Οι αδελφοί σχεδίασαν μια μοναδική κατασκευή, χρησιμοποιώντας σιδερένιους σωλήνες για το σκελετό και φύλλα αλουμινίου για τη στέγη. Υπήρχε χώρος για 700 καθίσματα. Μάλιστα, ολόκληρη η «Αίθουσα Συνελεύσεων» ήταν φορητή! Υπήρχαν περίπου 450 ευαγγελιζόμενοι στη Γουαδελούπη τότε· συνεπώς, πιστεύαμε πως θα υπήρχε υπεραρκετός χώρος.

Η κατασκευή αυτή χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά για τη διεξαγωγή μιας συνέλευσης στην περιοχή Μπας-Τερ, τον Ιανουάριο του 1966. Όταν ήρθε η ώρα για τη δημόσια ομιλία, ένα ενθουσιώδες πλήθος από 907 άτομα συνωστιζόταν μέσα και γύρω από την Αίθουσα Συνελεύσεων για να ακούσει. Αυτή ήταν ήδη πολύ μικρή! Στα χρόνια που ακολούθησαν, χρειάστηκε να την επεκτείνουμε ξανά και ξανά.

Οι συνελεύσεις περιοχής διεξάγονταν συνήθως το Νοέμβριο που είναι βροχερός μήνας. Εξαιτίας των άσχημων καιρικών συνθηκών, είχαμε συνήθως πολλή λάσπη, και μάθαμε ότι ήταν σοφό να έρχεται κανείς φορώντας γαλότσες! Το σαββατοκύριακο το οποίο είχε πανσέληνο επιλεγόταν συνήθως για τη διεξαγωγή της συνέλευσης, προκειμένου να μπορούν οι αδελφοί να επιστρέφουν στα σπίτια τους το βράδυ με τη βοήθεια εκείνου του φυσικού φωτισμού. Επίσης, το σεληνόφως διευκόλυνε εν μέρει την αποσυναρμολόγηση που γινόταν αμέσως μετά τη λήξη της συνέλευσης.

Η δυνατότητα να μετακινούμε την αίθουσά μας, και έτσι να διεξάγουμε τις συνελεύσεις μας σε οποιαδήποτε ενορία του τομέα μας, είχε θαυμάσια επίδραση στο κήρυγμα των καλών νέων στη Γουαδελούπη. Επιπλέον, η συναρμολόγηση και η αποσυναρμολόγηση της αίθουσας τρεις φορές το χρόνο παρείχε στους αδελφούς μας την ευκαιρία να μάθουν να εργάζονται μαζί και να καλλιεργούν ένα πνεύμα αυτοθυσίας. Χωρίς αμφιβολία, ο Ιεχωβά ευλόγησε αυτή τη διευθέτηση!

[Εικόνα στη σελίδα 146, 147]

Η φορητή Αίθουσα Συνελεύσεων της Γουαδελούπης