Λαβαίνοντας υπόψη τα όσα γνωρίζουμε, μπορούμε άραγε να αναμένουμε ότι η ανθρωπότητα ως σύνολο θα κάνει στροφή 180 μοιρών για να σωθεί το όμορφο σπίτι μας​—και εμείς επίσης; Εκτός αυτού, αν η παγκόσμια υπερθέρμανση προκαλείται από την ανθρώπινη δραστηριότητα, ίσως μας μένουν μόνο κάποια χρόνια, όχι αιώνες, για να κάνουμε τις απαραίτητες αλλαγές. Αν μη τι άλλο, για να πραγματοποιηθούν αυτές οι αλλαγές πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα τα βασικά αίτια των προβλημάτων της γης​—η ανθρώπινη απληστία, η ιδιοτέλεια, η άγνοια, η κακή διακυβέρνηση και η απάθεια. Είναι πιθανή μια τέτοια προοπτική ή πρόκειται για ευσεβείς πόθους; Αν ισχύει το δεύτερο, μήπως σημαίνει αυτό ότι δεν έχουμε ελπίδα; Αυτό το ερώτημα θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο.

Η εφημερίδα Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν (International Herald Tribune) αναφέρει ότι στη Γαλλία, μία από τις χώρες με τα μεγαλύτερα ποσοστά χρήσης πυρηνικής ενέργειας, απαιτούνται ετησίως μέχρι και 19 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα νερό για την ψύξη των αντιδραστήρων. Στον καύσωνα του 2003, το ζεστό νερό που αποβάλλεται φυσιολογικά από τους αντιδραστήρες της Γαλλίας απείλησε να ανεβάσει τη θερμοκρασία των ποταμών σε επίπεδα επιβλαβή για το περιβάλλον. Ως αποτέλεσμα, χρειάστηκε να κλείσουν κάποιοι σταθμοί παραγωγής ενέργειας. Αυτή η κατάσταση αναμένεται να επιδεινωθεί αν οι παγκόσμιες θερμοκρασίες σημειώσουν άνοδο.

«Είμαστε αναγκασμένοι να λύσουμε το πρόβλημα της αλλαγής του κλίματος αν θέλουμε να έχουμε πυρηνική ενέργεια», δήλωσε ο πυρηνικός μηχανικός Ντέιβιντ Λόκμπαουμ, μέλος της Ένωσης Προβληματισμένων Επιστημόνων.

Το Μέλλον της Γης​—Σε Τίνος τα Χέρια;

«Η ΥΠΕΡΘΕΡΜΑΝΣΗ του πλανήτη αποτελεί τη μεγαλύτερη δοκιμασία που έχει μέχρι στιγμής αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα», δήλωσε τον Οκτώβριο του 2007 το περιοδικό Νάσιοναλ Τζεογκράφικ (ελληνική έκδοση). Αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση επιτυχώς, ανέφερε το περιοδικό, χρειάζεται να «κινηθούμε γρήγορα και αποφασιστικά και [να] επιδείξουμε ωριμότητα σπάνια για την κοινωνία και το είδος μας έως τώρα».

Θα επιδειχθεί τέτοιου είδους ωριμότητα; Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που την αντιμάχονται: η απάθεια, η απληστία, η άγνοια, τα κεκτημένα συμφέροντα, το ασυγκράτητο κυνήγι του πλούτου στις αναπτυσσόμενες χώρες και ο εφησυχασμός εκατομμυρίων ανθρώπων που θέλουν να διατηρήσουν έναν τρόπο ζωής ο οποίος συνεπάγεται την υπερκατανάλωση ενέργειας.

Ένας αρχαίος προφήτης του Θεού μάς δείχνει ποιες είναι ρεαλιστικά οι δυνατότητές μας για να λύνουμε τα ηθικά, κοινωνικά και κυβερνητικά μας προβλήματα, γράφοντας: «Δεν ανήκει στο χωματένιο άνθρωπο η οδός του. Στον άνθρωπο που περπατάει δεν ανήκει το να κατευθύνει το βήμα του». (Ιερεμίας 10:23) Η τραγική ιστορία της ανθρωπότητας επιβεβαιώνει αυτά τα λόγια. Και σήμερα, μολονότι έχουμε κάνει μεγάλη πρόοδο στην επιστήμη και στην τεχνολογία, αντιμετωπίζουμε απειλές που ήταν αδιανόητες στο παρελθόν. Πόσο βέβαιοι μπορούμε, λοιπόν, να είμαστε ότι το αύριο θα είναι καλύτερο;

Η αλήθεια είναι ότι έχουν ειπωθεί πολλά για την αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος και άλλων επιβλαβών τάσεων, αλλά έχουν γίνει λίγα. Για παράδειγμα, πώς αντέδρασαν τα κράτη το 2007 όταν το Βορειοδυτικό Πέρασμα άνοιξε πρώτη φορά για τη ναυσιπλοΐα; Ένα κύριο άρθρο στο περιοδικό Νέος Επιστήμονας (New Scientist) απαντάει: «Με έναν ανάρμοστο αγώνα δρόμου προκειμένου να διεκδικήσουν τα εκτεθειμένα κομμάτια της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας ώστε να κάνουν γεωτρήσεις για περισσότερο πετρέλαιο και αέριο».