜΝΚ) Με το να γίνει φτωχός μ’ αυτόν τον ανιδιοτελή τρόπο, όμως, ο Ιησούς συνέβαλε στον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά και κατέθεσε τη ζωή του ως λυτρωτική θυσία προς όφελος των ανθρώπων που θα τη δέχονταν. Σε αρμονία με το παράδειγμα του Ιησού, δεν θα πρέπει κι εμείς να δίνουμε με χαρά για να βοηθούμε άλλους και για να συμβάλλουμε στον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά;

11, 12. Πώς μπορεί ο καλός σχεδιασμός να μας κάνει να δίνουμε με χαρά;

¹¹ Ο καλός σχεδιασμός κάνει δυνατό το να δίνουμε με χαρά. Ο Παύλος είπε στους Κορινθίους: «Κατά την πρώτην της εβδομάδος έκαστος υμών ας εναποθέτη παρ’ εαυτώ θησαυρίζων ό,τι αν ευπορή, ώστε όταν έλθω να μη συνάγωνται τότε συνεισφοραί». (1 Κορινθίους 16:1, 2) Παρόμοια, με προσωπικό και εθελοντικό τρόπο, εκείνοι που θέλουν να κάνουν δωρεές για να προάγουν το έργο της Βασιλείας σήμερα θα κάνουν καλά αν αποταμιεύουν ένα μέρος του εισοδήματός τους γι’ αυτόν το σκοπό. Ως αποτέλεσμα αυτού του καλού σχεδιασμού, οι Μάρτυρες ατομικά, ως οικογένειες και ως εκκλησίες μπορούν να κάνουν δωρεές για την προώθηση της αληθινής λατρείας.

¹² Το να εκτελούμε τα σχέδια που κάνουμε με σκοπό να συνεισφέρουμε θα μας κάνει χαρούμενους. Όπως είπε ο Ιησούς, «είναι ευτυχέστερον να δίνη κανείς παρά να παίρνη». (Πράξεις 20:35, ΚΔΤΚ) Έτσι, οι Κορίνθιοι μπορούσαν να αυξήσουν τη χαρά τους ακολουθώντας τη συμβουλή του Παύλου και βάζοντας σε εφαρμογή τα σχέδια που είχαν κάνει πριν από ένα χρόνο με σκοπό να στείλουν χρήματα στην Ιερουσαλήμ. «Η προσφορά είναι ευπρόσδεκτη με όσα έχει κανείς κι όχι με όσα δεν έχει», είπε αυτός. Όταν κάποιος κάνει συνεισφορές σύμφωνα με όσα έχει, αυτές θα πρέπει να θεωρούνται πολύτιμες. Αν εμπιστευόμαστε στον Θεό, εκείνος μπορεί να εξισορροπεί τα πράγματα ώστε εκείνοι που έχουν πολλά να είναι γενναιόδωροι, όχι σπάταλοι, κι εκείνοι που έχουν λίγα να μην υφίστανται στερήσεις οι οποίες μειώνουν τη δύναμή τους και την ικανότητά τους να τον υπηρετούν.—2 Κορινθίους 8:10-15, ΝΔΜ.

Προσεκτική Διαχείριση των Πραγμάτων που Δίνονται

13. Γιατί μπορούσαν οι Κορίνθιοι να έχουν εμπιστοσύνη στον τρόπο με τον οποίο θα επέβλεπε τις δωρεές ο Παύλος;

¹³ Αν και ο Παύλος επέβλεψε τη διευθέτηση για τη δωρεά ώστε οι πιστοί που ήταν φτωχοί να μπορέσουν να βρουν ανακούφιση από υλική άποψη και να ασχοληθούν πιο δραστήρια στο έργο κηρύγματος, ούτε εκείνος ούτε άλλοι πήραν τίποτα από τα χρήματα για τις υπηρεσίες τους. (2 Κορινθίους 8:16-24, ΝΔΜ· 12:17, 18) Ο Παύλος εργαζόταν για να καλύπτει τις δικές του υλικές ανάγκες αντί να επιβαρύνει οικονομικά οποιαδήποτε εκκλησία. (1 Κορινθίους 4:12· 2 Θεσσαλονικείς 3:8) Παραδίνοντας τις δωρεές σ’ αυτόν, λοιπόν, οι Κορίνθιοι τις εμπιστεύονταν σ’ έναν αξιόπιστο, σκληρά εργαζόμενο δούλο του Θεού.

14. Όσον αφορά τη χρήση των δωρεών, τι ιστορικό έχει η Εταιρία Σκοπιά;

¹⁴ Από τότε που η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά ιδρύθηκε ως νομικά αναγνωρισμένο σωματείο το 1884, εκείνοι που κάνουν συνεισφορές έχουν αποδείξεις ότι αυτή επιβλέπει με αξιόπιστο τρόπο όλες τις δωρεές που της εμπιστεύονται για το έργο της Βασιλείας του Ιεχωβά. Σύμφωνα με το καταστατικό της, η Εταιρία προσπαθεί να ικανοποιήσει τη μεγαλύτερη ανάγκη όλων των ανθρώπων, την ανάγκη για πνευματικά πράγματα. Αυτό γίνεται μέσω Γραφικών εντύπων και διδασκαλίας σχετικά με το πώς να αποκτήσουν οι άνθρωποι σωτηρία. Σήμερα, ο Ιεχωβά επιταχύνει τη σύναξη των προβατοειδών ανθρώπων στην επεκτεινόμενη οργάνωσή του, και η ευλογία του για τη σοφή χρήση των δωρεών στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας είναι σαφής απόδειξη της θεϊκής επιδοκιμασίας. (Ησαΐας 60:8, 22) Είμαστε βέβαιοι ότι αυτός θα συνεχίσει να ωθεί την καρδιά εκείνων που δίνουν με χαρά.

15. Γιατί αυτό το περιοδικό μιλάει κατά καιρούς για δωρεές;

¹⁵ Η Εταιρία χρησιμοποιεί κατά καιρούς τις στήλες αυτού του περιοδικού για να υπενθυμίζει στους αναγνώστες το προνόμιο που έχουν να κάνουν εθελοντικές δωρεές για το παγκόσμιο έργο κηρύγματος της Βασιλείας. Αυτό δεν είναι έρανος, αλλά είναι μια υπενθύμιση σε όλους όσους επιθυμούν να υποστηρίξουν ‘το άγιο έργο των καλών νέων’ καθώς τους ευοδώνει ο Θεός. (Ρωμαίους 15:16, ΜΝΚ· 3 Ιωάννου 2) Όλα τα χρήματα από τις δωρεές χρησιμοποιούνται με τον πιο φειδωλό τρόπο ώστε να γίνονται γνωστά το όνομα και η Βασιλεία του Ιεχωβά. Όλες οι συνεισφορές γίνονται δεκτές με εκτίμηση, για όλες στέλνεται επιβεβαίωση λήψης και όλες χρησιμοποιούνται για την εξάπλωση των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού. Για παράδειγμα, μέσω αυτών υποστηρίζονται οι ιεραποστολικές δραστηριότητες σε πολλές χώρες και μέσω αυτών συντηρούνται και επεκτείνονται οι εκτυπωτικές εγκαταστάσεις που είναι αναγκαίες για την εξάπλωση της Βιβλικής γνώσης. Επιπλέον, οι συνεισφορές για το παγκόσμιο έργο χρησιμοποιούνται για την κάλυψη των αυξανόμενων εξόδων για την παραγωγή Γραφών και εκδόσεων που περιέχουν Γραφικά θέματα, καθώς επίσης κασετών και βιντεοκασετών. Μ’ αυτούς τους τρόπους προωθούνται τα συμφέροντα της Βασιλείας από εκείνους που δίνουν με χαρά.

Όχι Αναγκαστικά

16. Αν και λίγοι από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πλούσιοι από υλική άποψη, γιατί εκτιμούνται οι συνεισφορές τους;

¹⁶ Λίγοι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πλούσιοι από υλική άποψη. Μολονότι οι περισσότεροι Μάρτυρες του Ιεχωβά δίνουν ίσως μικρά ποσά για την προώθηση των συμφερόντων της Βασιλείας, ωστόσο οι δωρεές τους είναι σημαντικές. Όταν ο Ιησούς είδε μια φτωχή χήρα να ρίχνει δυο μικρά νομίσματα λιγοστής αξίας στο κουτί συνεισφορών για το ναό, είπε: «Η πτωχή αύτη χήρα έβαλε περισσότερον πάντων· διότι άπαντες ούτοι [οι άλλοι που συνεισέφεραν] εκ του περισσεύματος αυτών έβαλον εις τα δώρα του Θεού, αύτη όμως εκ του υστερήματος αυτής έβαλεν όλην την περιουσίαν όσην είχε». (Λουκάς 21:1-4) Αν και το δώρο της ήταν μικρό, εκείνη το έδωσε με χαρά—και η συνεισφορά της εκτιμήθηκε.

17, 18. Ποια είναι η σημασία των λόγων του Παύλου στο εδάφιο 2 Κορινθίους 9:7, ΜΝΚ, και τι υπονοείται από τη λέξη που αποδίδεται ‘με χαρά’;

¹⁷ Σχετικά με την αποστολή βοήθειας στους Χριστιανούς της Ιουδαίας, ο Παύλος είπε: ‘Ο καθένας ας κάνει όπως ακριβώς έχει αποφασίσει στην καρδιά του, όχι απρόθυμα ή αναγκαστικά, γιατί ο Θεός αγαπάει εκείνον που δίνει με χαρά’. (2 Κορινθίους 9:7, ΜΝΚ) Ο απόστολος ίσως έκανε εδώ μια έμμεση αναφορά σ’ ένα τμήμα του εδαφίου Παροιμίαι 22:8 σύμφωνα με τη μετάφραση των Εβδομήκοντα, το οποίο λέει: ‘Ο Θεός ευλογεί κάποιον που δίνει με χαρά· και θα αναπληρώσει την έλλειψη των έργων του’. (Από την αγγλική μετάφραση του Τσαρλς Τόμσον, Η Βίβλος των Εβδομήκοντα [The Septuagint Bible]) Ο Παύλος αντικατέστησε το ‘ευλογεί’ με το ‘αγαπάει’, αλλά υπάρχει συσχετισμός, επειδή από την αγάπη του Θεού προκύπτει συγκομιδή ευλογιών.

¹⁸ Κάποιος που δίνει με χαρά είναι αληθινά ευτυχισμένος για το ότι δίνει. Μάλιστα, η λέξη ιλαρός που αποδίδεται ‘με χαρά’ στο εδάφιο 2 Κορινθίους 9:7, ΜΝΚ, έχει επίσης την έννοια «πλήρης χαράς, εύθυμος»! Αφού τονίζει αυτό το σημείο, ο σχολιαστής Ρ. Κ. Χ. Λένσκι λέει: «Ο Θεός αγαπάει αυτόν που δίνει με ευθυμία, με χαρωπή, ευτυχισμένη διάθεση . . . [του οποίου] η πίστη στολίζεται με χαμόγελα όταν παρουσιάζεται μπροστά του μια ακόμα ευκαιρία να δώσει κάτι». Το άτομο που έχει ένα τέτοιο χαρούμενο πνεύμα δεν δίνει απρόθυμα ή αναγκαστικά, αλλά δίνει με την καρδιά του. Είστε εσείς τόσο χαρούμενοι όταν δίνετε για την υποστήριξη των συμφερόντων της Βασιλείας;

19. Πώς έκαναν συνεισφορές οι πρώτοι Χριστιανοί;

¹⁹ Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν περιέφεραν δίσκους εισφορών ούτε πλήρωναν δέκατα, δίνοντας το ένα δέκατο του εισοδήματός τους για θρησκευτικούς σκοπούς. Αντίθετα, οι συνεισφορές τους ήταν εντελώς εθελοντικές. Ο Τερτυλλιανός, ο οποίος μεταστράφηκε στη Χριστιανοσύνη περίπου το 190 Κ.Χ., έγραψε: «Αν και έχουμε το κουτί μας για τις συνεισφορές, τα χρήματα που μπαίνουν εκεί δεν έχουν σκοπό να εξαγοράσουν τη σωτηρία, σαν να πιστεύαμε σε μια θρησκεία που μπορεί να αγοραστεί. Στην ορισμένη μέρα του μήνα [προφανώς μια φορά το μήνα], ο καθένας προσφέρει αν θέλει μια μικρή δωρεά· αλλά μόνο αν ευχαριστείται να το κάνει, και μόνο αν έχει τη δυνατότητα· γιατί κανείς δεν εξαναγκάζεται· όλες οι προσφορές είναι εθελοντικές».—Απολογία, Κεφάλαιο ΛΘ΄.

20, 21. (α) Τι έλεγε ένα από τα πρώτα τεύχη αυτού του περιοδικού σχετικά με το προνόμιο που έχουμε να υποστηρίζουμε οικονομικά την υπόθεση του Θεού, και πώς ισχύει αυτό ακόμα και τώρα; (β) Τι συμβαίνει όταν τιμάμε τον Ιεχωβά με τα υπάρχοντά μας;

²⁰ Οι σύγχρονοι δούλοι του Ιεχωβά είχαν ανέκαθεν τη συνήθεια να δίνουν εθελοντικά. Κατά καιρούς, ωστόσο, μερικοί δεν χρησιμοποιούν σε πλήρη βαθμό το προνόμιο που έχουν να υποστηρίζουν την υπόθεση του Θεού κάνοντας δωρεές. Το Φεβρουάριο του 1883, για παράδειγμα, η αγγλική έκδοση αυτού του περιοδικού έλεγε: «Μερικοί φέρουν τόσο μεγάλο χρηματικό βάρος για λογαριασμό άλλων, ώστε οι δικές τους οικονομικές δυνάμεις συρρικνώνονται από υπερβολική εργασία και εξάντληση, κι έτσι η δυνατότητά τους να φανούν χρήσιμοι μειώνεται· και όχι μόνο αυτό, αλλά εκείνοι που . . . δεν έχουν κατανοήσει πλήρως την κατάσταση έχουν υποστεί απώλειες λόγω της από μέρους τους έλλειψης συμμετοχής σ’ αυτόν τον τομέα».

²¹ Καθώς το μεγάλο πλήθος συρρέει στην οργάνωση του Ιεχωβά σήμερα, και καθώς το έργο του Θεού επεκτείνεται στην Ανατολική Ευρώπη και σε άλλες περιοχές όπου στο παρελθόν ήταν υπό περιορισμό, υπάρχει μια αυξανόμενη ανάγκη για επέκταση των εκτυπωτικών μονάδων και άλλων εγκαταστάσεων. Πρέπει να τυπώνονται περισσότερες Άγιες Γραφές και άλλες εκδόσεις. Πολλά θεοκρατικά προγράμματα βρίσκονται σε εξέλιξη· ωστόσο, μερικά θα μπορούσαν να προχωρήσουν πιο γρήγορα αν υπήρχαν τα αναγκαία ποσά. Φυσικά, έχουμε πίστη ότι ο Θεός θα προμηθεύσει ό,τι χρειάζεται και γνωρίζουμε ότι εκείνοι που ‘τιμούν τον Ιεχωβά από των υπαρχόντων τους’ θα ευλογηθούν. (Παροιμίαι 3:9, 10) Πράγματι, «ο σπείρων με αφθονίαν και με αφθονίαν θέλει θερίσει». Ο Ιεχωβά θα μας ‘πλουτίσει κατά πάντα εις πάσαν ελευθεριότητα [για κάθε είδους γενναιοδωρία, ΜΝΚ]’, και το ότι δίνουμε με χαρά θα κάνει πολλούς να τον ευχαριστούν και να τον αινούν.—2 Κορινθίους 9:6-14.

Δείξτε την Ευγνωμοσύνη σας για τα Δώρα του Θεού

22, 23. (α) Ποια είναι η απερίγραπτη δωρεά του Θεού; (β) Εφόσον εκτιμούμε τα δώρα του Ιεχωβά, τι θα πρέπει να κάνουμε;

²² Ωθούμενος από βαθιά ευγνωμοσύνη, ο ίδιος ο Παύλος είπε: «Χάρις δε εις τον Θεόν δια την ανεκδιήγητον [απερίγραπτη, ΜΝΚ] αυτού δωρεάν». (2 Κορινθίους 9:15) Ως «ιλασμός» για τις αμαρτίες των χρισμένων Χριστιανών και για εκείνες του κόσμου, ο Ιησούς είναι η βάση και ο αγωγός της απερίγραπτης δωρεάς του Ιεχωβά. (1 Ιωάννου 2:1, 2) Αυτό το δώρο είναι ‘η υπερβάλλουσα χάρις [η υπερέχουσα παρ’ αξία καλοσύνη, ΜΝΚ] του Θεού’ την οποία έχει δείξει μέσω του Ιησού Χριστού σε όσους ανήκουν στο λαό του στη γη και η οποία αφθονεί για τη σωτηρία τους και για τη δόξα και τη δικαίωση του Ιεχωβά.—2 Κορινθίους 9:14.

²³ Είμαστε βαθιά ευγνώμονες προς τον Ιεχωβά για την απερίγραπτη δωρεά του και για τα πολλά άλλα πνευματικά και υλικά δώρα που κάνει στο λαό του. Μάλιστα, η αγαθότητα του ουράνιου Πατέρα μας προς εμάς είναι τόσο θαυμαστή που υπερβαίνει τις ανθρώπινες δυνάμεις έκφρασης! Και ασφαλώς θα πρέπει να μας παρακινεί να δίνουμε με χαρά. Με εγκάρδια εκτίμηση, λοιπόν, ας κάνουμε καθετί που μπορούμε για να προωθούμε την υπόθεση του γενναιόδωρου Θεού μας, του Ιεχωβά, του πρώτου και σημαντικότερου απ’ όλους όσους δίνουν με χαρά!