Τον Ιανουάριο του 1955, δυο ειδικοί σκαπανείς, ο Κρίστεν Λαουρίτσεν και ο Άρνι Γιελμ, έφτασαν με πλοίο στην πρωτεύουσα, το Γκότχομπ (Νουκ). Η αποστολή που τους περίμενε ήταν τεράστια. Χρησιμοποιώντας την πρωτεύουσα ως αφετηρία, έκαναν έργο κατά μήκος της δυτικής ακτής—μια απόσταση 1.600 χιλιομέτρων—όπου ζούσε το μεγαλύτερο μέρος των 25.000 κατοίκων που υπήρχαν τότε εκεί και οι οποίοι ήταν σκορπισμένοι σε 200 κωμοπόλεις, χωριά και οικισμούς.

Άρχισαν το έργο στην κύρια κωμόπολη. Στην αρχή, πολλά άτομα άκουγαν πρόθυμα. Κατόπιν άλλαξε η αντίδρασή τους. Τι είχε συμβεί; Ο πρωτοπρεσβύτερος της Γροιλανδίας (ο ανώτατος κληρικός της χώρας) είχε τυπώσει ένα φυλλάδιο εναντίον των Μαρτύρων και το μοίρασε στους Γροιλανδούς. Προσπάθησε να προκαλέσει έντονες αντιδράσεις κατά του έργου των Μαρτύρων με την ελπίδα ότι θα το σταματούσε ευθύς εξαρχής.

Κατά Μήκος της Ακτής

Οι αδελφοί συνέχισαν απτόητοι το κήρυγμα. Αφού γιόρτασαν την Ανάμνηση, άρχισαν τις προετοιμασίες για μια μεγάλη καλοκαιρινή περιοδεία κηρύγματος. Στα τέλη Απριλίου έφτασε το πρώτο ακτοπλοϊκό σκάφος που θα ταξίδευε προς τα βόρεια. Οι σκαπανείς αγόρασαν μια σκηνή και επιβιβάστηκαν σε αυτό.

Περισσότερη Βοήθεια στη Γροιλανδία

Ένα θαυμάσιο βοήθημα που περιέγραφε παραστατικά το έργο των Μαρτύρων ήταν η ταινία Η Κοινωνία του Νέου Κόσμου σε Δράση. Στη διάρκεια του χειμώνα προβλήθηκε τρεις φορές στο Γκότχομπ, και κάθε φορά η αίθουσα ήταν κατάμεστη. Κατόπιν, το 1957 ήρθε η ταινία Η Ευτυχία της Κοινωνίας του Νέου Κόσμου, με ηχογραφημένα σχόλια στη γροιλανδική τα οποία παίζονταν ταυτόχρονα με την ταινία.