• Άφωνες Πέτρες Μιλούν
    Ξύπνα!—1987 | Φεβρουάριος 8

    • Ο Κυρίως Ναός

      Κοντά στην περιοχή των ανασκαφών βρίσκεται ο σταθμός του υπόγειου σιδηρόδρομου Ζοκάλο. Εδώ μπορείτε να δείτε μια μακέτα που δείχνει ποια ήταν η όψη του κυρίως ναού. Είχε σχήμα πυραμίδας με δυο πυργοειδή κτίσματα πάνω στην κορυφή του. Επειδή ήταν το κύριο κέντρο λατρείας των Αζτέκων, βρισκόταν στο κεντρικό τετράγωνο της Τενοτστιτλάν περιτριγυρισμένος από άλλους ναούς. Εδώ τα κύρια είδωλα που λάτρευαν οι Αζτέκοι ήταν ο Ουιτσιλοποτστλί, ο θεός του πολέμου, και ο Τλάλοκ, ο θεός της βροχής.

      Όταν έφτασαν οι Ισπανοί, η Τενοτστιτλάν ήταν ένα νησί μέσα σε μια από τις πολλές λίμνες μιας κοιλάδας. Δίπλα στους δρόμους της υπήρχαν κανάλια μέσω των οποίων μεταφέρονταν τα εμπορεύματα μέσα σε τσαλούπας, μικρές βάρκες. Ο Σαλβαντόρ Τοσκάνο, στο βιβλίο του με τίτλο Cuauhtemoc, μας την περιγράφει ως εξής: «Το μεγάλο τετράγωνο του κυρίως ναού καταλάμβανε το κέντρο του νησιού [πάνω στο οποίο ήταν χτισμένη η πόλη], και ο Κορτέζ προσθέτει ‘ότι δεν υπάρχει ανθρώπινη γλώσσα που να μπορεί να περιγράψει το μεγαλείο και τη μοναδικότητά του, ήταν τόσο μεγάλο που θα μπορούσαν να χτιστούν μέσα στα όριά του κατοικίες για 500 ανθρώπους. Το τετράγωνο περιλάμβανε πολλές πυραμίδες για λατρεία, ένα χώρο για παιχνίδια με μπάλα, κατοικίες ιερέων, εξέδρες των κρανίων (τζομπάντλις) και ναούς κατασκευασμένους από πελεκητή πέτρα και αρωματικό ξύλο κέδρου. Εκτός από όλα αυτά, υπήρχε ο κυρίως ναός σε σχήμα πυραμίδας προς τιμή του θεού-ήλιου, θεού του πολέμου, του Ουιτσιλοποτστλί που είχε 30 μέτρα ύψος (100 πόδια)—116 σκαλιά μέχρι την κορυφή—και που ξεχώριζε από μακριά’».

  • Άφωνες Πέτρες Μιλούν
    Ξύπνα!—1987 | Φεβρουάριος 8

    • Όμως, δεν είναι δυνατό να μη νιώσει κανείς ρίγος καθώς βλέπει την πέτρα θυσίας μπροστά στο άγαλμα του Ουιτσιλοποτστλί. Πάνω στην επίπεδη επιφάνεια αυτής της πέτρας ήταν που ξάπλωναν ανάσκελα το θύμα, για να του ξεσχίσουν την καρδιά και να την προσφέρουν στους θεούς.

      Μια άλλη πέτρα, το άγαλμα της θεάς Κογιολξαουχκουί, αποκαλύπτει μια άλλη πλευρά της λατρείας των Αζτέκων. Η Κογιολξαουχκουί πιστευόταν ότι ήταν η αδελφή του Ουιτσιλοποτστλί που τη σκότωσε και την κομμάτιασε. Έτσι, το επίπεδο άγαλμα την αναπαριστάνει διαμελισμένη, με το κεφάλι αποκολλημένο από τον θώρακα. Προφανώς, οι Αζτέκοι δεν είχαν κανέναν ενδοιασμό να λατρεύουν μια διαμελισμένη θεά.

      Σύγκριση του Αρχαίου με το Σύγχρονο

      Οι μελετητές της Αγίας Γραφής γνωρίζουν ότι οι ανθρωποθυσίες αποτελούσαν συχνά μέρος της ψεύτικης θρησκείας. Οι Χαναναίοι, και μερικές φορές ακόμη και οι αποστάτες Ισραηλίτες, θυσίαζαν τα παιδιά τους σε δαιμονικούς θεούς. (2 Βασιλέων 23:10· Ιερεμίας 32:35) Και οι Αζτέκοι, επίσης, πρόσφεραν θυσίες παιδιών. Διαβάζουμε σχετικά μ’ αυτό στο βιβλίο El Templo Mayor: «Μέσα σ’ έναν απ’ αυτούς [τους λάκκους] βρέθηκαν τα λείψανα θυσιασμένων παιδιών μαζί με αναπαραστάσεις του θεού της βροχής. Θα μπορούσε αυτό να είναι μια ειδική προσφορά εξαιτίας πείνας;»

      Στη σελίδα 219 το ίδιο βιβλίο προσθέτει: «Ο Φρέυ Χουάν ντε Τορκουεμάντ μας λέγει κάτι γι’ αυτό, στο βιβλίο Monarquia Indiana (Ινδιάνικη Μοναρχία): ‘Τα παιδιά φέρνονταν στον τόπο της θυσίας πλούσια ντυμένα, πάνω σε κινητές εξέδρες ή φορεία που ήταν διακοσμημένα με πολλά λουλούδια και φτερά, και μεταφέρονταν στους ώμους των ιερέων και των βοηθών. Μπροστά απ’ αυτούς προχωρούσαν άλλοι που έπαιζαν μουσικά όργανα, τραγουδούσαν και χόρευαν. Μ’ αυτόν τον τρόπο οδηγούνταν στον τόπο που θα θυσιάζονταν και θα προσφέρονταν στον δαίμονα’».

      Επισημαίνοντας περαιτέρω ομοιότητες μεταξύ της θρησκείας των Αζτέκων και των θρησκειών του Παλιού Κόσμου, πρέπει να αναφερθεί ότι ο θεός Τλάλοκ ήταν επίσης ο θεός της γονιμότητας. Ένα από τα κύρια θυσιαστήρια είναι αφιερωμένο σ’ αυτόν. Επίσης μέσα στον ναό αναπαριστάνονται δυο τεράστια φίδια· το φίδι ήταν ένα σύμβολο γονιμότητας. Παρόμοια, πολλές από τις αρχαίες ειδωλολατρικές θρησκείες του Παλιού Κόσμου είχαν ένα θεό γονιμότητας, και το φίδι αποτελούσε ένα πλατιά διαδεδομένο θρησκευτικό σύμβολο. Είναι ενδιαφέρον, επίσης, ότι η Κοατλικουέ ήταν μητέρα του Ουιτσιλοποτστλί, και ότι αυτή η μητέρα-θεά αργότερα ονομάστηκε η «μητέρα όλων των θεών».