Ένα Τραγικό Σάββατο που Κατέστρεψε την Οικογένειά Μου

ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ, 27 Απριλίου 1968, ξεκίνησε όπως κάθε άλλο συνηθισμένο Σάββατο στο Καθολικό σπιτικό μας, σε ένα αγρόκτημα κοντά στο Ματτούν του Ιλλινόις. Ως συνήθως, η σύζυγός μου είχε προετοιμάσει ένα μακρύ κατάλογο με είδη τροφίμων. Χρειαζόταν αρκετή τροφή για να τραφούν τα 9 από τα 12 παιδιά μας, που ζούσαν ακόμη στο σπίτι.

Ο 16χρονος γιος μας, ο Λούις, ετοιμαζόταν να έρθει μαζί με τη σύζυγό μου και μένα στην πόλη, επειδή ήθελε να αγοράσει μια καινούργια ζώνη. Αυτός και ο 15χρονος αδελφός του, ο Τίμοθυ, μαζί με έναν 18χρονο νεαρό που ονομαζόταν Τσαρλς Φούλερ, μετέτρεπαν ένα παλιό αυτοκίνητο σε «μπάγκυ» για άμμο. Ο Τσαρλς έβγαινε εκείνο τον καιρό ραντεβού με τη δίδυμη αδελφή τού Λούι, τη Λουίζ, και έτσι επισκεπτόταν συχνά το αγρόκτημα τα Σάββατα.

Αυτό το συγκεκριμένο Σάββατο, η 14χρονη Πάττυ και η 12χρονη αδελφή της Μπίλλυ Κόλλιν σκόπευαν να ασχοληθούν με το νοικοκυριό. Τα μικρότερά μας κορίτσια, η Τερέζα Τζιν, 10 χρόνων και η Μαίρη Κάθριν, 9 χρόνων, ανυπομονούσαν να βγουν έξω στον ήλιο. Ο 7χρονος Γκάρυ, μου είχε ζητήσει να τον πάω για ψάρεμα. Ωστόσο, κατάφερα να τον πείσω να πάμε κάποια άλλη μέρα μέσα στην εβδομάδα, επειδή ήθελα να ασχοληθώ με το φορτηγό μας. Ο 5χρονος Κέννυ, το μωρό της οικογένειας, ήταν πολύ χαρούμενος που θα είχε τους μεγαλύτερους αδελφούς του και αδελφές του στο σπίτι μαζί του αυτή τη μέρα.

Δεν ξέραμε ότι αυτό το Σάββατο θα άλλαζε τη ζωή μας.

Ένα Αθώο Ξεκίνημα

Γύρω στις οκτώ με εννέα το πρωί, η σύζυγός μου, εγώ και ο Λούις φύγαμε για την πόλη. Ενώ είχαμε φύγει, ο Τσαρλς Φούλερ ήρθε στο σπίτι και μαζί με τον Τιμ βγήκαν για κυνήγι. Τα αγόρια είχαν ήδη γυρίσει την ώρα που η σύζυγός μου, εγώ και ο Λούις επιστρέφαμε από τα ψώνια.

Μετά το μεσημεριανό φαγητό, ο Τιμ και εγώ φύγαμε για το σπίτι του αδελφού μου για να ασχοληθούμε με το φορτηγό. Ρώτησα τον Τσαρλς αν ήθελε να έρθει μαζί μας, αλλά αυτός αρνήθηκε. Καθώς τους αποχαιρετούσα παρατήρησα ότι ο Λούις, ο Γκάρυ και ο μικρός Κέννυ έσκαβαν σε ένα μέρος για να φτιάξουν ένα παρτέρι για λουλούδια. Η Τερέζα και η Μαίρη έπαιζαν στο αυτοκίνητο που τα αγόρια μετέτρεπαν σε «μπάγκυ» για άμμο.

Γύρω στις τρεις εκείνο το απόγευμα, η Λουίζ ξαναζέστανε δύο πίτες για απογευματινό μεζέ. Ο Τσαρλς ήθελε πολύ να βοηθάει τη Λουίζ και εμείς είχαμε εντυπωσιαστεί από την ευγενική του συμπεριφορά. Η Πάττυ, που ασχολούνταν με το νοικοκυριό αυτή τη μέρα, πήγε πολύ κοντά στο φούρνο. Σε δευτερόλεπτα, η μπλούζα της έπιασε φωτιά! Κάηκε τόσο άσχημα, ώστε η σύζυγός μου χρειάστηκε να την πάει στο νοσοκομείο. Η Λουίζ και η Μπίλλυ Κόλλιν έπρεπε να καθαρίσουν την κουζίνα, ενώ εκείνες έφυγαν. Ο Τσαρλς Φούλερ και ο Λούις βγήκαν έξω την ίδια ώρα, από όσο μπορούν να θυμηθούν η Λουίζ και η Μπίλλυ. Το τι συνέβη στις επόμενες μια ή δυο ώρες, μπορούμε μόνο να το υποθέσουμε.

Γύρω στις πέντε, ο Τσαρλς ήρθε μέσα και ρώτησε τη Λουίζ πότε θα τελείωνε. Σύμφωνα με την Μπίλλυ, είπε: «Έχω σκοτώσει πέντε μικρά πουλάκια. Έλα έξω να τα δεις». Αλλά η Λουίζ δεν πήγε, λέγοντάς του ότι εγώ δεν επιδοκιμάζω το φόνο πουλιών. Λίγο μετά, η σύζυγός μου και η Πάττυ επέστρεψαν από το νοσοκομείο και ο Τσαρλς πήγε έξω στο αμάξι και ζήτησε να τον πάρουν πίσω στην πόλη, περίπου 10 χιλιόμετρα (6 μίλια) μακριά. Είπε να πουν στη Λουίζ ότι θα επιστρέψει αργότερα.

Η Τραγωδία Αποκαλύπτεται

Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και η σύζυγός μου σκέφτηκε ότι ήταν ώρα για τα παιδιά να έρθουν μέσα στο σπίτι. Η Μπίλλυ πήγε να τα φωνάξει. Όταν δεν πήρε απάντηση, η Λουίζ πήγε με την Μπίλλυ να ψάξουν για τα παιδιά. Βρήκαν τα σώματα της Τερέζας και της Μαίρης περίπου 180 μέτρα (200 γυάρδες) μακριά από το σπίτι, στην αποθήκη του καλαμποκιού. Τρέχοντας πίσω στο σπίτι, είπαν: «Τα κορίτσια πρέπει να έπεσαν από τα δοκάρια της σκεπής». Μου τηλεφώνησαν και μου είπαν ότι τα κορίτσια είχαν πεθάνει. ‘Ίσως να χτύπησαν, αλλά όχι και να έχουν πεθάνει’, σκεφτόμουν καθώς γύριζα γρήγορα στο σπίτι.

Καθώς ο αδελφός μου και εγώ πλησιάζαμε, η Μπίλλυ ήταν στο δρόμο και προσπαθούσε να βρει βοήθεια. Μου είπε να πάω στην αποθήκη του καλαμποκιού. Αμέσως κατάλαβα ότι τα πράγματα ήταν χειρότερα απ’ ό,τι νόμιζα. Τα σώματα των κοριτσιών ήταν κρύα όταν τα σήκωσα και κατάλαβα ότι ήταν νεκρά. Τρέχοντας προς το σπίτι, ρώτησα πού ήταν τα αγόρια. «Έλεγαν ότι θα πάνε για ψάρεμα», μου απάντησε η σύζυγός μου. Δεν είχα καταλάβει ότι είχα περάσει δίπλα από τα σώματά τους καθώς ερχόμουν στο σπίτι, μόλις πέντε μέτρα (15 πόδια) πιο πέρα από την αποθήκη του καλαμποκιού.

Πολύ λίγα θυμάμαι απ’ αυτή τη νύχτα, εκτός από το ότι η αυλή ήταν γεμάτη ανθρώπους και κόκκινα φώτα που αναβόσβηναν παντού. Ένας αστυνομικός με ρώτησε αν είχα στην κατοχή μου κάποιο όπλο. Ακόμα δεν είχα συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί. Μάθαμε αργότερα ότι ο Τσαρλς είχε πυροβολήσει και τα πέντε παιδιά—τον Λούι, τον Γκάρυ και τον Κέννυ, καθώς επίσης την Τερέζα Τζιν και τη Μαίρη Κάθριν. Είχε σχεδιάσει να σκοτώσει όλα τα μέλη της οικογένειας, εκτός από τη Λουίζ. Γι’ αυτόν ήταν θεά, και ήθελε να αγαπάει μόνο αυτόν.

Ο Τσαρλς είχε καταγράψει το πώς σκόπευε να σκοτώσει όλη την οικογένεια. Το σχέδιό του ήταν να πάει με τη Λουίζ και την Πάττυ σ’ ένα κινηματογράφο στην πόλη, μαζί με κάποιο άλλο αγόρι. Κατόπιν είχε σχεδιάσει να προσποιηθεί ότι θα πάει στο φουαγιέ για ποπ-κορν και ποτά. Αλλά αντί γι’ αυτό θα ερχόταν στο σπίτι μας και θα μας σκότωνε όλους. Μετά σχεδίαζε να επιστρέψει στον κινηματογράφο, να πει στην Πάττυ ότι τη ζητούσαν από το σπίτι και όταν θα έφταναν εκεί, θα σκότωνε το αγόρι και την Πάττυ. Κατόπιν, είχε σκοπό να βάλει το όπλο στο χέρι του αγοριού. Ήθελε να φανεί στη Λουίζ σαν ήρωας, ισχυριζόμενος ότι σκότωσε το αγόρι στην προσπάθειά του να σταματήσει τη σφαγή της οικογένειας.

Ψάχνοντας για Απαντήσεις

Οι επόμενοι μήνες, ήταν ένας εφιάλτης για όλους μας. Υπήρχαν τόσες πολλές ερωτήσεις στο μυαλό μου. Γιατί ο Θεός επέτρεψε να συμβεί κάτι τέτοιο στα παιδιά μας; Ήταν ο 16χρονος Λούις μας, στον ουρανό ή στην κόλαση; Ήταν τα υπόλοιπα τέσσερα παιδιά μας στον ουρανό αφού ήταν πολύ μικρά για να είναι υπεύθυνα για τις πράξεις τους; Όλα τα ιδανικά μου είχαν γκρεμιστεί. Αναρωτιόμουν αν πραγματικά ήθελα να συνεχίσω να ζω. Αλλά είχα τα άλλα μου παιδιά και τη σύζυγό μου· αυτοί ήταν η αιτία που συνέχισα να ζω.

Άρχισα να ψάχνω για απαντήσεις και γι’ αυτό επισκέφθηκα τον Καθολικό μας κληρικό. Μου είπε ότι είχα πέντε αγγελούδια στον ουρανό. Αλλά αυτό και μόνο, ήγειρε περισσότερες ερωτήσεις στη διάνοιά μου, όπως: Αν τα παιδιά μας είναι στον ουρανό, γιατί θα πρέπει να πληρώνουμε να γίνονται προσευχές για να βγουν από το καθαρτήριο; Κανείς δεν μπορούσε να μου δώσει άμεση απάντηση.

Επίσης, αφού ο Τσαρλς Φούλερ είχε δολοφονήσει εν ψυχρώ τα παιδιά μας, δεν θα έπρεπε να είχε εκτελεστεί; Το μόνο που έγινε, ήταν να καταδικαστεί σε φυλάκιση, και για πολλά χρόνια τώρα, είναι πολύ οδυνηρό για την οικογένειά μου και για μένα, να πηγαίνουμε στη φυλακή κάθε χρόνο για να σταματήσουμε την «υφ’ όρον» απόλυσή του. Μου έλεγαν, ‘Σε μένα ανήκει η εκδίκηση, λέει ο Κύριος’. ‘Μη φονεύσης’. Αλλά εγώ ένιωθα ότι το ‘ζωή αντί ζωής’ φαινόταν να έχει πιο κατάλληλη Γραφική εφαρμογή γι’ αυτό το φοβερό έγκλημα.—Ρωμαίους 12:19· Έξοδος 20:13· Δευτερονόμιον 19:21.

Κάποια μέρα, ενώ μιλούσαμε με ένα φίλο για τη θανατική ποινή, αυτός με ενθάρρυνε να εξετάσω το εδάφιο Γένεσις 9:6. Εκεί λέει: «Όστις χύση αίμα ανθρώπου, υπό ανθρώπου θέλει χυθή το αίμα αυτού». Όταν το διάβασα, ενισχύθηκε η πίστη μου ότι αυτό το αγόρι θα έπρεπε να είχε θανατωθεί για το έγκλημά του. Πόσο ευγνώμων ήμουν που βρήκα την απάντηση σε μια από τις ερωτήσεις μου!

Όπως έμαθα αργότερα, αν και η εκδίκηση ανήκει στον Θεό, όμως ο Θεός έχει δώσει στις επίγειες κυβερνήσεις το δικαίωμα και την ευθύνη να εκτελούν κρίση εναντίον των κακοποιών. (Ρωμαίους 13:4) Όλα αυτά με έκαναν να θέλω πραγματικά να ψάξω την Αγία Γραφή μου για να βρω και άλλες απαντήσεις στα ερωτήματά μου.

Απογοήτευση—Και Μετά Αληθινή Παρηγοριά

Άρχισα να πηγαίνω σε διάφορες εκκλησίες και να παίρνω μαθήματα μέσω αλληλογραφίας για μελέτη της Αγίας Γραφής, ελπίζοντας να βρω τις απαντήσεις που απεγνωσμένα χρειαζόμουν. Προσευχόμουν στον Θεό για βοήθεια. Όλα όσα αποκόμισα από τις εκκλησίες και από τις μελέτες, ήταν πράγματα που ήδη είχα ακούσει στο παρελθόν, όπως: ‘Η ψυχή είναι αθάνατη, δεν πεθαίνει. Οι νεκροί ζουν κάπου ως άγγελοι’, πράγματα που αργότερα έμαθα ότι η Αγία Γραφή σίγουρα δεν τα διδάσκει.—Εκκλησιαστής 9:5· Ιεζεκιήλ 18:4, 20.

Τελικά κάποια μέρα, 11 μήνες μετά το θάνατο των παιδιών μου, ήρθε ένα γράμμα από κάποια γυναίκα από την Καλιφόρνια, που είχε διαβάσει για τους φόνους στην εφημερίδα. Μαζί με το γράμμα, η γυναίκα αυτή έστειλε κι ένα μικρό μπλε βιβλίο με τον τίτλο Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή και μια ετήσια συνδρομή στα περιοδικά Η Σκοπιά και το Ξύπνα! Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που ήρθε το γράμμα. Μιλούσε για την ελπίδα της ανάστασης των νεκρών. Έψαξα όλα τα εδάφια που παραθέτονταν, περιλαμβανομένου και του Ιωάννης 5:28, 29. Δάκρυα χαράς έτρεχαν από τα μάτια μου!

Θυμάμαι ότι έτρεξα στο δωμάτιο που ήταν η σύζυγός μου και η κόρη μου Λουίζ, λέγοντας: «Κοιτάξτε, η Αγία Γραφή λέει ότι αν ζούμε μια καλή, καθαρή ζωή, μπορούμε να δούμε τους νεκρούς μας ξανά, όχι σαν πνεύματα όπως μας έχουν πει, αλλά σαν πραγματικούς ανθρώπους. Θα μπορούμε να τους κρατάμε και να τους αγαπάμε, όπως κάναμε και πριν πεθάνουν». Για μεγάλη μου έκπληξη, η σύζυγός μου δεν ήθελε να ασχοληθεί καθόλου με τα πράγματα που διάβαζα. Ωστόσο, η εχθρική της αντίδραση, δεν έσβησε την επιθυμία μου να μάθω περισσότερα.

Κάθισα και διάβασα το μικρό μπλε βιβλίο από την αρχή μέχρι το τέλος και βρήκα τις απαντήσεις στις ερωτήσεις που με βασάνιζαν. Ήρθα σε επαφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και αμέσως άρχισα μια Γραφική μελέτη. Η οικογένειά μου πίστεψε ότι είχα χάσει τα λογικά μου. Η σύζυγός μου έκαψε όλα μου τα έντυπα και φώναξε ένα κληρικό για να μιλήσει μαζί μου.

Όταν ο κληρικός ήρθε, με προειδοποίησε να μείνω μακριά από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Εγώ απάντησα ότι είχα μάθει την αλήθεια για τον μόνο αληθινό Θεό και ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εκδηλώνουν ο ένας στον άλλο την αγάπη που αναφέρεται στο Ιωάννης 13:35. Ο κληρικός είπε ότι είχε ένα ραντεβού στις 2:00 μ.μ., αλλά θα ξαναρχόταν σύντομα. Αυτό συνέβη πριν από 16 χρόνια και ακόμα δεν έχει ξανάρθει. Ωστόσο, επειδή η κόρη μας Μπίλλυ, πήγαινε σ’ ένα Καθολικό σχολείο, αυτός έστελνε μαζί της φυλλάδια κατά των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Αλλά αυτό ήταν μόνο ένα μέρος από την εκστρατεία που έγινε, για να με αποτρέψουν από το να μελετώ την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες. Ένα από τα αδέλφια μου ήταν Βαπτιστής διάκονος και δαπάνησε τρεις ώρες προσπαθώντας να μου πει, πώς να είμαι καλός Χριστιανός και πώς να μείνω μακριά από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ο πατέρας μου είπε ότι οι Μάρτυρες θα μου έκαναν πλύση εγκεφάλου και εγώ απάντησα ότι ο εγκέφαλός μου χρειαζόταν ένα καλό πλύσιμο, αφού είχα διδαχθεί τόσες πολλές αναλήθειες για τόσα πολλά χρόνια.

Η μητέρα μου επίσης, που ήταν Πεντηκοστιανή, είχε φέρει το δικό της διάκονο και αυτός προσπάθησε να μου πει να φύγω από τη νέα μου θρησκεία. Έκανε μια ομιλία στην εκκλησία του για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και μου έστειλε ένα αντίγραφο της ομιλίας του. Ωστόσο, παρά τις αντιδράσεις που είχα, δεν παράτησα αυτό που ήξερα ότι ήταν οι αληθινές διδασκαλίες από την Αγία Γραφή.

Κακοήθεις Διαδόσεις

Η οικογένειά μας δεν έχει πέσει μόνο θύμα άγριου εγκλήματος, αλλά έχουμε πέσει επίσης θύματα και σε κακοήθεις διαδόσεις. Για παράδειγμα, κατηγορούσαν την κόρη μου Λουίζ ότι βοήθησε να δολοφονηθούν τα αδέλφια της. Και εγώ κατηγορήθηκα ότι ήμουν μέθυσος και ‘γυναικάς’. Μια τέτοια κατηγορία, κάποτε, ήταν αρκετά χιουμοριστική.

Ένας φίλος μου και εγώ καθόμασταν μέσα στο αυτοκίνητό μας, όταν ένας άντρας βγήκε από το σπίτι του και άρχισε να μιλάει μαζί μας. Παρατήρησε τα περιοδικά Η Σκοπιά και το Ξύπνα! που ήταν μέσα στο αμάξι και ρώτησε ποιος ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά. Όταν απάντησα ότι ήμουν εγώ, άρχισε να λέει ότι ο Πάστωρας Ρώσσελ, ο πρώτος πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά ήταν ένας ανήθικος άνθρωπος.

Προσπαθούσα να σκεφτώ πώς να τον αντικρούσω, ώστε να μπορέσει να διακρίνει ο φίλος μου ότι αυτός δεν έλεγε την αλήθεια. Αλλά στη συνέχεια, αυτός άρχισε να μιλάει για τον Μάρτυρα Γουίλλιαμ Κωξ και έλεγε ότι ήταν ‘γυναικάς’ και μέθυσος. Ισχυρίστηκε ότι το βράδυ που σκοτώθηκαν τα παιδιά του Κωξ, ο Γουίλλιαμ ήταν έξω απ’ την πόλη μαζί με μια γυναίκα σε μια ταβέρνα. Ο φίλος μου ήξερε ότι δεν ήμουν τέτοιου είδους άτομο.

Ρώτησα τον άνθρωπο αυτό αν θα αναγνώριζε τον κύριο Κωξ αν τον έβλεπε. «Ναι . . . βέβαια, τον ξέρω εδώ και 20 χρόνια ή και περισσότερο». Ο φίλος μου και εγώ είχαμε, στο μεταξύ, πεθάνει στα γέλια, και γι’ αυτό ρώτησα το φίλο μου αν θα ήθελε να πει σ’ αυτόν τον άνθρωπο με ποιον μιλούσε. «Και βέβαια θέλω», είπε· «Κύριε, μιλάτε με τον Γουίλλιαμ Κωξ».

Αν και η εμπειρία μου ήταν πραγματικά τραγική, είχε κατά καιρούς και τα πλεονεκτήματά της, καθώς μου επέτρεπε να δίνω μαρτυρία σε ανθρώπους, που διαφορετικά δεν θα άκουγαν. Θυμάμαι ότι στη διάρκεια ενός μήνα πέτυχα πάνω από 50 συνδρομές στη Σκοπιά και στο Ξύπνα!

Χαρούμενες Προοπτικές

Τι έγινε τελικά με την οικογένειά μου; Η σύζυγός μου έχει αρχίσει να δείχνει εκτίμηση για τις Γραφικές διδασκαλίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά και η στάση των παιδιών μου έχει αλλάξει εντυπωσιακά. Όταν ζήτησε η σύζυγός μου να αφαιρεθεί το όνομά της από τον κατάλογο μελών της εκκλησίας της, η Πάττυ και η Μπίλλυ Κόλλιν ζήτησαν να αφαιρεθούν επίσης και τα ονόματά τους.

Η θερμή μου προσευχή είναι να δω κάποια μέρα όλη μου την οικογένεια να αφιερώνεται στον Ιεχωβά και να έχει την ίδια ελπίδα που έχω και εγώ, δηλαδή, να δούμε τους δικούς μας όταν θα αναστηθούν στην παραδεισιακή γη. Εκεί, δεν θα μας βασανίζει πια η βία και ο θάνατος. (Αποκάλυψις 21:3, 4)—Όπως το αφηγήθηκε ο Γουίλλιαμ Κωξ.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 13]

«Έχω σκοτώσει πέντε μικρά πουλάκια»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 15]

Ένιωθα ότι το ‘ζωή αντί ζωής’ φαινόταν να έχει πιο κατάλληλη Γραφική εφαρμογή

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 16]

Κατηγορήθηκα ότι ήμουν μέθυσος και ‘γυναικάς’

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Η σύζυγός μου και εγώ

[Εικόνες στις σελίδες 14, 15]

Ο Λούις, σε ηλικία 16 ετών

Η Τερέζα, σε ηλικία 10 ετών

Ο Γκάρυ, σε ηλικία 7 ετών

Η Μαίρη Κάθριν, σε ηλικία 9 ετών

Ο Κέννυ, σε ηλικία 5 ετών