5. Τι πίστευαν οι Σπουδαστές της Γραφής σχετικά με τους 144.000;

⁵ Βέβαια, οι Σπουδαστές της Γραφής διέκριναν επίσης από τις Γραφές ότι μερικοί θα “αγοράζονταν από τη γη” για να κυβερνήσουν μαζί με τον Ιησού στον ουρανό. (Αποκ. 14:3) Αυτή η ομάδα θα αποτελούνταν από 144.000 ζηλωτές, αφιερωμένους Χριστιανούς οι οποίοι είχαν υπηρετήσει τον Θεό πιστά ενόσω ζούσαν στη γη. Αλλά ποιοι θα αποτελούσαν το μεγάλο πλήθος;

6. Τι πίστευαν οι Σπουδαστές της Γραφής για το μεγάλο πλήθος;

⁶ Στο όραμά του, ο Ιωάννης είδε εκείνη την ομάδα να “στέκεται ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνιού”. (Αποκ. 7:9) Αυτά τα λόγια οδήγησαν τους Σπουδαστές της Γραφής στο συμπέρασμα ότι το μεγάλο πλήθος θα βρίσκεται στον ουρανό, όπως και οι 144.000. Αν τόσο οι 144.000 όσο και το μεγάλο πλήθος επρόκειτο να ζήσουν στον ουρανό, πώς θα διέφερε η μια ομάδα από την άλλη; Οι Σπουδαστές της Γραφής πίστευαν ότι το μεγάλο πλήθος θα αποτελούνταν από Χριστιανούς που δεν είχαν δείξει πλήρη υπακοή στον Θεό ενόσω βρίσκονταν στη γη. Παρότι ζούσαν μια λογικά καθαρή ζωή, μερικοί από αυτούς ίσως να είχαν παραμείνει στις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου. Οι Σπουδαστές της Γραφής συμπέραναν ότι τέτοια άτομα είχαν μεν εκδηλώσει κάποιον ζήλο, αλλά όχι αρκετό ώστε να κυβερνήσουν με τον Ιησού. Επειδή η αγάπη τους για τον Θεό δεν υπήρξε επαρκώς θερμή, τα μέλη του μεγάλου πλήθους πληρούσαν τις προϋποθέσεις για να βρίσκονται στον ουρανό ενώπιον του θρόνου αλλά όχι για να κάθονται πάνω σε θρόνους.

10. Γιατί είναι απαραίτητο να διδαχτεί το μεγάλο πλήθος τις οδούς του Ιεχωβά πριν από τη Χιλιετία;

¹⁰ Έτσι λοιπόν, το 1935 οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κατανόησαν ότι το μεγάλο πλήθος του οράματος του Ιωάννη αποτελείται από μια ομάδα πιστών Χριστιανών που έχουν την προοπτική να ζήσουν για πάντα στη γη. Προκειμένου να επιζήσουν από τη μεγάλη θλίψη, τα μέλη του μεγάλου πλήθους πρέπει να διδαχτούν τις οδούς του Ιεχωβά προτού αρχίσει η Χιλιετία. Θα χρειαστεί να δείξουν ισχυρή πίστη για να “καταφέρουν να γλιτώσουν από όλα όσα πρέπει να συμβούν” πριν από τη Χιλιετή Βασιλεία του Χριστού.​—Λουκ. 21:34-36.