Πώς έφτασαν τα καλά νέα σε εκείνες τις απόμακρες περιοχές; Σε μερικούς αδελφούς, στους οποίους είχε επιβληθεί εξορία ως τιμωρία για το αμείωτο έργο κηρύγματος που έκαναν, επιτράπηκε να διαλέξουν τον τόπο εξορίας τους. Ο αδελφός Κουζούνης από την Καβάλα εξορίστηκε στο νομό Χαλκιδικής το 1938. Αφού ζήτησε καθοδήγηση από τον Ιεχωβά, διάλεξε το χωριό των Νέων Σημάντρων. Όταν τον ρωτούσαν οι χωρικοί εκεί γιατί είχε εξοριστεί, εκείνος τους έλεγε επειδή ήταν Χριστιανός. Αυτή η απάντηση τούς έβαζε σε σκέψη και οδηγούσε σε πολλές συζητήσεις—ο αδελφός, μάλιστα, ήταν πολύ ικανός στη χρήση εδαφίων. Με τον καιρό, ιδρύθηκε μια εκκλησία στα Νέα Σήμαντρα. Από εκεί, τα καλά νέα διαδόθηκαν στη Γαλάτιστα, όπου σχηματίστηκε μια άλλη εκκλησία. Στα Νέα Μουδανιά, μια ομάδα γυναικών έγιναν πιστές αδελφές—επρόκειτο για την αδελφή Μαστοράκη, την αδελφή Σταμπουλή και την αδελφή Ντενίκη. Αυτές δίδαξαν άλλους στα Φλογητά, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να σχηματιστεί και εκεί μια εκκλησία. Η αλήθεια διαδόθηκε κατόπιν στην Κασσάνδρα.

Το έργο στις αγροτικές περιοχές αποτελούσε πρόκληση. Ενώ οι Μάρτυρες διένεμαν το φυλλάδιο Εκκλησιαστικοί Καταγγελλόμενοι, κατέληγαν πολλές φορές στο κρατητήριο των αστυνομικών τμημάτων και στη συνέχεια περνούσαν από δίκη. Ωστόσο, ο διωγμός ενίσχυε την πίστη και το ζήλο τους για τη Βασιλεία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αυξάνει σταθερά σε αριθμό η εκκλησία του Καλαμακίου, από το 1930 και μετά.