ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΤΕ ΤΑΠΕΙΝΟΙ ΟΠΩΣ Ο ΙΑΚΩΒΟΣ

5. Ποια ήταν η ανταπόκριση του Ιακώβου όταν εμφανίστηκε σε αυτόν ο αναστημένος Ιησούς;

⁵ Πότε έγινε ο Ιάκωβος όσιος ακόλουθος του Ιησού; Μετά την ανάστασή του, ο Ιησούς «εμφανίστηκε στον Ιάκωβο, κατόπιν σε όλους τους αποστόλους». (1 Κορ. 15:7) Εκείνη η συνάντηση με τον Ιησού αποτέλεσε σημείο στροφής στη ζωή του Ιακώβου. Ο Ιάκωβος ήταν παρών όταν οι απόστολοι περίμεναν το υποσχεμένο άγιο πνεύμα σε ένα ανώγειο στην Ιερουσαλήμ. (Πράξ. 1:13, 14) Αργότερα, είχε τη χαρά να υπηρετήσει ως μέλος του κυβερνώντος σώματος του πρώτου αιώνα. (Πράξ. 15:6, 13-22· Γαλ. 2:9) Και κάποια στιγμή πριν από το 62 Κ.Χ., έγραψε υπό θεϊκή έμπνευση μια επιστολή στους χρισμένους Χριστιανούς. Αυτή η επιστολή ωφελεί και εμάς σήμερα, είτε η ελπίδα μας είναι ουράνια είτε επίγεια. (Ιακ. 1:1) Σύμφωνα με τον ιστορικό του πρώτου αιώνα Ιώσηπο, ο Ιάκωβος εκτελέστηκε με διαταγή του Ιουδαίου αρχιερέα Ανανία του Νεότερου. Ο Ιάκωβος παρέμεινε πιστός στον Ιεχωβά μέχρι το τέλος της επίγειας πορείας του.

6. Πώς διέφερε ο Ιάκωβος από τους θρησκευτικούς ηγέτες των ημερών του;

⁶ Ο Ιάκωβος ήταν ταπεινός. Γιατί το λέμε αυτό; Σκεφτείτε πόσο διέφερε η ανταπόκριση του Ιακώβου από την αντίδραση πολλών θρησκευτικών ηγετών. Όταν ο Ιάκωβος βρέθηκε αντιμέτωπος με τις αδιαμφισβήτητες αποδείξεις ότι ο Ιησούς είναι ο Γιος του Θεού, τις αποδέχτηκε ταπεινά. Αλλά δεν συνέβη το ίδιο με τους πρωθιερείς στην Ιερουσαλήμ. Για παράδειγμα, εκείνοι δεν μπορούσαν να αρνηθούν ότι ο Ιησούς ανέστησε τον Λάζαρο. Αντί όμως να αναγνωρίσουν ότι ο Ιησούς ήταν εκπρόσωπος του Ιεχωβά, προσπάθησαν να θανατώσουν τόσο τον Ιησού όσο και τον Λάζαρο. (Ιωάν. 11:53· 12:9-11) Αργότερα, όταν ο ίδιος ο Ιησούς αναστήθηκε, συνωμότησαν για να το αποκρύψουν αυτό από τον λαό. (Ματθ. 28:11-15) Η υπερηφάνεια εκείνων των θρησκευτικών ηγετών τούς έκανε να απορρίψουν τον Μεσσία.

7. Γιατί πρέπει να αποφεύγουμε την υπερηφάνεια;

⁷ Το μάθημα: Να αποφεύγετε την υπερηφάνεια και να παραμένετε ευδίδακτοι. Όπως μια αρρώστια μπορεί να σκληρύνει τις αρτηρίες της κυριολεκτικής καρδιάς και να περιορίσει την ικανότητά της να χτυπάει, έτσι και η υπερηφάνεια μπορεί να σκληρύνει τη συμβολική μας καρδιά και να μη μας αφήνει να ανταποκρινόμαστε στην καθοδηγία του Ιεχωβά. Οι Φαρισαίοι άφησαν την καρδιά τους να σκληρυνθεί τόσο πολύ ώστε αρνούνταν να αναγνωρίσουν τις σαφείς αποδείξεις που τους παρουσίαζε το πνεύμα του Θεού. (Ιωάν. 12:37-40) Αυτή ήταν μια επικίνδυνη πορεία επειδή επηρέαζε το αιώνιο μέλλον τους. (Ματθ. 23:13, 33) Πόσο σημαντικό είναι να αφήνουμε τον Λόγο του Θεού και το πνεύμα του να διαπλάθουν την προσωπικότητά μας και να επηρεάζουν τη νοοτροπία μας και τις αποφάσεις μας! (Ιακ. 3:17) Επειδή ο Ιάκωβος ήταν ταπεινός, άφηνε τον εαυτό του να διδάσκεται από τον Ιεχωβά. Και όπως θα δούμε, χάρη στην ταπεινοφροσύνη του έγινε επιδέξιος δάσκαλος.

13. Όπως δείχνει το εδάφιο Ιακώβου 3:2, τι αναγνώριζε ο Ιάκωβος;

¹³ Ο Ιάκωβος είχε σωστή άποψη για τον εαυτό του. Δεν θεωρούσε ότι το οικογενειακό του υπόβαθρο ή τα προνόμια και οι διορισμοί του τον έκαναν κάτι ιδιαίτερο ή τον εξύψωναν πάνω από τους αδελφούς και τις αδελφές του. Αποκαλούσε τους συλλάτρεις του: «Αγαπητοί μου αδελφοί». (Ιακ. 1:16, 19· 2:5) Δεν έδινε την εντύπωση ότι εκείνος ήταν τέλειος. Απεναντίας, συμπεριέλαβε τον εαυτό του στη δήλωση: «Όλοι σφάλλουμε πολλές φορές».​—Διαβάστε Ιακώβου 3:2.

14. Γιατί πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να παραδεχόμαστε τα λάθη μας;

¹⁴ Το μάθημα: Να θυμάστε ότι όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Δεν πρέπει να νομίζουμε ότι είμαστε με κάποιον τρόπο ανώτεροι από τους σπουδαστές μας. Γιατί; Αν δώσουμε στον σπουδαστή μας την εντύπωση ότι εμείς είμαστε άψογοι, μπορεί να συμπεράνει ότι εκείνος δεν θα καταφέρει ποτέ να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Θεού. Αλλά όταν παραδεχόμαστε με ειλικρίνεια ότι δεν μας ήταν πάντοτε εύκολο να ακολουθούμε τις Βιβλικές αρχές και όταν εξηγούμε πώς μας βοήθησε ο Ιεχωβά να υπερπηδήσουμε πράγματα που μας δυσκόλευαν, θα βοηθήσουμε τον σπουδαστή μας να καταλάβει ότι και εκείνος μπορεί να υπηρετεί τον Ιεχωβά.