Ομάδες κομμουνιστών και τοπικοί ιθύνοντες συνέλαβαν κάποτε αδελφούς και τους διέταξαν να φυλάνε σκοπιά. Επειδή οι αδελφοί αρνήθηκαν να το κάνουν, τους οδήγησαν σε ένα κοντινό χωριό και τους παρέδωσαν στις αρχές, οι οποίες αποφάσισαν ότι ο Νίκος Παπαγεωργίου, ο Κώστας Χριστάνας και ο Κώστας Παπαγεωργίου θα έπρεπε να εκτελεστούν. Από την εφταμελή επιτροπή, μόνο ένας δεν έδωσε την έγκρισή του για την εκτέλεση. Οι αδελφοί οδηγήθηκαν σε ένα χωριό χτισμένο σε βουνοπλαγιά. Τους απαγγέλθηκε η θανατική καταδίκη, τους έδεσαν και τους ξυλοκόπησαν. Κατά τη διάρκεια του ξυλοδαρμού, ο Νίκος Παπαγεωργίου, τον οποίο είχαν δέσει χειροπόδαρα, κατρακύλησε κατά μήκος της βουνοπλαγιάς και σταμάτησε μόλις λίγο πριν από έναν γκρεμό κάτω από τον οποίο κυλούσε ένα ποτάμι. Έδερναν τους αδελφούς επανειλημμένα επί οχτώ μέρες και στη συνέχεια τους άφησαν ελεύθερους.

Ο Νίκος Παπαγεωργίου αφηγήθηκε: «Ο αρχηγός της ομάδας του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου με πήρε στο γραφείο του και μου είπε ότι με λύπη του με πληροφορεί ότι είχε λάβει την εντολή να με εκτελέσει. Μου είπε ότι θα προσπαθούσε να με βοηθήσει, αλλά ότι και εγώ θα έπρεπε να τον βοηθήσω. Άπλωσα το χέρι μου και έπιασα το δεξί του χέρι, λέγοντας: ‘Αν με αγαπάς, εκτέλεσέ με αμέσως. Αν αρνηθώ το πιστεύω μου, τότε κλάψε με’». Φανερά συγκινημένος, ο αρχηγός της ομάδας φρόντισε να αφεθεί ελεύθερος ο αδελφός Παπαγεωργίου.

Στις 24 Αυγούστου 1944, τέσσερις από τους αδελφούς μας κατηγορήθηκαν για εσχάτη προδοσία και καταδικάστηκαν σε θάνατο από αντάρτες στο χωριό Τουρκολέκα, που βρίσκεται κοντά στη Μεγαλόπολη. Καθώς οδηγούνταν στον τόπο της εκτέλεσης, το πυροβολικό των Γερμανών εξαπέλυσε αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον τους και οι αντάρτες διασκορπίστηκαν. Έτσι, η εκτέλεση ματαιώθηκε!