Ο αδελφός Σαάι, στο σπίτι του οποίου διεξάγονταν οι συναθροίσεις, πίστευε πως αυτός ήταν ο υπεύθυνος. Άλλοι διαφωνούσαν. Οι εσωτερικές συγκρούσεις αποκορυφώθηκαν στις 29 Νοεμβρίου 1942, οπότε η συντριπτική πλειονότητα, με επικεφαλής τον αδελφό Μισουντάν, αποφάσισε να αποσυρθεί και να συναθροίζεται σε άλλο χώρο. Ο αδελφός Σαάι εξακολουθούσε να διεξάγει συναθροίσεις στο σπίτι του. Αυτές οι διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων δεν ήταν δογματικής φύσης· είχαν να κάνουν με προσωπικότητες.

Παρά τη ρήξη, και οι δύο ομάδες συμμετείχαν στη μαρτυρία, και οι άνθρωποι άκουγαν. Και στις δύο πλευρές υπήρχαν ειλικρινείς αδελφοί και αδελφές. Αλλά όταν δεν εφαρμόζονται οι Γραφικές αρχές, αναπτύσσονται συνθήκες που δεν αρμόζουν σε Χριστιανούς. «Να μην υπάρχουν διαιρέσεις μεταξύ σας», προτρέπει η Αγία Γραφή. ‘Να προσπαθείτε ένθερμα να τηρείτε την ενότητα του πνεύματος με τον ενωτικό δεσμό της ειρήνης’.—1 Κορ. 1:10· Εφεσ. 4:1-3.

Κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσιμης περιόδου, ο αδελφός Σαάι κατάφερε να αποκαταστήσει την επικοινωνία με τα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας. Η Εταιρία εκτίμησε τις προσπάθειές του στον τομέα αυτό, καθώς και τις επίμονες προσπάθειες που κατέβαλε για να εξασφαλίσει την προμήθεια Γραφικών εντύπων στο νησί κατά τη διάρκεια του πολέμου. Στάλθηκε μια επιστολή στη Γουαδελούπη στις 16 Φεβρουαρίου 1944, η οποία διόριζε τον αδελφό Σαάι ως υπηρέτη ομάδας (προεδρεύοντα επίσκοπο). Αυτός ήταν τότε 30 χρονών. Παρά την ταπεινή κοινωνική του θέση και την ασθενική του όψη, ήταν πολύ ειλικρινής και αποφασιστικός άντρας.

Αφού διόρισε τον αδελφό Σαάι να υπηρετεί την εκκλησία, η Εταιρία έγραψε στην άλλη ομάδα, λέγοντας: «Εσείς αδελφοί που έχετε αποχωριστεί . . . θα πρέπει στο εξής να ενωθείτε και να συνεργαστείτε μαζί του στην προώθηση των συμφερόντων της βασιλείας. Όπως δεν είναι διαιρεμένος ο Χριστός . . . έτσι και το σώμα του Χριστού στη γη πρέπει να είναι ενωμένο . . . Πιστεύουμε ότι η αφοσίωσή σας στον Κύριο και στη βασιλεία θα υποκινήσει όλους όσους περιλαμβάνονται να παραμερίσουν τα προσωπικά αισθήματα που μπορεί να έχουν σε σχέση με το ζήτημα και να περιμένουν να αποδώσει ο Κύριος τις κρίσεις τις οποίες μπορεί αυτός να θεωρεί ότι πρέπει να εκτελεστούν εναντίον οποιουδήποτε ατόμου διαπράττει αδικία, και ο καθένας να συνεχίσει και να υπηρετεί τον Κύριο». Ωστόσο, οι προσπάθειες συμφιλίωσης παρουσίαζαν κάποιες δυσκολίες. Δεν συμφωνούσαν όλοι ότι ο αδελφός Σαάι είχε τα απαραίτητα προσόντα για το διορισμό που είχε λάβει.

[Εικόνα στη σελίδα 124]

Ο Ρενέ Σαάι βαφτίζει νέους Μάρτυρες το 1945