Ένα εξαιρετικό παράδειγμα ατόμου που δεν το έβαλε κάτω και που τον αγάπησαν πολύ οι αδελφοί είναι ο Σβεν Γιόχανσον. Αυτός και ο Ρίτσαρντ Ράιντ διορίστηκαν να υπηρετούν ως ιεραπόστολοι στη Γρενάδα το Μάρτιο του 1949. Ο αδελφός Γιόχανσον, που κατάγεται από τη Σουηδία, θυμάται τον καιρό που κόλλησε ελώδη πυρετό. Μη γνωρίζοντας τι αρρώστια είχε, προσπάθησε να θεραπεύσει το υποτιθέμενο κρυολόγημα με τον καλύτερο τρόπο που ήξερε ως εργένης, αλλά τελικά συνειδητοποίησε ότι η ασθένειά του ήταν πολύ πιο σοβαρή από ό,τι είχε φανταστεί. Γράφει τα εξής: «Όταν ανέλαβε να με φροντίσει ο γιατρός, ήταν πολύ αργά. Όλοι νόμιζαν ότι θα πέθαινα. Ο ιεραπόστολος σύντροφός μου, ο Ρίτσαρντ Ράιντ, έφτασε μάλιστα στο σημείο να γράψει στον αδελφό Νορ σχετικά με τις διευθετήσεις της κηδείας. Ο αδελφός Νορ απάντησε αμέσως λέγοντάς του ότι θα έπρεπε να φροντίσει να μου παρασχεθεί η καλύτερη ιατρική περίθαλψη που ήταν διαθέσιμη.

»Τελικά, ανάρρωσα. Κατόπιν κι ο σύντροφός μου κόλλησε την ίδια αρρώστια. Περάσαμε μαζί επανειλημμένες υποτροπές. Κατά καιρούς ήμασταν ταυτόχρονα και οι δυο άρρωστοι στο κρεβάτι. Για να καθορίσουμε ποιος θα σηκωνόταν για να περιποιηθεί τον άλλον και να φροντίσει τις απαραίτητες δουλειές του σπιτιού, συγκρίναμε τον πυρετό που είχαμε. Εκείνος που είχε τον υψηλότερο πυρετό έμενε στο κρεβάτι. Μ’ αυτόν τον ενοχλητικό και υποτροπιάζοντα πυρετό αγωνιστήκαμε πολλά χρόνια. Όσο για μένα, πέρασαν οχτώ χρόνια ώσπου να θεραπευτώ».

[Εικόνα στη σελίδα 173]

Ο Ρίτσαρντ Ράιντ, αριστερά, και ο Σβεν Γιόχανσον στάλθηκαν το 1949 ως ιεραπόστολοι στη Γρενάδα