Οι εβραϊκές λέξεις που σχετίζονται με την ακεραιότητα (τομ, τουμμάχ, ταμ, ταμίμ) δηλώνουν βασικά αυτό που είναι «ολόκληρο». (Παράβαλε Λευ 25:30· Ιη 10:13· Παρ 1:12.) Η λέξη ταμίμ χρησιμοποιείται αρκετές φορές αναφερόμενη στη σωματική αρτιότητα και στην απουσία ελαττωμάτων, παραδείγματος χάρη, σε σχέση με τα ζώα που προσφέρονταν ως θυσία. (Εξ 12:5· 29:1· Λευ 3:6) Ωστόσο, οι λέξεις αυτές αναφέρονται συχνότερα στην ηθική αρτιότητα, στο να είναι κανείς άμεμπτος.

Όταν εφαρμόζεται στον Θεό, η λέξη ταμίμ μπορεί να μεταφραστεί κατάλληλα «τέλειος», όπως όταν περιγράφει τις ενέργειες και τα έργα του Ιεχωβά, την οδό, τη γνώση και το νόμο του. (Δευ 32:4· Ιωβ 36:4· 37:16· Ψλ 18:30· 19:7) Όλες αυτές οι θεϊκές ιδιότητες και εκδηλώσεις φανερώνουν τόσο απαράμιλλη πληρότητα και ολότητα, και είναι τόσο άρτιες και απαλλαγμένες από ελαττώματα ή σφάλματα, ώστε προσδιορίζουν ξεκάθαρα την Πηγή τους ως τον έναν αληθινό Θεό.—Ρω 1:20· βλέπε ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ.

Αλλά αυτές οι συγγενικές εβραϊκές λέξεις περιγράφουν κυρίως την ακλόνητη αφοσίωση στη δικαιοσύνη. Η Βιβλική χρήση τους και τα Βιβλικά παραδείγματα τονίζουν ότι η αδιάρρηκτη αφοσίωση προς ένα πρόσωπο, τον Ιεχωβά Θεό, καθώς και προς το ρητό θέλημα και το σκοπό του, αποτελεί πορεία ζωτικής σημασίας.