Η Λατρεία της Μητέρας-Θεάς Εξαπλώνεται

Ο ανατολιστής Εντουάρ Ντορμ μιλάει για την «επέκταση της λατρείας της Ιστάρ». Αυτή η λατρεία εξαπλώθηκε σε όλη τη Μεσοποταμία και είτε η ίδια η Ιστάρ είτε θεές με διαφορετικά ονόματα, αλλά παρόμοια χαρακτηριστικά, λατρεύονταν στην Αίγυπτο, στη Φοινίκη και στη Χαναάν, όπως επίσης και στην Ανατολία (Μικρά Ασία), στην Ελλάδα και στην Ιταλία.

Προς τα βορειοδυτικά, στην Ανατολία, το αντίστοιχο της Ιστάρ ήταν η Κυβέλη, η οποία ήταν γνωστή ως η Μεγάλη Μητέρα των θεών. Αποκαλούνταν επίσης η Δημιουργός των Πάντων, η Τροφός των Πάντων, η Μητέρα όλων των Ευλογημένων. Από την Ανατολία, η λατρεία της Κυβέλης διαδόθηκε πρώτα στην Ελλάδα και έπειτα στη Ρώμη, όπου επέζησε αρκετά, ακόμη και μετά την έναρξη της Κοινής Χρονολογίας. Η λατρεία αυτής της θεάς της γονιμότητας περιλάμβανε ξέφρενο χορό, αυτοτραυματισμό των ιερέων, αυτοευνουχισμό των υποψήφιων για το ιερατείο και πομπές στις οποίες το άγαλμα της θεάς περιφερόταν με μεγάλη λαμπρότητα.b