Επιτροπές Νοσοκομείων

Γι’ αυτόν το σκοπό, το Κυβερνών Σώμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά προχώρησε στη σύσταση επιτροπών νοσοκομείων σε μεγαλουπόλεις με μεγάλα ιατρικά ιδρύματα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, περίπου εκατό επιτροπές, στην καθεμιά από τις οποίες περιλαμβάνονται κατά μέσο όρο πέντε διάκονοι, σχηματίζουν ήδη τη γέφυρα ανάμεσα στον ιατρικό κόσμο και στους Μάρτυρες. Στις αρχές αυτού του έτους, η διευθέτηση αυτή εφαρμόστηκε και σε άλλες χώρες. Από τις 19 Φεβρουαρίου μέχρι τις 27 Μαρτίου, τρία μέλη της Υπηρεσίας Πληροφοριών για Νοσοκομεία που εδρεύει στο Μπρούκλιν επισκέφτηκαν οχτώ γραφεία τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην περιοχή του Ειρηνικού.

Ο σκοπός αυτών των επισκέψεων ήταν τρίπτυχος: να διεξαχθούν σεμινάρια για να εκπαιδευτούν Μάρτυρες διάκονοι, επιλεγμένοι από πριν, για το έργο της επιτροπής νοσοκομείων, να εκπαιδευτούν άτομα από το προσωπικό του τμήματος για να μπορούν να διευθύνουν μια Υπηρεσία Πληροφοριών για Νοσοκομεία σε κάθε τμήμα, και να γίνουν επισκέψεις σε νοσοκομεία και γιατρούς για να δοθεί ώθηση στη θεραπευτική αγωγή Μαρτύρων του Ιεχωβά χωρίς τη χρήση αίματος, ώστε αυτή να συνεχιστεί και να διευρυνθεί. Έγιναν τέσσερα σεμινάρια: ένα στο Σίντνεϊ για την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, ένα στη Μανίλα για τις Φιλιππίνες, το Χονγκ Κονγκ και την Ταϊβάν, ένα στην πόλη Εμπίνα για την Ιαπωνία και την Κορέα, και το τελευταίο στη Χονολουλού για τη Χαβάη.

Στο πρόγραμμα χρησιμοποιήθηκαν διαφάνειες (σλάιντς) και βιντεοσκοπήσεις προκειμένου να παρουσιαστούν λεπτομέρειες σχετικά με τη λειτουργία και τη σύνθεση του αίματος, καθώς και σχετικά με τις ολοένα και περισσότερες ιατρικές εναλλακτικές λύσεις που υπάρχουν αντί του ομόλογου αίματος. Οι συζητήσεις αυτές κάλυψαν τρόπους με τους οποίους μπορούν να βοηθηθούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα που σχετίζονται με το αίμα. Το σεμινάριο τόνισε επίσης την αξία της συνεργασίας με γιατρούς και νοσοκομεία, πράγμα που κατά συνέπεια διευκολύνει τον από μέρους τους σεβασμό για τη στάση των Μαρτύρων. Ένα μέλος της ιαπωνικής επιτροπής είπε: «Το πρόγραμμα μας έδωσε πραγματικά τα εφόδια ώστε να αρχίσουμε τις προσπάθειες για την καλλιέργεια κατανόησης». Περισσότεροι από 350 Μάρτυρες απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα εκπαιδεύτηκαν στα τέσσερα αυτά σεμινάρια.

Πριν από τις επισκέψεις, τα γραφεία τμήματος είχαν κλείσει ραντεβού με διακεκριμένους χειρουργούς και ανώτερα μέλη του προσωπικού μεγάλων νοσοκομείων για να συζητηθεί το θέμα της θεραπευτικής αγωγής χωρίς αίμα για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Τρεις ομάδες σε κάθε τμήμα είχαν διοριστεί να πραγματοποιήσουν αυτές τις επισκέψεις, και επικεφαλής της καθεμιάς ήταν ένας από τους τρεις αντιπροσώπους από το Μπρούκλιν. Αυτό, όχι μόνο παρείχε επιτόπου εκπαίδευση σ’ εκείνους που είχαν διοριστεί μέλη της επιτροπής νοσοκομείων, αλλά τους έδωσε και τη δυνατότητα να νιώθουν άνετα όταν γίνονται συζητήσεις με γιατρούς και άλλους ειδικούς σε θέματα υγείας. Περισσότερες από 55 τέτοιες επισκέψεις έγιναν σε διάστημα έξι εβδομάδων.

Γέφυρες Συνεργασίας

Τα αποτελέσματα ήταν ικανοποιητικά. Στην Αυστραλία, μια ομάδα που έκανε τέτοιες επισκέψεις συναντήθηκε με το βοηθό του υπουργού υγείας για την πολιτεία της Νέας Νότιας Ουαλίας. Συζήτησαν μαζί του το θέμα της διεξαγωγής εγχειρήσεων χωρίς αίμα σε πολλά κέντρα υγείας, και έκαναν την εισήγηση να αποτελέσει η Αυστραλία κέντρο τέτοιων εγχειρήσεων για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στο Νότιο Ειρηνικό. Εκείνος είπε ότι τίποτα δεν εμποδίζει τη συγκρότηση ομάδων από γιατρούς που θα διεξάγουν τέτοιες εγχειρήσεις. Είκοσι δύο επισκέψεις πραγματοποιήθηκαν στην Αυστραλία. Ένας διευθυντής νοσοκομείου είπε: «Εσείς γνωρίζετε περισσότερα από εμάς σχετικά με το θέμα του αίματος και τις εναλλακτικές θεραπευτικές αγωγές». Ο γενικός διευθυντής μιας αλυσίδας εφτά νοσοκομείων έδωσε τη διαβεβαίωση ότι θα διόριζε έναν καθηγητή χειρουργικής να ασχοληθεί με τη συγκρότηση μιας ομάδας χειρουργών σ’ ένα από τα νοσοκομεία τους, η οποία θα παρέχει θεραπευτική αγωγή χωρίς αίμα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Στο καρδιολογικό κέντρο της Μανίλας—που θεωρείται από μερικούς το καλύτερο της Ανατολής—τονίστηκε στη διευθύντρια ότι γύρω στους εκατό Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι περιμένουν να υποβληθούν σε εγχείρηση καρδιάς, μένουν τελευταίοι επειδή δεν δέχονται αίμα. Εκείνη είπε ότι θα έβαζε τέρμα σ’ αυτή την τακτική. Στο διευθυντή του νοσοκομείου του Σεν Λουκ, του πιο φημισμένου νοσοκομείου των Φιλιππίνων, έδειξαν τι λένε τώρα τα ιατρικά συγγράμματα για τις εγχειρήσεις χωρίς αίμα, κι εκείνος συμφώνησε ότι αυτές είναι ασφαλέστερες. «Είναι η χειρουργική του μέλλοντος», παραδέχτηκε. «Είναι ο μόνος τρόπος για να αποφύγουμε το AIDS και την ηπατίτιδα». Είπε ότι ήταν έτοιμος να δώσει στους Μάρτυρες την ευκαιρία να υποβάλλονται σε θεραπευτική αγωγή χωρίς αίμα στις εγκαταστάσεις του· επίσης, το άτομο αυτό είναι πρόεδρος της τράπεζας αίματος του νοσοκομείου.

Στο τριήμερο σεμινάριο της Ιαπωνίας αντιπροσωπευόταν και η Κορέα από μια ομάδα 44 Μαρτύρων του Ιεχωβά, από τους οποίους οι 5 ήταν γιατροί. Από την Ιαπωνία προέρχονταν 255 Μάρτυρες διάκονοι, περιλαμβανομένων και 41 γιατρών—μεταξύ των οποίων μερικοί ήταν νευροχειρουργοί και αναισθησιολόγοι—καθώς και 2 δικηγόρων. Σχηματίστηκαν είκοσι επιτροπές στην Ιαπωνία και εφτά στην Κορέα.

Μετά το σεμινάριο, οι εκπαιδευτές πήγαν με ντόπια μέλη των επιτροπών νοσοκομείων να επισκεφτούν γιατρούς και νοσοκομεία στην περιοχή του Τόκιο, για να καλλιεργήσουν μια σχέση που θα προωθεί τη συνεργασία. «Επισκεφτήκαμε ένα βοηθό καθηγητή μαιευτικής σε κάποιο πανεπιστημιακό νοσοκομείο», αναφέρει ένας Ιάπωνας διάκονος. «Αυτός είχε φέρει στον κόσμο τα μωρά τουλάχιστον δέκα γυναικών που είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Μια απ’ αυτές είχε χάσει 2.800 κυβικά εκατοστά αίμα και το επίπεδο της αιμοσφαιρίνης της είχε πέσει στα 3,5 γραμμάρια ανά δεκατόλιτρο. (Ο μέσος όρος για τις γυναίκες είναι 14 γραμμάρια ανά δεκατόλιτρο.) Αλλά ο γιατρός αυτός κατάφερε να φέρει σε πέρας τη γέννα χωρίς αίμα. Παρ’ όλο που είναι Βουδιστής, η πολιτική του είναι να σέβεται τις πεποιθήσεις των ασθενών του. Αυτός συμφώνησε να εξακολουθήσει να αναλαμβάνει ασθενείς που είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά».

Ένας διευθυντής νοσοκομείου στη Γιοκοχάμα συμφώνησε να συγκαταλεχτεί το νοσοκομείο του ανάμεσα σ’ εκείνα που είναι πρόθυμα να συνεργαστούν και είπε ότι θα είναι χαρά του να δέχεται τους Μάρτυρες ασθενείς που δεν γίνονται δεκτοί σε άλλα νοσοκομεία. «Η εφαρμογή θεραπευτικής αγωγής χωρίς αίμα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά», είπε ο γιατρός αυτός, «είναι πράγματι δύσκολο έργο, αλλά εκτιμώ τους Μάρτυρες επειδή μου έχουν δώσει ευκαιρίες να βελτιώσω την ικανότητά μου ως γιατρός». Επίσης στη Γιοκοχάμα, ένας γυναικολόγος είπε: «Θα έδινα μάχη υπέρ των δικαιωμάτων του ασθενή στο δικαστήριο, αν μου έκαναν μήνυση επειδή σεβάστηκα τη θέληση του ασθενή και δεν του έκανα μετάγγιση αίματος».

Οι επιτροπές που σχηματίστηκαν για την Κορέα αναφέρουν ότι σημειώθηκε μεγάλη επιτυχία. Στις 26 Μαΐου έγινε επίσκεψη στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Γιονσέι. Αυτό είναι πασίγνωστο σ’ όλη την Κορέα και έχει τρία παραρτήματα. Παραβρέθηκαν μέλη απ’ όλες αυτές τις εγκαταστάσεις, ένα σύνολο 62 ατόμων. Ένας καθηγητής αναισθησιολογίας ανέπτυξε το θέμα «Χειρισμός Ασθενών των Μαρτύρων του Ιεχωβά από Μέρους της Αναισθησιολογίας». Οι πληροφορίες που έδωσε θα γραφτούν σ’ ένα περιοδικό αναισθησιολογίας στην Κορέα. Το νοσοκομείο αυτό είναι ένα από τα εξέχοντα στην Κορέα, κι έτσι το γεγονός αυτό θα πρέπει να έχει καλή επιρροή και σε άλλα νοσοκομεία και γιατρούς. Από τα ερωτήματα που εγέρθηκαν δεν υπήρχε κανένα που να μην είχε καλυφτεί πλήρως στο σεμινάριο της Ιαπωνίας.

Πέντε επιτροπές νοσοκομείων σχηματίστηκαν για τη Χαβάη, και όλες πήγαν στη Χονολουλού για το σεμινάριο. Οι περισσότερες απ’ αυτές πραγματοποίησαν επισκέψεις σε νοσοκομεία. Στο Κέντρο Υγείας της Χαβάης, ο διευθυντής είπε ότι θα έγραφε ένα άρθρο για εμάς στο ειδησεογραφικό τους δελτίο και θα το έστελνε σ’ όλα τα νοσοκομεία της Χαβάης.

Στο μεγαλύτερο κέντρο υγείας, στο Κουίνς της Χονολουλού, η επιτροπή τόνισε ότι το έγγραφο συναίνεσης που χρησιμοποιούσε αυτό το κέντρο περιείχε μια φραστική ανακρίβεια η οποία έδινε λανθασμένη εντύπωση για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Υπονοούσε ότι οι Μάρτυρες θα προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να δεχτούν μια «ζωοσωτήρια» μετάγγιση αίματος. Έγινε σαφές ότι αυτή δεν ήταν καθόλου η θέση μας, ότι πηγαίνουμε στο νοσοκομείο για να προστατέψουμε την υγεία και τη ζωή μας. Η φρασεολογία τους έδινε την εντύπωση ότι το αίμα ήταν καθ’ όλα εντάξει και ότι η μη αποδοχή του ισοδυναμεί με θάνατο. Η φρασεολογία τους δεν παραδεχόταν την πιθανότητα θανάτου εξαιτίας μεταγγίσεων και συνεπώς δεν διαφώτιζε τον ασθενή όσον αφορά τις επιλογές που είχε και τους κινδύνους που θα ήταν έτοιμος να διατρέξει. Ο δικηγόρος του νοσοκομείου είπε: «Για να το δω!» Καθώς το διάβαζε, είπε: «Δεν το έγραψα εγώ αυτό!» Καθώς ο δικηγόρος και ο διευθυντής έφευγαν, ο διευθυντής είπε στο δικηγόρο: ‘Νομίζω ότι πρέπει να ξαναδούμε αυτό το έγγραφο μαζί’.

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Hospital Committee Seminar—March 12, 1990