Ήταν 18 Μαρτίου του 1950, όταν μια διεθνής ομάδα ιεραποστόλων αγκυροβόλησε στο νησί Καριάκου, το μεγαλύτερο νησί των Γρεναδίνων. Ανάμεσα στα μέλη του πληρώματος ήταν ο Άρθουρ Γούρσλι, ο Στάνλεϊ Κάρτερ, ο Ρόναλντ Πάρκιν και ο Γκαστ Μάκι, ο οποίος υπηρετούσε ως καπετάνιος—όλοι τους ζηλωτές διαγγελείς των καλών νέων. Πριν περάσει πολύς καιρός, οι 7.000 κάτοικοι αυτού του νησιού, που έχει έκταση 34 τετραγωνικά χιλιόμετρα, έλαβαν την πρώτη τους οργανωμένη μαρτυρία.

Οι αδελφοί διαπίστωσαν ότι υπήρχε ένα καλόκαρδο πνεύμα ανάμεσα στους ανθρώπους, παρά το γεγονός ότι ήταν σχετικά απομονωμένοι. Αυτοί δεν έχουν πολλά από υλικής πλευράς, αλλά αυτό λίγο ενδιέφερε τους ιεραποστόλους επειδή εκείνοι βρίσκονταν εκεί για να δώσουν και να μοιράσουν. Για να βοηθήσουν οι ιεραπόστολοι αυτούς τους ταπεινούς ανθρώπους, συχνά αντάλλασσαν Γραφές και άλλα έντυπα με τοπικά προϊόντα όπως φιστίκια, καλαμπόκι και λαχανικά. Στις 29 Αυγούστου 1950, βαφτίστηκε ο πρώτος τοπικός Μάρτυρας, μια αδελφή. Στις 22 Σεπτεμβρίου 1952, οργανώθηκε μια εκκλησία. Σήμερα εκείνη η εκκλησία έχει πάνω από 43 ευαγγελιζομένους, για να μην αναφέρουμε τις δεκάδες των ευαγγελιζομένων που έφυγαν από το νησί και τώρα ζουν στην Ευρώπη, στη Βόρεια Αμερική και σε άλλα νησιά της Καραϊβικής.

Βοήθεια Μετά τον Τυφώνα Τζάνετ

Το Σεπτέμβριο του 1955, ο Τυφώνας Τζάνετ σάρωσε από τη μια άκρη ως την άλλη τα νησιά Μπαρμπάντος, Μπεκουία, Καριάκου, Γρενάδα και Σεν Βίνσεντ. Ο άνεμος, σαν εξαγριωμένος ταύρος, ξερίζωσε δέντρα και διέλυσε σπίτια με ταχύτητα που ένιωσαν για πρώτη φορά απ’ ό,τι θυμούνται οι κάτοικοι αυτής της περιοχής. Πριν ο Τυφώνας Τζάνετ μετακινηθεί πιο βόρεια, σκόρπισε την καταστροφή για μια ολόκληρη εβδομάδα σ’ αυτά τα νησιά φυσώντας με δύναμη τρισεκατομμυρίων ίππων. Το ενενήντα τοις εκατό των σπιτιών και των κτιρίων στο Καριάκου κατέρρευσαν ή καταστράφηκαν.

Η αγάπη που έδειξαν οι αδελφοί απέναντι σ’ εκείνους που επηρέασε ο τυφώνας ήταν πράγματι αξιόλογη. «Στη διάρκεια του τυφώνα ήμασταν με το σκάφος Λάιτ στην περιοχή του Πόρτο Ρίκο», είπε ο Γκαστ Μάκι. «Οι αδελφοί και οι αδελφές του Πόρτο Ρίκο μας έδωσαν πολλά είδη ρουχισμού και τροφίμων για να τα μεταφέρουμε στους αδελφούς του Καριάκου». Καθώς θυμήθηκε την αντίδραση των ανθρώπων, συνέχισε: «Λόγω του ότι όλοι οι ναοί του Καριάκου είχαν πάθει ζημιές, για αρκετούς μήνες δεν διεξάγονταν θρησκευτικές λειτουργίες. Πριν ο Καθολικός ιερέας εγκαταλείψει το νησί, τον είδαν να πηγαίνει στα σπίτια των μελών του για να τους προσφέρει Μετάληψη. Ο Αγγλικανός ιερέας επισκέφτηκε το σπίτι μιας ενορίτισσας για να ζητήσει χρήματα με σκοπό να επισκευάσει την εκκλησία· εκείνο τον καιρό η γυναίκα αυτή ζούσε σε μια λυόμενη κουζίνα. Την άκουσαν να λέει: ‘Ο επίσκοπός μου έρχεται για να ζητήσει χρήματα, ενώ οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έρχονται για να βοηθήσουν τα μέλη τους’».