Επομένως, ο ρόλος του Ιεχωβά ως Γκο’έλ περιλάμβανε την εκδίκηση για τις αδικίες που είχαν γίνει στους υπηρέτες του και απέφερε την απαλλαγή του δικού του ονόματος από τις κατηγορίες όσων χρησιμοποιούσαν τη στενοχώρια του Ισραήλ ως δικαιολογία για να τον ονειδίζουν. (Ψλ 78:35· Ησ 59:15-20· 63:3-6, 9) Ως ο Μεγαλειώδης Συγγενής και Λυτρωτής τόσο του έθνους συνολικά όσο και των μελών του ατομικά, χειριζόταν τη «δικαστική τους υπόθεση» για να αποδώσει δικαιοσύνη.—Ψλ 119:153, 154· Ιερ 50:33, 34· Θρ 3:58-60· παράβαλε Παρ 23:10, 11.

Γι’ αυτό, ένας στενός συγγενής, ο αποκαλούμενος γκο’έλ, ενεργούσε ως «εξαγοραστής» (Ρθ 2:20· 3:9, 13) ή, σε περιπτώσεις δολοφονίας, ως “εκδικητής του αίματος”.—Αρ 35:12.

Ο Νόμος προέβλεπε ότι αν ένας φτωχός Ισραηλίτης αναγκαζόταν από τις περιστάσεις να πουλήσει τη γη που είχε κληρονομήσει, το σπίτι του στην πόλη ή ακόμη και τον εαυτό του σε δουλεία, “ένας εξαγοραστής που ήταν στενός συγγενής του”, δηλαδή γκο’έλ, είχε το δικαίωμα να «ξαναγοράσει [γκα’άλ] αυτά που πούλησε ο αδελφός του» ή ο ίδιος ο πωλητής μπορούσε να το κάνει αυτό αν έβρισκε τα χρήματα. (Λευ 25:23-27, 29-34, 47-49· παράβαλε Ρθ 4:1-15.)

Σε περίπτωση δολοφονίας, ο δολοφόνος δεν έβρισκε άσυλο στις προσδιορισμένες πόλεις καταφυγίου αλλά, μετά τη δικαστική ακρόαση, οι κριτές τον παρέδιδαν στον «εκδικητή [γκο’έλ] του αίματος», έναν στενό συγγενή του θύματος, ο οποίος τον θανάτωνε.