Η Τελευταία από τις Εξέχουσες Παγκόσμιες Δυνάμεις

Όταν γράφτηκε το βιβλίο της Αποκάλυψης, σχεδόν πριν από 1.900 χρόνια, ανέφερε ότι πέντε «βασιλείς», δηλαδή παγκόσμιες δυνάμεις, είχαν ήδη έρθει και παρέλθει. Αυτές ήταν η Αίγυπτος, η Ασσυρία, η Βαβυλώνα, η Μηδοπερσία και η Ελλάδα. Η έκτη δύναμη, η Ρώμη, ‘ήταν’ ακόμη, αλλά η έβδομη δεν είχε έρθει ακόμη. (Αποκάλυψις 17:10) Ποια ήταν αυτή η έβδομη παγκόσμια δύναμη; Πώς ήρθε σε ύπαρξη; Και τι θα έρθει μετά απ’ αυτήν; Οι απαντήσεις σ’ αυτές τις σημαντικές ερωτήσεις είναι το θέμα αυτού του άρθρου.

ΤΑ σημαντικότερα γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας των περασμένων 2.500 χρόνων σκιαγραφήθηκαν εκ των προτέρων στο πιο πλατιά διαδεδομένο βιβλίο όλων των εποχών. Ωστόσο, συγκριτικά λίγα από τα άτομα που έχουν ένα αντίτυπο αυτού του βιβλίου, της Αγίας Γραφής, γνωρίζουν τις καταπληκτικές πληροφορίες που περιέχει.

Για παράδειγμα, 500 και πλέον χρόνια πριν από τη γέννηση του Ιησού Χριστού, ο προφήτης Δανιήλ κατέγραψε ένα θεόπνευστο όραμα στο οποίο οι εξέχουσες παγκόσμιες δυνάμεις, από την εποχή του και πέρα, παριστάνονταν από πανίσχυρα θηρία. Κάθε θηρίο είχε τα χαρακτηριστικά της παγκόσμιας δύναμης που παρίστανε. Η ισχυρή Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία περιγράφτηκε σαν ένα τεράστιο θηρίο «τρομερόν και καταπληκτικόν και ισχυρόν σφόδρα». Ο Δανιήλ είπε ότι «ήτο διάφορον πάντων των θηρίων των προ αυτού· και είχε δέκα κέρατα».—Δανιήλ 7:2-7.

Το ‘Μικρό Κέρας’

Με τον καιρό, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επεκτάθηκε και κάλυψε την περιοχή που ξεκινούσε από τα Βρετανικά Νησιά, καταλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, αγκάλιαζε όλη τη Μεσόγειο και έφτανε πέρα από τη Βαβυλώνα ως τον Περσικό Κόλπο. Αυτή η ισχυρή αυτοκρατορία τελικά διασπάστηκε σε πολλά κράτη—στα «δέκα κέρατα» που είχε δει ο Δανιήλ.a Κατόπιν, ο Δανιήλ είδε ότι «έτερον μικρόν κέρας ανέβη μεταξύ αυτών, έμπροσθεν του οποίου τρία εκ των πρώτων κεράτων εξερριζώθησαν». (Δανιήλ 7:8) Τι σήμαινε αυτό;

Στον Δανιήλ λέχθηκε: «Και τα δέκα κέρατα είναι δέκα βασιλείς, οίτινες θέλουσιν εγερθή εκ της βασιλείας ταύτης [της ρωμαϊκής]· και κατόπιν αυτών άλλος [το ‘μικρό κέρας’] θέλει εγερθή· και αυτός θέλει διαφέρει των πρώτων και θέλει υποτάξει [ταπεινώσει (ΜΝΚ)] τρεις βασιλείς». (Δανιήλ 7:24) Ποιο ήταν αυτό το ‘μικρό κέρας’ και ποιοι ήταν οι τρεις βασιλιάδες που ταπείνωσε;

Ένα νησί στη βορειοδυτική άκρη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας είχε παραμείνει για πολύ καιρό στο περιθώριο των παγκόσμιων υποθέσεων. Όπως εξήγησε ένας ιστορικός: «Τον δέκατο έκτο αιώνα, η Αγγλία αποτελούσε δευτερεύουσα δύναμη. Ο πλούτος της ήταν μηδαμινός μπροστά σ’ αυτόν της Ολλανδίας. Ο πληθυσμός της ήταν πολύ μικρότερος απ’ αυτόν της Γαλλίας. Οι στρατιωτικές της δυνάμεις (περιλαμβανομένου και του ναυτικού της) ήταν κατώτερες της Ισπανίας». Ωστόσο, η Αγγλία ανέπτυξε έναν αξιόλογο ναυτικό στόλο, και πειρατές καθώς και ιδιώτες από την Αγγλία άρχισαν να κάνουν επιδρομές στις αποικίες της Ισπανίας και να κουρσεύουν τις φορτωμένες με θησαυρούς γαλέρες της.

Τα Τρία Κέρατα

Το 1588, ο Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας έστρεψε την Ισπανική Αρμάδα ενάντια στους Άγγλους, που τόσο τον ενοχλούσαν. Αυτός ο στόλος με τα 130 πλοία, που μετέφερε πάνω από 24.000 άντρες, έπλευσε σιγά-σιγά στη Θάλασσα της Μάγχης, αλλά έπεσε θύμα του αντίθετου άνεμου και των τρομερών καταιγίδων του Ατλαντικού. Στο βιβλίο του Modern Europe to 1870 (Η Σύγχρονη Ευρώπη ως το 1870), ο ιστορικός Κάρλτον Χέις γράφει ότι αυτό το γεγονός «ήταν καθοριστικό για τη μετάβαση της ναυτικής υπεροχής από την Ισπανία στην Αγγλία».

Τον 17ο αιώνα, οι Ολλανδοί ανέπτυξαν το μεγαλύτερο εμπορικό ναυτικό του κόσμου. Τα πλοία τους κυριαρχούσαν στις θάλασσες και με τα κέρδη τους δάνειζαν με τόκο στις κυβερνήσεις που βρίσκονταν μέχρι και στις πιο απομακρυσμένες γωνιές της γης. Η Αγγλία όμως, με τον αυξανόμενο αριθμό των υπερπόντιων αποικιών της, υπερίσχυσε και σ’ αυτόν τον τομέα επίσης.

Αργότερα, τον 18ο αιώνα, οι μάχες ανάμεσα στους Βρετανούς και στους Γάλλους, οι οποίες γίνονταν ακόμα και σε μέρη πολύ απομακρυσμένα, όπως η βόρεια Αμερική και η Ινδία, οδήγησαν το 1763 στη Συνθήκη του Παρισιού. Σχετικά μ’ αυτή, ο Γουίλιαμ Μπ. Γουίλκοξ έγραψε στο βιβλίο του Star of Empire—A Study of Britain as a World Power (Το Αστέρι της Αυτοκρατορίας—Μελέτη για τη Βρετανία ως Παγκόσμιας Δύναμης), πως αν και η συμφωνία έμοιαζε με συμβιβαστική λύση «στην ουσία αναγνώριζε τη νέα θέση της Βρετανίας ως της κυρίαρχης ευρωπαϊκής δύναμης στον κόσμο πέρα από την Ευρώπη».

Και άλλοι ιστορικοί συμφωνούν μ’ αυτό, λέγοντας: «Μετά από δυο αιώνες πολέμου με τους Ισπανούς, τους Ολλανδούς και τους Γάλλους, η Μεγάλη Βρετανία ξεπρόβαλε το 1763 ως η πρώτιστη εμπορική και αποικιακή δύναμη του κόσμου». (Modern Europe to 1870). «Το 1763 η Βρετανική Αυτοκρατορία ανέλαβε τα ηνία του κόσμου και έμοιαζε σαν να είχε αναστηθεί και να είχε επεκταθεί η Ρώμη». «Ξεπρόβαλε από τους πολέμους που έγιναν στα μέσα του αιώνα, ως η μεγαλύτερη αυτοκρατορία και η ισχυρότερη—καθώς και η πέρα για πέρα μισητή—δύναμη του κόσμου». (Navy and Empire [Ναυτικό και Αυτοκρατορία] του Τζέιμς Λ. Στόουκσμπουρυ) Πράγματι, αυτό το ‘μικρό κέρας’ είχε αυξηθεί σε σημείο να γίνει η έβδομη παγκόσμια δύναμη της Βιβλικής ιστορίας.

Οι Βρετανοί προχώρησαν κατά μήκος του Νείλου και διέσχισαν τον ποταμό Ζαμβέζη. Μετοίκησαν επίσης στην Άνω Βιρμανία, στο Βόρειο Βόρνεο και στα νησιά του Ειρηνικού. Επιπλέον, αποίκισαν τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και τις ανατολικές ακτές της βόρειας Αμερικής. «Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν συγκεντρωμένη σε ένα μέρος», γράφει ο Τζέιμς Μόρρις στο βιβλίο του Pax Britannica. «Η Βρετανική Αυτοκρατορία απλώθηκε στα πέρατα της γης». Έγινε η μεγαλύτερη αυτοκρατορία στην ιστορία της ανθρωπότητας, εφόσον εξουσίαζε περίπου το ένα τέταρτο της χερσαίας επιφάνειας της γης και πάνω από το ένα τέταρτο του πληθυσμού της. Λεγόταν ότι ο ήλιος δεν έδυε ποτέ στην επικράτειά της.

Δυαδική Δύναμη

Το βιβλίο της Αποκάλυψης, είχε αναφέρει πως αυτή η έβδομη παγκόσμια δύναμη θα είχε και «κέρατα δύο όμοια με αρνίου». (Αποκάλυψις 13:11) Γιατί δυο κέρατα; Επειδή μετά από λίγο η Βρετανική Αυτοκρατορία συνεργαζόταν με το νέο έθνος της Αμερικής, καθώς τους ένωναν η γλώσσα, οι αρχές και η πολιτική, που ήταν κοινά. Έγιναν από πολλές απόψεις, μια δυαδική, αγγλόφωνη, παγκόσμια δύναμη.

Ο Γουίλιαμ Μπ. Γουίλκοξ στο βιβλίο του Star of Empire εξαίρει το γεγονός ότι τον 19ο αιώνα «ο βρετανικός στόλος απομόνωσε από την Ευρώπη» τις Ηνωμένες Πολιτείες. Προσθέτει επίσης: «Για έναν αιώνα οι Ηνωμένες Πολιτείες μπόρεσαν απερίσπαστα να αναπτυχθούν σε ισχυρή δύναμη χωρίς να διαθέτουν ποτέ, εκτός από τον καιρό του εμφύλιου πολέμου τους, το στρατό και το ναυτικό τα οποία χαρακτήριζαν κάθε άλλη ισχυρή δύναμη». Η Αμερική «μπόρεσε να μείνει απομονωμένη, επειδή ανάμεσα σ’ αυτήν και στις ευρωπαϊκές δυνάμεις παρεμβαλλόταν το Βασιλικό Ναυτικό». Αργότερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έγιναν κι αυτές ισχυρή στρατιωτική δύναμη.

Ένα εξέχον παράδειγμα της συνδυασμένης δράσης Βρετανίας και Αμερικής, έλαβε χώρα στις 6 Ιουνίου 1944, τότε που άλλαξε η πορεία του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου στη βόρεια Ευρώπη. Εκείνη την ημέρα, 156.000 άντρες που προέρχονταν από βρετανικά, αμερικανικά και άλλα συμμαχικά στρατεύματα, εισέβαλαν στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Σ’ αυτή τη συνδυασμένη δύναμη το γενικό πρόσταγμα το είχε ένας στρατηγός των Η.Π.Α., και τη διοίκηση των επιχειρήσεων την είχε ένας Βρετανός στρατάρχης—αυτοί ήταν ο Αϊζενχάουερ και ο Μοντγκόμερυ αντίστοιχα. Επιπλέον, οι ατομικές βόμβες που έβαλαν τέρμα στον πόλεμο με την Ιαπωνία, ήταν προϊόν της ενωμένης προσπάθειας Βρετανών και Αμερικανών επιστημόνων.

Η εφημερίδα Los Angeles Times της 5ης Μαΐου 1986, τόνιζε ότι ακόμη και σε καιρούς ειρήνης, η Βρετανία και η Αμερική έχουν συνεργαστεί «σε ευαίσθητους τομείς, όπως στη συλλογή μυστικών πληροφοριών και στην πυρηνική τεχνολογία». Αργότερα ενώθηκε μαζί τους ο Καναδάς, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία και «χώρισαν την υδρόγειο σε τομείς ευθύνης για τη συλλογή μυστικών πληροφοριών, συμφωνώντας να κοινοποιούν μεταξύ τους ακόμη και την πιο μυστική πληροφορία». Αυτή η εφημερίδα έλεγε πως αν και η σχέση «δεν ήταν πάντοτε ομαλή», έχει γίνει «πιο γνωστή για το πόσο στενή είναι, παρά για τους διαξιφισμούς της».

Οι περισσότερες βρετανικές αποικίες απέκτησαν την ανεξαρτησία τους και ενώθηκαν με τη Βρετανική Κοινοπολιτεία. Αν και η αυτοκρατορία χάθηκε, η Αγγλοαμερικανική παγκόσμια δύναμη παραμένει. Ωστόσο, θα υπάρχει μόνο για «ολίγον», συγκριτικά με τους πολλούς αιώνες που κυριαρχούσε η προηγούμενη δύναμη, η Ρώμη.—Αποκάλυψις 17:10.

Νέα Παγκόσμια Κυβέρνηση

Η προφητεία του Δανιήλ σχετικά με τις εξέχουσες παγκόσμιες δυνάμεις αποδείχτηκε αληθινή στη διάρκεια 2.500 ετών ύπαρξης κοσμικών κυβερνήσεων—από το 500 π.Χ. και νωρίτερα, ως την έβδομη παγκόσμια δύναμη των ημερών μας. Κατά συνέπεια, μπορούμε να είμαστε σίγουροι και για το υπόλοιπο μέρος αυτής της προφητείας. Το εκπληκτικό γεγονός είναι ότι δεν περιγράφει άλλες ανθρώπινες παγκόσμιες δυνάμεις! Επίσης η Αποκάλυψη δείχνει ότι αυτές οι δυνάμεις θα ήταν μόνο εφτά.b Τι θα συμβεί λοιπόν στη συνέχεια;

Το 7 κεφάλαιο του Δανιήλ, το οποίο μας μιλάει γι’ αυτές τις παγκόσμιες δυνάμεις, συνεχίζει και περιγράφει κάτι που είναι ακόμα πιο συγκλονιστικό—τη ριζική αλλαγή στον τρόπο διακυβέρνησης της γης! Οι ατελείς ανθρώπινες κυβερνήσεις δεν θα υπάρχουν πια και θα αντικατασταθούν από μια δίκαιη ουράνια κυβέρνηση.

Στο όραμά του ο Δανιήλ μπόρεσε να δει τον μεγαλοπρεπή ουράνιο θρόνο του «Παλαιού των ημερών», του Ιεχωβά Θεού. Μπροστά Του έφεραν κάποιον που ήταν «ως Υιός ανθρώπου»—ο αναστημένος Ιησούς Χριστός.c Ο Δανιήλ αφηγείται: «Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία και η δόξα και η βασιλεία, δια να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη και αι γλώσσαι· η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού [ανόμοια με τις ατελείς ανθρώπινες βασιλείες], ήτις δεν θέλει φθαρή».—Δανιήλ 7:9, 10, 13, 14.

Μια προφητεία που είχε δοθεί νωρίτερα στον Δανιήλ και η οποία αφορούσε τις ίδιες παγκόσμιες δυνάμεις, έλεγε: «Εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή . . . θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας [ανθρωπίνας] βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας . . . και αληθινόν είναι το ενύπνιον και πιστή η ερμηνεία αυτού».—Δανιήλ 2:44, 45.

Αυτή η Βασιλική κυβέρνηση του Θεού, είναι εκείνη για την οποία μας δίδαξε ο Ιησούς να προσευχόμαστε. Ο Ιησούς είπε: «Ούτω λοιπόν προσεύχεσθε σεις· Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς· αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης».—Ματθαίος 6:9, 10.

Πόσο ευτυχισμένοι θα είναι οι κάτοικοι της γης κάτω από εκείνη την κυβέρνηση! Η ανθρώπινη εκμετάλλευση θα αντικατασταθεί από τη θεία δικαιοσύνη, ο ατελής τρόπος με τον οποίο χειρίζονται οι άνθρωποι τα πράγματα, θα δώσει τη θέση του στους υπέρτατους κανόνες του Θεού. Το τι λέει η Αγία Γραφή σχετικά με τη δράση αυτής της Βασιλείας, θα είναι το θέμα ενός μελλοντικού άρθρου αυτής της σειράς.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Η εισβολή των Συμμάχων στην Ευρώπη στις 6 Ιουνίου 1944, ήταν ένα εξέχον παράδειγμα Αγγλοαμερικανικής συνεργασίας

[Ευχαριστίες]

U.S. Coast Guard photo