Όταν ο Θάνατος Παίρνει ένα Αγαπημένο μας Πρόσωπο
«ΤΟ 1981, η μητέρα μου πέθανε από καρκίνο. Ήταν θετή μου μητέρα. Ο θάνατός της ήταν πολύ οδυνηρός για εμένα και για το θετό αδελφό μου. Εγώ ήμουν 17 χρονών και ο αδελφός μου 11. Μου έλειπε πάρα πολύ η μητέρα μου. Ανατράφηκα ως Καθολική και αφού είχα διδαχτεί ότι εκείνη βρισκόταν στον ουρανό, ήθελα, το ομολογώ, να βάλω τέρμα στη ζωή μου για να είμαι μαζί της. Ήταν η καλύτερή μου φίλη».—Ρομπέρτα, 25 χρονών.
Μήπως είχατε κι εσείς κάποια παρόμοια εμπειρία; Αν ναι, ξέρετε από πρώτο χέρι τι πόνο φέρνει ο χαμός ενός αγαπημένου προσώπου. Φαίνεται άδικο να μπορεί ο θάνατος να πάρει από κοντά σας κάποιο πρόσωπο που αγαπάτε. Και όταν συμβαίνει αυτό, η σκέψη πως δεν θα μπορέσετε ποτέ πια να μιλήσετε στο αγαπημένο σας πρόσωπο, να γελάσετε μαζί ή να το κρατήσετε στην αγκαλιά σας μπορεί να είναι αφόρητη. Κι όπως δείχνουν τα λόγια της Ρομπέρτα, ο πόνος αυτός δεν εξαλείφεται με το να σας πουν ότι το αγαπημένο σας πρόσωπο βρίσκεται στον ουρανό.
Εντούτοις, πώς θα αισθανόσασταν, αν γνωρίζατε ότι υπάρχει η δυνατότητα να ξαναενωθείτε με το αγαπημένο σας πρόσωπο στο εγγύς μέλλον, όχι στον ουρανό, αλλά εδώ στη γη και κάτω από ειρηνικές και δίκαιες συνθήκες; Και τι θα λέγατε αν μαθαίνατε επίσης ότι οι άνθρωποι θα έχουν τότε την προοπτική να απολαμβάνουν τέλεια υγεία και ότι δεν θα χρειαστεί ποτέ πια να πεθάνουν; ‘Αυτό είναι σίγουρα ένα άπιαστο όνειρο!’ πιθανόν να πείτε.
Κι όμως, τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., ο Ιησούς Χριστός δήλωσε με τόλμη: «Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει». (Ιωάννης 11:25) Αυτή ήταν μια υπόσχεση, σύμφωνα με την οποία οι νεκροί θα ξαναζήσουν—πράγματι μια συναρπαστική προοπτική!
Ίσως, όμως, να αναρωτιέστε: ‘Υπάρχει βάσιμος λόγος να πιστέψω σε μια τέτοια υπόσχεση; Πώς μπορώ να είμαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται μόνο για άπιαστο όνειρο; Και αν υπάρχει βάση για να πιστέψω σε κάτι τέτοιο, τι μπορεί να σημάνει για εμένα και για τα αγαπημένα μου πρόσωπα η εκπλήρωση της υπόσχεσης αυτής;’ Το ακόλουθο άρθρο θα εξετάσει αυτά και άλλα ερωτήματα.