Στέλνονται Σκαπανείς από τη Γαλλία

Σημειωνόταν θαυμάσια πρόοδος στη Γουαδελούπη και στις διοικητικές της περιφέρειες. Για να εξακολουθεί το έργο να πηγαίνει μπροστά, η Εταιρία έστειλε δύο ακόμη σκαπανείς από τη Γαλλία. Ο Νίκολα και η Λιλιάν Μπρίζαρ έφτασαν το Δεκέμβριο του 1955. Ο αδελφός Μπρίζαρ είναι άτομο με χαρακτήρα δυναμικό και χαρούμενο. Μετά την άφιξή τους, διορίστηκαν να υπηρετήσουν στα πυκνοκατοικημένα προάστια του Πουάντ-α-Πιτρ.

Σε εκείνον τον τομέα, πολλοί άνθρωποι ζουν σε ξύλινα σπίτια που στηρίζονται σε τέσσερις πέτρες προκειμένου να μένει το πάτωμα μισό μέτρο πάνω από το έδαφος. Όλα τα σπίτια βρίσκονται πολύ κοντά το ένα στο άλλο. Μια ημέρα, ενώ έκαναν επισκέψεις εκεί, ο αδελφός Μπρίζαρ είχε ένα ατύχημα που τον κάνει ακόμη να γελάει. Ο ίδιος θυμάται: «Συνόδευα τη σύζυγό μου σε μια Γραφική μελέτη την οποία έκανε με μια ηλικιωμένη κυρία, αλλά το ξύλινο σπίτι της φαινόταν μεγαλύτερο σε ηλικία από την ίδια! Αφού μας προσκάλεσε μέσα, εγώ προχώρησα προς το κέντρο του μικρού δωματίου, όταν, εντελώς ξαφνικά, το πάτωμα βούλιαξε και έπεσα μέσα! Ζήτησα επανειλημμένα συγνώμη, αλλά η αμηχανία που ένιωθε η καημένη η κυρία ήταν πολύ μεγαλύτερη».

Ο αδελφός Μπρίζαρ και η σύζυγός του εργάστηκαν σε εκείνον τον τομέα επί οχτώ μήνες περίπου και κατόπιν διορίστηκαν να υπηρετήσουν στο έργο περιοχής.

Η Φλόρα Πέμπα ήταν ένα τέτοιο άτομο. Μαζί με το σύζυγό της, είχε αρχίσει να εξετάζει την Αγία Γραφή. Ωστόσο, όταν μερικοί γείτονες άρχισαν να ασκούν πίεση πάνω τους, ο σύζυγός της, που διατηρούσε ένα μικρό παντοπωλείο ως οικογενειακή επιχείρηση, σταμάτησε να κάνει μελέτη από φόβο μήπως χάσει τους πελάτες του. Αλλά η σύζυγός του παρέμεινε σταθερή και σημείωσε θαυμάσια πνευματική πρόοδο. Δημιουργήθηκε τεταμένη ατμόσφαιρα στο σπίτι. Ο άντρας απείλησε, μάλιστα, ότι θα σκοτώσει τη σύζυγό του. Όταν αυτή ανακάλυψε ένα μεγάλο μαχαίρι κάτω από το μαξιλάρι του, τράπηκε σε φυγή, διανύοντας 16 χιλιόμετρα μέσα από το τροπικό δάσος και τις μπανανοφυτείες, και κατέφυγε σε μια οικογένεια Μαρτύρων. Ενώ κρυβόταν από το σύζυγό της, αποφάσισε να βαφτιστεί, λέγοντας: «Αν πρέπει να αντιμετωπίσω το θάνατο λόγω της πίστης μου, θέλω να περιληφθώ και εγώ στους υπηρέτες του Ιεχωβά!» Έτσι, το 1957, ένα πρωί πριν από την ανατολή του ήλιου, βαφτίστηκε στη θάλασσα.

Παρά τις προσπάθειες συμφιλίωσης που κατέβαλε, έχασε τη σαρκική της οικογένεια. Αλλά σε αρμονία με την υπόσχεση του Ιησού που είναι καταγραμμένη στο εδάφιο Ματθαίος 19:29, αυτή απέκτησε μια μεγάλη πνευματική οικογένεια. Αυτή η πιστή αδελφή ανέλαβε την ολοχρόνια υπηρεσία, και εξακολουθεί να είναι σκαπάνισσα στο Λαμεντέν 30 και πλέον χρόνια αργότερα!

[Εικόνα στη σελίδα 139]

Ο Νίκολα και η Λιλιάν Μπρίζαρ στάλθηκαν για πρώτη φορά στη Γουαδελούπη από τη Γαλλία, το 1955