Αλλά στα εδάφια Ματθαίος 24:3, 27, 37, 39, ο Ματθαίος χρησιμοποίησε μια διαφορετική λέξη, ένα ουσιαστικό που δεν συναντάται πουθενά αλλού στα Ευαγγέλια: παρουσία. Εφόσον ο Θεός ενέπνευσε τη συγγραφή της Αγίας Γραφής, γιατί υποκίνησε τον Ματθαίο να επιλέξει αυτή τη λέξη σε εκείνα τα εδάφια όταν έγραψε το Ευαγγέλιό του στην κοινή ελληνική; Τι σημαίνει αυτή η λέξη, και γιατί θα πρέπει να το γνωρίζουμε;

11. (α) Ποια είναι η έννοια της λέξης παρουσία; (β) Πώς επιβεβαιώνουν διάφορα παραδείγματα από τα συγγράμματα του Ιώσηπου τον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε τη λέξη παρουσία; (Βλέπε υποσημείωση.)

¹¹ Το Ερμηνευτικό Λεξικό των Λέξεων της Καινής Διαθήκης (Expository Dictionary of New Testament Words), του Βάιν, λέει: «Η λέξη ΠΑΡΟΥΣΙΑ, . . . [από το παρά και το ουσία], υποδηλώνει και άφιξη αλλά και επακόλουθη παρουσία. Για παράδειγμα, σε μια επιστολή που είναι γραμμένη σε πάπυρο, κάποια κυρία λέει πόσο αναγκαία ήταν η παρουσία της κάπου προκειμένου να φροντίσει για ζητήματα που αφορούσαν την περιουσία της». Άλλα λεξικά εξηγούν ότι η λέξη παρουσία υποδηλώνει ‘την επίσκεψη ενός άρχοντα’. Επομένως, δεν είναι μόνο η στιγμή της άφιξης, αλλά μια παρουσία που εκτείνεται από την άφιξη και έπειτα. Είναι ενδιαφέρον ότι με αυτόν τον τρόπο χρησιμοποίησε τη λέξη παρουσία ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος, ο οποίος ήταν σύγχρονος των αποστόλων.a

12. Πώς μας βοηθάει η ίδια η Αγία Γραφή να επιβεβαιώσουμε την έννοια της λέξης παρουσία;

¹² Η έννοια της «παρουσίας» επιβεβαιώνεται ξεκάθαρα από την αρχαία βιβλιογραφία, αλλά οι Χριστιανοί ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για το πώς ο Λόγος του Θεού χρησιμοποιεί τη λέξη παρουσία. Η απάντηση είναι ότι τη χρησιμοποιεί με τον ίδιο τρόπο. Το βλέπουμε αυτό από παραδείγματα στις επιστολές του Παύλου. Λόγου χάρη, αυτός έγραψε στους Φιλιππησίους: «Με τον τρόπο με τον οποίο έχετε υπακούσει πάντοτε, όχι μόνο στη διάρκεια της παρουσίας μου, αλλά τώρα πολύ πιο πρόθυμα στη διάρκεια της απουσίας μου, εξακολουθήστε να απεργάζεστε τη δική σας σωτηρία». Μίλησε επίσης για τη διαμονή του μαζί τους ώστε να μπορούν να αγάλλονται «μέσω της παρουσίας [του] πάλι ανάμεσά [τους]». (Φιλιππησίους 1:25, 26· 2:12) Άλλες μεταφράσεις αναφέρουν «το να βρίσκομαι πάλι μαζί σας» (Γουέιμάουθ [Weymouth]· Νέα Διεθνής Μετάφραση [New International Version])· «όταν είμαι πάλιν μαζί σας» (Καινή Διαθήκη, «των Τεσσάρων Καθηγητών»· Βίβλος της Ιερουσαλήμ [Jerusalem Bible])· και «όταν με έχετε και πάλι ανάμεσά σας». (Καινή Διαθήκη του Εικοστού Αιώνα [Twentieth Century New Testament]) Στα εδάφια 2 Κορινθίους 10:10, 11, ο Παύλος αντιπαρέβαλε την «προσωπική του παρουσία» με την ‘απουσία’ του. Σε αυτά τα παραδείγματα είναι σαφές ότι δεν αναφερόταν στην προσέγγιση ή στην άφιξή του· χρησιμοποίησε τη λέξη παρουσία με την έννοια του ότι ήταν παρών.b (Παράβαλε 1 Κορινθίους 16:17.) Τι θα πούμε, όμως, σχετικά με τις αναφορές στην παρουσία του Ιησού; Έχουν αυτές την έννοια του «ερχομού» του ή μήπως καταδεικνύουν μια παρατεταμένη παρουσία;

13, 14. (α) Γιατί πρέπει να συμπεράνουμε ότι η παρουσία διαρκεί κάποιο χρονικό διάστημα; (β) Τι πρέπει να ειπωθεί σχετικά με τη διάρκεια της παρουσίας του Ιησού;

¹³ Οι χρισμένοι με το πνεύμα Χριστιανοί στις ημέρες του Παύλου ενδιαφέρονταν για την παρουσία του Ιησού. Ο Παύλος, όμως, τους προειδοποίησε να μην ‘κλονιστούν . . . από τη λογική τους’. Πρώτα έπρεπε να εμφανιστεί «ο άνθρωπος της ανομίας», ο οποίος έχει αποδειχτεί ότι είναι ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου. Ο Παύλος έγραψε ότι «η παρουσία του ανόμου είναι σύμφωνα με τον τρόπο ενέργειας του Σατανά, με κάθε δυναμικό έργο καθώς και με ψεύτικα σημεία». (2 Θεσσαλονικείς 2:2, 3, 9) Σαφώς, η παρουσία ‘του ανθρώπου της ανομίας’ δεν ήταν απλώς μια στιγμιαία άφιξη· θα διαρκούσε κάποιο χρονικό διάστημα, κατά το οποίο θα εμφανίζονταν ψεύτικα σημεία. Γιατί είναι σημαντικό αυτό;

¹⁴ Εξετάστε το αμέσως προηγούμενο εδάφιο: «Θα αποκαλυφτεί ο άνομος, τον οποίο ο Κύριος Ιησούς θα εξοντώσει με το πνεύμα του στόματός του και θα εκμηδενίσει με τη φανέρωση της παρουσίας του». Ακριβώς όπως η παρουσία ‘του ανθρώπου της ανομίας’ θα συνεχιζόταν για κάποια περίοδο χρόνου, έτσι και η παρουσία του Ιησού θα διαρκούσε κάποιο χρονικό διάστημα και θα αποκορυφωνόταν στην καταστροφή εκείνου του άνομου ‘γιου της καταστροφής’.—2 Θεσσαλονικείς 2:8.