“Πλατύνονται”

Στις δεκαετίες του 1970 και του 1980, δόθηκε πολλή μαρτυρία στους μετανάστες της Βρετανίας—κυρίως από Μάρτυρες που ήταν οι ίδιοι μετανάστες και μιλούσαν διάφορες γλώσσες. Αλλά χρειαζόταν περισσότερη βοήθεια.

Το 1993 ζούσαν στη Βρετανία δύο εκατομμύρια άνθρωποι ασιατικής καταγωγής—1 στους 28 κατοίκους. Πολλοί είχαν έρθει από την Ινδία. Άλλοι από την Ανατολική Αφρική. Υπήρχαν ήδη περίπου 500 ευαγγελιζόμενοι που μιλούσαν την παντζάμπι και 150 που μιλούσαν την γκουτζαράτι και ήταν συνταυτισμένοι με αγγλικές εκκλησίες. Διεξήγαν πάνω από 500 Γραφικές μελέτες σε εκείνες τις γλώσσες. Αλλά ασφαλώς δεν είχαν όλοι οι μετανάστες την ευκαιρία να ωφεληθούν από τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού.

Αναγνωρίζοντας ότι το άτομο που μιλάει μόνο την αγγλική μπορεί να αισθάνεται ανεπαρκές όταν προσπαθεί να δώσει μαρτυρία σε ανθρώπους διαφορετικής γλώσσας και πολιτισμού, το γραφείο τμήματος παρότρυνε τους ντόπιους Μάρτυρες να διευρύνουν την αγάπη τους για τους ανθρώπους όλων των φυλών και να αναπτύξουν χριστοειδές πνεύμα φροντίζοντας για την ευημερία των άλλων. Έλαβαν την ενθάρρυνση να “πλατυνθούν”. (2 Κορ. 6:11-13· Φιλιπ. 2:1-4) Η Διακονία Μας της Βασιλείας εξηγούσε: «Θέλουμε να νιώθουν οι άνθρωποι του τομέα μας ότι μας διαπνέει η ίδια θέρμη και το ίδιο ενδιαφέρον που εκδήλωνε ο Ιησούς Χριστός στη διακονία του». Οι Μάρτυρες στη Βρετανία έλαβαν το εξής μήνυμα: «Στην πραγματικότητα, έχει έρθει σε εμάς ένας τεράστιος ιεραποστολικός αγρός!»

Ως εκδήλωση του ενδιαφέροντός τους για τους ξενόγλωσσους, όλοι οι Βρετανοί Μάρτυρες παροτρύνθηκαν να ενημερώνουν τις αντίστοιχες ξενόγλωσσες εκκλησίες για τους ξένους που συναντούσαν στους τομείς τους. Έτσι, είτε κάποιος Μάρτυρας ήξερε μια άλλη γλώσσα είτε όχι, όλοι μπορούσαν να συμμετέχουν στην κάλυψη του τεράστιου ιεραποστολικού αγρού που είχε μεταφερθεί στην Αγγλία. Ουσιαστικά, οι τομείς των ξενόγλωσσων εκκλησιών δημιουργούνται κυρίως με αυτόν τον τρόπο.

Έτσι, το 1996 η Γκρέις Λι πήγε στο σπίτι μιας κυρίας από το Βιετνάμ η οποία ζει στο Νιούκασλ-απόν-Τάιν, στη βορειοανατολική Αγγλία, και μιλάει την κινεζική. Εκείνη υποδέχτηκε την Γκρέις θερμά και την προσκάλεσε αμέσως να περάσει μέσα. Η Γκρέις έμαθε ότι η γυναίκα ήταν πρόσφυγας και είχε υποφέρει πολλά στον πόλεμο του Βιετνάμ. Ζούσε στην Αγγλία περίπου δέκα χρόνια αλλά παρ’ όλα αυτά ήξερε πολύ λίγα αγγλικά. Εξήγησε στην Γκρέις ότι πολλές φορές είχε φτάσει σε απόγνωση και δεν είχε κανέναν να τη βοηθήσει.

Είπε επίσης στην Γκρέις ότι πριν από τέσσερα χρόνια της είχαν δώσει ένα βιβλίο με πολλές όμορφες εικόνες αλλά δεν μπορούσε να το καταλάβει επειδή δεν ήξερε να διαβάζει αγγλικά. Όποτε, όμως, αισθανόταν καταθλιμμένη, κοίταζε τις εικόνες, επειδή έτσι μετριαζόταν η κατάθλιψή της και οι ελπίδες της αναπτερώνονταν. Πήρε το βιβλίο από το ράφι, το έδωσε στην Γκρέις και της ζήτησε να της το διαβάσει για να μάθει τι έλεγε. Ήταν το βιβλίο Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα στον Παράδεισο στη Γη! Η Γκρέις τής απάντησε ότι μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο από το να της διαβάσει το αγγλικό βιβλίο. Άνοιξε την τσάντα της και έβγαλε το ίδιο βιβλίο στην κινεζική. Η γυναίκα δεν πίστευε στα μάτια της. Επιτέλους, μπορούσε να μάθει το άγγελμα της Γραφής! Δέχτηκε αμέσως να κάνει Γραφική μελέτη.

Το γραφείο τμήματος, μεταξύ άλλων ενεργειών που έκανε για την “πλάτυνση”, έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στην υποβοήθηση των διαφόρων εθνικών ομάδων ώστε να αναπτυχθούν πνευματικά και οργανωτικά. Ο Κόλιν Σίμουρ και η σύζυγός του, η Όλιβ, υπηρετούσαν ήδη επί 20 χρόνια επισκεπτόμενοι εκκλησίες σε διάφορα μέρη της Βρετανίας. Και οι δύο εκδήλωναν γνήσιο ενδιαφέρον για εκείνους που υπηρετούσαν, και αυτό είχε γίνει ιδιαίτερα φανερό όταν επισκέπτονταν τις εκκλησίες στη Μάλτα και στο Γκότσο, νησιά της Μεσογείου. Στις συναθροίσεις προσπαθούσαν μάλιστα να δίνουν σχόλια στη μαλτεζική, κάτι που τους έκανε πολύ αγαπητούς στους ντόπιους αδελφούς.

Το Σεπτέμβριο του 1994, ο Κόλιν διορίστηκε επίσκοπος περιοχής στους μη αγγλόφωνους ομίλους καθώς και σε μερικές από τις ξενόγλωσσες εκκλησίες σε όλη την Αγγλία. Παρακολουθούσε προσεκτικά την ανάπτυξη του κάθε ομίλου με στόχο τη μετατροπή του σε εκκλησία και ενίσχυε τις εκκλησίες που ήδη υπήρχαν. Αν και στην αρχή αυτή η περιοχή ήταν η μικρότερη—είχε μόνο 12 εκκλησίες με περίπου 750 ευαγγελιζομένους—μέσα σε τρία χρόνια έγινε η μεγαλύτερη περιοχή, με 1.968 ευαγγελιζομένους από τους οποίους οι 388 υπηρετούσαν ως σκαπανείς. Από τότε, ο αριθμός των ξενόγλωσσων περιοχών αυξήθηκε σε τρεις.

Μαθαίνουν μια Άλλη Γλώσσα

Για να μεταδώσουν τις ζωοπάροχες Γραφικές αλήθειες σε μετανάστες που μιλούν άλλες γλώσσες, μερικοί Βρετανοί Μάρτυρες παίρνουν την πρωτοβουλία να μάθουν μια άλλη γλώσσα. Μεταξύ αυτών είναι η Ελίζαμπεθ Έμοτ, που έχει κάνει σκαπανικό σε διάφορα μέρη της Αγγλίας. Στην αρχή προσπάθησε να μάθει την παντζάμπι για να βοηθήσει τους ανθρώπους του τομέα της. Κατόπιν το 1976, σε ένα νέο διορισμό, άρχισε να μαθαίνει την ούρντου. Ακολούθησε η γκουτζαράτι. Για να βοηθήσει τα ενδιαφερόμενα άτομα, έψαχνε επίσης να βρει Ινδούς και Πακιστανούς ευαγγελιζομένους στις συνελεύσεις. Στην περίπτωση του Κλίφτον και της Αμάντα Μπανκς, η αφορμή δόθηκε όταν παρακολούθησαν μια συνέλευση στη Ρωσία το 1993. Επιστρέφοντας, πήραν μια μέθοδο εκμάθησης της ρωσικής από την τοπική βιβλιοθήκη, μετακόμισαν σε μια περιοχή όπου κατοικούν ρωσόφωνοι και άρχισαν να κάνουν σκαπανικό συνεργαζόμενοι με τη ρωσική εκκλησία που υπήρχε εκεί. Αλλά όταν κάποιο άτομο έχει κοσμικές ευθύνες και οικογένεια, καθώς και ένα πλήρες πρόγραμμα δραστηριοτήτων στην εκκλησία και στη διακονία αγρού, δεν είναι εύκολο να βρει χρόνο για να μάθει μια γλώσσα.

Λόγω της ειδικής ανάγκης που υπήρχε στην Αγγλία, δόθηκε ενθάρρυνση στους σκαπανείς που ήθελαν να πλατύνουν τη διακονία τους με αυτόν τον τρόπο να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Χωρίς να αφήσουν την υπηρεσία σκαπανέα, έμαθαν τους στοιχειώδεις κανόνες μιας γλώσσας. Για να λάβουν την αναγκαία εκπαίδευση, μερικοί σκαπανείς έκαναν λίγα μαθήματα ώστε να μάθουν τα βασικά στοιχεία της νέας τους γλώσσας—με ενδιαφέροντα αποτελέσματα.

Η Κριστίν Φλιν, που έκανε σκαπανικό 21 χρόνια, αποφάσισε μαζί με εφτά άλλους σκαπανείς να παρακολουθήσει μια σειρά μαθημάτων στην γκουτζαράτι τα έτη 1996/1997. Οι δάσκαλοι ήταν ένα αντρόγυνο Ινδών οι οποίοι, αν μη τι άλλο, εξεπλάγησαν βλέποντας τόσο πολλούς αγγλόφωνους σπουδαστές να παρακολουθούν τα μαθήματα. «Έκαναν πολλές αλλαγές στις τάξεις για να μας βοηθήσουν», αναφέρει η Κριστίν. «Με βοήθησαν να ετοιμάσω παρουσιάσεις για την υπηρεσία αγρού και μάλιστα παρακολούθησαν μερικές από τις συναθροίσεις μας».

Τον ίδιο περίπου καιρό, η Κριστίν έπιασε καινούρια δουλειά. Εκεί συνάντησε μια νεαρή γυναίκα που μιλούσε γκουτζαράτι. Όταν η Κριστίν τη χαιρέτησε στην γκουτζαράτι, η κοπέλα εξέφρασε την έκπληξή της και τη ρώτησε γιατί μάθαινε αυτή τη γλώσσα. Η Κριστίν της εξήγησε και της έδωσε καλή μαρτυρία. Εκείνη ανταποκρίθηκε λέγοντας: “Καμιά άλλη θρησκεία δεν θα ενθάρρυνε τα μέλη της να μάθουν μια τόσο δύσκολη γλώσσα. Θα πρέπει πράγματι να έχετε κάτι σημαντικό να πείτε”.

Η Πολίν Ντάνκαν, σκαπάνισσα και αυτή, αφοσιώθηκε στην εκμάθηση της βεγγαλικής γλώσσας το 1994. Στην αρχή της φαινόταν πολύ δύσκολη. «Πολλές φορές ικέτευα τον Ιεχωβά με δάκρυα, λέγοντάς του πόσο δύσκολη είναι αυτή η γλώσσα και ότι ήθελα να εγκαταλείψω την προσπάθεια», παραδέχεται η ίδια. «Αλλά με το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά, καθώς και με την αποφασιστικότητά μου και τις προσπάθειες που κατέβαλλα, ξεπέρασα το δύσκολο στάδιο και χαίρομαι που δεν τα παράτησα επειδή τώρα θερίζω θαυμάσια αποτελέσματα». Η Μπέβερλι Κρουκ, μια άλλη σκαπάνισσα, λέει σχετικά με την επίδραση που ασκεί στους ανθρώπους τους οποίους επισκέπτεται το γεγονός ότι έμαθε τη βεγγαλική: «Από τότε που έμαθα τη γλώσσα, η διακονία μου άλλαξε εντελώς. Οι άνθρωποι που μιλούν τη βεγγαλική καταλαβαίνουν ότι, για να αφιερώσουμε χρόνο να μάθουμε τη γλώσσα τους, θα πρέπει να τους αγαπάμε».

Η Τζένιφερ Τσαρλς, σκαπάνισσα σε μια από τις γαλλικές εκκλησίες όπου υπάρχουν πολλοί πρόσφυγες από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, λέει: «Το ότι έμαθα μια καινούρια γλώσσα με βοήθησε να καταλάβω πώς νιώθουν οι άνθρωποι στον τομέα μου όταν έρχονται σε μια χώρα όπου δεν μπορούν να μιλήσουν τη γλώσσα».

Εδώ και αρκετά χρόνια, πολλοί σκαπανείς, μεταξύ των οποίων και άγαμες αδελφές που μπορούν να υπηρετήσουν εκεί όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη, έχουν παροτρυνθεί να μιλήσουν στον επίσκοπο της περιοχής τους σχετικά με την πιθανότητα να μετακινηθούν σε γειτονικές εκκλησίες όπου υπάρχει ανάγκη. Μερικοί αποφάσισαν να μάθουν μια άλλη γλώσσα για να προσφέρουν βοήθεια στον ξενόγλωσσο αγρό. Στην περιοχή του ευρύτερου Λονδίνου, πάνω από 100 σκαπάνισσες το έχουν κάνει αυτό. Η διακονία τους ανάμεσα σε εκείνους που μιλούν γλώσσες εκτός της αγγλικής είναι παραγωγική. Με τη βοήθειά τους, πολλοί άνθρωποι μελετούν τη Γραφή και παρακολουθούν τις συναθροίσεις.

[Εικόνα στη σελίδα 108, 109]

Σκαπανείς που αποφάσισαν να υπηρετήσουν σε ξενόγλωσσες εκκλησίες