• Η Καταπληκτική Δύναμη της Βαρύτητας
    Ξύπνα!—1989 | Οκτώβριος 8

    • ΠΡΙΝ ΑΠΟ 300 περίπου χρόνια, ο Ισαάκ Νεύτων διατύπωσε τη θεωρία που περιγράφει το πώς λειτουργεί η βαρύτητα. Φαντάστηκε έναν άνθρωπο να πετάει κάποιο αντικείμενο από την κορυφή ενός ασυνήθιστα ψηλού βουνού. Αν το άφηνε απλώς από τα χέρια του, τότε το αντικείμενο θα έπεφτε προς το έδαφος, όπως ένα μήλο.

      Αν όμως το πετούσε προς τα εμπρός, τότε αυτό θα ακολουθούσε μια καμπύλη καθώς θα έπεφτε στο έδαφος. Σκέφτηκε, λοιπόν, ο Νεύτων ότι, αν το πετούσε κανείς με αρκετά μεγάλη ταχύτητα, τότε αυτό θα γύριζε γύρω από τη γη διαγράφοντας τροχιά.

      Με βάση αυτή τη θεωρία, ο Νεύτων διέκρινε ότι η βαρύτητα συνδέεται με τις κινήσεις της σελήνης και των πλανητών: η σελήνη αναγκάζεται να διαγράφει τροχιά γύρω από τη γη λόγω της έλξης που ασκεί η βαρύτητα της γης, και οι πλανήτες παραμένουν στις τροχιές τους λόγω της βαρύτητας του ήλιου.

      Νόμος που Ισχύει σ’ Ολόκληρο το Σύμπαν

      Αφού έκανε προσεκτική μελέτη, ο Νεύτων έδωσε μια ακριβή μαθηματική περιγραφή αυτού του νόμου που ισχύει σ’ ολόκληρο το σύμπαν. Με απλά λόγια, οι εξισώσεις του Νεύτωνα έλεγαν ότι όλα τα αντικείμενα, μικρά ή μεγάλα, έλκουν το ένα το άλλο, και η ισχύς αυτής της έλξης εξαρτάται από το πόση είναι η μάζα των αντικειμένων και η μεταξύ τους απόσταση.

      Οι επιστήμονες, έχοντας κάνει μερικές βελτιώσεις, εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τους βασικούς τύπους του Νεύτωνα που περιγράφουν τη βαρύτητα, κυρίως όταν σχεδιάζουν διαστημικά εγχειρήματα, όπως η αποστολή ενός ερευνητικού διαστημικού σκάφους για να συναντήσει τον κομήτη του Χάλεϊ το 1985. Μάλιστα, ο Άγγλος αστρονόμος Έντμοντ Χάλεϊ, συνεργάτης του Νεύτωνα, χρησιμοποίησε τις θεωρίες του Νεύτωνα για να προβλέψει το έτος επανεμφάνισης του κομήτη.

      Οι ανακαλύψεις του Νεύτωνα σχετικά με τη βαρύτητα του έδωσαν μια γεύση της τάξης που επικρατεί στο σύμπαν, μιας ευταξίας που προέρχεται από νοήμονα σχεδίαση. Αλλά σίγουρα αυτό το ζήτημα δεν έληξε με το έργο του. Στις αρχές αυτού του αιώνα, οι επιστήμονες συνειδητοποίησαν ότι μερικές πλευρές των θεωριών του Νεύτωνα ήταν ανεπαρκείς, ακόμη και αντιφατικές.