Είναι κατάλληλο να απευθύνουμε προσευχές στη Μαρία θεωρώντας την μεσολαβήτρια;

Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Ως εξής λοιπόν να προσεύχεσθε: “Πατέρα μας επουράνιε . . .”» Επίσης είπε: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή, κανείς δεν έρχεται εις τον Πατέρα παρά δι’ εμού. Εάν ζητήσετε κάτι εις το όνομά μου, εγώ θα το κάνω».​—Ματθ. 6:9· Ιωάν. 14:6, 14, ΚΔΤΚ· τα πλάγια γράμματα δικά μας.

Θα δεχτεί ο Πατέρας τις προσευχές που απευθύνονται σε αυτόν μέσω του Ιησού Χριστού με κατανόηση και συμπόνια, όπως θα τις δεχόταν αν απευθύνονταν μέσω ενός ατόμου που έχει βιώσει τα προβλήματα των γυναικών; Σχετικά με τον Πατέρα, η Αγία Γραφή μάς λέει: «Όπως σπλαχνίζεται ο πατέρας τα παιδιά του, έτσι σπλαχνίζεται ο Κύριος εκείνους που τον σέβονται. Ξέρει αυτός από τι πλαστήκαμε, θυμάται πως είμαστε χώμα». Αυτός είναι Θεός “γεμάτος καλοσύνη και έλεος, υπομονετικός, πιστός και πρόθυμος να συγχωρήσει”. (Ψαλμ. 103:13, 14· Έξοδ. 34:6, ΜΠΚ) Και για τον Χριστό έχει γραφτεί: «Γιατί δεν έχουμε έναν αρχιερέα που να μην μπορεί να μας συμπονέσει για τις αδυναμίες μας, αλλά έχουμε έναν αρχιερέα που έχει περάσει απ’ όλες τις δοκιμασίες, παρόμοια μ’ εμάς, χωρίς όμως ν’ αμαρτήσει. Ας προσερχόμαστε λοιπόν θαρρετά στο θρόνο της χάρης του Θεού, για να δεχτούμε το έλεός του και να βρούμε τη χάρη που χρειαζόμαστε για βοήθεια στην κατάλληλη στιγμή».​—Εβρ. 4:15, 16, ΕΜΖ.

Εναρμονίζεται η απόδοση ευλάβειας προς τις εικόνες της Μαρίας με τη Χριστιανοσύνη της Αγίας Γραφής;

“Η τιμητική προσκύνηση των εικόνων του Χριστού, της Θεοτόκου, των Αγγέλων και των Αγίων είναι δόγμα της χριστιανικής πίστης, το οποίο διατυπώθηκε από την 7η Οικουμενική Σύνοδο”.​—Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία, Τόμ. 5, (Αθήνα, 1964), στ. 408.

Και η Καθολική Εκκλησία επίσης ενθαρρύνει τη συνήθεια αυτή. Στα Πρακτικά της Β΄ Συνόδου του Βατικανού (1962-1965), σ. 94, 95, αναφέρεται: «Αυτή η αγιότατη Σύνοδος . . . νουθετεί όλα τα μέλη της Εκκλησίας να προάγουν ένθερμα τη λατρεία, ιδιαίτερα τη λειτουργική λατρεία, της Ευλογημένης Παρθένου. Διατάζει να θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικές οι συνήθειες και οι πράξεις που εκφράζουν την αφοσίωση προς αυτήν [την Παρθένο] όπως έχουν υποδειχθεί από τους δασκάλους της Εκκλησίας στο πέρασμα των αιώνων, καθώς και να εφαρμόζονται σχολαστικά οι αποφάσεις που πάρθηκαν σε προηγούμενους καιρούς σχετικά με την απόδοση ευλάβειας προς τα ομοιώματα του Χριστού, της Ευλογημένης Παρθένου και των αγίων».

Για την απάντηση της Αγίας Γραφής, βλέπε «Εικόνες», σελίδες 162-167.

Σύμφωνα με τη Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαιδεία (Π. Δρανδάκη, Εκδοτικός Οργανισμός Φοίνιξ, Β΄ Έκδοση, Τόμ. 16, σ. 678), “κατά την παράδοση . . . η Θεοτόκος Μαρία . . . μετέστη . . . στους ουρανούς ολόσωμη”. Ωστόσο, η Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία (Τόμ. 8, [Αθήνα, 1966], στ. 707) παραδέχεται ότι η διδασκαλία αυτή είναι “αδικαιολόγητη υπερβολή η οποία δεν στηρίζεται άμεσα και επαρκώς στην Αγία Γραφή”.

Ποια είναι η ιστορική προέλευση της λατρείας της Μαρίας;

Ο Καθολικός ιερέας Άντριου Γκρίλι λέει: «Η Μαρία είναι ένα από τα πιο ισχυρά θρησκευτικά σύμβολα στην ιστορία του Δυτικού κόσμου . . . Η Μαρία ως σύμβολο συνδέει άμεσα τη Χριστιανοσύνη με τις αρχαίες θρησκείες των μητέρων-θεών».​—Η Εκλογή του Πάπα​—1978 (The Making of the Popes 1978) (ΗΠΑ, 1979), σ. 227.

Στο βιβλίο του Χριστιανική Αρχαιολογία, ο καθηγητής θεολογίας Νικηφόρος Καλογεράς δηλώνει: “Από την τρίτη εκατονταετηρίδα εμφανίστηκαν . . . μερικοί κακόδοξοι οι οποίοι απένειμαν στην παρθένο Μαρία ισόθεο τιμή μιμούμενοι τη λατρεία των εθνικών προς ορισμένες γυναικείες θεότητες. Η κακόδοξη αυτή αίρεση . . . φαίνεται ότι ξεκίνησε από την . . . επικρατούσα λατρεία κάποιας θεάς την οποία τιμούσαν ως βασίλισσα του ουρανού”.​—Αθήνα, 1902, σ. 224.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο τόπος στον οποίο επικυρώθηκε η διδασκαλία ότι η Μαρία είναι η Μητέρα του Θεού. «Η Σύνοδος της Εφέσου συνήλθε στη βασιλική της Θεοτόκου το 431. Εκεί, στην πόλη που ήταν περιβόητη για τη λατρεία της Αρτέμιδος, ή Ντιάνας όπως την αποκαλούσαν οι Ρωμαίοι, όπου λεγόταν ότι το άγαλμα της Αρτέμιδος έπεσε από τον ουρανό, υπό τη σκιά του μεγάλου ναού που ήταν αφιερωμένος στη Μάγκνα Μάτερ [Μεγάλη Μητέρα] από το 330 π.Χ., . . . δύσκολα θα μπορούσε να μη βρει υποστήριξη ο τίτλος “Θεοτόκος”».​—Η Λατρεία της Μητέρας-Θεάς ([The Cult of the Mother-Goddess] Νέα Υόρκη, 1959), Ε. Ο. Τζέιμς, σ. 207.

Είναι ορθό να αποκαλείται η Μαρία «Παναγία»;

Ο τίτλος αυτός δεν εμφανίζεται πουθενά στην Αγία Γραφή ούτε χρησιμοποιούνταν από τους πρώτους Χριστιανούς.

«Η προσωνυμία αύτη απεδόθη εις ένδειξιν ιδιαιτέρας τιμής προς την Θεοτόκον από του 3ου αιώνος».​—Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου, Τόμ. 15, σ. 385.

«[Παναγία είναι η] προσωνυμία της Θεοτόκου Μαρίας, από τον 3ο αιώνα ως την αγιώτατη από όλους τους αγίους».​—Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος, Τόμ. 48, σ. 49.