Γιατί Πρέπει να Φοβόμαστε τον Θεό;

«ΦΟΒΗΘΗΤΕ τον Θεόν και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού». (Αποκάλυψις 14:7) Αυτά τα συνταρακτικά λόγια τα πρωτάκουσε ο ηλικιωμένος απόστολος Ιωάννης σε μια όραση. Τα είπε ένας άγγελος που πετούσε στο μεσουράνημα, και απευθύνονταν κυρίως σε ανθρώπους που θα ζούσαν σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους, στην εναρκτήρια περίοδο της ‘μέρας του Κυρίου’.—Αποκάλυψις 1:10, ΜΝΚ.

Όμως πόσο άτοπα μπορεί να φαίνονται αυτά τα λόγια σε μερικούς! Πολλοί αμφιβάλλουν ακόμα και για την ύπαρξη του Θεού, για να μη μιλήσουμε για το αν τον φοβούνται. Για αρκετούς απ’ αυτούς που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί, η ιδέα του να φοβούνται τον Θεό μοιάζει ξεπερασμένη. Μπορούν να δεχτούν την αγάπη του Θεού. Όμως το να τον φοβούνται θυμίζει περισσότερο το Μεσαίωνα. Μήπως έχετε κι εσείς παρόμοια άποψη γι’ αυτό το ζήτημα;

Ο Φόβος του Ιησού για τον Θεό

Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, σκεφτείτε τι σημαίνει να είναι κανείς Χριστιανός. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, το να είναι κανείς Χριστιανός περιλαμβάνει το να ακολουθεί προσεκτικά τα ίχνη του Ιησού Χριστού. (1 Πέτρου 2:21) Μολονότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ιησούς αγαπούσε τον Θεό, η Αγία Γραφή δείχνει ξεκάθαρα ότι τον φοβόταν επίσης. Ο Ησαΐας, μιλώντας προφητικά για τον Ιησού, είπε ότι αυτός θα είχε ‘πνεύμα γνώσεως και φόβου του Ιεχωβά’. (Ησαΐας 11:2) Είναι ενδιαφέρον όμως, ότι αυτός ο φόβος δεν ήταν βάρος για τον Ιησού. Δεν πρέπει να νομίζουμε ότι είναι όπως ένα παιδί φοβάται το βάναυσο πατέρα του ή όπως ένας πληθυσμός τρομοκρατείται από κάποιον τυραννικό άρχοντα. Στην πραγματικότητα, ο Ησαΐας προφήτεψε επίσης για τον Ιησού: ‘Η ευφροσύνη αυτού θα είναι εις τον φόβον του Κυρίου’. (Ησαΐας 11:3, ΛΧ) Πώς μπορείτε να απολαμβάνετε το να φοβάστε κάποιον;

Είναι γεγονός ότι στην Αγία Γραφή η έννοια της λέξης ‘φόβος’ έχει αρκετές αποχρώσεις. Υπάρχει ο φυσικός φόβος ή τρόμος που αισθανόμαστε όταν κάποιος θέλει να μας βλάψει. Έτσι τα Ισραηλιτικά στρατεύματα «εφοβήθησαν σφόδρα» τον Γολιάθ. (1 Σαμουήλ 17:23, 24) Έπειτα υπάρχει ο φόβος του εντελώς απροσδόκητου ή του άγνωστου, όπως ακριβώς αισθάνθηκε ο Ζαχαρίας όταν ξαφνικά αντίκρισε έναν άγγελο του Ιεχωβά στο ναό. (Λουκάς 1:11, 12) Ωστόσο, ο φόβος που αισθανόταν ο Ιησούς για τον Πατέρα του δεν έμοιαζε με κανένα απ’ αυτά τα είδη φόβου.

Μάλλον, η αρχική εβραϊκή λέξη που μεταφράζεται φόβος και η ίδια ελληνική λέξη, που χρησιμοποιούνται στην Αγία Γραφή, συχνά αναφέρονται στη βαθιά ευσέβεια και στο μεγάλο δέος για τον Θεό. Τέτοιος ήταν ο θεϊκός φόβος που είχε ο Ιησούς και που παρότρυνε ο άγγελος να καλλιεργήσει ο καθένας σήμερα. Αυτό το γεμάτο σεβασμό δέος, δηλαδή ο φόβος, ριζώνει στην καρδιά μας όταν στοχαζόμαστε την ισχύ και τη δύναμη του Ιεχωβά και τις συγκρίνουμε με το πόσο ασήμαντοι είμαστε εμείς. Μεγαλώνει όταν αναλογιζόμαστε τα ισχυρά του έργα και αναπτύσσεται επίσης με το να θυμόμαστε και να αναγνωρίζουμε στις προσευχές μας το γεγονός ότι αυτός είναι ο Υπέρτατος Κριτής, ο οποίος έχει τη δύναμη να δίνει ζωή και να τιμωρεί επίσης με αιώνιο θάνατο.

Αυτού του είδους ο φόβος είναι ζωτικός, γιατί μας αποτρέπει από την αδικοπραγία και από το να θεωρούμε τον Θεό δεδομένο, σαν να λέγαμε. Μας βοηθά ν’ αποφεύγουμε να έχουμε τη στάση: ‘Ο Θεός θα με συγχωρέσει. Ξέρει ότι είμαι αδύναμος’, όταν αντιμετωπίζουμε πειρασμούς και έχουμε την τάση να υποκύπτουμε αντί ν’ αγωνιστούμε. Όπως αναφέρεται στο εδάφιο Παροιμίαι 8:13: ‘Ο φόβος του Ιεχωβά είναι να μισή τις το κακόν’. Και το εδάφιο Παροιμίαι 16:6 προσθέτει: ‘Δια του φόβου του Ιεχωβά εκκλίνουσιν οι άνθρωποι από του κακού’. Ο Αδάμ και η Εύα απέτυχαν να δείξουν τον κατάλληλο, υγιή φόβο για τον Ιεχωβά όταν δεν υπάκουσαν σ’ αυτόν. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Αισθάνθηκαν ένα άλλο, ένα αρνητικό είδος φόβου και κρύφτηκαν από την παρουσία του. Ο Αδάμ είπε: «Την φωνήν σου ήκουσα εν τω παραδείσω, και εφοβήθην».—Γένεσις 3:10.

Σε αντίθεση με τον Αδάμ και την Εύα, ο Ιώβ ήταν ένας άνθρωπος που παρέμεινε πιστός στον Ιεχωβά παρά τη φοβερά μεγάλη δοκιμασία που αντιμετώπιζε. Γιατί; Ο ίδιος ο Ιεχωβά είπε ότι ο Ιώβ ήταν «φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού». (Ιώβ 1:8· 2:3) Κι εμείς σήμερα πρέπει να βεβαιωνόμαστε ότι ο Ιεχωβά μπορεί να πει το ίδιο πράγμα και για μας! Ο φόβος του Θεού είναι κατάλληλος, και πρέπει ν’ αποτελεί μέρος του τρόπου σκέψης μας.

Φόβος του Θεού και Φόβος του Ανθρώπου

Ο φόβος του Θεού είναι ένα φυσικό συναίσθημα που μας δίνει το ίδιο είδος ασφάλειας μ’ εκείνο που δίνει στο παιδί του ένας πατέρας που εμπνέει βαθύ σεβασμό. Τέτοιου είδους φόβος βοηθά επίσης στο να αποβάλλει κανείς το δυσάρεστο, αρνητικό φόβο του ανθρώπου, που είναι παγίδα. (Παροιμίαι 29:25) Κάποιος ο οποίος δεν έμαθε αυτό το μάθημα ήταν ο Ουρίας, ο γιος του Σεμαΐα, ο οποίος κήρυττε στην Ιερουσαλήμ μαζί με τον Ιερεμία, πριν το 607 π.Χ. Σε αντίθεση με τον Ιερεμία, ο Ουρίας άφησε να τον παγιδέψει ο φόβος του βασιλιά. Σταμάτησε να κηρύττει και εγκατέλειψε το διορισμό του. Τελικά, τον συνέλαβε ο βασιλιάς και έβαλε να τον σκοτώσουν. (Ιερεμίας 26:20-23) Πώς μπορούσε ν’ αποφύγει ο Ουρίας αυτό το θλιβερό τέλος; Με το να αναπτύξει φόβο για τον Ιεχωβά, δυνατότερο από το φόβο που είχε για τους ανθρώπους.

Ο Ιησούς, μετά από την ανάστασή του και την ανάληψή του στον ουρανό, συμβούλεψε τους ακολούθους του: «Μη φοβού μηδέν εκ των όσα μέλλεις να πάθης». (Αποκάλυψις 2:10) Η ιστορία δείχνει πόσο αναγκαία είναι αυτή η συμβουλή, αφού οι Χριστιανοί—από τις ρωμαϊκές αρένες ως τα Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης—έχουν αντιμετωπίσει τρομακτικές συνθήκες. Πώς μπόρεσαν αυτοί να υπερνικήσουν το φόβο που προσπαθούσαν να τους εμπνεύσουν οι εχθροί τους; Με το να εφαρμόζουν τα λόγια του Ιησού: «Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα και μετά ταύτα μη δυναμένων περισσότερόν τι να πράξωσι. Θέλω δε σας δείξει ποίον να φοβηθήτε· Φοβήθητε εκείνον, όστις αφού αποκτείνη, έχει εξουσίαν να ρίψη εις την γέενναν».—Λουκάς 12:4, 5.

Στο εδάφιο Ψαλμός 19:9 διδασκόμαστε: ‘Ο φόβος του Ιεχωβά καθαρός, διαμένων εις τον αιώνα· αι κρίσεις του Ιεχωβά αληθιναί, δίκαιαι εν ταυτώ’. Έτσι δεν υπάρχει τίποτα αρνητικό σχετικά με το φόβο του Ιεχωβά. Είναι καθαρός και προστατευτικός και κάνει το δούλο του Θεού πιο δυνατό από τους εχθρούς του. Όπως και ο Ιησούς, ένας Χριστιανός βρίσκει ικανοποίηση σ’ αυτόν το φόβο με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο απολαμβάνει όλες τις άλλες ευλογίες από τον Ιεχωβά.—Ησαΐας 11:3, ΛΧ.

Επομένως, είναι πολύ κατάλληλο να παροτρύνει ο άγγελος σήμερα όλο το ανθρώπινο γένος να φοβάται τον Θεό. Χωρίς τον κατάλληλο θεϊκό φόβο, είναι πιθανό να υποκύψουμε σε εσφαλμένες παρορμήσεις ή να υποταχτούμε στο φόβο του ανθρώπου. Αν καλλιεργήσουμε το κατάλληλο είδος φόβου, θα βοηθηθούμε να ενεργούμε σοφά. ‘Αρχή σοφίας φόβος Ιεχωβά’. (Παροιμίαι 9:10· Ψαλμός 111:10) Πράγματι, πρέπει ν’ αγαπούμε τον Θεό με όλη μας την καρδιά, την ψυχή, τη διάνοια και τη δύναμη. (Μάρκος 12:30) Και θα πρέπει επίσης να αισθανόμαστε δέος γι’ αυτόν, να τον σεβόμαστε, ή σύμφωνα με τα λόγια του αγγέλου ‘να φοβόμαστε τον Θεόν και να δίνουμε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού’.—Αποκάλυψις 14:7.

[Εικόνα στη σελίδα 30]