Μάρτυρες του Ιεχωβά—Έκθεση Βιβλίου Έτους 1991

ΣΤΗΝ πόλη δεν κατοικούσαν αγρότες. Κι όμως, αυτά που έγραψε σε ορισμένους πολίτες αυτού του κέντρου του εμπορίου και της πολιτικής σχετίζονταν με τις θεμελιώδεις αρχές της γεωργίας. ‘Πρώτα, σπείρε το σπόρο’, είπε. ‘Κατόπιν να ποτίζεις και να καλλιεργείς τα σπαρτά’. Στη συνέχεια αποκάλυψε έναν τρίτο παράγοντα, που είναι ο πιο ουσιώδης για την ανάπτυξη των φυτών. Είπε: ‘Ο Θεός φέρνει συνεχώς την αύξηση’.—1 Κορ. 3:6, ΜΝΚ.

Η πόλη ήταν η Κόρινθος, που βρίσκεται στον Ισθμό της Κορίνθου· η εποχή ήταν ο πρώτος αιώνας. Συγγραφέας ήταν ο Χριστιανός απόστολος Παύλος και το θέμα που πραγματευόταν ήταν η πνευματική ανάπτυξη των ακολούθων του Χριστού. Ακούστε καθώς παρουσιάζει ο Παύλος τρεις λακωνικές προτάσεις σχετικά με την απόκτηση Χριστιανικής ωριμότητας: ‘Εγώ φύτεψα, ο Απολλώς πότισε, αλλά ο Θεός έφερνε συνεχώς την αύξηση’. Κατόπιν, για να βεβαιωθεί ότι συλλαμβάνουμε το νόημα, λέει: «Ώστε ούτε ο φυτεύων είναί τι ούτε ο ποτίζων, αλλ’ ο Θεός ο αυξάνων». (1 Κορ. 3:7) Η σπορά και το πότισμα χρειάζονται επίσης, αλλά αυτό που κάνει ο Ιεχωβά Θεός βρίσκεται σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο. Ο Θεός κάνει κάτι που δεν μπορεί να κάνει κανένας άνθρωπος: Αυτός φέρνει την αύξηση.

‘Ο Θεός Φέρνει Συνεχώς την Αύξηση’

Όσον αφορά τις προσπάθειες που κατέβαλλε στη διακονία, ο απόστολος Παύλος μπορούσε κάλλιστα να πει ότι ‘ο Θεός έφερνε συνεχώς την αύξηση’. Πόσο είχε ευλογήσει ο Ιεχωβά την 18μηνη διακονία του Παύλου στην Κόρινθο! (Πράξ. 18:9-11) Επίσης, ο Θεός έφερνε συνεχώς την αύξηση και σε άλλες περιοχές στις οποίες εκτέλεσε ο Παύλος τη διακονία του, λόγου χάρη στην Έφεσο, στους Φιλίππους και στη Θεσσαλονίκη.—Πράξ. 20:17-38· Φιλιπ. 1:3-7· 1 Θεσ. 1:3-10.

Καθώς εξετάζουμε το έργο σποράς και ποτίσματος που έκανε η διεθνής αδελφότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο τελευταίο 12μηνο, μπορούμε κι εμείς να πούμε με ευγνωμοσύνη: ‘Ο Θεός έφερνε συνεχώς την αύξηση’. Έτσι στο υπηρεσιακό έτος που πέρασε, είχαμε ένα μέσο όρο 3.846.311 ευαγγελιζομένων της Βασιλείας με ανώτατο όριο 4.017.213 ευαγγελιζομένους. Φτάσαμε το μεγαλύτερο αριθμό ατόμων που βαφτίστηκαν ποτέ—301.518 άτομα! Τι μπορούμε να πούμε σχετικά με μελλοντικές αυξήσεις; Το γεγονός ότι κάθε μήνα διεξάγονταν 3.624.091 Γραφικές μελέτες και ότι 9.950.058 άτομα παραβρέθηκαν στις 10 Απριλίου, πέρσι, στην Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού δείχνει ότι οι προοπτικές είναι πολύ καλές.

Το Ένα Ανώτατο Όριο Μετά το Άλλο

Οι εκθέσεις απ’ όλο τον κόσμο δείχνουν ότι οι αδελφοί μας ήταν πολυάσχολοι στο έργο της πνευματικής καλλιέργειας. Λήφθηκαν 2.968.309 νέες συνδρομές για τη Σκοπιά και το Ξύπνα!, πράγμα που αποτελεί αύξηση 23 τοις εκατό. Όλα σχεδόν τα γραφεία τμημάτων ανέφεραν ανώτατα όρια ευαγγελιζομένων, και μάλιστα πολλά τμήματα είχαν αρκετά ανώτατα όρια, το ένα μετά το άλλο. Έτσι, η Σουηδία ανέφερε πέντε ανώτατα όρια στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους 1990· η Αυστρία, η Γαλλία και η Ελβετία ανέφεραν από έξι ανώτατα όρια. Η Τσεχοσλοβακία και η Ακτή Ελεφαντοστού ανέφεραν 11 ανώτατα όρια στη διάρκεια του έτους, η Πολωνία 12 και η Γιουγκοσλαβία 7. Η Βραζιλία σημείωσε εννιά ανώτατα όρια, και το πιο πρόσφατο ήταν 293.466 ευαγγελιζόμενοι.

Η Ιρλανδία ξεχωρίζει ιδιαίτερα. Οι αδελφοί μας εκεί είχαν 12 ανώτατα όρια φέτος, συμπληρώνοντας έτσι 29 διαδοχικά ανώτατα όρια, και χαίρονται που αυξήθηκαν οι ευαγγελιζόμενοι κατά 10 τοις εκατό σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος. Η Γουατεμάλα είχε 41 ανώτατα όρια στους περασμένους 42 μήνες. Και τι θα πούμε για το Μεξικό; Εκεί είχαν 78 ανώτατα όρια στους περασμένους 80 μήνες και υπάρχουν τώρα 304.000 και πλέον ευαγγελιζόμενοι.

Όσο πιο σκληρά εργαζόμαστε και όσο περισσότερο σπόρο της Βασιλείας φυτεύουμε, τόσο μεγαλύτερη αύξηση θα φέρνει ο Θεός συνεχώς. Πάρτε, για παράδειγμα, τη Βενεζουέλα. Εκεί οι ευαγγελιζόμενοι των εκκλησιών έχουν κατά μέσο όρο 14 ώρες και μια Γραφική μελέτη το μήνα. Στην Ανάμνηση, είχαν 197.211 παρόντες, σχεδόν τέσσερις φορές τον αριθμό των ευαγγελιζομένων και 33.000 περισσότερους απ’ όσους το προηγούμενο έτος. Σε έξι χρόνια διπλασίασαν τον αριθμό των ευαγγελιζομένων τους από 25.305 σε 51.933, μια αύξηση 105 τοις εκατό! Και το έτος που πέρασε είχαν οχτώ ανώτατα όρια ευαγγελιζομένων. Παρόμοια έκθεση έρχεται και από τον Ισημερινό. «Αυτό ήταν το καλύτερο έτος για επέκταση της Βασιλείας σε όλη την ιστορία του έργου που γίνεται στη χώρα μας», ανέφερε το γραφείο του τμήματος. Οι Γραφικές μελέτες τους ήταν σχεδόν διπλάσιες από τον αριθμό των ευαγγελιζομένων. Τον Αύγουστο ανέφεραν ένα ανώτατο όριο 18.069 ευαγγελιζομένων. Και σημείωσαν εφτά ανώτατα όρια στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους που πέρασε.

Η Ιαπωνία είναι μια χώρα στην οποία ο Ιεχωβά φέρνει πράγματι συνεχώς αύξηση, γιατί τον Αύγουστο του 1990 είχε το 140ό διαδοχικό ανώτατο όριο στον αγρό—147.622 ευαγγελιζομένους. Και αυτό συμβαίνει σε μια χώρα όπου οι ιεραπόστολοι της Βαβυλώνας της Μεγάλης εγκατέλειψαν τις προσπάθειες, λέγοντας: «Δεν υπάρχει κανένας τρόπος για να ριζώσει πραγματικά η Χριστιανοσύνη στην Ιαπωνία».

«Εκ Στόματος Νηπίων»

Δεν υπηρετούν μόνο άντρες και γυναίκες ως συνεργάτες του Θεού, αλλά και άτομα τρυφερής ηλικίας μπορούν να αποδίδουν αίνο στον Ιεχωβά Θεό. Γι’ αυτό, σε μια περίπτωση στη διάρκεια της διακονίας του Ιησού μικρά παιδιά τού έψελναν αίνους. Αυτό ενόχλησε πολύ τους θρησκευτικούς εναντιούμενούς του, όμως εκείνος απάντησε στις αντιρρήσεις τους, λέγοντας: «Ποτέ δεν ανεγνώσατε ότι εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων ητοίμασας αίνεσιν;»—Ματθ. 21:16.

Στις μέρες μας, έχουμε κι εμείς παιδιά που αποδίδουν αίνο στον Θεό; Και βέβαια έχουμε! Για παράδειγμα, έχουμε τη μικρή τετράχρονη Μιμή που ζει στη Μιανμάρ η οποία αρνήθηκε να κάνει προσευχή μαζί με την τάξη της. Η δασκάλα της τη ρώτησε: «Αφού είσαι Χριστιανή, γιατί δεν κάνεις προσευχή μαζί μας;» Η Μιμή απάντησε: «Χριστιανή είμαι, αλλά εσείς προσεύχεστε στην Τριάδα, εγώ προσεύχομαι στον Ιεχωβά».

Στη Νέα Ζηλανδία, όταν κάποιος δάσκαλος οδήγησε μια νεαρή Μάρτυρα στη διευθύντρια επειδή δεν έψελνε τον εθνικό ύμνο, η διευθύντρια ξέσπασε σε γέλια. Κατόπιν ζήτησε συγνώμη από τη μικρή Μάρτυρα επειδή την ντρόπιασε ο δάσκαλος και πρόσθεσε: «Συνέχισε τις θαρραλέες σου πράξεις, γιατί θαυμάζω τη θρησκεία σου και το θάρρος που εκδηλώνουν οι ομόπιστοί σου και εντός και εκτός του σχολείου».

Έπειτα έχουμε τον μικρό Χουανσίτο, ένα τετράχρονο παιδί από την Ουρουγουάη. Οι γονείς του δεν είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά, μόνο η γιαγιά του είναι. Αυτή τον προσέχει όταν δουλεύουν οι γονείς του. Ο Χουανσίτο έχει μάθει τους γονείς του να σκύβουν το κεφάλι τους όταν εκείνος προσεύχεται πριν από τα γεύματα. Επίσης, χρησιμοποιώντας ένα τεύχος του Ξύπνα! που μιλούσε για το ζήτημα του καπνίσματος, έκανε παρατηρήσεις στους γονείς του ώσπου και οι δυο έκοψαν το τσιγάρο. Ως αποτέλεσμα των προσπαθειών του, και οι δυο γονείς του, καθώς και άλλοι συγγενείς τους, διαβάζουν τώρα τα έντυπα των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Όταν ο εξάχρονος Ροδόλφο από την Αργεντινή πήρε μαζί του στο σχολείο το προσωπικό του αντίτυπο του Βιβλίου Μου με τις Βιβλικές Ιστορίες, αυτό κίνησε την περιέργεια ενός συμμαθητή του ο οποίος του ζήτησε να τον επισκεφτεί στο σπίτι του. Το αποτέλεσμα; Ο Ροδόλφο άρχισε Γραφική μελέτη με το συμμαθητή του. Σε λίγο εκδήλωσαν ενδιαφέρον οι γονείς του παιδιού, και σήμερα ολόκληρη η οικογένεια είναι βαφτισμένοι Μάρτυρες.

Η Λουίζ, ένα εφτάχρονο κοριτσάκι από τη Βρετανία, έπρεπε να φέρει στο σχολείο κάτι που είχε σχέση με την Αίγυπτο, επειδή αυτό θα αποτελούσε μέρος μιας εργασίας που θα έκαναν σχετικά με τη χώρα αυτή. Εκείνη έφερε το προσωπικό της αντίτυπο του Βιβλίου Μου με τις Βιβλικές Ιστορίες, αφού αυτό περιείχε αρκετά κεφάλαια για την Αίγυπτο. Έφερε επίσης την κασέτα του δράματος Το Όνομα του Ιεχωβά θα Κηρυχτεί σε Όλη τη Γη, το οποίο αναφέρεται στις Δέκα Πληγές. Η δασκάλα άκουσε ιδιαιτέρως τη μαγνητοταινία και εντυπωσιάστηκε τόσο, που διευθέτησε να συγκεντρώνονται όλα τα παιδιά μαζί κάθε Τρίτη για να ακούνε μέρος της κασέτας και να συζητάνε για τις πληγές. Παραβρέθηκαν συνολικά 70 παιδιά και τρεις δάσκαλοι. Όλοι έχουν τώρα εξοικειωθεί πάρα πολύ με το όνομα του Ιεχωβά, χάρη στην πρωτοβουλία που ανέπτυξε η Λουίζ παίρνοντας αυτή τη μαγνητοταινία στο σχολείο.

Στην Ιταλία, το γραφείο του τμήματος έδωσε έμφαση στη διάθεση περιοδικών στη διάρκεια κάποιου μήνα. Εκείνο το μήνα, ένα κοριτσάκι οχτώ χρονών αφιέρωσε 60 ώρες στην υπηρεσία αγρού και διέθεσε 51 περιοδικά, και τον ίδιο μήνα ένα άλλο κοριτσάκι δέκα χρονών αφιέρωσε 61 ώρες και διέθεσε 110 περιοδικά. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μέσω μικρών παιδιών ο Ιεχωβά τελειοποιεί τον αίνο που του αποδίδεται στις μέρες μας, όπως και στα αρχαία χρόνια.

Εκστρατεία Βοήθειας για τη Ρουμανία

Στις αρχές του 1990, οργανώθηκε μια αξιόλογη εκστρατεία βοήθειας για τους ομοπίστους μας στη Ρουμανία που είχαν ανάγκη. Αυτή η διευθέτηση τους ωφέλησε πάρα πολύ, τόσο από πνευματική άποψη όσο και από υλική άποψη. Στη διάρκεια του Ιανουαρίου, του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου στάλθηκαν πάνω από 70 τόνοι τρόφιμα από την Αυστρία, την Τσεχοσλοβακία, την Ουγγαρία και τη Γιουγκοσλαβία. Επιπλέον, στάλθηκαν πολλοί τόνοι υλικών καθαρισμού και άλλα είδη, και διανεμήθηκε ένα μεγάλο φορτίο ρούχα και παπούτσια. Η ανταπόκριση που έδειξαν οι αδελφοί από την Ευρώπη ήταν στ’ αλήθεια εντυπωσιακή. Ακόμη και μικρά παιδιά που έμαθαν για τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι αδελφοί μας στη Ρουμανία βοήθησαν συνεισφέροντας χρήματα.

Οι Ρουμάνοι αδελφοί μας εξέφρασαν μεγάλη εκτίμηση για τα δώρα που έλαβαν και είναι αποφασισμένοι να κάνουν ό,τι μπορούν για να μεταδώσουν την αλήθεια σε άλλους. Οι αδελφοί γράφουν: «Πολλοί κοσμικοί έμεναν έκπληκτοι όταν λαβαίναμε διάφορα είδη ως βοήθεια από τους αδελφούς σε όλο τον κόσμο. Μοιράσαμε μερικά πράγματα σε κοσμικά άτομα και αυτό τους βοήθησε να αλλάξουν γνώμη για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Πολλοί άνθρωποι έλαβαν βοήθεια από εμάς, ενώ δεν πήραν καμιά βοήθεια από τους κληρικούς τους. Κάθε φορά που οι αδελφοί πρόσφεραν βοήθεια επωφελούνταν από την ευκαιρία και έδιναν πλήρη μαρτυρία».

Αυξήσεις στους Οίκους Μπέθελ

Καθώς αυξάνεται ο αριθμός των ατόμων που κάνουν έργο στον αγρό, χρειάζεται να αυξηθεί και ο αριθμός των εθελοντών στους 93 Οίκους Μπέθελ. Οι ολοχρόνιοι διάκονοι που υπηρετούν στο Μπέθελ φροντίζουν ώστε να είναι οργανωμένοι οι ευαγγελιζόμενοι της χώρας τους για το κήρυγμα της Βασιλείας και να έχουν άφθονα έντυπα στη διάθεσή τους. Το 1980 η παγκόσμια οικογένεια Μπέθελ αριθμούσε 5.039 άτομα· δέκα χρόνια αργότερα ο αριθμός ανέρχεται στους 11.092.

Οι Μπεθελίτες είναι επίσης δραστήριοι στην υπηρεσία αγρού. Επειδή εργάζονται πολλές ώρες, ελάχιστοι απ’ αυτούς μπορούν να κάνουν βοηθητικό σκαπανικό. Ωστόσο, μια αδελφή που υπηρετεί στον Οίκο Μπέθελ της Γουατεμάλας έκανε βοηθητικό σκαπανικό τον Απρίλιο. Ως αποτέλεσμα του έργου δρόμου που έκανε πριν από το πρωινό και μετά από τις ώρες εργασίας, έδωσε 556 περιοδικά.

Τώρα που επεκτείνεται η πολύχρωμη εκτύπωση σε όλο τον κόσμο, οι αδελφοί στα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας Σκοπιά στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης χρειάστηκε να αγοράσουν, να ελέγξουν, να συσκευάσουν και να εξαγάγουν πέντε περιστροφικά ταχυπιεστήρια τετραχρωμίας όφσετ. Αυτά στάλθηκαν στα τμήματα της Αργεντινής, της Βραζιλίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Κολομβίας. Δόθηκε επίσης παραγγελία για άλλο ένα πιεστήριο που προορίζεται για τη Νότια Αφρική.

Αυτές οι εξελίξεις μάς θυμίζουν τα όσα προείπε ο Ιεχωβά στα εδάφια Ησαΐας 65:13, 14: «Ιδού, οι δούλοι μου θέλουσι φάγει, σεις δε θέλετε πεινάσει· ιδού, οι δούλοι μου θέλουσι πίει, σεις δε θέλετε διψήσει· ιδού, οι δούλοι μου θέλουσιν ευφρανθή, σεις δε θέλετε αισχυνθή· ιδού, οι δούλοι μου θέλουσιν αλαλάζει εν ευθυμία».

Ασφαλώς ευφραινόμαστε για τον τρόπο με τον οποίο ο Ιεχωβά ευλογεί τις προσπάθειές μας. Ωστόσο, υπάρχουν δυο πράγματα που πρέπει να έχουμε υπόψη μας: Πρώτον, πρέπει να σπέρνουμε και να ποτίζουμε με ζήλο. Και δεύτερον, ο Θεός είναι εκείνος που φέρνει την αύξηση. Αυτό το δεύτερο σημείο θα πρέπει να κάνει όλους τους δούλους του Θεού να παραμένουν ταπεινόφρονες. Είμαστε σαν τον αγρότη που σπέρνει και καλλιεργεί, αλλά πρέπει να βασίζεται στη λιακάδα και στη βροχή που παρέχει ο Θεός προκειμένου να θερίσει καλή σοδειά.—Ματθ. 5:45.

Αυξήσεις στα Παγκόσμια Κεντρικά Γραφεία

«Ο λαός σου θέλει είσθαι πρόθυμος . . . Οι νέοι σου θέλουσιν είσθαι εις σε ως η δρόσος». Αυτά τα λόγια έψαλε ο Βασιλιάς Δαβίδ σχετικά με το εθελοντικό πνεύμα του λαού του Ιεχωβά. (Ψαλμ. 110:3) Σήμερα, σε ολόκληρη την ορατή οργάνωση του Ιεχωβά υπάρχουν πολυάριθμοι νεαροί άντρες και γυναίκες, οι οποίοι, σαν δροσοσταλιές, προσφέρουν αναψυκτική υπηρεσία στον Θεό και στους ομοπίστους τους. Τέσσερις χιλιάδες και πλέον απ’ αυτούς υπηρετούν ως Μπεθελίτες στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία της Εταιρίας Σκοπιά στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, καθώς και στα διάφορα αγροκτήματα που βρίσκονται εκεί κοντά. Λόγω της ραγδαίας αύξησης που σημειώνεται στον αριθμό των Μαρτύρων του Ιεχωβά παγκόσμια, λαβαίνουν χώρα αυξήσεις και στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία.

Χρειάζονται περισσότεροι εθελοντές στο Μπρούκλιν, καθώς επίσης και περισσότερος χώρος για να στεγαστούν αυτά τα άτομα. Γι’ αυτό, το Κυβερνών Σώμα αποφάσισε να κατεδαφιστεί ένα εννιαώροφο κτίριο εργοστασίου στην οδό Τζέι 160, το οποίο είχε αγοραστεί το 1986 αλλά δεν είχε ακόμη ανακαινιστεί, και στη θέση του να οικοδομηθεί ένα 30ώροφο κτίριο κατοικιών για το Μπέθελ που θα γίνει γνωστό με τη νέα διεύθυνση, οδός Σαντς 90. Αυτό το κτίριο θα στεγάσει άλλα χίλια άτομα. Η τελική άδεια γι’ αυτό το οικοδομικό έργο δόθηκε από την κυβέρνηση στις 30 Αυγούστου 1990. Για να αποπερατωθεί αυτό το έργο θα απαιτηθούν συνολικά περίπου τρία χρόνια.

Το χρόνο που πέρασε, η Εταιρία κατάφερε να ολοκληρώσει την αγορά μιας ιδιοκτησίας στην οδό Τζέι 85, που περιλαμβάνει αρκετά κτίρια με διάφορα μεγέθη. Απέχει δυο οικοδομικά τετράγωνα από το συγκρότημα του εργοστασίου και καλύπτει επιφάνεια 9.100 τετραγωνικών μέτρων, που είναι μεγαλύτερη από το συνολικό εμβαδόν των πέντε κτιρίων του εργοστασίου που υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Αυτά τα ακίνητα θα κρατηθούν για οποιεσδήποτε μελλοντικές ανάγκες.

Την άνοιξη του 1989 η Εταιρία αγόρασε ένα νεόκτιστο οίκημα, μισοτελειωμένο εσωτερικά, που βρίσκεται στην οδό Λίβινγκστον 67 και είναι περίπου 15 λεπτά με τα πόδια από τα κεντρικά γραφεία της Σκοπιάς. Είναι ένα στενό κτίριο 29 ορόφων (που του έχει δοθεί το όνομα Σλίβερ [Αγκίδα]), το οποίο θα στεγάσει περίπου 150 Μπεθελίτες. Άρχισε να κατοικείται στο τέλος του 1990.

Στις αρχές του 1989, ανακοινώθηκε η έναρξη των εργασιών στο μεγαλύτερο οικοδομικό έργο που έχουν αναλάβει ποτέ οι μηχανικοί και το οικοδομικό προσωπικό της Εταιρίας—το Εκπαιδευτικό Κέντρο της Σκοπιάς. Το κέντρο καλύπτει 2.660 στρέμματα σε μια πανέμορφη κοιλάδα στο Πάτερσον της Νέας Υόρκης, 110 χιλιόμετρα βόρεια από το Μπρούκλιν και 72 χιλιόμετρα ανατολικά από τα Αγροκτήματα της Σκοπιάς. Σχεδιάζεται να γίνει εκεί ένα συγκρότημα σχολών και γραφείων, με κτίρια κατοικιών και βοηθητικές υπηρεσίες για μέχρι και 1.200 σπουδαστές και Μπεθελίτες. Στις 30 Αυγούστου 1990, την ίδια μέρα που πήραμε την άδεια για το κτίριο στην οδό Σαντς 90 στο Μπρούκλιν, δόθηκε και η άδεια για το Οριστικό Σχέδιο του Εργοταξίου στο Πάτερσον.

Μια έκθεση από το Αγρόκτημα Πάτερσον σχετικά με την εξασφάλιση αδειών οικοδόμησης γι’ αυτό το τεράστιο έργο αναφέρει: «Η καθοδηγία του Ιεχωβά ήταν ολοφάνερη σ’ αυτές τις ενέργειες. Ένα παράδειγμα είναι μια πρόσφατη ανακοίνωση που έκανε η Πολιτεία που έλεγε ότι δεν θα χορηγούνταν άλλες άδειες για εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού σε περιοχές όπου επηρεάζεται ο υδροφόρος ορίζοντας. Η τελευταία άδεια που δόθηκε ήταν η δική μας».

Από την 1η Σεπτεμβρίου 1990, άνοιξε ένα κέντρο επισκεπτών που θα λειτουργεί εφτά μέρες την εβδομάδα από τις 8:00 π.μ. ως τις 4:00 μ.μ. Εκεί υπάρχει ένα παρατηρητήριο με θαυμάσια θέα σχεδόν όλης της οικοδομικής δραστηριότητας που λαβαίνει χώρα στο εκπαιδευτικό κέντρο.

Ας στρέψουμε τώρα την προσοχή μας στον αριθμό των εντύπων που παρήγαγαν τα εργοστάσια του Μπρούκλιν. Τυπώθηκαν 44 τοις εκατό περισσότερες Άγιες Γραφές από πέρσι—ένα σύνολο 3.155.811, στο οποίο περιλαμβάνονται και 1.161.189 Άγιες Γραφές σε πολυτελή έκδοση. Το Τμήμα Εξαγωγών φρόντισε να γίνει σωστά η αποστολή 8,5 εκατομμυρίων κιλών υλικού σε διάφορα μέρη του κόσμου, ενώ το Τμήμα Αποστολής Εσωτερικού διακίνησε 4,8 εκατομμύρια κιλά μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η αφαίρεση τυχόν ρύπων που προκαλούνται από τις εκτυπωτικές μας διαδικασίες είναι υποχρεωτική. Για να επιτευχθεί αυτή, έγινε η εγκατάσταση μιας μεγάλης μονάδας για τον έλεγχο της ρύπανσης στη στέγη ενός από τα πέντε εργοστάσια. Αυτή η νέα μονάδα τύπου Κάτεκ αντικαθιστά τις πέντε υπάρχουσες συσκευές για τον έλεγχο της ρύπανσης. Η νέα μονάδα καίει τους διαλύτες μελανιών σε θερμοκρασίες που ανέρχονται στους 760 βαθμούς Κελσίου. Αυτή είναι μια από τις πρώτες εγκαταστάσεις αυτού του είδους στην Πόλη της Νέας Υόρκης. Το Υπουργείο για την Προστασία του Περιβάλλοντος δήλωσε ότι πιστεύουν πως η εγκατάσταση που υπάρχει στην Εταιρία θα χρησιμοποιηθεί σαν πρότυπο για μελλοντικές εγκαταστάσεις στην περιοχή της Νέας Υόρκης. Για ποιο λόγο το πιστεύουν αυτό; Είναι σίγουροι ότι η Εταιρία θα μείνει σταθερά προσκολλημένη στις κυβερνητικές διατάξεις όσον αφορά την κατασκευή, και ότι η εγκατάσταση της μονάδας θα αποτελέσει πράγματι ένα υπόδειγμα άξιο μίμησης.

Τα Αγροκτήματα της Σκοπιάς ανέφεραν ότι, ως αποτέλεσμα της εκστρατείας συνδρομών που έγινε τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 1989, διακίνησαν 596.087 συνδρομές—πράγμα που αποτελεί αύξηση 36 τοις εκατό για τις Ηνωμένες Πολιτείες! Αυτός ο αριθμός περιλαμβάνει μια αύξηση 57 τοις εκατό στον αριθμό των νέων συνδρομών που έγιναν. Επίσης, το σύστημα ηλεκτρονικών υπολογιστών MEPS, που έχει εφεύρει η Εταιρία, χρησιμοποιείται τώρα σε πάνω από 90 χώρες και μπορεί να χειριστεί 190 και πλέον γλώσσες.

Αξιομνημόνευτα Γεγονότα στη Γερμανία

Τα συνταρακτικά γεγονότα του 1989 στη Λ. Δ. (Λαοκρατική Δημοκρατία) της Γερμανίας κατέληξαν στην πτώση ενός φαινομενικά ακατανίκητου καθεστώτος. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έλαβαν νομική υπόσταση στις 14 Μαρτίου 1990 και έτσι τερματίστηκε η 40χρονη απαγόρευση που είχε επιβληθεί στις δραστηριότητές τους. Πόσο συγκινήθηκαν οι αδελφοί! Ακόμη και άτομα που δεν είναι Μάρτυρες ανταποκρίθηκαν θετικά στην νομική αναγνώριση. «Καλά νέα!» έγραψε ένας αναγνώστης σε κάποια εφημερίδα του Βερολίνου. «Αν και είμαι ανένταχτος από θρησκευτικής πλευράς, νιώθω βαθιά συγκινημένος».

Αφού έλαβαν νομική υπόσταση, οι αδελφοί μπορούσαν να εισαγάγουν ελεύθερα τα έντυπα της Εταιρίας Σκοπιά στη Λ. Δ. της Γερμανίας. Φανταστείτε τον αναβρασμό που υπήρχε στο τμήμα της Γερμανίας στο Ζέλτερς, στο δυτικό μέρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας! Στις 30 Μαρτίου 1990 φορτώθηκε μια νταλίκα με 25 τόνους έντυπα, και όλα αυτά προορίζονταν για τη Λ. Δ. της Γερμανίας. Ο Μίλτον Τζ. Χένσελ και ο Θεοντόρ Τζάρας, μέλη του Κυβερνώντος Σώματος, ήταν παρόντες για να παραστούν μάρτυρες του ιστορικού γεγονότος.

Ακολούθησαν κι άλλες αποστολές. Η εξαγωγή άλλων 250 τόνων, περιλαμβανομένων και 115.000 Αγίων Γραφών, προς τη Λ. Δ. της Γερμανίας, στη διάρκεια των επόμενων δυο μηνών, σχεδόν εξάντλησε τα αποθέματα εντύπων που υπήρχαν στο Ζέλτερς. Και αρχίζοντας με τη Σκοπιά 1 Μαΐου και το Ξύπνα! 8 Μαΐου, οι Μάρτυρες στη Λ. Δ. της Γερμανίας λαβαίνουν όσα αντίτυπα χρειάζονται. Όμως τι θα έκαναν οι αδελφοί μας από την ανατολική Γερμανία με όλα αυτά τα έντυπα;

Ελευθερία για να Κάνουν Ποιο Πράγμα;

«Μήπως θα αναμιχθείτε στην πολιτική;» ρώτησε ένας δημοσιογράφος τον αδελφό Χέλμουτ Μάρτιν, συντονιστή του έργου στη Λ. Δ. της Γερμανίας. Ήταν εύλογη η ερώτηση, αφού πολλοί κληρικοί βρίσκονται στο προσκήνιο της πολιτικής ανασυγκρότησης. «Όχι», απάντησε εκείνος, «δεν είναι αυτός ο σκοπός της θρησκείας μας. Ο Ιησούς έδωσε στους μαθητές του έναν Γραφικό διορισμό, και εμείς πιστεύουμε ότι αυτό είναι το κύριο έργο που έχουμε να κάνουμε». Ναι, οι αδελφοί στη Λ. Δ. της Γερμανίας περίμεναν με ανυπομονησία να λάβουν βιβλία και περιοδικά για να τα χρησιμοποιήσουν στο «κύριο έργο» του κηρύγματος των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού.—Ματθ. 24:14.

Η πρώτη αποστολή στάλθηκε στο Μπάουτσεν, κοντά στη Δρέσδη. Εκεί, είχε οργανωθεί μια ομάδα διανομής για να τακτοποιήσει τα έντυπα και να τα προετοιμάσει για μεταφορά στις εκκλησίες. Διάφοροι αδελφοί και αδελφές δούλευαν βάρδιες, ακόμη και μετά την κοσμική τους εργασία, ώστε να φτάσουν τα βιβλία και τα περιοδικά στα χέρια των αδελφών χωρίς καθυστέρηση. Για μερικούς, αυτή ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία. Από ποια πλευρά;

Στη διάρκεια της απαγόρευσης, ορισμένα άτομα είχαν προθυμοποιηθεί να μεταφέρουν έντυπα μέσω των συνόρων της Λ. Δ. της Γερμανίας. Ο καθένας απ’ αυτούς αντιμετώπισε μεγάλους κινδύνους προκειμένου να υπηρετήσει τους άλλους πνευματικά. Ένας απ’ αυτούς τους αδελφούς βρισκόταν τώρα στην ομάδα διανομής στο Μπάουτσεν και υπηρετούσε τους αδελφούς του κάτω από πολύ διαφορετικές συνθήκες. Δάκρυσε καθώς στεκόταν εκεί και τον επισκίαζαν τόνοι ολόκληροι από το ίδιο είδος εντύπων που κάποτε μετέφερε εκείνος σελίδα-σελίδα. Άλλοι θυμούνταν τη σφοδρή εναντίωση που υπέστησαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η φυλακή του Μπάουτσεν, όπου είχαν κρατηθεί πολλά άτομα, φαινόταν από το κτίριο στο οποίο οι αδελφοί μοίραζαν τώρα ελεύθερα τα Χριστιανικά έντυπα.

Οι Πρώτες Δημόσιες Ομιλίες

Τον Απρίλιο του 1990 σημειώθηκε άλλος ένας σταθμός στην ιστορία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Λ. Δ. της Γερμανίας—η πρώτη δημόσια ομιλία από τότε που τέθηκε το έργο υπό απαγόρευση, εδώ και 40 χρόνια. Νοίκιασαν μια αίθουσα στο Μπάουτσεν και τη διακόσμησαν στο ύψος της περίστασης. Κύλησαν πολλά δάκρυα χαράς καθώς συγκεντρώνονταν τα πλήθη των αδελφών. Μερικοί συναντιούνταν για πρώτη φορά τώρα, έπειτα από πολλά χρόνια, άλλοι για πρώτη φορά, μολονότι ζούσαν στην ίδια πόλη. Ναι, η ελευθερία έφερε πολλές αλλαγές. Μέχρι τότε, οι συναθροίσεις γίνονταν σε ομίλους 10 ως 12 ατόμων που χρησιμοποιούσαν τρία αντίτυπα ενός συνεπτυγμένου περιοδικού Σκοπιά. Τώρα, ο καθένας από τους 238 Μάρτυρες που ήταν παρόντες είχε το προσωπικό του αντίτυπο, και μάλιστα πολύχρωμο!

Οι αδελφοί μας σε όλα τα μέρη της Γερμανίας είναι ευγνώμονες στον Ιεχωβά που μπορούν να κάνουν το έργο κηρύγματος με μεγαλύτερη ελευθερία. Ο πρόσθετος φόρτος εργασίας στο Μπάουτσεν και αλλού θεωρείται ως χαρωπή επέκταση του έργου της Βασιλείας. Στο Ζέλτερς χρειάζεται να γίνουν υπερωρίες για να ανταποκριθούν οι αδελφοί στις απαιτήσεις των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης. Ένα μέλος της οικογένειας Μπέθελ έκανε το εξής σχόλιο: «Συγκινούμαστε ιδιαίτερα κάθε φορά που αυξάνεται η παραγωγή μας. Είναι συναρπαστικό το ότι μπορούμε να έχουμε κάποια συμμετοχή σ’ αυτά που συμβαίνουν».

Ιστορικές Συνελεύσεις

Όταν καταργήθηκε ο έλεγχος στα σύνορα της Ανατολικής (Λ. Δ. της Γερμανίας) και της Δυτικής Γερμανίας την 1η Ιουλίου 1990, μια επικεφαλίδα γερμανικής εφημερίδας έλεγε: «Τα όσα συνέβησαν στα σύνορα την Κυριακή είναι ακατάληπτα για το ανθρώπινο μάτι και το νου». Περίπου 30.000 Μάρτυρες του Ιεχωβά από την Ανατολική Γερμανία ένιωθαν το ίδιο καθώς παρακολουθούσαν τη διεθνή συνέλευση «Καθαρή Γλώσσα» στο Στάδιο Ολύμπια του Δυτικού Βερολίνου από τις 24 ως 27 Ιουλίου. Περίπου 45.000 αντιπρόσωποι από 64 χώρες, συμπεριλαμβανομένων και εφτά μελών του Κυβερνώντος Σώματος, είδαν να γράφεται θεοκρατική ιστορία.

Ένας Ανατολικογερμανός Μάρτυρας παρατήρησε: «Μετά την άρση της απαγόρευσης, απολαύσαμε ένα πλούσιο συμπόσιο ενότητας, αγάπης και αρμονίας. Αυτό αποδεικνύει ότι άξιζε που παραμείναμε δραστήριοι, παρά την απαγόρευση, τα 40 αυτά χρόνια».

Η συνέλευση οργανώθηκε ιδιαίτερα προς όφελος των αδελφών από την Ανατολική Γερμανία, και εκείνοι δέχτηκαν την πρόσκληση με λαχτάρα και ανυπομονησία. Οι Μάρτυρες από τη Δρέσδη φύτεψαν 16.000 λουλούδια, τα οποία άνθισαν ακριβώς πάνω στην ώρα και στόλισαν τις δυο εξέδρες που υπήρχαν στη συνέλευση, μια και το πρόγραμμα διεξάχθηκε στη γερμανική και στην αγγλική.

Οι αρμόδιες αρχές στην Ανατολική Γερμανία έβαλαν 13 ειδικά τρένα τα οποία μετέφεραν 9.500 Μάρτυρες στη συνέλευση του Βερολίνου και σε κάθε σιδηροδρομικό σταθμό του Ανατολικού Βερολίνου καλωσόριζαν τους αντιπροσώπους από τα μεγάφωνα. Επίσης, οι εκκλησίες νοίκιασαν 200 πούλμαν. Βρέθηκαν καταλύματα για όλους τους επισκέπτες χάρη στη φιλοξενία των αδελφών, στην επιμέλεια που έδειξαν για να βρουν καταλύματα σε ιδιωτικά σπίτια και στην καλοσύνη που εκδήλωσαν οι αρμόδιες αρχές στο ανατολικό και στο δυτικό Βερολίνο διαθέτοντας διάφορες σχολικές αίθουσες.

Ένας αντιπρόσωπος από τη Δυτική Γερμανία παρατήρησε: «Μας έδειξαν μεγάλη θέρμη και φιλοξενία οι Ανατολικογερμανοί αδελφοί μας. Ο οικοδεσπότης μας βρήκε χώρο για να φιλοξενήσει 22 ενήλικες και 6 παιδιά, μετατρέποντας το σπίτι του σε μικρό ξενώνα. Βρήκε επίσης καταλύματα και για άλλα άτομα, σε γειτονικά σπίτια». Ένα ζευγάρι στο Ανατολικό Βερολίνο, το οποίο είχε ένα διαμέρισμα δυο δωματίων και τέσσερις σκηνές στην αυλή, φιλοξένησε 26 επισκέπτες πριν και κατά τη διάρκεια της συνέλευσης.

Γιατί ήταν η συνέλευση κάτι το ξεχωριστό για τους Ανατολικογερμανούς Μάρτυρες; Για πολλούς, αυτή ήταν η πρώτη ευκαιρία που τους δινόταν για να παραβρεθούν σε συνέλευση με την ίδια τους την εκκλησία. Άλλοι εντυπωσιάστηκαν από την ομαδική υμνολογία των ύμνων της Βασιλείας, κι άλλοι χάρηκαν ιδιαίτερα που μπόρεσαν να ξανασμίξουν με παλιούς φίλους. Οι αδελφοί δέχτηκαν με μεγάλη ευγνωμοσύνη την πνευματική τροφή που παρασχέθηκε και τα νέα έντυπα που κυκλοφόρησαν.

Εκδηλώθηκε, επίσης, μεγάλη εκτίμηση για τις ομιλίες που εκφώνησαν διάφοροι Ανατολικογερμανοί πρεσβύτεροι, οι οποίοι είχαν υπηρετήσει με θάρρος τους αδελφούς τους επί πολλά χρόνια. Ένας Μάρτυρας αφηγήθηκε: «Όταν ανέβηκε στο βήμα ο πρώτος αδελφός από την Ανατολική Γερμανία για να παρουσιάσει την εξέταση του εδαφίου της ημέρας—αυτό με έκανε να νιώσω ένα συναίσθημα που δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια, επειδή γνώριζα τι ευθύνες είχε αναλάβει στα χρόνια της απαγόρευσης».

Μετά την ομιλία βαφτίσματος, οι 1.018 υποψήφιοι προετοίμασαν το έδαφος γι’ αυτό που κάποιος ονόμασε «το αποκορύφωμα της χαράς». Επί 19 λεπτά ακούγονταν ασταμάτητα χειροκροτήματα στο στάδιο καθώς οι υποψήφιοι για βάφτισμα, οι οποίοι χαιρετούσαν προς τις κερκίδες, οδηγούνταν προς τα έξω. Πολλοί παραβρισκόμενοι δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυα χαράς και συγκίνησης. «Μέχρι τώρα, βλέπαμε τέτοια πράγματα μόνο στα έντυπά μας ή σε ομιλίες με σλάιντς», σχολίασε ένας Μάρτυρας. Άλλοι Ανατολικογερμανοί αδελφοί θυμούνταν το δικό τους βάφτισμα που είχε γίνει σε μπανιέρα, τότε που το έργο ήταν υπό απαγόρευση.

Η αγάπη και το θαυμάσιο πνεύμα έγιναν αντιληπτά και πέρα από το στάδιο, από άτομα που δεν ήταν Μάρτυρες. Κάποιος αξιωματούχος από το Γραφείο Συγκοινωνιών στο Δυτικό Βερολίνο είπε: «Ασχολούμαι με δημόσιες συγκεντρώσεις εδώ και 20 χρόνια, αλλά ποτέ μου δεν έχω δει τέτοια ευγένεια, τέτοιο ενδιαφέρον και τέτοια αυτοσυγκράτηση». Ένας ελεγκτής δημοσίων μέσων μεταφοράς πρόσθεσε: «Μακάρι να είχαμε πάντοτε τέτοιους ευχάριστους επιβάτες. Να ξανάρθετε σύντομα!»

Στην τελική ομιλία, ο αδελφός Μ. Τζ. Χένσελ ευχαρίστησε, όχι μόνο την τροχαία του Δυτικού Βερολίνου, αλλά και την τροχαία του Ανατολικού Βερολίνου για τις υπηρεσίες τους. Για πολλούς που θυμούνταν την κατάσταση που επικρατούσε στη διάρκεια της απαγόρευσης, αυτή η χειρονομία ήταν απίστευτη. Ένας αδελφός από τη Δρέσδη συνόψισε τα αισθήματα των αντιπροσώπων από την Ανατολική Γερμανία: «Το γεγονός ήταν τόσο υπέροχο που έφτασα στο σημείο να αναρωτιέμαι αν ήταν αλήθεια ή αν ήταν απλώς ένα όνειρο. Ήταν μια μικρή πρόγευση του νέου κόσμου».

Και Άλλες Ειδικές Συνελεύσεις στην Ανατολική Ευρώπη

Στις 2 ως 5 Αυγούστου, συγκεντρώθηκαν περίπου 22.000 άτομα στη Βουδαπέστη και σε τρεις άλλες πόλεις της Ουγγαρίας. Έπειτα από μια εβδομάδα, στις 9-12 Αυγούστου, διεξάχθηκε μια εθνική συνέλευση στην Πράγα της Τσεχοσλοβακίας με 23.876 παρόντες. Τις ίδιες ημερομηνίες, παρουσιάστηκε το πρόγραμμα της συνέλευσης στη ρωσική και στην πολωνική, στο μεγαλύτερο στάδιο της Βαρσοβίας, και σ’ αυτή τη συνέλευση παραβρέθηκαν πάνω από 35.000 άτομα, συμπεριλαμβανομένων και 17.000 και πλέον αντιπροσώπων από τη Σοβιετική Ένωση. Αυτό ήταν ένα ιστορικό γεγονός για τους Μάρτυρες από τη Σοβιετική Ένωση—ολόκληρο το πρόγραμμα διεξάχθηκε στη ρωσική γλώσσα. Ποτέ πριν δεν είχε ξαναγίνει αυτό. Οι αδελφοί δοκίμασαν επίσης μια ευχάριστη έκπληξη όταν πήραν το βιβλιάριο με το πρόγραμμα της συνέλευσης, το οποίο περιελάμβανε 73 ύμνους της Βασιλείας στη γλώσσα τους, συμπεριλαμβανομένων και όλων των ύμνων που θα έψελναν στη συνέλευση. Τι ευκαιρία ήταν αυτή για να ψάλλουν αίνους στον Ιεχωβά! Επιπρόσθετα, έγιναν άλλες δέκα συνελεύσεις στην Πολωνία στη διάρκεια του Ιουλίου και του Αυγούστου, και το σύνολο των παρόντων ανήλθε στα 152.460 άτομα.

Για πρώτη φορά εδώ και 40 χρόνια, έγιναν συνελεύσεις περιφερείας για τους Μάρτυρες της Ρουμανίας. Χρησιμοποιήθηκαν οι πόλεις Μπρασόβ και Κλουζ-Νάποκα, και οι παραβρισκόμενοι υπολογίζεται ότι έφτασαν τα 36.000 άτομα. Ο αριθμός των ατόμων που βαφτίστηκαν στις συνελεύσεις οι οποίες έγιναν στο Βερολίνο και σε πόλεις της Ανατολικής Ευρώπης ανήλθε στα 10.481 άτομα.

Και για πρώτη φορά στην ιστορία, οι Μάρτυρες από τη Βουλγαρία απόλαυσαν μια ολόκληρη συνέλευση περιφερείας στη δική τους γλώσσα. Αυτοί ήταν ανάμεσα στα 6.537 άτομα που συγκεντρώθηκαν στη Θεσσαλονίκη στις 23-26 Αυγούστου 1990. Άκουσαν τέσσερις ομιλίες που εκφωνήθηκαν από Βούλγαρους αδελφούς. Το υπόλοιπο πρόγραμμα μεταφράστηκε από την ελληνική στην βουλγαρική. Και κάτι άλλο που έγινε για πρώτη φορά: Στη Γιουγκοσλαβία διεξάχθηκαν συνελεύσεις περιφερείας σε καθεμιά από τις έξι πολιτείες της. Εκθέσεις σχετικά με τις συνελεύσεις δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες, ακούστηκαν στο ραδιόφωνο και παρουσιάστηκαν στην τηλεόραση.

Σε πολλά μέρη του κόσμου, τα φυλετικά προβλήματα χωρίζουν ανθρώπους που ζουν ακόμη και μέσα στην ίδια χώρα. Με τις ειρηνικές διεθνείς συνάξεις τους, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποδεικνύουν ότι μπορούν και να ζουν και να εργάζονται μαζί με ενότητα, άσχετα με την καταγωγή τους. Γι’ αυτό, ‘ο Θεός τούς φέρνει συνεχώς την αύξηση’.—1 Κορ. 3:6, ΜΝΚ.

Αφιερώσεις Τμημάτων: ‘Ο Θεός Έφερε την Αύξηση’

Το υγιές παιδί μεγαλώνει πολύ γρήγορα με αποτέλεσμα να μην του κάνουν τα ρούχα του, και γι’ αυτό φροντίζουν οι γονείς να του πάρουν μεγαλύτερα. Με παρόμοιο τρόπο, καθώς ο αριθμός των ευαγγελιζομένων αυξάνει σε μια χώρα, εκείνοι που είναι υπεύθυνοι για την επίβλεψη αναζητούν μεγαλύτερα κεντρικά γραφεία που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της αυξανόμενης δύναμης των κηρύκων της Βασιλείας.

Κάθε Επιτροπή Τμήματος το βλέπει αυτό ως ευχάριστη πρόκληση. Αποδεικνύει ότι ο Θεός ευλογεί το τμήμα τους με αυξήσεις. (1 Κορ. 3:6, ΜΝΚ) Το υπηρεσιακό έτος που πέρασε, τέσσερα τμήματα αφιέρωσαν νέες εγκαταστάσεις αποκλειστικά στην υπηρεσία του Ιεχωβά.

Αυστραλία

Στις 25 Νοεμβρίου 1989 έλαβε χώρα το πρόγραμμα της αφιέρωσης. Το αρχικό συγκρότημα του τμήματος ανεγέρθηκε το 1982 και αφιερώθηκε στις αρχές του 1983. Το 1987 έγινε επέκταση στα γραφεία. Όμως τώρα αφιερώθηκε ένα πενταώροφο κτίριο κατοικιών και μια τριώροφη προσθήκη στο εργοστάσιο.

Πριν από σαράντα χρόνια, οι ευαγγελιζόμενοι μόλις που ξεπερνούσαν τις 4.000 στη χώρα, αλλά τώρα είναι 51.000 και πλέον, πράγμα που αποτελεί αύξηση πάνω από 1.100 τοις εκατό! Σχεδόν 22.000 απ’ αυτούς τους ευαγγελιζομένους γνώρισαν την αλήθεια τα τελευταία δέκα χρόνια. Οι εκτυπωτικές λειτουργίες επεκτάθηκαν για να καλύπτουν τις ανάγκες, όχι μόνο της Αυστραλίας, αλλά και της Νέας Ζηλανδίας, καθώς και των πολλών νησιών του Ειρηνικού. Τώρα τυπώνονται έντυπα σε 37 γλώσσες.

Γουατεμάλα

Ευτυχισμένες καρδιές και χαμογελαστά πρόσωπα ήταν στην ημερήσια διάταξη στην Πόλη της Γουατεμάλας στις 26 Νοεμβρίου 1989. Την ημερομηνία αυτή συνάχθηκαν 13.882 Μάρτυρες του Ιεχωβά για να γιορτάσουν την αφιέρωση των νέων εγκαταστάσεων του τμήματός τους. Αυτή η μέρα ήταν το επιστέγασμα εφτά χρόνων δραστηριότητας που κατέληξαν στην ανέγερση ενός γραφείου τμήματος το οποίο είναι οχτώ και πλέον φορές μεγαλύτερο σε έκταση από το προηγούμενο κτίριο. Το παρόν συγκρότημα καλύπτει 11 στρέμματα και έχει άφθονους ευκάλυπτους, κυπαρίσσια και πεύκα. Σ’ ένα τόσο όμορφο περιβάλλον, με τη γραφική σιλουέτα ηφαιστείων να διαγράφεται στον ορίζοντα, οι νέες εγκαταστάσεις του τμήματος της Γουατεμάλας, με τους λευκούς τοίχους και τα κόκκινα κεραμίδια, πράγματι ξεχωρίζουν.

Η ανάγκη για νέες εγκαταστάσεις τμήματος είχε γίνει φανερή πριν από αρκετά χρόνια. Το παλιό κτίριο του τμήματος κοντά στο κέντρο της πόλης χρησιμοποιούνταν από το 1949, όταν υπήρχαν μόνο 218 ευαγγελιζόμενοι. Το 1985, όταν έγινε η αγορά του κτήματος για το νέο συγκρότημα του τμήματος, ο αριθμός των ευαγγελιζομένων είχε αυξηθεί σε 8.135. Ώσπου να ολοκληρωθεί το κτίριο τέσσερα χρόνια αργότερα, ο αριθμός των ευαγγελιζομένων είχε φτάσει το ανώτατο όριο των 11.147, αντιπροσωπεύοντας μια αύξηση 37 τοις εκατό.

Στην πραγματικότητα, η οικοδόμηση διήρκησε δυόμισι χρόνια. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα, οι τοπικές εκκλησίες προμήθευσαν 269 μόνιμους εθελοντές καθώς και 2.000 και πλέον εθελοντές για τα σαββατοκύριακα. Εκτός αυτού, ήρθαν 215 εθελοντές από ξένες χώρες, κοντινές όπως η Κόστα Ρίκα, αλλά και τόσο μακρινές όσο ο Καναδάς, η Φινλανδία και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτοί οι εθελοντές εργαζόμενοι εκπαίδευσαν τους ντόπιους αδελφούς σε διάφορες τέχνες, όπως στο ρίξιμο μπετόν, στην τοποθέτηση πλακιδίων και στην κατασκευή επίπλων.

Το Σάββατο 25 Νοεμβρίου ήταν μια μέρα ειδικά αφιερωμένη στους επισκέπτες, η οποία ξεκίνησε με ξενάγηση στις εγκαταστάσεις του συγκροτήματος. Η μέρα τελείωσε μ’ ένα βραδινό γεύμα στον πίσω κήπο· η μουσική της μαρίμπα συνόδευε τους ήχους των ζωηρών συζητήσεων και τα γέλια των αδελφών που απολάμβαναν γλυκιά Χριστιανική συναναστροφή.

Ονδούρα

Αν και ο καιρός ήταν ψυχρός, ήταν ζεστές οι καρδιές των 5.085 ατόμων που ήταν παρόντα στην Τεγκουσιγκάλπα στις 22 Οκτωβρίου 1989, δεύτερη μέρα μιας ειδικής διήμερης σύναξης. Στο πρόγραμμα της αφιέρωσης, που διεξάχθηκε στις 21 του μήνα, έγινε μια αναδρομή στην ιστορία του έργου κηρύγματος στην Ονδούρα από το 1945, τότε που άνοιξε το γραφείο του τμήματος.

Η νέα προσθήκη βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο αρχικό κτίριο του τμήματος, το οποίο ανεγέρθηκε το 1961 και επεκτάθηκε το 1978. Το νέο οικοδόμημα, που έχει υπόγειο, ισόγειο και πρώτο όροφο, τριπλασιάζει σχεδόν το διαθέσιμο χώρο. Υπάρχει ένας κλειστός διάδρομος που ενώνει το νέο κτίριο με το παλιό, το οποίο έχει ανακαινιστεί πλήρως. Το συγκρότημα του τμήματος έχει τώρα συνολικά 13 δωμάτια για καταλύματα—10 δωμάτια στο νέο κτίριο και 3 στο κτίριο που ανακαινίστηκε. Υπάρχει αυτή τη στιγμή επαρκής χώρος για τα 13 μέλη της οικογένειας Μπέθελ καθώς και για επέκταση, εφόσον το συγκρότημα του τμήματος μπορεί να στεγάσει μέχρι και 26 άτομα. Στο έργο αυτό απασχολήθηκαν, επί δυο χρόνια, περίπου 125 Διεθνείς Εθελοντές Εργαζόμενοι στην Οικοδόμηση και πάνω από 1.500 ντόπιοι αδελφοί και αδελφές.

Νιγηρία

Στις 20 Ιανουαρίου 1990, όταν αφιερώθηκαν οι νέες εγκαταστάσεις του τμήματος της Νιγηρίας μπροστά σ’ ένα πλήθος από 4.209 άτομα, ήταν παρόντες αντιπρόσωποι από 29 χώρες. Την επόμενη μέρα πάνω από 60.000 άτομα παρακολούθησαν ειδικές συνάξεις σε τρεις πόλεις της Νιγηρίας.

Ο νέος Οίκος Μπέθελ και το γραφείο του τμήματος βρίσκεται στην εξοχή κοντά στο χωριό Ιγκιεντούμα, περίπου 360 χιλιόμετρα από το Λάγος. Αυτό το κτήμα των 570 στρεμμάτων είχε αγοραστεί το 1983. Χρειάστηκε να κοπούν δέντρα και να καθαριστούν θαμνώδεις εκτάσεις στο κτήμα, αλλά αφέθηκε αρκετή βλάστηση για να καταφύγουν οι αντιλόπες που απέμειναν. Οι αδελφοί φύτεψαν καρποφόρα δέντρα και εφτά χιλιάδες ανανάδες. Μια μέρα, στα αρχικά στάδια της οικοδόμησης, ήρθε στο εργοτάξιο ένας αξιωματούχος του δασαρχείου και ρώτησε τον επίσκοπο του οικοδομικού έργου για ποιο λόγο έκοβαν δέντρα. Όμως, όταν του έδειξαν τις εγκαταστάσεις, τα προτεινόμενα σχέδια και τη μέθοδο οικοδόμησης με εθελοντική βοήθεια και υλικά που προέρχονταν από συνεισφορές, εντυπωσιάστηκε τόσο ώστε φεύγοντας ρώτησε: «Πού είναι το κουτί των συνεισφορών;» Κατόπιν έριξε στο κουτί τη συνεισφορά του και δεν ξαναμίλησε για κομμένα δέντρα και για άδειες.

Η Σχολή Διακονικής Εκπαίδευσης Εξαρτίζει τους Αποφοίτους για Μελλοντικές Αυξήσεις

Στη διάρκεια του περασμένου υπηρεσιακού έτους διεξάχθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες δυο τάξεις της Σχολής Διακονικής Εκπαίδευσης, η πέμπτη και η έκτη, στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας και στο Σεντ Λούις του Μισούρι. Έμπειροι εκπαιδευτές στάλθηκαν επίσης από τις Ηνωμένες Πολιτείες στη Βρετανία για να διεξάγουν την πρώτη τάξη, η οποία αποφοίτησε στις 17 Ιουνίου 1990. Εκπαιδεύτηκαν και επιπρόσθετοι εκπαιδευτές για περαιτέρω τάξεις που θα διεξαχθούν σ’ αυτή τη χώρα.

Η μέση ηλικία των πρεσβυτέρων και διακονικών υπηρετών κάθε τάξης κυμαινόταν από τα 29 ως τα 32 χρόνια. Αυτοί οι αδελφοί είχαν ήδη αποκτήσει πείρα όσον αφορά το χειρισμό εκκλησιαστικών ευθυνών. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς υπηρετούσαν σε κάποια μορφή ολοχρόνιας υπηρεσίας πριν εγγραφούν στη σχολή. Από τους απόφοιτους αυτών των τάξεων ζητήθηκε να αναλάβουν διορισμούς σε μέρη όπου υπάρχει αυτή τη στιγμή ανάγκη, λόγου χάρη στη Βρετανία, στη Γαλλική Γουιάνα, στη Γουατεμάλα, στο Ελ Σαλβαδόρ, στη Ζάμπια, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στον Ισημερινό, στην Ονδούρα, στη Σενεγάλη, στην Ταϊβάν, στα Υπήνεμα Νησιά και στη Χιλή.

Η σχολή περιλαμβάνει μια εντατική σειρά μαθημάτων που καλύπτει ένα ευρύ φάσμα Βιβλικών διδασκαλιών, οργανωτικών διαδικασιών και συμβουλών σχετικά με τις ποιμαντικές ευθύνες και τον χειρισμό προβλημάτων που αφορούν το Χριστιανικό τρόπο ζωής. Εκείνοι που ήρθαν στη σχολή έχοντας περιορισμένη πείρα όσον αφορά την εκφώνηση ομιλιών, την ποίμανση και τη διδασκαλία έλαβαν εκπαίδευση για να αποκτήσουν τέτοια πείρα, ώστε να είναι καλύτερα εξαρτισμένοι για να αναλάβουν μεγαλύτερη ευθύνη στο μέλλον. Οι σπουδαστές που παρακολούθησαν τη σχολή εκτίμησαν βαθιά την καλοσύνη των αδελφών που τους φιλοξένησαν σε όλη τη διάρκεια της σχολής. Οι σπουδαστές έπαιρναν τα πρωινά και μεσημεριανά τους γεύματα στην Αίθουσα Συνελεύσεων όπου διεξάγονταν τα μαθήματα. Κάθε πρωί, σύμφωνα με το πρόγραμμα, ακριβώς πριν από το πρωινό, εξέταζαν το εδάφιο της ημέρας, με τον τρόπο που γίνεται αυτό σε όλα τα τμήματα της Εταιρίας.

Όλοι οι απόφοιτοι εκφράζουν μεγάλη εκτίμηση για όσα κάνει η οργάνωση για χάρη τους. Για παράδειγμα, τα μέλη της έκτης τάξης χαρακτήρισαν τη σχολή ‘εξαιρετική’ και είπαν ότι το πρόγραμμα παρείχε ένα έξοχο θεμέλιο πάνω στο οποίο μπορούν να βασίσουν τη ζωή τους. Η τάξη στη Βρετανία σχολίασε: «Νιώθουμε τη χαρά τού να είμαστε διδακτοί του Ιεχωβά και συστήνουμε ολόκαρδα σε όλους τους άγαμους αδελφούς να επιδιώξουν αυτόν το στόχο».

Έχουν ήδη γίνει διευθετήσεις για να διεξαχθούν αυτό το υπηρεσιακό έτος τάξεις σε πολλές άλλες γλώσσες, περιλαμβανομένης και της γαλλικής, της γερμανικής, της ιταλικής και της ισπανικής. Σε πολλές χώρες, οι επίσκοποι περιφερείας θα συναντηθούν φέτος με τους άγαμους πρεσβυτέρους και διακονικούς υπηρέτες που ενδιαφέρονται να παρακολουθήσουν τη σχολή και θα συζητήσουν μαζί τους τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούν προκειμένου να λάβουν αυτή την εκπαίδευση.

Υπηρεσία Πληροφοριών για Νοσοκομεία—Βοηθός σε Καιρό Ανάγκης

Τον Ιανουάριο του 1988, το Κυβερνών Σώμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά ίδρυσε στα κεντρικά γραφεία του Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης την Υπηρεσία Πληροφοριών για Νοσοκομεία. Για ποιο σκοπό; Για να κάνει έρευνα στην ιατρική βιβλιογραφία ώστε να βρεθούν μέθοδοι θεραπείας που δεν περιλαμβάνουν τη χρήση αίματος, για να καταρτίσουν και να ενημερώνουν αρχεία στα οποία θα καταγράφονται οι συνεργατικοί χειρουργοί, καθώς και για να εκπαιδεύουν και να επιβλέπουν τους πρεσβυτέρους που έχουν επιλεγεί για να βοηθούν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σε καιρό ιατρικής ανάγκης.—Παράβαλε Ματθαίος 25:36.

Γιατί χρειάζεται μια τέτοια υπηρεσία τώρα; Τα εδάφια Πράξεις 15:28, 29 δείχνουν καθαρά ότι οι αληθινοί Χριστιανοί πρέπει να ‘απέχουν από αίμα’, όπως ακριβώς απέχουν και από την ειδωλολατρία και την πορνεία. Επειδή, για λόγους συνείδησης, υπακούν σ’ αυτόν το νόμο του Θεού, οι Μάρτυρες έχουν συγκρουστεί με ένα ισχυρό στοιχείο αυτού του κόσμου, το οποίο θέλει να τους κάνει να συμβιβαστούν και συχνά προσπαθεί να τους εκφοβίσει για να συναινέσουν με την απειλή ότι θα τους επιβάλει να δεχτούν μια τέτοια εξαχρειωτική παραβίαση του αφιερωμένου σώματός τους. (Ρωμ. 12:1) Ωστόσο, οι Μάρτυρες είναι ‘σταθερά αποφασισμένοι’ να υπακούν στον Θεό και να μη λαβαίνουν αίμα.—Δευτ. 12:23-25, ΜΝΚ.

Μερικοί συχνά παρεξηγούν αυτή τη θέση νομίζοντας ότι αποτελεί απόρριψη κάθε ιατρικής θεραπείας ή άσκηση του λεγόμενου δικαιώματος που έχει κάποιος να πεθάνει. Οι Μάρτυρες δεν επιθυμούν να πεθάνουν· αντίθετα, επιζητούν εναλλακτική ιατρική θεραπεία, χωρίς τη χρήση ομόλογου πλήρους αίματος. Μερικές φορές οι Μάρτυρες χρειάζεται να ενημερώσουν τον ιατρικό κόσμο σχετικά με τις αποτελεσματικές μεθόδους θεραπείας που είναι διαθέσιμες, και οι οποίες δεν περιλαμβάνουν τη χρήση αίματος, ή αντιμετωπίζουν το πρόβλημα τού να προσπαθήσουν να βρουν κάποιο συνεργατικό χειρουργό που σέβεται το δικαίωμα του ασθενή να διαλέγει τέτοια θεραπεία κατόπιν διαφώτισης.

Έτσι, από το 1988, έχουν γίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες συνολικά 18 σεμινάρια της Υπηρεσίας Πληροφοριών για Νοσοκομεία, στα οποία έχουν εκπαιδευτεί 600 και πλέον πρεσβύτεροι για να υπηρετήσουν στις 100 Επιτροπές Νοσοκομείων, οι οποίες βρίσκονται σε κύριες πόλεις των Η.Π.Α. Μέχρι στιγμής, αυτές οι επιτροπές έχουν κάνει εκατοντάδες πληροφοριακές παρουσιάσεις στο ιατρικό προσωπικό διαφόρων νοσοκομείων για να τους βοηθήσουν να εκτιμήσουν τη λογική θέση που διακρατούν οι Μάρτυρες στο θέμα της ιατρικής χρήσης του αίματος. Πώς πραγματοποιούνται αυτές οι παρουσιάσεις;

Η επιτροπή φέρνει στην προσοχή του νοσοκομειακού προσωπικού τις πολλές εναλλακτικές διαδικασίες που είναι τώρα διαθέσιμες, εξηγώντας τους πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν και πώς αντιμετωπίζονται ήδη τα ιατρικά προβλήματα των Μαρτύρων, χωρίς τη χρήση ομόλογου πλήρους αίματος. Στη συνέχεια, η επιτροπή ζητάει να μάθει από το ιατρικό προσωπικό ποιοι είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν με τους Μάρτυρες. Από τότε, μερικά απ’ αυτά τα θεραπευτικά κέντρα έχουν προσαρμόσει την πολιτική τους προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους ασθενείς Μάρτυρες. Άλλα έχουν φτάσει κοντά στο σημείο να γίνουν κέντρα εναλλακτικών μεθόδων θεραπείας, χωρίς τη χρήση αίματος. Με τη βοήθεια του Ιεχωβά, αυτές οι αλλαγές έχουν μειώσει σε μεγάλο βαθμό τις έντονες αντιπαραθέσεις που αντιμετώπιζαν κάποτε οι Μάρτυρες.

Οι Επιτροπές Νοσοκομείων έχουν επίσης εκπαιδευτεί για να δείχνουν στους Μάρτυρες πώς πρέπει να μιλούν στο διοικητικό προσωπικό των νοσοκομείων, στην ομάδα των χειρουργών, καθώς και σε άλλα άτομα σχετικά με εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισης των ιατρικών αναγκών του ασθενή χωρίς τη χρήση αίματος. Επιπλέον, οι επιτροπές έχουν τη δυνατότητα να διευθετούν ιατρικά συμβούλια με ευνοϊκά διακείμενους γιατρούς ώστε να μάθουν οι λιγότερο έμπειροι χειρουργοί πώς μπορούν να αναλάβουν τη θεραπεία Μαρτύρων χωρίς τη χρήση ομολόγου πλήρους αίματος. Μάλιστα, σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, οι επιτροπές κατάφεραν κυριολεκτικά εκατοντάδες φορές να απομακρύνουν τον κίνδυνο έντονης αντιπαράθεσης και να αποτρέψουν απειλές για την επιβολή μεταγγίσεων αίματος.—Παράβαλε Ησαΐας 32:1, 2.

Για παράδειγμα, ένας Μάρτυρας τραυματίστηκε σοβαρά σε μια μετωπική σύγκρουση. Έπαθε κατάγματα στο αριστερό ισχύο, στη λεκάνη και σε αρκετές πλευρές, είχε ένα ανοιχτό τραύμα πέντε εκατοστών στον αριστερό κρόταφο και το αριστερό του μπράτσο παραμορφώθηκε και αιμορραγούσε σοβαρά επειδή τώρα έλειπε ο αγκώνας. Μερικοί γιατροί επέμεναν ότι χρειαζόταν αίμα για να κάνουν τη χειρουργική επέμβαση η οποία θα σταματούσε την αιμορραγία.

Οι συγγενείς του τραυματισμένου αδελφού ήρθαν σε επαφή με την πλησιέστερη Επιτροπή Νοσοκομείων για να τους βοηθήσει να βρουν κάποιον άλλο γιατρό ή νοσοκομείο που θα σεβόταν τη Γραφική τους θέση. Όμως, επειδή χάθηκε πολύτιμος χρόνος την ώρα που οι γιατροί προσπαθούσαν ανεπιτυχώς να πείσουν την οικογένεια να δεχτεί αίμα, η αιμοσφαιρίνη του ασθενούς μειώθηκε επικίνδυνα (στα 4,5 γραμμάρια). Γι’ αυτό ήταν άσοφο να τον μεταφέρουν αλλού. Ωστόσο, συγκλήθηκε ένα ιατρικό συμβούλιο μεταξύ του υπεύθυνου γιατρού και ενός ευνοϊκά διακείμενου χειρουργού. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Επειδή η χειρουργική ομάδα κατανόησε καλύτερα το τι μπορούσε να γίνει, δέχτηκε να κάνει την επέμβαση χωρίς αίμα. Η επέμβαση έγινε με επιτυχία και ο ασθενής επέστρεψε στο σπίτι του σε λιγότερο από ένα μήνα μετά το ατύχημα.

Σε μια άλλη περίπτωση, ένα μωρό 16 μηνών το οποίο είχε προσβληθεί από μηνιγγίτιδα έπαθε αναιμία. Όπως συμβαίνει συχνά, η αναιμία προκλήθηκε από τις πολλές αιμοληψίες που έγιναν για συνηθισμένες αναλύσεις. Οι παιδίατροι ήθελαν να κάνουν μετάγγιση για να αντιμετωπίσουν την αναιμία που προκαλούσαν οι ίδιοι. Σε συνεργασία με την Επιτροπή Νοσοκομείων, η Υπηρεσία Πληροφοριών για Νοσοκομεία έστειλε στο νοσοκομείο ένα άρθρο ιατρικού περιοδικού το οποίο εξηγούσε πώς μπορούσαν να αποφεύγονται τόσες λήψεις αίματος. Ο υπεύθυνος παιδίατρος δέχτηκε τις πληροφορίες, τροποποίησε τη μέθοδο που ακολουθούσε, και το μωρό θεραπεύτηκε χωρίς αίμα.

Σε μια άλλη περίπτωση, κάποιο νεογέννητο βρέφος προσβλήθηκε από ένα συνηθισμένο είδος ίκτερου που ονομάζεται υπερχολερυθριναιμία. Η Υπηρεσία Πληροφοριών για Νοσοκομεία έστειλε στην τοπική επιτροπή διάφορα άρθρα που εξηγούν πόσο ωφελεί σ’ αυτές τις περιπτώσεις η φωτοθεραπεία με φως διπλής έντασης, και στη συνέχεια η επιτροπή μίλησε στους υπεύθυνους γιατρούς. Ακολουθήθηκε αυτή η μέθοδος, κι έτσι δεν χρειάστηκε η «συνηθισμένη» θεραπεία με μετάγγιση αίματος.

Στη διάρκεια του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου αυτού του έτους, μέλη της Υπηρεσίας Πληροφοριών για Νοσοκομεία διεξήγαγαν τέσσερα σεμινάρια για οχτώ γραφεία τμήματος στην περιοχή του Ειρηνικού, και δέκα ακόμη σεμινάρια έχουν προγραμματιστεί για την Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική. Προσευχόμαστε να συνεχίσει να ευλογεί ο Ιεχωβά αυτή τη στοργική προμήθεια που έχει γίνει για να λαβαίνουν βοήθεια οι αδελφοί μας σε καιρό ανάγκης.

Αφρική

‘Ιεχωβά, τις όμοιός σου, όστις ελευθερόνεις τον πτωχόν από του ισχυροτέρου αυτού;’ ρωτάει το εδάφιο Ψαλμός 35:10. Οι περιορισμοί που αφορούν τη δράση του λαού του Ιεχωβά έχουν αρθεί σε μερικές χώρες της Αφρικής. Τι αιτία είναι αυτή να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά για την απελευθέρωση!

Στις 23 Ιανουαρίου 1990, ύστερα από 14 σχεδόν χρόνια, άρθηκε η απαγόρευση του έργου στο Μπενίν. Η κυβέρνηση έβγαλε ένα διάταγμα που έλεγε ότι η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας έχει νομική υπόσταση και είναι ελεύθερη να συνεχίσει τις θρησκευτικές της δραστηριότητες. Κατόπιν, στις αρχές Απριλίου εκδόθηκε άλλο ένα διάταγμα που επέτρεπε το ιεραποστολικό έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά και το οποίο αναιρούσε το προηγούμενο διάταγμα, σύμφωνα με το οποίο είχαν απελαθεί οι ιεραπόστολοι τον Απρίλιο του 1976. Μάλιστα, το διάταγμα ανέφερε τα ονόματα των ιεραποστόλων που είχαν απελαθεί τότε, λέγοντας ότι αυτοί, καθώς και οποιοιδήποτε άλλοι Μάρτυρες του Ιεχωβά, μπορούν να ασκούν ελεύθερα τις ιεραποστολικές τους δραστηριότητες στο Μπενίν.

Από τότε, οι αδελφοί στο Μπενίν εργάζονται με μεγάλο ζήλο και ενθουσιασμό για να αναδιοργανώσουν το έργο και να οικοδομήσουν νέες Αίθουσες Βασιλείας, καθώς επίσης και για να επανακτήσουν την ακίνητη περιουσία του τμήματος και τις Αίθουσες Βασιλείας που είχαν προηγουμένως κατασχεθεί από την επαναστατική κυβέρνηση. Η νέα κυβέρνηση υποσχέθηκε ότι όλα τα ακίνητα που είχαν κατασχεθεί θα επιστραφούν στους δικαιωματικούς ιδιοκτήτες τους. Τον καιρό της συγγραφής αυτού του κειμένου, η ακίνητη περιουσία που έχει το τμήμα στο Κοτονού, ο ιεραποστολικός οίκος στο Πόρτο Νόβο και αρκετές Αίθουσες Βασιλείας είχαν ήδη επιστραφεί στους αδελφούς. Μολονότι όλα τα κτίρια χρειάζονται επισκευές και ανακαίνιση, οι Αίθουσες Βασιλείας χρησιμοποιούνται ξανά για εκκλησιαστικές συναθροίσεις.

Μόλις επιστράφηκαν τα ακίνητα του τμήματος της Εταιρίας, στα μέσα του Ιουλίου 1990, οι αδελφοί προγραμμάτισαν δυο ειδικές συνελεύσεις για τις 11 και 12 Αυγούστου, οι οποίες θα διεξάγονταν στον περίβολο του Οίκου Μπέθελ. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα μάθαιναν οι ντόπιοι ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επανέκτησαν τα ακίνητα που δικαιωματικά τους ανήκαν. Το τμήμα της Νιγηρίας, που επιβλέπει το έργο στο Μπενίν, ήταν σύμφωνο.

Οι αδελφοί αναρωτιούνταν αν θα μπορούσαν να γίνουν έγκαιρα οι προετοιμασίες επειδή είχαν μόνο ένα μήνα στη διάθεσή τους για να καθαρίσουν και να ισοπεδώσουν το έδαφος, να κόψουν καλάμια μπαμπού για να φτιάξουν σκέπαστρα και καθίσματα για τρεις χιλιάδες άτομα, να κατασκευάσουν την καφετερία και τα άλλα τμήματα, να ετοιμάσουν εγκαταστάσεις για τουαλέτες και να καλύψουν όλα τα σκέπαστρα με ψαθοκάλαμο. Όταν ήρθε ο επισκέπτης ομιλητής ήταν ευχάριστη έκπληξη γι’ αυτούς το γεγονός ότι, δεν είχαν απλώς ολοκληρωθεί αυτές οι εργασίες, αλλά είχε ασπριστεί και ολόκληρος ο μαντρότοιχος που περιβάλλει το κτήμα. Οι αδελφοί είχαν βάψει επίσης την κύρια είσοδο του Μπέθελ και της Αίθουσας Βασιλείας, και τα πολύ λερωμένα κτίρια τα είχαν ανακαινίσει. Είχαν αφαιρέσει την τεράστια επιγραφή που είχαν κρεμάσει οι προηγούμενοι κάτοικοι και την είχαν αντικαταστήσει με μια όμορφα ζωγραφισμένη σκοπιά που είχε την επιγραφή «ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΚΟΠΙΑ». Στην κεντρική πύλη είχαν στήσει μια άλλη πινακίδα που έλεγε «Καλώς Ήρθατε στο Μπέθελ των Μαρτύρων του Ιεχωβά».

Αφού η ιδιοκτησία συνορεύει με μια λιμνοθάλασσα και έχει και μια πύλη που επιτρέπει την έξοδο προς τη λιμνοθάλασσα, οι αδελφοί κατασκεύασαν σκαλοπάτια που κατεβαίνουν μέχρι το νερό και εκεί βαφτίστηκαν 22 άτομα στη διάρκεια των δυο ημερών ειδικών συνελεύσεων. Όλοι χαίρονταν που το Μπέθελ χρησιμοποιούνταν ξανά προς αίνο του Ιεχωβά.

Μια ομιλία και μια συνέντευξη Τύπου που έδωσε ο πρόεδρος του Ζαΐρ στις 24 Απριλίου 1990 κατέδειξαν ότι υπήρχε αξιοσημείωτη αλλαγή στάσης απέναντι στη δραστηριότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Ζαΐρ.

Στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε μπροστά σε ντόπιους και ξένους δημοσιογράφους, ο πρόεδρος έδωσε τη διαβεβαίωση ότι στο Ζαΐρ υπάρχουν όλες οι βασικές ελευθερίες, περιλαμβανομένης της ελευθερίας του τύπου και της θρησκευτικής ελευθερίας. Επομένως, δεν εκπλήσσεται το κοινό που βλέπει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να κηρύττουν, να συναθροίζονται πιο ελεύθερα και να συνεχίζουν τις θρησκευτικές τους δραστηριότητες. Οι αδελφοί που είχαν φυλακιστεί επειδή κήρυτταν ή επειδή παρακολουθούσαν θρησκευτικές συναθροίσεις αφέθηκαν ελεύθεροι. Το μεγάλο ενδιαφέρον που υπάρχει για την αλήθεια εκδηλώθηκε το 1990 με αρκετά ανώτατα όρια στους ευαγγελιζομένους και στις Γραφικές μελέτες, και οι αδελφοί είναι ευγνώμονες γι’ αυτή την ευνοϊκή εξέλιξη.

Το έργο στο Τόγκο βρισκόταν υπό απαγόρευση από το Μάιο του 1978. Ωστόσο, στις 21 Οκτωβρίου 1987, η κυβέρνηση του Τόγκο σύστησε μια επιτροπή που ονομάζεται Εθνική Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα για να ερευνήσει καταγγελίες που αφορούσαν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να συστήσει λύσεις. Αργότερα, έπειτα από υποβολή αίτησης για ελευθερία λατρείας, η Υποεπιτροπή Εργασιών της Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα κάλεσε πέντε πρεσβυτέρους ως αντιπροσώπους των Μαρτύρων του Ιεχωβά του Τόγκο να προσέλθουν και να εξηγήσουν ποια είναι η στάση των Μαρτύρων σε πολλά από τα ζητήματα στα οποία είχαν κακοπαρασταθεί.

Έπειτα απ’ αυτό, στις 12 Οκτωβρίου 1989, η Εθνική Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα διοργάνωσε μια δημόσια συζήτηση με θέμα «Ελευθερία Λατρείας και Δημόσια Τάξη» και ξανακάλεσε τους πέντε πρεσβυτέρους να παραβρεθούν. Καθώς η συζήτηση παρουσιάστηκε στην τηλεόραση και έλαβε μεγάλη κάλυψη από τον Τύπο, αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δοθεί αποτελεσματική μαρτυρία για την αλήθεια σε ολόκληρη τη χώρα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ελαττώθηκε η κακομεταχείριση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Τόγκο και η ένταση που είχε προκληθεί εξαιτίας της απαγόρευσης.

Οι εκκλησίες έχουν επωφεληθεί πλήρως από τη σχετική ηρεμία για να εντείνουν τη δραστηριότητα της Βασιλείας όσο ποτέ πριν στην ιστορία του Τόγκο. Στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους, σημειώθηκαν εννιά ανώτατα όρια στους ευαγγελιζομένους και μια αύξηση 20 τοις εκατό. Κάθε μήνα, οι ευαγγελιζόμενοι εκκλησιών είχαν κατά μέσο όρο 15 ώρες στην υπηρεσία και διεξήγαγαν σχεδόν δυο Γραφικές μελέτες.

Οι αδελφοί γράφουν: «Ασφαλώς ευγνωμονούμε τον Ιεχωβά για την ελευθερία που απολαμβάνουμε τώρα. Προσευχόμαστε να αρθεί πλήρως η απαγόρευση».

Ένα από τα πιο εξέχοντα συμβάντα που έλαβαν χώρα στη Μοζαμβίκη στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους 1990 ήταν η σύσταση του νομικού σωματείου Σύλλογος των Μαρτύρων του Ιεχωβά της Μοζαμβίκης, που έγινε στο Μαπούτο στις 27 Μαΐου. Αυτό ήταν ένα σημαντικό βήμα προς την αναγνώριση της νομικής υπόστασης του έργου από μέρους της κυβέρνησης. Την επόμενη μέρα, το καταστατικό του Συλλόγου δόθηκε στον εκπρόσωπο της κυβέρνησης στο Μαπούτο. Οι αδελφοί περιμένουν τώρα περαιτέρω νέα.

Τέσσερις μήνες νωρίτερα, στις 27 και 28 Ιανουαρίου 1990, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διεξήγαγαν την πρώτη τους ελεύθερη συνέλευση περιοχής στο Στάδιο Μαγκά της Μπέιρα, όπου παραβρέθηκαν 753 άτομα και βαφτίστηκαν 42. Αποτέλεσμα αυτής της συνέλευσης ήταν να αυξηθούν κατά πολύ οι οικιακές Γραφικές μελέτες και ο αριθμός των παρόντων στις συναθροίσεις που γίνονται σ’ αυτή την πόλη. Αυτή η συνέλευση ήταν ένας πνευματικός σταθμός ακόμη και για μερικούς από τους αδελφούς μας, επειδή πολλοί απ’ αυτούς ποτέ δεν είχαν παρακολουθήσει μια ‘μεγάλη σύναξη’ όλα τα χρόνια που ήταν στην αλήθεια.

Ασία

‘Αινείτε τον Γιαχ· διότι είναι καλόν να ψάλλωμεν εις τον Θεόν ημών· διότι είναι τερπνόν, η αίνεσις πρέπουσα’, έψαλλε ο ψαλμωδός. (Ψαλμ. 147:1) Παρά τις δοκιμασίες της πίστης τους, οι ευαγγελιζόμενοι στην Ασία διαπίστωσαν ότι η απόδοση αίνου στον Ιεχωβά είναι κάτι πολύ ‘τερπνό’.

Το τμήμα των Φιλιππίνων αναφέρει ότι μια αδελφή από το Λάπου-Λάπου, η οποία είναι και δασκάλα, έλαβε μια σταθερή, ασυμβίβαστη στάση υπέρ της αλήθειας. Ακούστε την ιστορία της: «Μια μέρα με φώναξαν στο γραφείο του επιθεωρητή μας και μου είπαν ότι έπρεπε να συνεισφέρω κάποιο ποσό ώστε να αγοραστεί κάποιο δώρο για τα γενέθλια ενός συναδέλφου. Τρία πράγματα πέρασαν από το μυαλό μου. Πρώτον, το απαιτούμενο ποσό ήταν ασήμαντο. Δεύτερον, η συνεισφορά μου θα ευχαριστούσε τον προϊστάμενό μου και θα κέρδιζα την εύνοιά του. Τρίτον, αν συνεισέφερα, κανένας στην εκκλησία, ούτε ακόμη και ο σύζυγός μου, δεν θα το μάθαινε.

»Όμως αναγνώρισα την παγίδα που μου έστηνε ο Σατανάς και γι’ αυτό είπα ήρεμα στον επιθεωρητή: ‘Παρακαλώ να μη με υπολογίσετε σ’ αυτή την υπόθεση. Οι οδηγίες που έχω από τον Θεό είναι να απέχω από τις γιορτές του κόσμου, περιλαμβανομένων και των γενεθλίων, και η συνείδησή μου δεν μου επιτρέπει να τον παρακούσω’. Τότε εκείνος μου έβαλε τις φωνές λέγοντάς μου να εγκαταλείψω το σχολικό σύστημα αν δεν μπορούσα να συμμορφωθώ με τις ομαδικές διευθετήσεις. Δεν μπόρεσε να με αναγκάσει να συνεισφέρω, αλλά με πίεζε στη δουλειά μου και με επιφόρτιζε με περισσότερα μαθήματα, ίσως για να κάνω κάποιο λάθος και να με απολύσει. Εγώ, όμως, έκανα ό,τι ζητούσε υπεύθυνα, έγκαιρα και αποτελεσματικά. Ως αποτέλεσμα, ο ίδιος ο επιθεωρητής που είχα παρακούσει όταν αρνήθηκα να συνεισφέρω στην αγορά δώρου γενεθλίων αργότερα μου έδωσε προαγωγή. Ωστόσο, αυτό που μου έδωσε τη μεγαλύτερη χαρά δεν ήταν η προαγωγή μου, αλλά η πνευματική πρόοδος της οικογένειάς μου. Τον ίδιο χρόνο που πήρα προαγωγή, βαφτίστηκαν δυο από τα παιδιά μας».

Μια εκκλησία στα μακρινά Νησιά Άνταμαν, στο Βεγγαλικό Κόλπο, θέλησε να αυξήσει τον αίνο που απέδιδε στον Ιεχωβά διαθέτοντας τη Σκοπιά. Έτσι, στη διάρκεια της εκστρατείας με τα περιοδικά, αναπτύχθηκε ο ενθουσιασμός της εκκλησίας για την προσφορά της συνδρομής με την ενθάρρυνση, κάθε ευαγγελιζόμενος να βάλει στόχο να κάνει μια συνδρομή την εβδομάδα και, αν το πετύχει αυτό, να βάλει στόχο δυο συνδρομές. Κάθε εβδομάδα ανακοίνωναν στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις τον αριθμό των συνδρομών που έκαναν οι αδελφοί, και στη Συνάθροιση Υπηρεσίας έπαιρναν συνεντεύξεις από τους ευαγγελιζομένους ζητώντας τους να αφηγηθούν τις εμπειρίες που είχαν καθώς έκαναν συνδρομές. Το αποτέλεσμα; Μέσα σ’ ένα μήνα, αυτή η μικρή εκκλησία έκανε 150 συνδρομές. Αυτό ισοδυναμούσε με τον αριθμό των συνδρομών που είχε κάνει η εκκλησία στα προηγούμενα δυόμισι χρόνια!

Στην Κορέα, μια διάσημη ηθοποιός της τηλεόρασης διαπίστωσε ότι η φήμη της τής είχε φέρει μόνο δυστυχία, καθώς και έναν αποτυχημένο γάμο. Είχε εντυπωσιαστεί πολύ από τη θαυμάσια ηθική υπόσταση μιας συναδέλφου της, που ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά, και άρχισε Γραφική μελέτη μαζί της. Τελικά βαφτίστηκε τον Ιούνιο του 1989. Απόλαυσε ένα μήνα βοηθητικού σκαπανικού, και την αναγνώριζαν όπου και να πήγαινε για να δώσει μαρτυρία στο έργο από σπίτι σε σπίτι. Τώρα, λέει η ίδια, θέλει να γίνει γνωστή ως διάκονος του Ιεχωβά παρά ως ηθοποιός της τηλεόρασης.

Ευρώπη

«Ας έλθη ενώπιόν σου ο στεναγμός των δεσμίων· κατά την μεγαλωσύνην του βραχίονός σου σώσον τους καταδεδικασμένους εις θάνατον». Αυτά τα λόγια του Ψαλμού 79:11 έχουν παρηγορήσει πολλούς καταδυναστευμένους. Όμως τώρα η Ευρώπη έχει σαρωθεί από τους ανέμους της αλλαγής, που επιτρέπουν μεγαλύτερη θρησκευτική ελευθερία για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Από τη Ρουμανία έρχεται η εξής αφήγηση: «Έπειτα από 42 ολόκληρα χρόνια, χαιρόμαστε που μπορούμε να σας στείλουμε μια χαρωπή έκθεση σχετικά με το έργο στη Ρουμανία. Ευγνωμονούμε τον στοργικό μας Πατέρα, τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος άκουσε τις ένθερμες προσευχές εκατομμυρίων αδελφών και έθεσε τέρμα στον ανήλεο διωγμό.—Δαν. 2:21.

»Από το Μάρτιο οργανώνουμε την υπηρεσία από σπίτι σε σπίτι σε απόμακρα χωριά. Συνήθως κηρύττουμε σε ολόκληρο το χωριό, προσκαλώντας τους ανθρώπους να έρθουν και να ακούσουν, χωρίς καμιά οικονομική επιβάρυνση, μια δημόσια ομιλία στην κοινοτική αίθουσα που έχουμε νοικιάσει. Σε ένα χωριό 1.200 κατοίκων, πάνω από 500 άνθρωποι ήρθαν να ακούσουν την ομιλία. Μετά το πρόγραμμα, ένας καθηγητής ευχαρίστησε τους αδελφούς εκ μέρους όλων των παρόντων για τις θαυμάσιες εξηγήσεις της Αγίας Γραφής. Πάνω από 200 άτομα έδωσαν στους αδελφούς τη διεύθυνσή τους και ζήτησαν να τους επισκεφτούν».

Ο Ιεχωβά έχει ανοίξει μια μεγάλη πόρτα που οδηγεί σε δραστηριότητα στην Ουγγαρία, και πολλοί Ούγγροι αδελφοί έχουν περάσει απ’ αυτήν. Από την αρχή του ημερολογιακού έτους, οι αδελφοί στην Ουγγαρία έχουν πολύχρωμα περιοδικά και τα έχουν χρησιμοποιήσει κατάλληλα στο κήρυγμα των καλών νέων. Διέθεταν περίπου 100.000 περιοδικά το μήνα, πράγμα το οποίο δείχνει ότι το ενδιαφέρον των ανθρώπων έχει αναζωπυρωθεί. Σε σύγκριση με το προηγούμενο υπηρεσιακό έτος, οι αδελφοί έκαναν 13.000 περισσότερες επανεπισκέψεις και διεξήγαγαν 1.100 περισσότερες Γραφικές μελέτες το μήνα. Το αποτέλεσμα ήταν να συμβολίσουν 901 άτομα την αφιέρωσή τους με βάφτισμα στο νερό στις τέσσερις Συνελεύσεις τους Περιφερείας «Καθαρή Γλώσσα».

Στον χρόνο που πέρασε, έλαβαν χώρα μεγάλες αλλαγές και στη Βουλγαρία επίσης. Άρχισε η οικοδόμηση της πρώτης Αίθουσας Βασιλείας τους, και αυτή θα πρέπει σύντομα να γεμίσει αφού υπάρχουν πολλά ενδιαφερόμενα άτομα. Επειδή έχει αλλάξει η κατάσταση στη Βουλγαρία, έχουν εγκατασταθεί εκεί μερικοί Μάρτυρες από άλλες χώρες. Γι’ αυτό, υπάρχουν ήδη μερικοί τακτικοί και βοηθητικοί σκαπανείς. Επίσης, διάφοροι αδελφοί από την Τσεχοσλοβακία, την Πολωνία και την Ελλάδα κάνουν επισκέψεις για να δώσουν βοήθεια σχετικά με τη διανομή της πνευματικής τροφής και τη διοργάνωση των συναθροίσεων, καθώς και της υπηρεσίας αγρού.

Συναρπαστικά πράγματα συνέβησαν στη διάρκεια του περασμένου υπηρεσιακού έτους στη Γιουγκοσλαβία. Σημειώθηκαν εφτά ανώτατα όρια στους ευαγγελιζομένους. Ο αριθμός των οικιακών Γραφικών μελετών αυξανόταν συνεχώς, και το ίδιο συνέβαινε με τον αριθμό εκείνων που βαφτίζονταν. Αυξήθηκαν επίσης τα άτομα που συμμετέχουν στην υπηρεσία τακτικού σκαπανέα. Καθώς μεγάλωνε ο αριθμός των ευαγγελιζομένων, έπρεπε να οικοδομηθούν νέες Αίθουσες Βασιλείας. Το χρόνο αυτό αφιερώθηκαν εφτά νέες Αίθουσες Βασιλείας. Οι αδελφοί χαίρονται που λαβαίνουν πολύχρωμα περιοδικά και που έχουν τώρα τη μηνιαία έκδοση του Ξύπνα!

Ένας ευαγγελιζόμενος από τη Νορβηγία έκανε επανεπίσκεψη σε κάποιο σπίτι όπου τις προηγούμενες φορές δεν είχε βρει κανέναν. Είχε ξαναπάει αρκετές φορές σε διαφορετικές ώρες. Καθώς έφευγε από το σπίτι, επέστρεψε ο οικοδεσπότης μαζί με την οικογένειά του. Είχαν φύγει από το σπίτι, αλλά επέστρεψαν για να φροντίσουν για κάτι που είχαν ξεχάσει. Κάλεσαν τον ευαγγελιζόμενο να περάσει μέσα, και στη συνέχεια η σύζυγος του είπε ότι είχε αποκοπεί πριν από πολλά χρόνια επειδή κάπνιζε. Τώρα ήθελε να επιστρέψει στην εκκλησία, αλλά πίστευε ότι θα ήταν δύσκολο αφού έλειπε τόσο καιρό. Ο αδελφός, ο οποίος είναι πρεσβύτερος, τη συμβούλευσε αναφέροντάς της ποια βήματα έπρεπε να κάνει. Ο άντρας της, τον οποίο είχε παντρευτεί μετά την αποκοπή της, τα άκουγε όλα αυτά προσεκτικά και δέχτηκε αμέσως Γραφική μελέτη. Εκείνη του είχε ήδη δώσει μαρτυρία πολλές φορές.

Η γυναίκα σύντομα επανεντάχθηκε και από τότε έχει γίνει δραστήρια και ζηλώτρια ευαγγελιζόμενη. Στον άντρα της εναντιώθηκε ένας ενήλικος γιος που αυτός είχε από προηγούμενο γάμο. Επειδή ο πατέρας του τού έδινε ήρεμες και ευγενικές εξηγήσεις, ο γιος δέχτηκε να κάνει Γραφική μελέτη. Η αλήθεια έχει φέρει μεγάλες αλλαγές στη ζωή του. Τον Φεβρουάριο του 1990 βαφτίστηκε και αυτός και ο πατέρας του.

Η μικρή ομάδα των ευαγγελιζομένων στα Νησιά Φαιρόες στο βόρειο Ατλαντικό καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για να βρουν άξια άτομα, έστω κι αν χρειάζεται να πηγαίνουν σε μικρά απομονωμένα νησιά. Ο αριθμός των Γραφικών μελετών έχει αυξηθεί κατά 39 τοις εκατό σε σύγκριση με το προηγούμενο υπηρεσιακό έτος.

Ένα από τα άτομα που βαφτίστηκαν πέρσι στα Νησιά Φαιρόες είναι η Ελίζαμπεθ. Αυτή ζει σ’ ένα νησί όπου δεν υπάρχει Αίθουσα Βασιλείας. Για να παρακολουθήσει συναθροίσεις, χρειάζεται, μαζί με άλλους, να ταξιδέψει με αυτοκίνητο και με καράβι. Λίγο καιρό έπειτα από το βάφτισμά της, κάποιος συγγενής την προκάλεσε να πάει και να κηρύξει στους ανθρώπους του χωριού της. Με αποφασιστικότητα, εκείνη πήρε 20 περιοδικά και άρχισε να επισκέπτεται όλους τους γείτονές της. Όταν επέστρεψε, ήταν όλο χαμόγελα. Είχε δώσει όλα τα περιοδικά εκτός από δύο. Στο μεταξύ, ήρθαν τα πεθερικά της· αυτοί πήραν τα δύο τελευταία περιοδικά.

Λατινική Αμερική

«Ο πτωχός και ο πένης ας επαινώσι το όνομά σου», λέει ο Ψαλμός 74:21. Όταν μια ακμάζουσα οικονομία καταρρέει, είναι πολύ δύσκολο να αντεπεξέρχεται κανείς στις καθημερινές ανάγκες της ζωής. Ωστόσο, οι Μάρτυρες στη Λατινική Αμερική εξακολουθούν να αινούν τον Παντοδύναμο Θεό Ιεχωβά.

Οι άνθρωποι στη Βραζιλία θα θυμούνται για πολύ καιρό τη 15η Μαρτίου 1990 ως την ημέρα του οικονομικού κραδασμού. Η κυβέρνηση έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιό της για την καταστολή του καλπάζοντα πληθωρισμού, ο οποίος ξεπερνούσε το 80 τοις εκατό το μήνα. Ένα από τα μέτρα που τέθηκαν σε ισχύ ήταν το πάγωμα των τραπεζικών λογαριασμών που ξεπερνούσαν κάποιο καθορισμένο ποσό, για μια περίοδο 18 μηνών. Αυτό σημαίνει ότι τα μόνα χρηματικά ποσά που είχαν στη διάθεσή τους άτομα και επιχειρήσεις ήταν κάποιο καθορισμένο ελάχιστο ποσό απ’ αυτούς τους λογαριασμούς και ό,τι μετρητά είχαν στα χέρια τους.

Επηρεάστηκε ο αριθμός των εντύπων που έδιναν οι ευαγγελιζόμενοι στον αγρό. Εκκλησίες και ευαγγελιζόμενοι δυσκολεύονταν να αντεπεξέλθουν στην πληρωμή του ενοικίου τους και σε άλλους μηνιαίους λογαριασμούς. Το γραφείο τμήματος είχε επίσης το πρόβλημα του πώς να πληρώνει τις μηνιαίες αποστολές χαρτιού και προμηθειών, και του πώς να διατηρήσει τους 1.230 ειδικούς σκαπανείς, τους 228 περιοδεύοντες επισκόπους και τις συζύγους τους, καθώς και τα 800 μέλη της οικογένειας Μπέθελ στις αντίστοιχες υπηρεσίες τους. Κινδύνευε επίσης και η οικοδόμηση της νέας προσθήκης του εργοστασίου, που ήταν μισοτελειωμένη. Πώς κατάφεραν οι αδελφοί να αντιμετωπίσουν αυτή την κρίση;

Ακυρώθηκαν όλες οι αγορές εκτός από εκείνες που ήταν απόλυτα αναγκαίες. Μειώθηκαν οι εργασίες στην οικοδόμηση. Τα μέλη της οικογένειας Μπέθελ δέχτηκαν να μην παίρνουν για κάποιο διάστημα τη μηνιαία τους ενίσχυση. Τότε άρχισαν οι αδελφοί να τηλεφωνούν στο τμήμα και να προσφέρουν συνεισφορές και δάνεια. Καθώς περνούσαν οι εβδομάδες, περνούσε και η κρίση. Τελικά η κυβέρνηση επέτρεψε στις μη κερδοσκοπικές οργανώσεις να αποσύρουν μερικά χρηματικά ποσά, και έτσι μπόρεσε η Εταιρία να αναλάβει σταδιακά την κανονική της λειτουργία.

Παρά την οικονομική κρίση, το Μάρτιο σημειώθηκε νέο ανώτατο όριο ευαγγελιζομένων, το πέμπτο του υπηρεσιακού έτους. Έπειτα από τέσσερα ακόμη ανώτατα όρια, η Βραζιλία έκλεισε το υπηρεσιακό έτος με 293.466 διαγγελείς της Βασιλείας. Λόγω αυτής της αύξησης, στη διάρκεια του χρόνου χρειάστηκε να σχηματιστούν 13 νέες περιοχές.

Στα πρόσφατα χρόνια, το Ελ Σαλβαδόρ έχει γίνει γνωστό ως χώρα οικονομικού αναβρασμού και ανεξέλεγκτης παρανομίας. Ακόμη και κάτω από αυτές τις δύσκολες περιστάσεις, ο λαός του Ιεχωβά παρέμεινε πνευματικά ισχυρός και δραστήριος και απέβλεπε στις συνελεύσεις περιφερείας που είχαν προγραμματιστεί για τον Ιανουάριο και το Φεβρουάριο.

Καθώς κόντευε να τελειώσει η μέρα του Σαββάτου, 11 Νοεμβρίου 1989, ξέσπασαν εχθροπραξίες και έγιναν εκρήξεις σε ολόκληρη τη χώρα. Στις λίγες εβδομάδες που ακολούθησαν, χάθηκαν πάρα πολλές ζωές και καταστράφηκαν πολλές περιουσίες. Χιλιάδες άνθρωποι, περιλαμβανομένων και πολλών αδελφών μας, εγκατέλειψαν τα σπίτια τους φεύγοντας από τις περιοχές στις οποίες επικρατούσε η βία, και πλήθη ανθρώπων έψαχναν για τρόπους διαφυγής από τη χώρα. Πολλοί άνθρωποι υποχρεώθηκαν να μείνουν μέσα στα σπίτια τους επί μια εβδομάδα και πλέον, με ελάχιστα τρόφιμα και νερό, στριμωγμένοι όπως-όπως στα πιο ασφαλή μέρη που μπορούσαν να βρουν. Με πόσο θαυμάσιο τρόπο εκδηλώθηκε Χριστιανική αγάπη καθώς πολλοί από τους αδελφούς που ζούσαν σε λιγότερο επικίνδυνες περιοχές άνοιξαν τα σπίτια τους στους αδελφούς τους που είχαν ανάγκη. Το γραφείο του τμήματος έσπευσε αμέσως να παράσχει τα αναγκαία στους αδελφούς που είχαν διαφύγει έχοντας μόνο τα ρούχα που φορούσαν και τίποτε άλλο. Όταν σταμάτησαν οι εχθροπραξίες, πολλοί αδελφοί είχαν μείνει άστεγοι και άλλοι έπρεπε να επισκευάσουν τα σπίτια τους που είχαν υποστεί ζημιές. Χρειάστηκε να γίνουν αλλαγές στο πρόγραμμα των βραδινών συναθροίσεων ώστε να μπορούν όλοι να επιστρέφουν στα σπίτια τους πριν από την ώρα της απαγόρευσης της κυκλοφορίας. Δυστυχώς δυο αδελφές μας έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια αυτής της περιόδου βίας.

Πώς επηρέασε όλη αυτή η κατάσταση τα σχέδια που είχαν γίνει για τέσσερις συνελεύσεις περιφερείας; Η έκθεση από το γραφείο του τμήματος εξηγεί: «Μεγάλες συνάξεις σαν τις δικές μας θα θεωρούνταν ανέφικτες σε τέτοιο καιρό. Εμείς εμπιστευτήκαμε στον Ιεχωβά για να ανοίξει το δρόμο . . . και συνεχίσαμε τα σχέδιά μας σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Οι επιτροπές των συνελεύσεων συναντήθηκαν με τους στρατιωτικούς που ήταν αρμόδιοι για να δώσουν άδεια διεξαγωγής δημοσίων συναθροίσεων. Στο Σαν Μιγκέλ, όπου εξακολουθούσε να επικρατεί πολλή βία μέχρι και το τέλος του Δεκεμβρίου, δεν δόθηκε άδεια. Τότε τα μέλη της Επιτροπής του Τμήματος μίλησαν στον επικεφαλής στρατιωτικό και του εξήγησαν τι είχαμε σχεδιάσει, λέγοντάς του, επίσης, πως η συνέλευσή μας θα έδινε στους ανθρώπους τη διαβεβαίωση ότι επανερχόταν η ομαλότητα. Έτσι χορηγήθηκε η άδεια. Πήραμε επίσης την απαιτούμενη άδεια για να διεξάγουμε τις συνελεύσεις μας στο Σαν Σαλβαδόρ και στη Σάντα Άνα. Για πολλούς, αυτό ήταν πράγματι ένα θαύμα».

Οι συνελεύσεις περιφερείας ήταν ακριβώς ό,τι χρειάζονταν οι αδελφοί. Το ανώτατο όριο των παραβρισκομένων και στις τέσσερις συνελεύσεις ανήλθε σε 32.137 άτομα και 758 βαφτίστηκαν. Ο αριθμός των παρόντων στην Ανάμνηση απέδειξε κι αυτός ότι το έργο αυξανόταν, εφόσον παραβρέθηκαν 60.783 άτομα, μια αύξηση 4 τοις εκατό σε σύγκριση με το 1989. Αν και πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να φεύγουν από τη χώρα, κυρίως για να επιζητήσουν υλικά οφέλη αλλού, το γραφείο του τμήματος λέει: «Εμείς χαιρόμαστε που βρισκόμαστε στο Ελ Σαλβαδόρ και βλέπουμε το χέρι του Ιεχωβά που ενεργεί και τα πολλά προβατοειδή άτομα που συνεχίζουν να συνταυτίζονται με την οργάνωση του Ιεχωβά καθώς ψάχνουν να βρουν την αλήθεια».

Βόρεια Αμερική και Νησιά της Καραϊβικής

‘Θέλω δοξολογεί σφόδρα τον Ιεχωβά δια του στόματός μου, και εν μέσω πολλών θέλω υμνολογεί αυτόν’, διακήρυξε ο Δαβίδ. (Ψαλμ. 109:30) Σήμερα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δοξολογούν τον Ιεχωβά ενώπιον πολλών ανθρώπων, ακόμα και ενώπιον δικαστηρίων.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, σε τρεις σημαντικές δίκες που αφορούσαν το δικαίωμα του ασθενούς να αρνείται μεταγγίσεις αίματος, τα ανώτατα δικαστήρια τριών πολιτειών αποφάνθηκαν υπέρ των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Τον Απρίλιο του 1986, μια αδελφή από τη Φλόριντα ζήτησε ιατρική περίθαλψη επειδή υπέφερε από μητρορραγία. Πληροφόρησε το νοσοκομείο ότι δεν θα δεχόταν αίμα κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις. Έγινε δικαστήριο, και ο δικαστής έδωσε την άδεια να της γίνουν μεταγγίσεις αίματος, επειδή η αδελφή ήταν μητέρα δυο έφηβων γιων που χρειάζονταν τη μητρική της φροντίδα. Αν και χορηγήθηκε αίμα, ασκήθηκε έφεση. Στις 16 Μαρτίου 1989, το Ανώτατο Δικαστήριο της Φλόριντας αποφάνθηκε με ψήφους έξι έναντι ενός υπέρ της άρρωστης αδελφής. Αυτή η απόφαση επιβεβαίωσε το δικαίωμα που έχουν οι ενήλικοι Μάρτυρες του Ιεχωβά να αρνούνται μεταγγίσεις αίματος έστω κι αν είναι γονείς ανήλικων παιδιών. Στην ειδική εισήγηση που έκαναν δυο από τους δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου της Φλόριντας έφτασαν στο σημείο να παραθέσουν αυτολεξεί ορισμένες περικοπές από το υπόμνημα της Εταιρίας και να τις υιοθετήσουν ως απόφασή τους.

Στις αρχές του 1987, μια 17χρονη αδελφή που ζει στο Ιλινόις έμαθε ότι έπασχε από λευχαιμία. Όταν μπήκε στο νοσοκομείο, αρνήθηκε να δεχτεί τη χρήση παραγώγων του αίματος. Η μητέρα της υποστήριξε την απόφαση που πήρε η αδελφή να κάνει θεραπεία χωρίς τη χρήση αίματος. Το νοσοκομείο ζήτησε και πήρε δικαστική εντολή που εξουσιοδοτούσε τη χρήση αίματος. Στις 13 Νοεμβρίου 1989, μια πλειοψηφία πέντε δικαστών του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Ιλινόις αποφάνθηκε ότι η Μάρτυρας, παρότι ήταν ανήλικη, είχε το δικαίωμα να αρνηθεί ιατρική περίθαλψη για την οποία η ίδια είχε αντιρρήσεις. Το δικαστήριο βάσισε την απόφασή του στο δικαίωμα της σωματικής αυτοδιάθεσης που είχε η αδελφή κατά το εθιμικό δίκαιο. Το δικαστήριο είπε ότι, σύμφωνα με το εθιμικό δίκαιο, έχει αναγνωριστεί από καιρό το δικαίωμα που έχουν οι ώριμοι ανήλικοι να παίρνουν τις δικές τους ιατρικές αποφάσεις. Αυτή είναι η πρώτη ευνοϊκή απόφαση ανώτατου πολιτειακού δικαστηρίου η οποία αφορά ανήλικο Μάρτυρα.

Στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης εκδικάστηκε κάποια άλλη υπόθεση, στην οποία έγινε μετάγγιση αίματος με δικαστική εντολή σε μια μητέρα που είναι Μάρτυρας. Το ερώτημα που τέθηκε στο δικαστήριο ήταν: Μπορούν να υποχρεώσουν μια άρρωστη να δεχτεί θεραπεία που δεν τη θέλει, για χάρη των ανήλικων παιδιών της; Όχι, απάντησε το Ανώτατο Δικαστήριο της Νέας Υόρκης στις 18 Ιανουαρίου 1990. Το δικαστήριο δήλωσε: «Συνοψίζοντας, η άρρωστη είχε, ως ικανή ενήλικη, το δικαίωμα να καθορίσει την πορεία της θεραπείας που θα λάβαινε, πράγμα το οποίο περιλαμβάνει το δικαίωμα να μη δεχτεί μεταγγίσεις αίματος».

Οι τρεις αυτές νίκες σε σχέση με το ζήτημα του αίματος αντιπροσωπεύουν το πιο σπουδαίο έργο που έχει επιτελεστεί εδώ και δεκαετίες για την προστασία του δικαιώματος που έχουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά να αποτρέπουν την επιβολή μεταγγίσεων αίματος. Επιπλέον, το Νομικό Τμήμα της Εταιρίας έβγαλε εκατοντάδες αντίγραφα του πακέτου πληροφοριών σχετικά με την επιμέλεια παιδιών και το διέθεσε σε Μάρτυρες που αντιμετωπίζουν νομικές αντιπαραθέσεις στις οποίες αμφισβητείται το δικαίωμα που έχουν, ως Μάρτυρες και γονείς, να αναθρέψουν τα παιδιά τους.

Σε ορισμένα μέρη της Αλάσκας, ο χειμώνας είναι πολύ δριμύς. Τον περασμένο χειμώνα, οι εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες των 35 ως 50 βαθμών Κελσίου υπό το μηδέν, που σημειώθηκαν επί αρκετές εβδομάδες στο Φέρμπανκς και στο κοντινό χωριό Νορθ Πόουλ, δεν σταμάτησαν τους ευαγγελιζόμενους από το κήρυγμα. Στο Βαλντέζ, οι χιονοπτώσεις έφτασαν για πρώτη φορά τα 15 μέτρα και το χιόνι ξεπέρασε τα σπίτια σε ύψος. Παρ’ όλα αυτά, οι αδελφοί συνέχισαν την υπηρεσία αγρού, περπατώντας σε μονοπάτια πάνω από τις στέγες και κατεβαίνοντας από εκεί στις εισόδους για να βρουν τους ενοίκους.

Πόσο πολύτιμη μπορεί να αποδειχτεί μια επίσκεψη στο Μπέθελ; Το Μπέθελ της Δομινικανής Δημοκρατίας βοήθησε έναν ναυτικό να αλλάξει πορεία. Η σύζυγος κάποιου ναυτικού άρχισε να μελετάει με μια Μάρτυρα και στη συνέχεια έστελνε στο σύζυγό της Βιβλικά έντυπα όσο διάστημα εκείνος ταξίδευε. Το αεροπλανοφόρο στο οποίο βρισκόταν «έπιασε λιμάνι» στο Σάντο Ντομίνγκο. Οι συνάδελφοί του ανυπομονούσαν να βγουν στη στεριά για να ασχοληθούν με τα πράγματα αυτού του κόσμου, όμως εκείνος τους έκανε γνωστό ότι πήγαινε να «επισκεφτεί το Μπέθελ». Οι συνάδελφοί του τον ρώτησαν: ‘Τι στο καλό είναι το Μπέθελ;’ Μη γνωρίζοντας ο ίδιος τι ακριβώς ήταν, απάντησε: «Φαντάζομαι ότι είναι κάτι σαν το Βατικανό!»

Αν και είχε τους ενδοιασμούς του, επισκέφτηκε το Μπέθελ όπου τον δέχτηκαν με θέρμη και του έκαναν μια ξενάγηση στις εγκαταστάσεις. Μια και ήταν Σάββατο, πήγε μαζί με κάποιον Μπεθελίτη και έκαναν ορισμένες δουλειές, και μ’ αυτόν τον τρόπο γνώρισε αρκετούς Μάρτυρες. Όταν ήρθε η ώρα να επιστρέψει στο πλοίο, δεν ήθελε με κανέναν τρόπο να φύγει. Έπειτα από μερικούς μήνες, η οικογένεια στο γραφείο του τμήματος έμαθε ότι αυτός κατάφερε να απολυθεί από το ναυτικό, παρότι κατείχε διορισμό σε θέση υψηλής ασφάλειας. Σύντομα αυτός και η σύζυγός του βαφτίστηκαν και ο ίδιος γράφει: «Η μέρα που πέρασα μαζί σας με βοήθησε περισσότερο απ’ ό,τι μπορώ στ’ αλήθεια να εκφράσω με λόγια. Στις 10 Ιουλίου έφυγα από το Ναυτικό. Το Σεπτέμβριο έγινα αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος. Το Μάρτιο συμβόλισα την αφιέρωσή μου στον Ιεχωβά με το βάφτισμα. Αυτό το μήνα κάνω βοηθητικό σκαπανικό. Πριν από 18 μήνες, με κανέναν τρόπο δεν θα περίμενα κάτι τέτοιο, όμως ο Ιεχωβά γνωρίζει την καρδιά μας και μας κατευθύνει, αρκεί να τον ακολουθήσουμε».

Νησιά του Ειρηνικού

«Κατά το όνομά σου, Θεέ, ούτω και η αίνεσίς σου είναι έως των περάτων της γης». (Ψαλμ. 48:10) Η μαρτυρία με περιοδικά έχει μεταφέρει τις Βιβλικές αλήθειες ‘ως τα πέρατα των νησιών της γης’, όπως λέει και ο ψαλμωδός.

Ο πληθυσμός στο αρχιπέλαγος του Βανουάτου είναι διασκορπισμένος. Είναι δύσκολο να έρθει κανείς σε επαφή με τους ανθρώπους. Έτσι τα περιοδικά, τα ειδικά βιβλιάρια και τα βιβλία είναι αποτελεσματικά μέσα για τη διάδοση των καλών νέων. Δεν είναι ασυνήθιστο να βρει κανείς μερικά τεύχη της Σκοπιάς ή άλλων εντύπων σε μικρά χωριά μακρινών νησιών. Γι’ αυτό μεταφράζεται το Ξύπνα! στη γλώσσα βισλάμα, και το πρώτο τεύχος, που πραγματευόταν το ζήτημα του καπνού κάτω από τον τίτλο «Πωλείται Θάνατος», έγινε δεκτό με μεγάλο ενθουσιασμό. Ο υπουργός υγείας το διάβασε, διαπίστωσε ότι ήταν πάρα πολύ καλά τεκμηριωμένο και ζήτησε περισσότερα τεύχη για να τα μοιράσει. Επίσης, η σύζυγος του πρωθυπουργού, η οποία είναι δημοσιογράφος, παρέθετε στα άρθρα της περικοπές από το Ξύπνα! Μολονότι οι αρχές αντιτίθενται στο έργο μας, τα έντυπα είναι δημοφιλή και αποτελούν ισχυρά μέσα που βοηθούν τα άτομα τα οποία έχουν ειλικρινή καρδιά να βρουν την αλήθεια.

Τα περιοδικά γίνονται δεκτά με προθυμία και στον υπόλοιπο τομέα που έχει ανατεθεί στο τμήμα της Νέας Καληδονίας. Για παράδειγμα, ένας αδελφός έλαβε ένα τηλεφώνημα από τον πρόεδρο του τοπικού συλλόγου για την προστασία της φύσης, ο οποίος ρωτούσε αν μπορούσε να λάβει 200 αντίτυπα του τεύχους του Ξύπνα! 22 Μαρτίου 1990, που περιλάμβανε τη σειρά των άρθρων με θέμα «Βροχερά Δάση Βάλλονται από Παντού». Ήθελε να τα μοιράσει στα σχολεία και να τα δώσει σε ενεργά μέλη του συλλόγου του. Ο άνθρωπος αυτός είπε: «Τα άρθρα είναι πλήρως τεκμηριωμένα και γραμμένα από άτομα που γνωρίζουν πολύ καλά το πρόβλημα. Οι λόγοι και τα επιχειρήματα που παρατίθενται είναι πολύ απλά και ξεκάθαρα, τα σχέδια είναι υποβοηθητικά. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει τι επίδραση θα έχει η καταστροφή των τροπικών δασών. Είμαι πεπεισμένος ότι τέτοια άρθρα θα βοηθήσουν πολλά άτομα ακόμη να συνειδητοποιήσουν περισσότερο αυτόν τον κίνδυνο και να σέβονται περισσότερο τη φύση».

Το έργο κηρύγματος στην Παπούα-Νέα Γουινέα άρχισε να επιταχύνεται. Πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια, σημειώθηκε σημαντική αύξηση στον αριθμό των βιβλίων που διανεμήθηκαν, περίπου 20 τοις εκατό περισσότερα από πέρσι. Και τα περιοδικά επίσης κάνουν ένα μεγάλο έργο σ’ αυτή τη χώρα, όπως και στον υπόλοιπο κόσμο. Για παράδειγμα, το τμήμα έλαβε μια επιστολή από μια ενδιαφερόμενη που ζει σ’ ένα από τα βόρεια Νησιά Σολομώντος, και μετέφρασε τα σχόλιά της από τη γλώσσα πίτζιν της Νέας Γουινέας.

Αυτή έγραψε: «Η 12χρονη κόρη μου είναι στην 6η τάξη στο Διεθνές Δημοτικό Σχολείο Τονίβα και συχνά χρησιμοποιεί το περιοδικό Ξύπνα! για να προετοιμάσει και να κάνει έρευνα για σχολικές εργασίες. Στο σχολείο οι δάσκαλοι επιβραβεύουν τις εξαίρετες εργασίες με χρυσά αστέρια. Χαίρομαι που είμαι σε θέση να πω ότι η κόρη μου έχει πάρει πολλές φορές χρυσά αστέρια και καλούς βαθμούς για τις εργασίες που κάνει στο σπίτι. Χαίρομαι επίσης που μπορώ να σας πω ότι η κόρη μου μοιράζει περιοδικά στους συμμαθητές της. Μια μέρα έδωσε 13 περιοδικά». Καταλήγοντας, αυτή η ενδιαφερόμενη λέει: «Γι’ αυτό σκέφτηκα να σας γράψω και να σας ευχαριστήσω για τα ωραία περιοδικά που προμηθεύετε».

Χώρες Υπό Απαγόρευση

«Εν τω Θεώ θέλω αινέσει τον λόγον αυτού· επί τον Θεόν ήλπισα· δεν θέλω φοβηθή· τι να μοι κάμη σαρξ;» Τα λόγια του Δαβίδ απηχούν κατάλληλα τα συναισθήματα των Μαρτύρων του Ιεχωβά που υπηρετούν πιστά κάτω από δύσκολες περιστάσεις.—Ψαλμ. 56:4.

Σε μια χώρα της Ασίας το έργο βρίσκεται υπό απαγόρευση επί 14 χρόνια. Στις 31 Δεκεμβρίου 1989, ενώ διεξαγόταν μια συνέλευση περιοχής, οι τοπικές αρχές εισέβαλαν στο χώρο της σύναξης και διέκοψαν το πρόγραμμα. Από τους 200 παραβρισκομένους, πήραν 47 αδελφούς με στρατιωτικό φορτηγό στο τοπικό στρατόπεδο. Κράτησαν τους δώδεκα για ανάκριση. Όπως ανακαλύφτηκε, αυτή ήταν μια σκευωρία των ντόπιων κληρικών. Εκείνοι είχαν προσυπογράψει μια επιστολή διαμαρτυρίας προς τις αρχές, απαιτώντας απ’ αυτές να επέμβουν και να διακόψουν το πρόγραμμα των Μαρτύρων.

Ο εκκλησιαστικός ηγέτης που υποκίνησε την επέμβαση των αρχών έκανε πολλές ψεύτικες κατηγορίες και διέδωσε αισχρά ψέματα για τους Μάρτυρες. Μάλιστα, απεικόνισε το μίσος του με μια επιγραφή στον εξωτερικό τοίχο του σπιτιού ενός αδελφού. Αυτή η επιγραφή έλεγε χλευαστικά: «Απόδειξε τον εαυτό σου, Ιεχωβά!» Μόλις μια νύχτα μετά την έρευνα, οι γείτονες άκουσαν κραυγές από το σπίτι του εκκλησιαστικού ηγέτη. Είχε πάθει ανακοπή της καρδιάς. Πέθανε πριν δει το ξημέρωμα της επόμενης μέρας!

Αν και η Αίθουσα Συνελεύσεων, η οποία ήταν και Αίθουσα Βασιλείας, σφραγίστηκε από τις αρχές και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί τώρα, αυτή η εμπειρία δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη από τους ντόπιους και από τις αρχές. Ως αποτέλεσμα, οι αδελφοί δεν φυλακίστηκαν και καταφέρνουν να συνεχίζουν την απόδοση της λατρείας τους διακριτικά. Όταν διεξάχθηκε η ειδική συνέλευση τον Απρίλιο του 1990, βαφτίστηκαν πέντε άτομα. Ο θερισμός συνεχίζεται!

Σε μια χώρα της Αφρικής όπου υπάρχουν 11.000 και πλέον δραστήριοι ευαγγελιζόμενοι, σημειώθηκαν μεγάλες ξηρασίες το έτος που πέρασε, οι οποίες στοίχισαν τη ζωή σε 10.000 ανθρώπους μέσα σε μια περίοδο τριών μηνών και μόνο. Οι άνθρωποι σωριάζονταν κάτω στους δρόμους. Κοπάδια βοοειδών πέθαναν. Οι αγρότες σταμάτησαν τις καλλιέργειες, εφόσον τους έκλεβαν ό,τι σοδειές υπήρχαν. Για να επιζήσουν, οι Μάρτυρες έτρωγαν για λίγο καιρό ρίζες φυτών, καθώς και βρασμένα κουκούτσια από αβοκάντο. Σε μερικά μέρη οι αδελφοί δίσταζαν να συμμετάσχουν στη δημόσια διακονία επειδή δεν είχαν αρκετά ρούχα για να ντυθούν.

Η πολύ δύσκολη κατάστασή τους βελτιώθηκε εντυπωσιακά όταν ο Ιεχωβά διευθέτησε τα πράγματα ώστε να σταλθούν ως βοήθεια 25 τόνοι προμήθειες, οι οποίες περιλάμβαναν τρόφιμα, σαπούνι και είδη ρουχισμού. (Ψαλμ. 37:25) Δόθηκε επίσημη άδεια από την κυβέρνηση για να εισαχθεί αυτό το φορτίο στη χώρα και να μοιραστούν τα είδη στους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Μια στρατιωτική συνοδεία εξασφάλισε τη σίγουρη παράδοση. Οι αδελφοί έχουν κατενθουσιαστεί με τα όσα συνέβησαν. Έχουν ακουστεί πολλές εκφράσεις ευχαριστίας προς τον Ιεχωβά και προς την οργάνωση που χρησιμοποιεί για να φροντίζει το λαό του.

‘Μη φοβηθής από προσώπου αυτών· διότι εγώ είμαι μετά σου δια να σε ελευθερόνω, λέγει Ιεχωβά’. (Ιερ. 1:8) Οι αληθινοί Χριστιανοί έχουν αντλήσει παρηγοριά απ’ αυτά τα καθησυχαστικά λόγια του Ιεχωβά προς τον Ιερεμία. Εκείνοι συνεχίζουν τον αγώνα με αφοβιά και ο Ιεχωβά τηρεί το λόγο του.

[Πίνακας στη σελίδα 6]

(Βλέπε έντυπο)

‘Ο Θεός Φέρνει την Αύξηση’ Παγκόσμια

Ευαγγελιζόμενοι 6.000.000

1950 373.430

1960 916.332

1970 1.483.430

1980 2.272.278

1990 4.017.213

Σκαπανείς 550.000

1950 14.093

1960 30.584

1970 88.871

1980 137.861

1990 536.508

Εκκλησίες 70.000

1950 13.238

1960 21.008

1970 26.524

1980 43.181

1990 63.016

[Πίνακας στις σελίδες 38-45]

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΚΘΕΣΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟ ΕΤΟΣ 1990

(Βλέπε έντυπο)

[Εικόνες στη σελίδα 11]

Το κτίριο στην οδό Λίβινγκστον 67, στο Μπρούκλιν, είναι στενό και έχει 29 ορόφους. Στους περισσότερους ορόφους θα υπάρχουν τρία δωμάτια Μπεθελιτών, έτσι το κτίριο θα προμηθεύσει καταλύματα για 150 Μπεθελίτες συνολικά

Το κτίριο στην οδό Σαντς 90 θα έχει 30 ορόφους και 506 δωμάτια για διαμονή, καθώς επίσης και γραφεία, μια κουζίνα και εγκαταστάσεις τραπεζαρίας με καθίσματα για 1.050 άτομα. Το κτίριο θα προμηθεύσει καταλύματα για 1.000 μέλη της οικογένειας Μπέθελ

[Εικόνες στη σελίδα 12]

Το Εκπαιδευτικό Κέντρο της Σκοπιάς στο Πάτερσον της Νέας Υόρκης θα στεγάσει 1.200 άτομα

Οι επισκέπτες μπορούν να φιλοξενηθούν στον Ξενώνα Πάτερσον, ο οποίος θα έχει 144 δωμάτια

Η κύρια αυλή του Εκπαιδευτικού Κέντρου

[Εικόνες στη σελίδα 13]

Την 1η Σεπτεμβρίου 1990 άνοιξε το κέντρο επισκεπτών με το παρατηρητήριό του.

Οι εργασίες που γίνονται στον Ξενώνα Πάτερσον, ο οποίος έχει έξι πτέρυγες, θα ολοκληρωθούν στις αρχές του 1991

[Εικόνα στη σελίδα 14]

Το τμήμα της Βραζιλίας είναι ένα μόνο από τα 21 τμήματα στα οποία γίνονται αυτή τη στιγμή επεκτάσεις, ενώ άλλα 25 τμήματα σκέφτονται να κάνουν επεκτάσεις ή βρίσκονται στο στάδιο των σχεδίων. Στα τμήματα της Αυστραλίας, της Γερμανίας και της Ιαπωνίας, έχουν εγκατασταθεί Περιφερειακά Τεχνικά Γραφεία

[Εικόνες στη σελίδα 19]

30 Μαρτίου 1990· η πρώτη αποστολή εντύπων προς τη Λ. Δ. της Γερμανίας

Ύστερα από 40χρονη απαγόρευση, οι Μάρτυρες στο Μπάουτσεν έχουν τα προσωπικά τους αντίτυπα της «Σκοπιάς»

[Εικόνες στη σελίδα 20]

Το Στάδιο Ολύμπια στο Βερολίνο

Ανατολικογερμανοί Μάρτυρες φύτεψαν 16.000 λουλούδια για να στολίσουν τη συνέλευση

Αδελφοί που ήταν κάποτε σε φυλακές στη Λ. Δ. της Γερμανίας συναντιούνται στη συνέλευση

[Εικόνες στη σελίδα 21]

Στη Συνέλευση «Καθαρή Γλώσσα» που έγινε στο Βερολίνο στις 24-27 Ιουλίου 1990, για πρώτη φορά σε 40 χρόνια, οι Μάρτυρες από την Ανατολική Γερμανία μπόρεσαν να συναχθούν ελεύθερα. Το σύνολο των παραβρισκομένων ήταν 44.532

Οι ομιλητές από την Ανατολική Γερμανία είχαν πολλές ομιλίες στο πρόγραμμα της συνέλευσης

[Εικόνες στη σελίδα 22]

Όλοι οι αντιπρόσωποι από την Ανατολική Γερμανία έλαβαν δωρεάν αντίτυπα των νέων εκδόσεων: «Πώς Μπορεί το Αίμα να Σώσει τη Ζωή Σας;» και «Ο Άνθρωπος σε Αναζήτηση του Θεού»

[Εικόνες στη σελίδα 27]

Στην Αυστραλία, στις 25 Νοεμβρίου 1989, αφιερώθηκε ένα πενταώροφο κτίριο κατοικιών με 51 δωμάτια και μια τριώροφη προσθήκη στο εργοστάσιο

[Εικόνες στη σελίδα 28]

Στη Γουατεμάλα, στις 26 Νοεμβρίου 1989, αφιερώθηκαν οι εγκαταστάσεις του τμήματος. Η παρούσα 28μελής οικογένεια στο τμήμα έχει τώρα χώρο για επέκταση

[Εικόνες στη σελίδα 29]

Το νέο τμήμα στην Ονδούρα οικοδομήθηκε δίπλα στο προηγούμενο και αφιερώθηκε στις 21 Οκτωβρίου 1989

[Εικόνες στη σελίδα 30]

Το συγκρότημα του τμήματος στη Νιγηρία αφιερώθηκε στις 20 Ιανουαρίου 1990. Έχει τέσσερα κτίρια κατοικιών και μπορεί να στεγάσει 400 και πλέον άτομα

[Εικόνα στη σελίδα 33]

Η πρώτη τάξη της Σχολής Διακονικής Εκπαίδευσης στη Βρετανία αποφοίτησε στις 17 Ιουνίου 1990, στο Σέφιλντ της Αγγλίας

[Εικόνες στη σελίδα 34]

Η πέμπτη τάξη της Σχολής Διακονικής Εκπαίδευσης στις Ηνωμένες Πολιτείες αποφοίτησε στις 14 Ιανουαρίου 1990 και η έκτη τάξη στις 10 Ιουνίου 1990.