Οικογένειες που τα Κατάφεραν​—Μέρος Δεύτερο

Όπως έδειξε και το άρθρο «Οικογένειες που τα Κατάφεραν​—Μέρος Πρώτο», οι Γραφικές αρχές μπορούν να αποτελέσουν άγκυρα σιγουριάς για τις οικογένειες σε καιρούς απόγνωσης.a Ο Ιεχωβά Θεός υπόσχεται σε όποιον ζει σύμφωνα με τους κανόνες Του: «Θα σου δώσω ενόραση και θα σε διδάξω την οδό στην οποία πρέπει να πηγαίνεις. Θα δώσω συμβουλή έχοντας το μάτι μου στραμμένο πάνω σου».​—Ψαλμός 32:8.

Αντιμετώπιση οικονομικών δυσχερειών. Πολλές φορές, τα χρήματα γίνονται αιτία έντονων διαφωνιών μεταξύ των συζύγων. Εντούτοις, οι Γραφικές αρχές μπορούν να βοηθήσουν τις οικογένειες να βλέπουν τα οικονομικά ζητήματα στη σωστή τους διάσταση. Ο Ιησούς είπε: «Μην ανησυχείτε για την ψυχή σας σχετικά με το τι θα φάτε ή τι θα πιείτε, ή για το σώμα σας σχετικά με το τι θα φορέσετε. . . . Ο ουράνιος Πατέρας σας ξέρει ότι τα έχετε ανάγκη όλα αυτά».​—Ματθαίος 6:25, 32.

Στη σελίδα 23, ο Ίσακαρ από τις Ηνωμένες Πολιτείες αφηγείται πώς ο ίδιος και η οικογένειά του τα έβγαλαν πέρα με τις οικονομικές δυσχέρειες που αντιμετώπισαν όταν το σπίτι τους καταστράφηκε από τον τυφώνα Κατρίνα.

Σοβαρή ασθένεια ενός μέλους της οικογένειας. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην αρρωσταίνει. Συνήθως, πρόκειται για κάτι προσωρινό που περνάει γρήγορα. Αλλά τι γίνεται αν ένα μέλος της οικογένειας προσβληθεί από χρόνια ασθένεια; Η Αγία Γραφή λέει ότι ο Ιεχωβά είναι σε θέση να στηρίξει τους ασθενείς. (Ψαλμός 41:1-3) Πώς μπορεί η οικογένεια να αποτελέσει μέσο που χρησιμοποιεί Εκείνος για να παράσχει τέτοια φροντίδα;

Στη σελίδα 24, ο Χατζιμέ, ένας σύζυγος από την Ιαπωνία, αφηγείται πώς ο ίδιος και οι κόρες του ένωσαν τις δυνάμεις τους για να φροντίσουν τη σύζυγό του, τη Νόρικο, όταν διαπιστώθηκε ότι εκείνη πάσχει από μια τρομερή ασθένεια.

Θάνατος παιδιού. Ο θάνατος ενός παιδιού συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες τραγωδίες που μπορεί να αντιμετωπίσει μια οικογένεια. Ο Ιεχωβά υπόσχεται να εξαλείψει τα δάκρυα της θλίψης η οποία προκαλείται από μια τέτοια φοβερή απώλεια. (Αποκάλυψη 21:1-4) Ακόμη και τώρα, δίνει παρηγοριά στους πενθούντες.​—Ψαλμός 147:3.

Στη σελίδα 25, ο Φερνάντο και η Ντίλμα από τις Ηνωμένες Πολιτείες αφηγούνται πώς τους ενίσχυσε η Γραφή ώστε να αντέξουν την απώλεια της νεογέννητης κόρης τους.

Η Γραφή αποτελεί αξιόπιστο οδηγό για τις οικογένειες που αντιμετωπίζουν αντιξοότητες, όπως δείχνουν παραστατικά οι αφηγήσεις στις ακόλουθες σελίδες.

[Υποσημείωση]

[Πλαίσιο/​Εικόνες στη σελίδα 23]

Πώς Αντιμετωπίσαμε τις Οικονομικές Δυσχέρειες

Αφήγηση από τον Ίσακαρ Νίκολς, Ηνωμένες Πολιτείες

«Ο τυφώνας Κατρίνα κατέστρεψε το σπίτι μας, αφήνοντας μόνο μια τσιμεντένια πλάκα. Το σχολείο όπου εργαζόμουν ήταν πλημμυρισμένο επί ενάμιση μήνα».

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ του 2005, μέναμε με τη σύζυγό μου, τη Μισέλ, και τη δίχρονη τότε κόρη μας, τη Σίντνεϊ, στο Μπέι Σεντ Λούις του Μισισιπή στις ΗΠΑ. Ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, η Μισέλ και εγώ επιδιώκαμε να συμμετέχουμε όσο το δυνατόν περισσότερο στη Χριστιανική διακονία. Δίδασκα σε μια σχολή επαγγελματικής κατάρτισης στην κοντινή Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνα. Το πρόγραμμά μου μού επέτρεπε να εργάζομαι τρεις ημέρες την εβδομάδα και να αφιερώνω πολύ από τον υπόλοιπο χρόνο μου διδάσκοντας τη Γραφή σε άλλους. Γενικά, ήμασταν ευχαριστημένοι με τη ζωή μας. Ξαφνικά, πληροφορηθήκαμε ότι ο τυφώνας Κατρίνα πλησίαζε απειλητικά την περιοχή μας. Κανονίσαμε να φύγουμε αμέσως.

Όταν ο τυφώνας είχε πια περάσει, διαπιστώσαμε ότι το σπίτι μας στο Μπέι Σεντ Λούις είχε καταστραφεί, όπως και η σχολή όπου δίδασκα στη Νέα Ορλεάνη. Με την αποζημίωση που πήραμε από την ασφάλειά μας και με κάποια κρατικά επιδόματα καταφέραμε να εξασφαλίσουμε στέγη, αλλά δυσκολευόμουν να βρω σταθερή πηγή εισοδήματος. Εκτός αυτού, η σύζυγός μου παρουσίασε μια ιογενή λοίμωξη εξαιτίας μολυσμένου νερού, η οποία εξασθένισε το ανοσοποιητικό της σύστημα. Στη συνέχεια, από ένα τσίμπημα κουνουπιού κόλλησε τον ιό του Δυτικού Νείλου. Εν τω μεταξύ, τα ασφάλιστρα και τα έξοδα διαβίωσης έφτασαν στα ύψη.

Για να προσαρμοστούμε στις καινούριες μας περιστάσεις, μάθαμε να κάνουμε περισσότερη οικονομία, ακόμη και σε βασικά πράγματα. Εγώ χρειάστηκε να γίνω λιγότερο εκλεκτικός όσον αφορά το είδος της εργασίας μου.

Οφείλω να ομολογήσω ότι το να χάσουμε τα υπάρχοντά μας δεν ήταν κάτι ανώδυνο. Αλλά ήμασταν ευγνώμονες που επιζήσαμε. Επίσης, όλη αυτή η εμπειρία εντύπωσε περισσότερο στο μυαλό μας ότι τα υλικά πράγματα έχουν περιορισμένη αξία. Στην ουσία, μας θύμισε τα λόγια του Ιησού: «Ακόμη και όταν έχει κανείς αφθονία, η ζωή του δεν είναι αποτέλεσμα των υπαρχόντων του».​—Λουκάς 12:15.

Συνειδητοποιήσαμε επίσης ότι, όσο και αν στενοχωριόμασταν για τις δικές μας απώλειες, υπήρχαν πολλοί άλλοι που είχαν χάσει περισσότερα​—μερικοί μάλιστα έχασαν τη ζωή τους. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο, αμέσως μετά την καταστροφή, άρχισα να συμμετέχω στο έργο παροχής βοήθειας, στηρίζοντας συναισθηματικά και άλλα άτομα που είχαν υποστεί απώλειες.

Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας, μας παρηγορούσε ιδιαίτερα το εδάφιο Ψαλμός 102:17. Εκεί αναφέρεται ότι ο Ιεχωβά Θεός «θα στραφεί προς την προσευχή εκείνων που είναι απογυμνωμένοι και δεν θα καταφρονήσει την προσευχή τους». Ως οικογένεια, νιώσαμε την υποστήριξή του!

[Πλαίσιο στη σελίδα 23]

Όταν, το 2005, οι τυφώνες Κατρίνα και Ρίτα έπληξαν τις ακτές των ΗΠΑ στον Κόλπο του Μεξικού, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έστησαν γρήγορα 13 κέντρα παροχής βοήθειας, 9 γενικές αποθήκες και 4 αποθήκες καυσίμων. Σχεδόν 17.000 Μάρτυρες εθελοντές από τις Ηνωμένες Πολιτείες και από 13 άλλες χώρες έσπευσαν να συμβάλουν στο έργο παροχής βοήθειας. Επισκεύασαν χιλιάδες σπίτια.

[Πλαίσιο/​Εικόνες στη σελίδα 24]

Η Σοβαρή Ασθένεια της Συζύγου Μου

Αφήγηση από τον Χατζιμέ Ίτο, Ιαπωνία

«Μας άρεσε πολύ να μαγειρεύουμε μαζί με τη Νόρικο​—μέχρι τη στιγμή που εκείνη αρρώστησε. Τώρα δεν μπορεί να φάει ή να πιει από το στόμα. Δεν μπορεί καν να μιλήσει. Είναι καθηλωμένη σε αναπηρική καρέκλα και αναπνέει με ειδική συσκευή».

ΤΟ Μάϊο του 2006, η σύζυγός μου, η Νόρικο, άρχισε να έχει δυσκολία στην ομιλία. Εκείνο το καλοκαίρι άρχισε επίσης να δυσκολεύεται να φάει και να πιει. Το Σεπτέμβριο διαπιστώθηκε ότι είχε προσβληθεί από πλάγια μυατροφική σκλήρυνση (ALS)​—μια ασθένεια που επηρεάζει σταδιακά τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού. Μέσα σε τέσσερις μόνο μήνες, η ζωή μας άλλαξε εντελώς. Αλλά τα προβλήματα της Νόρικο είχαν μόλις αρχίσει.

Σιγά σιγά, η γλώσσα της και το δεξί της χέρι παρέλυσαν. Υποβλήθηκε σε γαστροστομία για να μπορεί να τρέφεται με σωλήνα, και κατόπιν σε τραχειοτομή​—μια χειρουργική τομή στο λαιμό για να μπορεί να αναπνέει—​η οποία όμως της στέρησε την ικανότητα ομιλίας. Αυτό την καταρράκωσε αφάνταστα, επειδή ανέκαθεν ήταν πολύ δραστήρια. Είμαστε Μάρτυρες του Ιεχωβά, και η Νόρικο με τις κόρες μου ασχολούνταν ολοχρόνια με τη Χριστιανική διακονία. Τώρα χρειάζεται ειδική συσκευή για να αναπνέει, ενώ τον περισσότερο καιρό είναι καθηλωμένη στο κρεβάτι.

Παρ’ όλα αυτά, η Νόρικο δεν το βάζει κάτω! Για παράδειγμα, παρακολουθεί τις Χριστιανικές συναθροίσεις σε αναπηρική καρέκλα, στην οποία είναι προσαρμοσμένη η αναπνευστική συσκευή. Η ακοή της έχει μειωθεί, γι’ αυτό η κόρη μου της γράφει σημειώσεις με μεγάλα γράμματα στη διάρκεια της συνάθροισης για να μπορεί να ωφελείται από το πρόγραμμα. Επίσης, αν και η Νόρικο αναγκάστηκε να διακόψει την ολοχρόνια διακονία, εξακολουθεί να γράφει επιστολές για να μεταδίδει το ελπιδοφόρο άγγελμα της Γραφής, χρησιμοποιώντας ειδικό εξοπλισμό που έχουμε εγκαταστήσει στο κομπιούτερ μας.​—2 Πέτρου 3:13· Αποκάλυψη 21:1-4.

Συνεργαζόμαστε ως οικογένεια για να βοηθάμε τη Νόρικο. Και οι δύο κόρες μου άλλαξαν εργασία για να μπορούν να βοηθούν περισσότερο στο σπίτι. Τις πολλές δουλειές που προηγουμένως έκανε καθημερινά η Νόρικο τις κάνουμε τώρα οι τρεις μας.

Μερικές φορές, όταν κοιτάζω το πρωί τη Νόρικο, μου φαίνεται κουρασμένη. Λέω μέσα μου: “Καλύτερα να της πω να μην πιεστεί σήμερα”. Αλλά η Νόρικο θέλει να μεταδίδει το άγγελμα της Γραφής σε άλλους. Με το που αρχίζω να της ετοιμάζω το κομπιούτερ, τα μάτια της λάμπουν! Όταν γράφει, η κατάστασή της βελτιώνεται. Έχω διαπιστώσει πόσο ωφέλιμο είναι να “έχουμε πάντοτε πολλά να κάνουμε στο έργο του Κυρίου”.​—1 Κορινθίους 15:58.

Η εμπειρία του Τζέισον Στιούαρτ που πάσχει από ALS, η οποία δημοσιεύτηκε στο Ξύπνα! του Ιανουαρίου 2006, βοήθησε πάρα πολύ τη Νόρικο να μη χάσει το κουράγιο της. Μάλιστα, όταν κάποιοι από το προσωπικό του νοσοκομείου απόρησαν με τη θετική της στάση, εκείνη τους είπε για το άρθρο, και τους προσφέραμε αντίτυπα του περιοδικού. Η σύζυγός μου αντλεί πολλή δύναμη καθώς διδάσκει την πίστη της σε άλλους.

Είμαστε 30 χρόνια παντρεμένοι, αλλά τα τελευταία τρία χρόνια έχω εκτιμήσει κάποιες ιδιότητες της Νόρικο που προηγουμένως θεωρούσα δεδομένες. Χαίρομαι πάρα πολύ που την παντρεύτηκα!

[Πλαίσιο/​Εικόνες στη σελίδα 25]

Ο Θάνατος του Παιδιού Μας

Αφήγηση από τον Φερνάντο και την Ντίλμα Φρέιτας, ΗΠΑ

«Το πόσο σε πληγώνει ο θάνατος του παιδιού σου δεν περιγράφεται με λόγια. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος».

Η ΚΟΡΗ μας, την οποία ονομάσαμε Πρέσιους (Πολύτιμη), πέθανε στις 16 Απριλίου 2006. Ήταν μόλις δέκα ημερών. Στον τρίτο μήνα της εγκυμοσύνης, διαπιστώθηκε ότι το αγέννητο παιδί μας είχε ένα σοβαρό καρδιακό πρόβλημα. Καθώς πλησίαζε ο καιρός του τοκετού, φάνηκε ξεκάθαρα ότι, ακόμη και αν γεννιόταν ζωντανή, θα πέθαινε λίγο μετά τη γέννησή της. Αυτό μας ήταν τρομερά δύσκολο να το δεχτούμε. Είχαμε ήδη τρία υγιή παιδιά και δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι το μωρό μας θα πέθαινε.

Όταν γεννήθηκε η Πρέσιους, ένας έμπειρος γιατρός, ειδικός στις χρωμοσωμικές ανωμαλίες, διέγνωσε ότι έπασχε από μια σπάνια πάθηση η οποία ονομάζεται Τρισωμία 18 και επηρεάζει 1 στα 5.000 μωρά. Ήταν προφανές ότι η Πρέσιους δεν θα ζούσε πολύ. Νιώσαμε εντελώς ανίσχυροι επειδή δεν μπορούσαμε να κάνουμε σχεδόν τίποτα. Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να είμαστε μαζί της το σύντομο διάστημα που θα ζούσε. Και αυτό κάναμε.

Είμαστε πολύ ευγνώμονες για τις δέκα ημέρες που ζήσαμε με την Πρέσιους. Σε αυτό το διάστημα εμείς και οι τρεις κόρες μας δεθήκαμε μαζί της. Την κρατούσαμε, της μιλούσαμε, την παίρναμε αγκαλιά, τη φιλούσαμε και τη βγάλαμε όσο περισσότερες φωτογραφίες μπορέσαμε. Προσπαθούσαμε μάλιστα να βρούμε σε ποιον έμοιαζε περισσότερο. Ο γιατρός που είχε κάνει τη διάγνωση μας επισκεπτόταν κάθε μέρα στο νοσοκομείο. Έκλαιγε μαζί μας και μας έλεγε πόσο λυπόταν. Μάλιστα, ενόσω μας μιλούσε, ζωγράφισε την Πρέσιους για να τη θυμάται. Μας έδωσε και εμάς ένα αντίγραφο.

Ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, πιστεύουμε απόλυτα στη διδασκαλία της Αγίας Γραφής ότι ο Θεός θα αποκαταστήσει τις παραδεισιακές συνθήκες στη γη μας και ότι λαχταράει να επαναφέρει σε ζωή στη γη όσους έχουν πεθάνει​—περιλαμβανομένων και των βρεφών, όπως η Πρέσιους. (Ιώβ 14:14, 15· Ιωάννης 5:28, 29) Περιμένουμε με ανυπομονησία την ημέρα που θα την κρατήσουμε ξανά στην αγκαλιά μας. Κάθε φορά που ακούμε τη λέξη «παράδεισος», αυτή η ελπίδα μάς συγκινεί βαθύτατα! Εν τω μεταξύ, μας παρηγορεί το γεγονός ότι η Πρέσιους βρίσκεται στη μνήμη του Θεού και δεν υποφέρει πια.​—Εκκλησιαστής 9:5, 10.