Τάση προς την Κακία

Ο ίδιος ο Βασιλιάς Δαβίδ προσδιόρισε μία αιτία των κακών πράξεων. Αφού αποκαλύφτηκαν τα εγκλήματά του, ανέλαβε πλήρως την ευθύνη των πράξεών του. Κατόπιν έγραψε μεταμελημένος: «Ορίστε! Με σφάλμα γεννήθηκα μέσα σε πόνους γέννας, και στην αμαρτία με συνέλαβε η μητέρα μου». (Ψαλμός 51:5) Δεν ήταν ποτέ σκοπός του Θεού να συλλαμβάνουν οι μητέρες παιδιά τα οποία θα αμάρταναν. Εντούτοις, όταν η Εύα και στη συνέχεια ο Αδάμ επέλεξαν να στασιάσουν κατά του Θεού, έχασαν την ικανότητα να παράγουν αναμάρτητα παιδιά. (Ρωμαίους 5:12) Καθώς το ατελές ανθρώπινο γένος αυξανόταν σε αριθμό, έγινε εμφανές ότι «η τάση της καρδιάς του ανθρώπου είναι κακή από τη νεότητά του».—Γένεση 8:21.

Αν αυτή η τάση προς την κακία μείνει ανεξέλεγκτη, οδηγεί σε “πορνεία, . . . έχθρες, έριδα, ζήλια, ξεσπάσματα θυμού, φιλονικίες, διαιρέσεις, αιρέσεις, φθόνους” καθώς και σε άλλου είδους καταστροφική συμπεριφορά την οποία η Γραφή περιγράφει ως «έργα της σάρκας». (Γαλάτες 5:19-21) Όσον αφορά τον Βασιλιά Δαβίδ, αυτός ενέδωσε στη σαρκική αδυναμία και διέπραξε πορνεία, κάτι που επέφερε διαμάχη. (2 Σαμουήλ 12:1-12) Θα μπορούσε να είχε αντισταθεί στις ανήθικες τάσεις του. Αντ’ αυτού, ο Δαβίδ ενέμεινε στην επιθυμία του για τη Βηθ-σαβεέ και ακολούθησε την πορεία που περιέγραψε αργότερα ο μαθητής Ιάκωβος: «Ο καθένας δοκιμάζεται με το να ελκύεται και να δελεάζεται από την ίδια του την επιθυμία. Έπειτα η επιθυμία, αφού συλλάβει, γεννάει την αμαρτία· και η αμαρτία, αφού επιτελεστεί, γεννάει το θάνατο».—Ιακώβου 1:14, 15.

Οι μαζικές δολοφονίες, οι βιασμοί και οι αρπαγές που αναφέρθηκαν στο προηγούμενο άρθρο είναι ακραία παραδείγματα του τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι επιτρέπουν σε εσφαλμένες επιθυμίες να υπαγορεύουν τις πράξεις τους.

Εξάλειψη της Τάσης προς την Κακία

Για να εξαφανιστεί οριστικά το κακό από την ανθρώπινη κοινωνία, πρέπει να αντιμετωπιστεί η έμφυτη τάση που έχει ο άνθρωπος προς την κακία, η από μέρους του έλλειψη ακριβούς γνώσης και η επιρροή του Σατανά. Πρώτα από όλα, πώς μπορεί να εξαλειφθεί από την καρδιά του ανθρώπου η έμφυτη τάση του προς την αμαρτία;

Αυτό το έργο δεν μπορεί να επιτελεστεί ούτε από κάποιον χειρουργό ούτε από κάποιο ανθρωποποίητο φάρμακο. Ο Ιεχωβά Θεός, όμως, έχει παράσχει μια θεραπεία για την κληρονομημένη αμαρτία και ατέλεια για όλους όσους είναι πρόθυμοι να τη δεχτούν. Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Το αίμα του Ιησού . . . μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία». (1 Ιωάννη 1:7) Όταν ο τέλειος άνθρωπος Ιησούς πρόσφερε εθελουσίως τη ζωή του, «βάσταξε τις αμαρτίες μας στο σώμα του πάνω στο ξύλο, ώστε να εγκαταλείψουμε τις αμαρτίες και να ζήσουμε για τη δικαιοσύνη». (1 Πέτρου 2:24) Ο θυσιαστικός θάνατος του Ιησού θα αντιστάθμιζε τις συνέπειες της κακής πράξης του Αδάμ. Ο Παύλος αναφέρει ότι ο Χριστός Ιησούς έγινε «αντίστοιχο λύτρο για όλους». (1 Τιμόθεο 2:6) Ναι, ο θάνατος του Χριστού άνοιξε το δρόμο ώστε όλη η ανθρωπότητα να επανακτήσει την τελειότητα που είχε χάσει ο Αδάμ.