Στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο χρησιμοποιούνται δύο ρήματα σε σχέση με τη μετάνοια: μετανοέω και μεταμέλομαι. Το πρώτο παράγεται από την πρόθεση μετά και το ρήμα νοέω (ρήμα συγγενικό με τη λέξη νους, δηλαδή τη διάνοια, τη διάθεση ή την ηθική συναίσθηση), που σημαίνει «αντιλαμβάνομαι, διακρίνω, συλλαμβάνω με το νου ή γνωρίζω». Άρα, το ρήμα μετανοέω σημαίνει κατά κυριολεξία αντιλαμβάνομαι μετά (σε αντίθεση με το ρήμα προνοώ, «αντιλαμβάνομαι από πριν») και υποδηλώνει αλλαγή γνώμης, στάσης ή σκοπού.

Συνεπώς, η λέξη μετανοέω τονίζει την αλλαγή στην άποψη ή στη διάθεση, την απόρριψη της προηγούμενης ή προτιθέμενης πορείας ή πράξης ως ανεπιθύμητης (Απ 2:5· 3:3),