Από το 41 ως το 98 Κ.Χ., ο Ματθαίος, ο Μάρκος, ο Λουκάς και ο Ιωάννης κατέγραψαν “την ιστορία του Ιησού Χριστού”. (Ματθαίος 1:1) Αυτές οι αφηγήσεις ονομάζονται μερικές φορές ευαγγέλια, δηλαδή “καλά νέα” σχετικά με τον Ιησού Χριστό.​—Μάρκος 1:1.

Μολονότι ίσως υπήρχαν προφορικές παραδόσεις καθώς και άλλα συγγράμματα για τον Ιησού, μόνο αυτά τα τέσσερα Ευαγγέλια θεωρήθηκαν θεόπνευστα και άξια να έχουν θέση στη Γραφή​—παρέχοντας έτσι «τη βεβαιότητα των πραγμάτων» γύρω από την επίγεια ζωή και τις διδασκαλίες του Ιησού. (Λουκάς 1:1-4· Πράξεις 1:1, 2· 2 Τιμόθεο 3:16, 17) Αυτά τα τέσσερα Ευαγγέλια εμφανίζονται σε όλους τους αρχαίους καταλόγους των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Η κανονικότητά τους, δηλαδή η θέση τους στις θεόπνευστες Γραφές, είναι αδιαμφισβήτητη.

Από την άλλη πλευρά, ο Ματθαίος και ο Ιωάννης ήταν από τους 12 αποστόλους. Ο Μάρκος ήταν στενός συνεργάτης του αποστόλου Πέτρου, ενώ αντίστοιχα ο Λουκάς, του αποστόλου Παύλου. Έγραψαν τα Ευαγγέλιά τους υπό την καθοδήγηση του αγίου πνεύματος του Θεού. (2 Τιμόθεο 3:14-17) Ως εκ τούτου, τα τέσσερα Ευαγγέλια περιέχουν όλα όσα χρειάζεται κάποιος για να πιστέψει ότι «ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Γιος του Θεού».​—Ιωάννης 20:31.