10. Ποια ερωτήματα ανέκυψαν σχετικά με τα εκατομμύρια άτομα που αναμενόταν να επιζήσουν και να περάσουν στο νέο σύστημα πραγμάτων;

¹⁰ Το χρισμένο υπόλοιπο ανέμενε ότι μερικοί από το ανθρώπινο γένος θα επιζούσαν από το καταστροφικό τέλος αυτού του πονηρού συστήματος και θα περνούσαν στη Χιλιετή Βασιλεία του Ιησού Χριστού. Αυτό αλήθευε ιδιαίτερα μετά την εκφώνηση της δημόσιας ομιλίας «Εκατομμύρια Ήδη Ζώντων Ουδέποτε Θέλουσιν Αποθάνει», στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας, το 1918, στη διάρκεια του πολέμου. Θα ήταν οργανωμένοι αυτοί οι εκατομμύρια επιζώντες από τον Αρμαγεδδώνα; (Αποκάλυψις 16:14-16) Προτού εισαχθούν στη Χιλιετηρίδα για να γίνουν μέρος της ‘νέας γης’, θα ενασχολούνταν αυτοί στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας μαζί με το υπόλοιπο; (2 Πέτρου 3:13) Οι μεταπολεμικές εξελίξεις θα έδιναν απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα.

11. (α) Τι θα έπρεπε να γίνει σχετικά με τα άλλα πρόβατα, που επρόκειτο να αποτελέσουν μια ποίμνη με το υπόλοιπο; (β) Γιατί η διαφορά σ’ ό,τι αφορά τις ελπίδες δεν αποτελούσε αιτία για διαίρεση ανάμεσα στο υπόλοιπο και στα άλλα πρόβατα;

¹¹ Κατάλληλα, τα ακόλουθα λόγια του Καλού Ποιμένα, του Ιησού Χριστού, ήρθαν στο προσκήνιο: «Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης· και εκείνα πρέπει να συνάξω, και θέλουσιν ακούσει την φωνήν μου, και θέλει γείνει μία ποίμνη, εις ποιμήν». (Ιωάννης 10:16) Εφόσον χρειαζόταν να οργανωθεί το χρισμένο υπόλοιπο για το μεταπολεμικό έργο από το 1919 κι έπειτα, και εφόσον αργότερα τα άλλα πρόβατα επρόκειτο να γίνουν μια ποίμνη με το υπόλοιπο αυτής της αυλής, τι θα γινόταν κατόπιν; Αυτά τα άλλα πρόβατα θα έπρεπε επίσης να οργανωθούν σε συνδυασμό μ’ αυτό το υπόλοιπο! Το γεγονός ότι τα άλλα πρόβατα είχαν διαφορετική ελπίδα—την ελπίδα για ζωή σ’ ένα γήινο παράδεισο ευχαρίστησης—δεν αποτελούσε αιτία για διαίρεση μεταξύ αυτών και του υπολοίπου. Όλοι ακολουθούσαν μόνο τον ένα Ποιμένα, και δεν θα υπήρχε διαχωρισμός ανάμεσα στις δύο ομάδες, μέχρι την ενδόξαση του χρισμένου υπολοίπου στη Βασιλεία.

15. (α) Με ποιο τρόπο αποχώρησαν οι Ισραηλίτες από την Αίγυπτο; (β) Ποιοι προτίμησαν επίσης να φύγουν από την Αίγυπτο, και παρέμειναν αυτοί μαζί με τους Ισραηλίτες;

¹⁵ Εκατοντάδες χρόνια πριν από τον καιρό του Δαβίδ, η βιαστική αποχώρηση των Ισραηλιτών δεν έγινε άτακτα, αλλά με εύτακτο τρόπο. Αυτό κατέδειξε ότι ο μεσίτης τους, ο Μωυσής, είχε κάνει καλό οργανωτικό έργο. Μαζί τους έφυγε κι ένας πολύς όχλος μη Ισραηλιτών, που προτίμησαν να ακολουθήσουν το λαό του θαυματουργού Θεού, του Ιεχωβά, ο οποίος ήταν ισχυρότερος από όλους τους θεούς της Αιγύπτου. Παρά τις πολλές δυσκολίες, ύστερα από αρκετό καιρό, αυτό το ‘μεγάλο σύμμικτο πλήθος’ που έδειξε καλή θέληση απέναντι στον εκλεκτό λαό του Ιεχωβά εξακολουθούσε να είναι μαζί του στη φοβερή έρημο του Σινά. (Έξοδος 12:37-51· Αριθμοί 11:4) Μαζί με τους Ισραηλίτες, αυτό το σύμμικτο πλήθος προφανώς μπήκε στην Υποσχεμένη Γη υπό την ηγεσία του διαδόχου του Μωυσή, του Ιησού του Ναυή, γιατί ο Θεός κατηύθυνε να ληφθεί πρόνοια για τέτοιους πάροικους.

16. (α) Ποιους προεικόνιζε το μεγάλο σύμμικτο πλήθος; (β) Τι πρέπει να κάνουν αυτοί για να επιζήσουν από το τέλος αυτού του συστήματος;

¹⁶ Εκείνο το απέραντο σύμμικτο πλήθος, που προερχόταν από τη Φαραωνική Αίγυπτο, προεικόνιζε έναν πολύ όχλο του 20ού αιώνα. Αυτοί δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίτες, αλλά είναι άλλα πρόβατα του Καλού Ποιμένα, του Ιησού Χριστού. Μαζί με το χρισμένο υπόλοιπο, αυτοί αποβλέπουν σε πλήρη απελευθέρωση από την αντιτυπική Αίγυπτο, το παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων, του οποίου θεός είναι ο Μεγαλύτερος Φαραώ, ο Σατανάς ο Διάβολος. (Ιωάννης 10:16· 2 Κορινθίους 4:4· Αποκάλυψις 7:9) Αλλά τι πρέπει να κάνουν αυτοί για να επιζήσουν από τη βίαιη καταστροφή του παλιού κόσμου του Σατανά και να μπουν στον υποσχεμένο νέο κόσμο υπό τον μεγαλύτερο Ιησού του Ναυή, τον Ιησού Χριστό; (2 Πέτρου 3:13) Πρέπει να παραμένουν σε αρμονία με τις οργανωτικές διευθετήσεις που κάνει ο πυρήνας της ορατής οργάνωσης του Ιεχωβά, το χρισμένο υπόλοιπο.

17. Μέσα σ’ αυτόν τον αποδιοργανωμένο κόσμο, πώς ενεργούν εκείνοι που απαρτίζουν τον πολύ όχλο, και σε τι αποβλέπουν;

¹⁷ Ειδικά από τα μέσα της τέταρτης δεκαετίας του 20ού αιώνα, ο πολύς όχλος των άλλων προβάτων έχει φερθεί μέσα στην οργανωμένη μία ποίμνη, υπό το δοξασμένο έναν Ποιμένα, τον κυβερνώντα Βασιλιά Ιησού Χριστό. Μέσα σ’ έναν κόσμο που παρά την ύπαρξη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών εξακολουθεί να αποδιοργανώνεται ολοένα και περισσότερο, εκείνοι που απαρτίζουν αυτόν τον πολύ όχλο υποστηρίζουν με όλη τους την καρδιά το χρισμένο υπόλοιπο, κι έτσι παρέχουν απόδειξη της ενοποιητικής δύναμης που ασκεί το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά. Με αποφασιστικότητα, παραμένουν οργανωμένοι μαζί με το υπόλοιπο, ενόσω αποβλέπουν σε ειδική υπηρεσία πάνω στη γη, στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του Ιησού Χριστού.