Όταν Χάνετε το Σύντροφό Σας

Ο χαμός του γαμήλιου συντρόφου αποτελεί διαφορετικού είδους τραύμα, ιδιαίτερα αν οι δύο σύντροφοι ζούσαν μια δραστήρια ζωή. Ο θάνατος του ενός μπορεί να σημάνει το τέλος ενός ολόκληρου τρόπου ζωής που μοιράζονταν οι δυο τους, των ταξιδιών τους, της εργασίας τους, της ψυχαγωγίας τους και της αλληλεξάρτησής τους.

Η Γιούνις εξηγεί τι συνέβη όταν ο σύζυγός της πέθανε ξαφνικά από ανακοπή καρδιάς. «Την πρώτη εβδομάδα, ήμουν σε κατάσταση συναισθηματικής παράλυσης, σαν να είχα πάψει να λειτουργώ. Δεν μπορούσα ούτε να γευτώ ούτε να μυρίσω κάτι. Ωστόσο, εξακολουθούσα να έχω τα λογικά μου, αν και κάπως ασυναίσθητα. Επειδή ήμουν δίπλα στο σύζυγό μου όταν προσπαθούσαν να σταθεροποιήσουν την κατάστασή του χρησιμοποιώντας καρδιοαναπνευστική ανάνηψη και φάρμακα, δεν υπέφερα από τα συνηθισμένα συμπτώματα άρνησης. Παρ’ όλα αυτά, διακατεχόμουν από ένα έντονο αίσθημα απόγνωσης, σαν να έβλεπα ένα αυτοκίνητο να πέφτει στον γκρεμό, χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα».

Έκλαψε η Γιούνις; «Και βέβαια έκλαψα, ιδιαίτερα όταν διάβαζα τις εκατοντάδες συλλυπητήριες κάρτες που είχα λάβει. Έκλαιγα στο διάβασμα της καθεμιάς από αυτές. Αυτό με βοηθούσε να αντιμετωπίσω την υπόλοιπη ημέρα. Ωστόσο, κάθε άλλο παρά υποβοηθητικό ήταν για εμένα να με ρωτούν επανειλημμένα πώς αισθάνομαι. Ήταν ολοφάνερο πως αισθανόμουν απαίσια».

Τι βοήθησε τη Γιούνις να αντεπεξέλθει στη θλίψη της; «Χωρίς να το καταλάβω, είχα πάρει υποσυνείδητα την απόφαση να συνεχίσω να ζω τη ζωή μου», λέει η ίδια. «Εντούτοις, αυτό που μου προξενεί ακόμη οδύνη είναι το να σκέφτομαι ότι ο σύζυγός μου, ο οποίος τόσο αγαπούσε τη ζωή, δεν είναι πια εδώ για να την απολαμβάνει».

Η Μαριάννα πιεζόταν επίσης να συγκρατήσει τα αισθήματά της μετά το θάνατο του συζύγου της. «Ανησυχούσα τόσο πολύ για το αν ήμουν καλό παράδειγμα για τους άλλους», θυμάται η ίδια, «ώστε δεν άφηνα τον εαυτό μου να αισθάνεται φυσιολογικά. Αλλά τελικά έμαθα ότι το να προσπαθώ να είμαι στύλος δύναμης για τους άλλους δεν με βοηθούσε. Άρχισα να αναλύω την κατάστασή μου και να λέω: ‘Κλάψε, αν χρειάζεται να κλάψεις. Μην προσπαθείς να παριστάνεις τη γενναία. Κοίταξε να ξαλαφρώσεις’».