ΗΡΘΑ στον κόσμο το 1926 και ήμουν το έβδομο από τα οχτώ παιδιά δύο σκληρά εργαζόμενων γονέων στην Καρίτσα, ένα μικρό χωριό της Ελλάδας.

Έναν χρόνο πριν, οι γονείς μου είχαν συναντήσει τον Γιάννη Παππαρίζο, έναν ζηλωτή και ομιλητικό Σπουδαστή της Γραφής, όπως λέγονταν τότε οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Εντυπωσιασμένοι από τα λογικά Γραφικά επιχειρήματά του, άρχισαν να παρακολουθούν τις συναθροίσεις των Σπουδαστών της Γραφής στο χωριό μας. Η μητέρα μου είχε ακλόνητη πίστη στον Ιεχωβά Θεό, και παρότι ήταν αγράμματη, μιλούσε σε άλλους για την πίστη της σε κάθε κατάλληλη ευκαιρία. Δυστυχώς, ο πατέρας μου επικεντρώθηκε στις ατέλειες των ανθρώπων και σταδιακά σταμάτησε να παρακολουθεί τις Χριστιανικές συναθροίσεις.

Τα αδέλφια μου και εγώ σεβόμασταν τη Γραφή αλλά καθώς μεγαλώναμε είχαμε το μυαλό μας στις νεανικές απολαύσεις. Έπειτα, το 1939, όταν η Ευρώπη τυλίχτηκε στις φλόγες του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, συνέβη κάτι στο χωριό μας που μας ταρακούνησε. Ο γείτονας και ξάδελφός μας, ο Νίκος Ψαρράς, που είχε βαφτιστεί πρόσφατα ως Μάρτυρας, επιστρατεύτηκε από τον ελληνικό στρατό. Ο Νίκος, 20 χρονών τότε, είπε θαρραλέα στις στρατιωτικές αρχές: «Δεν μπορώ να πολεμήσω επειδή είμαι στρατιώτης του Χριστού». Πέρασε από στρατοδικείο και καταδικάστηκε σε δεκαετή φυλάκιση. Μείναμε με το στόμα ανοιχτό!

Ευτυχώς, στις αρχές του 1941, οι Συμμαχικές δυνάμεις μπήκαν για λίγο στην Ελλάδα και ο Νίκος αποφυλακίστηκε. Γύρισε στην Καρίτσα, όπου ο μεγαλύτερος αδελφός μου, ο Ηλίας, τον βομβάρδισε με ερωτήσεις γύρω από τη Γραφή. Ρουφούσα κάθε του λέξη. Έπειτα, ο Ηλίας, εγώ και η μικρότερη αδελφή μας, η Ευμορφία, αρχίσαμε να μελετάμε τη Γραφή και παρακολουθούσαμε τακτικά τις συναθροίσεις με τους Μάρτυρες. Την επόμενη χρονιά, αφιερώσαμε και οι τρεις μας τη ζωή μας στον Ιεχωβά και βαφτιστήκαμε. Αργότερα, και άλλα τέσσερα αδέλφια μας έγιναν πιστοί Μάρτυρες.

Το 1942, η Εκκλησία Καρίτσα είχε εννιά νεαρούς άντρες και γυναίκες ηλικίας από 15 έως 25 χρονών. Όλοι ξέραμε ότι μας περίμεναν σφοδρές δοκιμασίες. Για να ενισχυθούμε, λοιπόν, μαζευόμασταν όποτε μπορούσαμε για να μελετήσουμε τη Γραφή, να ψάλουμε πνευματικούς ύμνους και να προσευχηθούμε. Ως αποτέλεσμα, η πίστη μας ενισχύθηκε.

ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Καθώς ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωνε, οι Έλληνες κομμουνιστές επαναστάτησαν εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης, πυροδοτώντας έναν άγριο εμφύλιο πόλεμο. Οι κομμουνιστές αντάρτες περιφέρονταν στην επαρχία, αναγκάζοντας τους χωρικούς να ενταχθούν στις δυνάμεις τους. Όταν έκαναν έφοδο στο χωριό μας, απήγαγαν τρεις νεαρούς Μάρτυρες—τον Αντώνη Τσούκαρη, τον Ηλία και εμένα. Τους λέγαμε ότι εμείς είχαμε ουδέτερη θέση ως Χριστιανοί. Εκείνοι όμως μας εξανάγκασαν σε στρατιωτική πορεία μέχρι το όρος Όλυμπος, περίπου 12 ώρες μακριά από το χωριό μας.