Ο Άδωνις της Ελληνικής Μυθολογίας

Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία, αυτός ήταν ο όμορφος νεαρός αγαπημένος της Αφροδίτης, της θεάς του σαρκικού έρωτα. Ωστόσο, το όνομα «Άδωνις» προέρχεται από τη σημιτική λέξη ‘α-ντον’, «κύριος», κι αυτό δείχνει ότι η λατρεία του δεν ξεκίνησε στην Ελλάδα. Αυτός ο θεός ταυτίζεται συχνά με τον Βαβυλώνιο θεό Θαμμούζ, και πιστεύεται ότι οι Έλληνες υιοθέτησαν τη λατρεία του Άδωνι από τους Σημίτες της Συρίας και της Βαβυλωνίας, από τον 7ο π.Χ. αιώνα.

Διάφορες μυθολογικές αφηγήσεις εξιστορούν το βίαιο θάνατο του Άδωνι και την επαναφορά του στη ζωή. Γενικά η ερμηνεία που αποδίδεται σ’ αυτούς τους μύθους είναι ότι αντιπροσωπεύουν το θάνατο της βλάστησης το χειμώνα και την επαναφορά της σε ζωή την άνοιξη.

Στη Συρία, στη Φοινίκη, στην Ελλάδα και σε άλλα μέρη, κυρίως οι γυναίκες θρηνούσαν το θάνατο του Άδωνι κάθε χρόνο, κουβαλώντας σαν σε νεκρική πομπή ομοιώματα του σώματός του, τα οποία αργότερα έριχναν στη θάλασσα ή στις πηγές. Στην περιοχή της Βύβλου στη Φοινίκη, οι γυναίκες έφταναν μέχρι του σημείου να ξυρίζουν το κεφάλι τους και ανάγκαζαν εκείνες που αρνούνταν να ξυρίσουν το κεφάλι τους να εκπορνευθούν στους ξένους· τα χρήματα που έπαιρναν μ’ αυτόν τον τρόπο αφιερώνονταν στην Αστάρτη (Αστορέθ).

Οι αρχαίοι πίστευαν προφανώς ότι η ενασχόλησή τους σ’ αυτές τις ιεροτελεστίες προωθούσε την ανάπτυξη της βλάστησης και ότι ρίχνοντας τα ομοιώματα του Άδωνι στο νερό, θα εξασφάλιζαν βροχές αρκετές για τις σοδειές τους. Ακόμη και μερικοί Ισραηλίτες μπορεί να παγιδεύτηκαν από αυτά τα έθιμα των γειτονικών λαών. Αυτό φαίνεται να υπονοείται από μια πιθανή εναλλακτική απόδοση του εδαφίου Ησαΐας 17:10 (ΜΝΚ έκδοση 1958, υποσημείωση b). Ο Ισραήλ είχε λησμονήσει τον Ιεχωβά και φύτευε «ευάρεστα φυτά» ή ‘φυτά στον Άδωνι’, δηλαδή χρησιμοποιούσαν δοχεία γεμάτα με χώμα στο οποίο φυτεύονταν διαφόρων ειδών σπόροι που αναπτύσσονταν γρήγορα και κατόπιν ξεραίνονταν ξαφνικά, πράγμα που συμβόλιζε τη ζωή και το θάνατο του Άδωνι.