Τι Έχει Συμβεί στην Ανθρώπινη Φύση;

«Γιατί κακομεταχειρίζονται τα παιδιά στην εποχή μας; Γιατί κακομεταχειρίζονται τα ζώα; Γιατί υπάρχει βία; . . . Γιατί οι άνθρωποι στρέφονται στην τρομοκρατία; Γιατί οι άνθρωποι στρέφονται στα ναρκωτικά; . . . Τώρα που έχουμε τα πάντα, γιατί μερικοί άνθρωποι στρέφονται σε πράγματα που είναι βέβαιο ότι θα υπονομεύσουν ολόκληρο τον πολιτισμό;»

ΑΥΤΑ τα ερωτήματα τα εξέφρασε η πρωθυπουργός της Βρετανίας. Ίσως κι εσείς να έχετε κάνει παρόμοια ερωτήματα πολλές φορές. Έχετε βρει ικανοποιητικές απαντήσεις;

Εξηγώντας τα ερωτήματά της η πρωθυπουργός είπε: «Για χρόνια, όταν ήμουν νέα και είχα μπει στην πολιτική με όλες μου τις ελπίδες, τα όνειρα και τις φιλοδοξίες, πίστευα κι εγώ καθώς και πολλοί από τους συγχρόνους μου ότι αν φτάναμε σε μια εποχή που θα είχαμε καλή στέγαση, καλή μόρφωση και ένα λογικό επίπεδο διαβίωσης, τότε όλα θα ήταν τακτοποιημένα και θα είχαμε ένα αρκετά καλό και πολύ πιο εύκολο μέλλον. Τώρα ξέρουμε ότι δεν είναι έτσι. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τα πραγματικά προβλήματα της ανθρώπινης φύσης».—Τα πλάγια γράμματα δικά μας.

Η ανθρώπινη φύση μπορεί να οριστεί ως «το σύμπλεγμα των στοιχειωδών τάσεων και χαρακτηριστικών του ανθρώπου». Είναι φανερό, ότι οι τάσεις εκείνες καθώς και τα χαρακτηριστικά που έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα σε ατομικό, εθνικό ή ακόμα και σε διεθνές επίπεδο. Αλλά σε ποιο βαθμό μπορεί πραγματικά να κατηγορηθεί η ανθρώπινη φύση για τις σημερινές επικίνδυνες τάσεις που υπάρχουν σε σχέση με τη βία, την τρομοκρατία, τη διακίνηση ναρκωτικών και τα παρόμοια;

Πρέπει να κατηγορηθεί μόνο η ανθρώπινη φύση για τις καταστάσεις που απειλούν να «υπονομεύσουν ολόκληρο τον πολιτισμό»; Ή μήπως υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας αν θέλουμε να εξηγήσουμε το γιατί οι άνθρωποι ρέπουν τόσο εύκολα προς τις εξαχρειωτικές και ιδιοτελείς πράξεις ενώ θα μπορούσαν να επιδιώξουν ανώτερα και ευγενή ιδανικά;

Πάρα πολύ συχνά η ανθρώπινη φύση ρέπει προς ό,τι είναι αρνητικό και καταστροφικό.

Στη Βρετανία, για παράδειγμα, τα βίαια εγκλήματα αυξήθηκαν πρόσφατα κατά 11 τοις εκατό. «Η δουλειά μας», λέει η πρωθυπουργός της Βρετανίας, «είναι να προσπαθούμε να βρούμε ανασταλτικά μέτρα ώστε να συνεχιστεί αυτός ο μεγάλος πολιτισμός». Αλλά μπορούν οι νόμοι και η πολιτική πίεση, όσο καλοπροαίρετοι κι αν είναι, να αλλάξουν πραγματικά την τάση που έχουν οι άνθρωποι να κάνουν το κακό; Το γεγονός ότι υπάρχει ανομία και αυξάνει παρά τη θέσπιση νόμων, ακόμη και παρά την αυστηρή εφαρμογή τους, μιλάει από μόνο του. Απαιτείται κάτι περισσότερο από κάποιο νομικό περιορισμό. Η ίδια η φύση του ανθρώπου πρέπει να αλλάξει.

Η Αγία Γραφή, έχοντας μια ειλικρινή και προσγειωμένη άποψη για τη ζωή, περιγράφει τις κακές τάσεις του ανθρώπου. Για παράδειγμα, ο απόστολος Παύλος έγραψε στους συγχριστιανούς του στη Γαλατία για «ανήθικες, βρόμικες, και ανάρμοστες πράξεις . . . Οι άνθρωποι γίνονται εχθροί και μαλώνουν· ζηλεύουν, θυμώνουν, και . . . είναι φθονεροί, μεθάνε, συμμετέχουν σε όργια, και κάνουν κι άλλα παρόμοια πράγματα». Σύμφωνα με τη Σημερινή Αγγλική Μετάφραση (Today’s English Version), που αναφέρεται εδώ, όλες αυτές οι εξαχρειωτικές πράξεις είναι «αυτά που κάνει η ανθρώπινη φύση».—Γαλάτας 5:19-21.

Η Ρίζα του Προβλήματος

Όμως, η Σημερινή Αγγλική Μετάφραση είναι μια ελεύθερη μετάφραση, και η έκφραση «αυτά που κάνει η ανθρώπινη φύση» είναι απλώς παράφραση του τι πραγματικά είπε ο Παύλος. Η λέξη σαρξ που χρησιμοποίησε ο Παύλος δεν σημαίνει «ανθρώπινη φύση». Γι’ αυτόν το λόγο, οι κατά γράμμα μεταφράσεις μιλάνε εδώ για «τα έργα της σαρκός», για να αποδώσουν ακριβώς την έκφραση του Παύλου στη σύγχρονη γλώσσα.a

Η αφήγηση της Αγίας Γραφής για την είσοδο της αμαρτίας στην ανθρώπινη σκηνή είναι σαφής και απλή—μάλιστα, είναι τόσο απλή που οι περισσότεροι προτιμούν να μην την πιστέψουν. Να πώς την περιέγραψε ο Παύλος: «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον». (Ρωμαίους 5:12) Ο Παύλος εδώ αναφέρεται στο βιβλίο της Γένεσης, το πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής, και στη δημιουργία του πρώτου ανθρώπου, του Αδάμ, και της γυναίκας του, της Εύας. Η ηθελημένη παρακοή τους είναι πολύ γνωστή. Εξαιτίας της παρακοής αυτής καταδικάστηκαν σε θάνατο. Οι απόγονοί τους κληρονόμησαν τις ατέλειές τους και πέθαναν κι αυτοί. Έτσι λοιπόν, «πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού». Γι’ αυτόν το βασικό λόγο, η ανθρώπινη φύση σήμερα είναι, στην καλύτερη περίπτωση, μια θολή αντανάκλαση αυτού που ήταν όταν ο Θεός δημιούργησε αρχικά τον άνθρωπο τέλειο.—Ρωμαίους 3:23· Γένεσις, κεφάλαια 2 και 3.