Αυτό το γεγονός επιβεβαιώνεται και από την περίπτωση μιας μητέρας, της Αν, η οποία έχασε το μωρό της, τη Ρέιτσελ, από Σύνδρομο Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου (SIDS). Ο σύζυγός της έκανε τα εξής σχόλια: «Το παράδοξο ήταν ότι στην κηδεία δεν κλάψαμε, ούτε εγώ ούτε η Αν. Όλοι έκλαιγαν εκτός από εμάς». Η Αν αποκρίθηκε λέγοντας: «Ναι, αλλά εγώ έχω κλάψει αρκετά και για τους δυο μας. Νομίζω ότι το πόσο πραγματικά μου είχε στοιχίσει φάνηκε όταν τελικά βρέθηκα μόνη στο σπίτι, λίγες εβδομάδες μετά την τραγωδία. Έκλαιγα όλη την ημέρα. Πιστεύω όμως πως αυτό με βοήθησε. Αισθάνθηκα καλύτερα. Είχα ανάγκη να θρηνήσω το χαμό του μωρού μου. Πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να αφήνει κανείς αυτούς που νιώθουν θλίψη να κλαίνε. Βέβαια, είναι φυσικό οι άλλοι να λένε ‘Μην κλαις’, όμως αυτό στην πραγματικότητα δεν βοηθάει».

Πώς Αντιδρούν Μερικοί Άνθρωποι

Πώς αντέδρασαν μερικοί οι οποίοι ένιωσαν απόγνωση εξαιτίας του χαμού ενός αγαπημένου τους προσώπου; Για παράδειγμα, ας εξετάσουμε την περίπτωση της Χουανίτας. Αυτή γνωρίζει πώς είναι να χάνεις το μωρό σου. Είχε ήδη κάνει πέντε αποβολές. Τώρα ήταν και πάλι έγκυος. Έτσι, όταν ένα αυτοκινητικό ατύχημα την ανάγκασε να εισαχτεί στο νοσοκομείο, ήταν λογικό να ανησυχεί. Δυο εβδομάδες αργότερα, την έπιασαν οι πόνοι​—πρόωρα. Σύντομα γεννήθηκε η μικρή Βανέσα​—που ζύγιζε μόλις λίγο πάνω από 900 γραμμάρια. «Ήμουν τόσο συγκινημένη», θυμάται η Χουανίτα. «Επιτέλους ήμουν μητέρα!»

Αλλά η ευτυχία της δεν κράτησε πολύ. Τέσσερις ημέρες αργότερα η Βανέσα πέθανε. Η Χουανίτα θυμάται: «Αισθανόμουν ένα μεγάλο κενό. Είχα στερηθεί τη μητρότητά μου. Αισθανόμουν ελλιπής. Ήταν επώδυνο να επιστρέψω σπίτι στο δωμάτιο που είχα ετοιμάσει για τη Βανέσα και να αντικρίζω τα μικρά εκείνα φανελάκια που της είχα αγοράσει. Τους επόμενους ένα-δυο μήνες, ξαναζούσα την ημέρα της γέννησής της. Δεν ήθελα να βλέπω κανέναν».

Μήπως πρόκειται για υπερβολική αντίδραση; Ίσως είναι δύσκολο για άλλους να το καταλάβουν αυτό, αλλά εκείνοι που, όπως η Χουανίτα, το έχουν ζήσει εξηγούν ότι θλίβονται για το μωρό τους όπως ακριβώς θα λυπούνταν για κάποιον που έχει ζήσει επί αρκετό χρονικό διάστημα. Πολύ πριν γεννηθεί το μωρό, λένε τα άτομα αυτά, οι γονείς του το αγαπούν. Υπάρχει ένας ιδιαίτερος δεσμός ανάμεσα στη μητέρα και στο μωρό. Όταν το μωρό πεθαίνει, η μητέρα νιώθει ότι έχει χαθεί ένα πραγματικό πρόσωπο. Και αυτό είναι εκείνο που πρέπει να καταλάβουν οι άλλοι.