Πώς να Αντιμετωπίσουμε το Θάνατο Ενός Αγαπημένου Προσώπου

Ο θάνατος γίνεται ιδιαίτερα εχθρός μας όταν πλήττει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο. «Θα είναι χειρότερα για εσένα», είπε στο σύζυγό της κάποια γυναίκα που βρισκόταν στο τελικό στάδιο μιας θανατηφόρας ασθένειας καθώς αναλογιζόταν το θάνατο. Γιατί μπορούσε να το πει αυτό; Επειδή η Αγία Γραφή λέει: «Πάντα όσα εύρη η χειρ σου να κάμη, κάμε κατά την δύναμίν σου· διότι δεν είναι πράξις ούτε λογισμός ούτε γνώσις ούτε σοφία εν τω άδη [τον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους] όπου υπάγεις». (Εκκλησιαστής 9:10) Οι νεκροί δεν υποφέρουν άλλο. Όμως, το φορτίο της θλίψης πέφτει στους ζωντανούς συγγενείς και φίλους. Μπορεί να γίνει κάτι για την οδύνη που δοκιμάζουν;

Οι σελίδες του Λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής, περιέχουν πολλά λόγια παρηγοριάς. Για παράδειγμα, το να διαβάζει κανείς και να στοχάζεται τους ψαλμούς σίγουρα είναι μια πηγή παρηγοριάς. Παρηγορητικά είναι πράγματι μερικά λόγια όπως αυτά: ‘Ευλογημένος να είναι ο Ιεχωβά, που βαστάζει καθημερινά το φορτίο για εμάς, ο αληθινός Θεός της σωτηρίας μας’.—Ψαλμός 68:19, ΜΝΚ.

Μια άλλη πηγή παρηγοριάς είναι η Χριστιανική εκκλησία. Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Τίμα τις χήρες που είναι πραγματικά χήρες. Αλλά αν κάποια χήρα έχει παιδιά ή εγγόνια [που μπορούν να φροντίσουν για αυτήν από υλική άποψη], ας μαθαίνουν αυτά πρώτα να ασκούν θεοσεβή αφοσίωση μέσα στο ίδιο τους το σπιτικό και να εξακολουθούν να αποδίδουν την οφειλόμενη ανταμοιβή στους γονείς τους και στους παππούδες τους, γιατί αυτό είναι ευπρόσδεκτο ενώπιον του Θεού. Ας καταγράφεται στον κατάλογο μια χήρα που δεν είναι κάτω από εξήντα χρονών, σύζυγος ενός άντρα, για την οποία δίνεται μαρτυρία σχετικά με καλά έργα, αν ανέθρεψε παιδιά, αν φιλοξένησε ξένους, αν έπλυνε τα πόδια αγίων, αν πρόσφερε βοήθεια σε εκείνους που βρίσκονταν σε θλίψη, αν ακολούθησε επιμελώς κάθε καλό έργο». (1 Τιμόθεο 5:3, 4, 9, 10) Παρόμοια, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα βοηθούν και παρηγορούν ομοπίστους τους που βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση.

Συχνά, η μεγαλύτερη προσαρμογή που πρέπει να κάνει ένα άτομο που πενθεί είναι συναισθηματική. «Αγαπούσα βαθιά τη σύζυγό μου», έγραψε ένας άντρας του οποίου η σύντροφος πέθανε πριν από δυο χρόνια. «Αυτό είναι το θλιβερότερο γεγονός της ζωής μου, και δυσκολεύομαι να το αντέξω». Το άτομο που είναι παντρεμένο για κάποιο διάστημα μοιράζεται τη ζωή του ή τη ζωή της στα πλαίσια της στενότερης ανθρώπινης σχέσης. Όταν ένας γαμήλιος σύντροφος πεθαίνει, ο σύντροφος που μένει ζωντανός είναι φυσικό να νιώθει μεγάλη απώλεια. Σε ποιον μπορεί να στραφεί για βοήθεια;

Σε τέτοιες περιστάσεις, οι καλοί Χριστιανοί σύντροφοι μπορούν να είναι εποικοδομητικοί. ‘Ο αληθινός σύντροφος είναι στοργικός πάντοτε, και είναι αδελφός που γεννιέται για καιρό θλίψης’, λέει μια σοφή παροιμία. (Παροιμίαι 17:17, ΜΝΚ) Μια χήρα ή ένας χήρος χρειάζεται βοήθεια—συντρόφους που δίνουν πραγματική υποστήριξη. Οι σοφοί φίλοι ενθαρρύνουν το θλιμμένο άτομο να μιλάει, ακόμη και αν αυτό φέρνει δάκρυα. Ίσως ένας Χριστιανός που έχει ήδη γευτεί την οδύνη και τον ψυχικό πόνο που συνοδεύουν την απώλεια ενός συντρόφου να μπορεί να προσφέρει καλοσυνάτη βοήθεια. ‘Να μιλάτε παρηγορητικά στους καταθλιμμένους’, συμβουλεύει η Αγία Γραφή. (1 Θεσσαλονικείς 5:14) Αλλά να θυμάστε ότι από τις χήρες και τους χήρους λείπει πολύ ο γαμήλιος σύντροφός τους. Γι’ αυτό, το άτομο που πενθεί θα πρέπει να ανοίγει την καρδιά του σε άλλους μόνο όταν οι συνθήκες το καθιστούν δυνατόν για όλους να διακρατήσουν αγνή διαγωγή.—1 Πέτρου 2:12.

Το καλύτερο αντίδοτο για την οδύνη που επιφέρει ο θάνατος είναι το να παραμένετε απασχολημένοι βοηθώντας άλλους—αυτό αποτελεί πολύ μεγάλη πρόκληση για εκείνους που πιστεύουν ότι αυτοί είναι που χρειάζονται βοήθεια! Εδώ είναι που υπεισέρχεται η ανιδιοτέλεια. Το να κάνετε ανιδιοτελώς πράγματα για τους άλλους συμβάλλει στο να αποβάλετε τη δυστυχία και τη θλίψη, γιατί ο Ιησούς είπε: «Υπάρχει περισσότερη ευτυχία στο να δίνει κανείς παρά στο να λαβαίνει».—Πράξεις 20:35.

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Οι καλοί Χριστιανοί σύντροφοι μπορούν να εποικοδομήσουν πνευματικά όσους πενθούν