● Η Ναομί είπε με θλίψη: «Ο Παντοδύναμος με πίκρανε πολύ. Ήμουν γεμάτη όταν έφυγα, και με άδεια χέρια με έκανε να επιστρέψω ο Ιεχωβά. Γιατί να με φωνάζετε Ναομί, εφόσον ο Ιεχωβά με ταπείνωσε και ο Παντοδύναμος μου προξένησε συμφορά;»​—Ρουθ 1:20, 21.

Η χήρα Ναομί δεν επέτρεψε στη δυστυχία να την καθηλώσει στον Μωάβ όταν πέθανε ο σύζυγός της και οι δυο γιοι της. Φαίνεται, όμως, ότι για κάποιο διάστημα είχε αισθήματα πικρίας για την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει αυτή και οι δυο νύφες της. Όταν τις πρότρεψε να φύγουν από κοντά της, η Ναομί είπε: «Είναι πολύ πικρό για εμένα, λόγω της κατάστασής σας, το ότι στράφηκε εναντίον μου το χέρι του Ιεχωβά». Και πάλι, όταν έφτασε στη Βηθλεέμ, η Ναομί έλεγε με έμφαση: «Μη με φωνάζετε Ναομί [«Η Τερπνότητά Μου»]. Να με φωνάζετε Μαρά [«Πικραμένη»], γιατί ο Παντοδύναμος με πίκρανε πολύ».​—Ρουθ 1:13, 20.

Η Ναομί, όμως, δεν επέτρεψε στο πένθος της να την κάνει να απομονωθεί​—μένοντας μακριά από τον Ιεχωβά και το λαό του. Στον Μωάβ, είχε ακούσει ότι «ο Ιεχωβά είχε στρέψει την προσοχή του στο λαό του δίνοντάς του ψωμί». (Ρουθ 1:6) Κατάλαβε ότι το καλύτερο μέρος για αυτήν ήταν ανάμεσα στο λαό του Ιεχωβά. Μαζί με τη νύφη της τη Ρουθ, η Ναομί επέστρεψε κατόπιν στον Ιούδα και κατηύθυνε επιδέξια τη Ρουθ για να φερθεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο απέναντι στο συγγενή τους τον Βοόζ, τον εξαγοραστή της.

Παρόμοια και σήμερα, τα όσια άτομα που έχουν χάσει το σύντροφό τους αντιμετωπίζουν επιτυχώς τη συναισθηματική ένταση παραμένοντας πολυάσχολα μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. Όπως η Ναομί, καταγίνονται με τα πνευματικά πράγματα, διαβάζοντας καθημερινά το Λόγο του Θεού.