Έπειτα από 45 χρόνια γάμου, ο σύζυγος της Έθελ πέθανε. Μολονότι δεν έχει ξεπεράσει ακόμα τη διαδικασία της θλίψης, η Έθελ καταφέρνει να ελέγχει τα συναισθήματά της. Η ίδια εξηγεί: «Είμαι πάντα απασχολημένη κάνοντας πράγματα για τους άλλους. Για παράδειγμα, απολαμβάνω το να διδάσκω σε άλλους τους σκοπούς του Θεού όπως εκτίθενται στην Αγία Γραφή. Μια νεαρή κυρία χάρηκε τόσο πολύ για τα καλά πράγματα που μάθαινε ώστε η εκτίμησή της με βοήθησε να είμαι πιο χαρούμενη. Καθώς συγκεντρώνομαι στα θετικά πράγματα που βρίσκονται στην Αγία Γραφή με σκοπό να διδάσκω άλλους, αυτό βοηθάει να διώχνω δυναμικά τις αρνητικές σκέψεις από το μυαλό μου. Επίσης, οι νεαρότερες γυναίκες με πλησιάζουν για βοήθεια σε διάφορα προβλήματα, και το να συζητώ για τα θετικά πράγματα που μπορούν να κάνουν στη ζωή τους με βοηθάει επίσης να υπερνικώ τα αρνητικά συναισθήματα».

Έπειτα από μια σειρά κρίσιμων καταστάσεων, περιλαμβανομένου και του θανάτου του συζύγου της, η Νίτα εύλογα ένιωσε έντονη λύπη και κατάθλιψη. Με τον καιρό έμαθε να ελέγχει εκείνα τα αισθήματα: «Όταν με κυριεύει ένα αίσθημα λύπης, αναζητώ κάποια δημιουργική διέξοδο. Πιέζω τον εαυτό μου να περπατήσει, να τηλεφωνήσει σε κάποιον καλό φίλο, να ακούσει μουσική ή να κάνει οτιδήποτε που από την πείρα μου γνωρίζω ότι θα καταπραΰνει την κατάθλιψη. Προσπαθώ να φέρομαι στον εαυτό μου συμπονετικά, όπως θα φερόμουν σε κάποιον καλό φίλο».