Πότε θα Σταματήσει ο Ξυλοδαρμός

ΠΟΣΟ πίσω στην ιστορία ανάγεται η κακομεταχείριση της γυναίκας; Μια πηγή κάνει μνεία ενός νόμου, που θεωρείται ο αρχαιότερος γραπτός νόμος—χρονολογείται από το 2500 π.Χ.—και ο οποίος επέτρεπε στους άντρες να χτυπούν τις γυναίκες τους.

Το 1700 π.Χ. ο Χαμουραμπί, ο ειδωλολάτρης βασιλιάς της Βαβυλώνας, θέσπισε τον περίφημο Κώδικα του Χαμουραμπί, ο οποίος περιείχε περίπου 300 νομικές διατάξεις που ρύθμιζαν τη ζωή των ανθρώπων. Ο κώδικας αυτός όριζε επίσημα ότι η γυναίκα θα έπρεπε να είναι απόλυτα υποταγμένη στον άντρα της, ο οποίος είχε το νομικό δικαίωμα να της επιβάλλει τιμωρία για οποιαδήποτε παράβαση.

Αν έρθουμε στον καιρό της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο Ρωμαϊκός Κώδικας του Πάτερ-φαμίλια υποστήριζε: «Αν πιάσεις τη γυναίκα σου να διαπράττει μοιχεία, μπορείς, χωρίς να υποστείς συνέπειες, να τη θανατώσεις χωρίς δίκη, αν όμως διαπράξεις εσύ μοιχεία ή κάποια απρέπεια, εκείνη δεν πρέπει ούτε να διανοηθεί να σηκώσει χέρι επάνω σου, και ο νόμος δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο».

Ένα εγχειρίδιο για το γάμο, γραμμένο τον 15ο μ.Χ. αιώνα συμβούλευε τους συζύγους οι οποίοι είχαν δει τις γυναίκες τους να κάνουν κάποιο παράπτωμα «πρώτα να τη φοβερίζουν και να την τρομοκρατούν», κι έπειτα «να παίρνουν ένα ραβδί και να τη χτυπούν δυνατά».

Στην Αγγλία, οι νομοθέτες του 19ου αιώνα προσπάθησαν να μετριάσουν τα βάσανα των γυναικών, ορίζοντας με νόμο πόσο μεγάλο θα έπρεπε να είναι το ραβδί. Επινόησαν το νόμο που ήταν γνωστός ως νόμος του αντίχειρα, ο οποίος επέτρεπε σ’ έναν άντρα να χτυπάει τη γυναίκα του με ραβδί «όχι πιο χοντρό απ’ ό,τι περίπου ήταν ο αντίχειράς του».

Αν και σήμερα σε πολλές χώρες οι σύζυγοι δεν προστατεύονται πια από νόμους για να χτυπούν τις γυναίκες τους, αυτές οι ιστορικές παραδόσεις εξακολουθούν να επικρατούν σε πολλά μέρη της γης. Σύμφωνα με κάποιο δημοσίευμα της CBS-TV, η Βραζιλία είναι χώρα στην οποία οι άντρες έχουν τις γυναίκες σαν είδωλα. Κι όμως, όλως παραδόξως, παράλληλα τις εξευτελίζουν, τις κακομεταχειρίζονται, τις χτυπούν και τις δολοφονούν χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Κι όπως συνεχίζει και λέει το δημοσίευμα, τέτοιου είδους συμπεριφορά παρατηρείται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, περιλαμβανομένων και των δικαστηρίων, όπου ένας άντρας, ο οποίος διέπραξε φόνο «υπερασπίζοντας την τιμή του», μπορεί να μην τιμωρηθεί, ιδιαίτερα αν το θύμα είναι η γυναίκα του. Ένας δημοσιογράφος είπε: «Πολλοί από τους δολοφόνους δεν είναι αγροίκοι που κατέβηκαν από τα βουνά, αλλά επαγγελματίες και μορφωμένοι άνθρωποι».

Η αιτία για να ‘υπερασπιστεί την τιμή του’ ένας σύζυγος μπορεί να είναι απλώς και μόνο μια μικρή παραβίαση του κανόνα τον οποίο ο ίδιος έχει θεσπίσει—το φαγητό δεν ήταν έτοιμο στην ώρα του, εκείνη βγήκε έξω μόνη της, έπιασε δουλειά ή πήρε κάποιο πανεπιστημιακό δίπλωμα ή δεν «συμφωνεί με κάθε τρόπο σεξουαλικής επαφής που ζητάει εκείνος».

Ο Νόμος του Θεού και η Χριστιανική Άποψη

Ο νόμος του Θεού ξεκαθαρίζει ότι οι σύζυγοι πρέπει να ‘αγαπούν τις γυναίκες τους, όπως και ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία’. «Ούτω χρεωστούσιν οι άνδρες να αγαπώσι τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα. Όστις αγαπά την εαυτού γυναίκα εαυτόν αγαπά· διότι ουδείς εμίσησέ ποτέ την εαυτού σάρκα, αλλ’ εκτρέφει και περιθάλπει αυτήν». (Εφεσίους 5:25, 28, 29) Ο νόμος αυτός παραγκωνίζει όλους τους ανθρώπινους νόμους, τους περασμένους και τους τωρινούς.

Σίγουρα κανένας Χριστιανός σύζυγος δεν θα αρνιόταν ότι εξακολουθεί να αγαπάει τη γυναίκα την οποία κακομεταχειρίζεται. Θα χτυπούσε όμως αυτός που κακομεταχειρίζεται τη γυναίκα του το δικό του το σώμα, θα τραβούσε τα μαλλιά του, θα έδινε γροθιές στο πρόσωπό του και στο υπόλοιπο σώμα του, επειδή αγαπάει αληθινά τον εαυτό του; Άραγε εκείνος που χτυπάει τη γυναίκα του λέει ελεύθερα στους άλλους—σε μέλη της οικογένειας εκτός σπιτιού, σε φίλους, σε άλλους Χριστιανούς—ότι πότε-πότε χτυπάει τη γυναίκα του και της προξενεί σωματικές βλάβες, επειδή την αγαπάει πάρα πολύ; Ή μήπως απειλεί τη γυναίκα του ώστε αυτή να μην πει τίποτα και σε κανέναν; Μήπως βάζει τα παιδιά να ορκίζονται ότι θα κρατήσουν το μυστικό και ότι δεν θα πουν σε κανένα για την κακομεταχείριση στην οποία υποβάλλει τη μητέρα τους; Μήπως τα παιδιά ντρέπονται να το πουν αυτό; Δεν διαψεύδουν οι πράξεις του τον ισχυρισμό του ότι αγαπάει αληθινά τη γυναίκα του; Η αγάπη του ενός προς τον άλλον είναι φυσιολογική. Η κακομεταχείριση της γυναίκας δεν είναι φυσιολογική.

Τέλος, αν ένας Χριστιανός δέρνει τη γυναίκα του, δεν είναι μάταια στα μάτια του Θεού όλα τα άλλα Χριστιανικά του έργα, εξαιτίας αυτής του της πράξης; Θυμηθείτε ότι όταν είναι κάποιος «βίαιος» δεν είναι κατάλληλος για προνόμια στη Χριστιανική εκκλησία. (1 Τιμόθεον 3:3, ΚΔΤΚ· 1 Κορινθίους 13:1-3· Εφεσίους 5:28) Διάφορες εκθέσεις δείχνουν ότι σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων είναι επίσης κοινό φαινόμενο να χτυπούν οι γυναίκες τους άντρες τους. Δεν ισχύουν τα ίδια αυτά ερωτήματα και για τέτοιου είδους γυναίκες;

Είναι πολύ ζωτικό για άντρες και γυναίκες να εκδηλώνουν την καρποφορία του πνεύματος στην κοινή τους ζωή τώρα: «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια». (Γαλάτας 5:22, 23) Αν μπορούμε να παράγουμε αυτούς τους καρπούς τώρα, έχουμε ελπίδες να ζήσουμε στην παραδεισένια γη όπου όλοι θα ζουν μαζί, με ατέλειωτη ειρήνη και αγάπη.

[Εικόνα στη σελίδα 8]

Οι Χριστιανοί σύζυγοι ‘αγαπούν τις γυναίκες τους όπως το ίδιο τους το σώμα’, που σημαίνει «Δεν Επιτρέπεται ο Ξυλοδαρμός!»