Το Καλύτερα και τα Χειρότερα Στοιχεία της Ανθρώπινης Φύσης

Άρχισε να καταφτάνει βοήθεια στη Φλόριντα από όλες τις περιοχές των Η.Π.Α. καθώς οργανώνονταν διάφορες υπηρεσίες παροχής βοήθειας. Το Κυβερνών Σώμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης ενήργησε αμέσως και διόρισε να λειτουργήσει μια επιτροπή για την παροχή βοήθειας με βάση την Αίθουσα Συνελεύσεων του Φορτ Λοντερντέιλ. Διέθεσε επίσης ένα σεβαστό χρηματικό ποσό για την αγορά υλικών, τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης. Ως αποτέλεσμα, οι Μάρτυρες ήταν από τους πρώτους που ενήργησαν για αυτή την κατάσταση και άρχισαν να καλούν εθελοντές. Στην πραγματικότητα, πολλοί ήρθαν χωρίς να τους έχουν καλέσει.

Εργάτες που ήταν Μάρτυρες ήρθαν από την Καλιφόρνια, τη Βόρεια Καρολίνα, το Όρεγκον, την πολιτεία της Ουάσινγκτον, την Πενσυλβανία, το Μισούρι και από πολλά άλλα μέρη. Μια Περιφερειακή Επιτροπή Οικοδόμησης στη Βιρτζίνια, η οποία συνήθως χτίζει Αίθουσες Βασιλείας, έστειλε μια ομάδα που αποτελούνταν από 18 Μάρτυρες για να επιδιορθώσει στέγες. Χρειάστηκαν 18 ώρες για να πάνε με το αυτοκίνητο ως εκεί. Οι εργάτες που ήρθαν για να παράσχουν βοήθεια πήραν χρόνο από τις διακοπές τους ή άδεια από την εργασία τους και διέσχισαν οδικώς τη χώρα σε απόσταση εκατοντάδων ή ακόμη και χιλιάδων χιλιομέτρων προκειμένου να φτάσουν στους ομοπίστους τους οι οποίοι αντιμετώπιζαν αντιξοότητες.

Ανεκτίμητη βοήθεια πρόσφερε η ομάδα που ήρθε από την περιοχή Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας. Είχαν πείρα από τον τυφώνα Χιούγκο το 1989. Ήξεραν τι να περιμένουν και σύντομα οργάνωσαν τα εφόδια βοήθειας, τα οποία περιλάμβαναν ηλεκτρικές γεννήτριες και οικοδομικά υλικά. Μέσα σε δυο εβδομάδες τα συνεργεία των εθελοντών είχαν στεγνώσει περίπου 800 σπίτια και είχαν επιδιορθώσει πολλές στέγες.

Πολλοί σύζυγοι και γείτονες που δεν ήταν Μάρτυρες ωφελήθηκαν από τη βοήθεια που πρόσφεραν οι ομάδες των Μαρτύρων επιδιορθωτών. Ο Ρον Κλαρκ από το Γουέστ Χόουμστεντ ανέφερε: «Οι γαμήλιοι σύντροφοι που δεν είναι ομόπιστοι έχουν πράγματι εντυπωσιαστεί με όλα αυτά. Έκλαψαν από συγκίνηση για ό,τι έχουν ήδη κάνει οι Μάρτυρες για αυτούς». Για τον κοσμικό σύζυγο κάποιας Μάρτυρας ο ίδιος πρόσθεσε: «Έχει μείνει άφωνος—οι Μάρτυρες βρίσκονται τώρα εκεί και επιδιορθώνουν τη στέγη του».

Ένας άλλος Μάρτυρας μίλησε για τους γείτονές του, που δεν είναι Μάρτυρες, και τους ρωτούσε κάθε βράδυ αν είναι καλά. Αυτοί έλεγαν ότι ήταν εντάξει. Την πέμπτη μέρα, η σύζυγος δεν άντεξε άλλο και ξέσπασε σε κλάματα. «Δεν έχουμε καθόλου πάνες για το μωρό. Οι παιδικές τροφές κοντεύουν να τελειώσουν. Δεν έχουμε αρκετή τροφή ούτε νερό». Ο σύζυγος χρειαζόταν είκοσι λίτρα βενζίνη αλλά δεν μπορούσε να βρει πουθενά. Την ίδια μέρα, ο Μάρτυρας τούς έφερε ό,τι χρειάζονταν από τη βάση για παροχή βοήθειας η οποία λειτουργούσε στην Αίθουσα Βασιλείας. Η σύζυγος έκλαψε από ευγνωμοσύνη. Ο σύζυγος έδωσε κάποια συνεισφορά για το έργο παροχής βοήθειας.

Ζωτικό ρόλο έπαιξαν οι πρεσβύτεροι και οι διακονικοί υπηρέτες των εκκλησιών οι οποίοι συνεργάστηκαν στις διάφορες επισκευασμένες Αίθουσες Βασιλείας που βρίσκονταν στην πληγείσα περιοχή για να οργανώσουν την παροχή βοήθειας. Εργάστηκαν ακούραστα για να εντοπίσουν όλους τους Μάρτυρες και να εξακριβώσουν τις ανάγκες τους. Σε αντίθεση, αναφέρθηκε ότι ένας αξιωματούχος της Αεροπορίας είπε τα εξής για την παροχή βοήθειας σε κάποια άλλη περιοχή: «Όλοι οι επικεφαλής θέλουν απλώς να είναι επικεφαλής, αλλά κανένας δεν θέλει να βουτηχτεί στη βρωμιά και να δουλέψει».

«Μη Βυθίζεστε στην Απραξία»

Τι γνώση έχουν αποκομίσει οι Μάρτυρες του Ιεχωβά από τις εμπειρίες τους με τις φυσικές καταστροφές; Να ενασχολείστε ξανά σε πνευματικές δραστηριότητες όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Ο Εντ Ράμσι, επίσκοπος στο Χόουμστεντ, είπε στο Ξύπνα! ότι ένα κτίριο με δυο Αίθουσες Βασιλείας ήταν έτοιμο για συναθροίσεις την Τετάρτη μετά τον τυφώνα της Δευτέρας. Ένα μέρος της στέγης είχε φύγει, τα ταβάνια είχαν καταρρεύσει και είχαν μπει νερά. Οι εθελοντές εργάστηκαν γρήγορα για να δώσουν στις Αίθουσες Βασιλείας την προηγούμενη μορφή τους για τη διεξαγωγή συναθροίσεων και για να τις χρησιμοποιήσουν ως επιχειρησιακά κέντρα από τα οποία θα έδιναν κατεύθυνση για το έργο παροχής βοήθειας στην καταστραμμένη περιοχή τους. Στήθηκαν κουζίνες για το σερβίρισμα φαγητού στα θύματα και στους εργάτες που πρόσφεραν βοήθεια.

Ο Φερμίν Παστράνα, πρεσβύτερος από την ισπανική Εκκλησία του Πρίνστον, ανέφερε ότι εφτά οικογένειες στην εκκλησία του η οποία αποτελείται από 80 Μάρτυρες έχασαν τελείως τα σπίτια τους. Τι γιατρικό σύστησε στους συγχριστιανούς του; «Θρηνήστε αν νιώθετε την ανάγκη να θρηνήσετε. Αλλά μετά μη βυθίζεστε στην απραξία. Αναλάβετε ενεργητικό ρόλο βοηθώντας άλλους και, στο βαθμό που αυτό είναι δυνατόν, ασχοληθείτε με τη διακονία. Μη χάνετε τις Χριστιανικές συναθροίσεις. Δώστε λύση σε ό,τι μπορεί να λυθεί, αλλά μη σας κατατρώει η στενοχώρια για ό,τι δεν υπάρχει λύση». Ως αποτέλεσμα, οι Μάρτυρες σύντομα άρχισαν να κηρύττουν και να δίνουν κιβώτια με προμήθειες από σπίτι σε σπίτι. Ο Άντριου δεν παρέσυρε στο πέρασμά του το ζήλο τους.

Πώς Γίνεται;

Η εταιρία Ανχόιζερ Μπους δώρισε ένα βυτίο με πόσιμο νερό. Φτάνοντας εκεί ο οδηγός του βυτιοφόρου ρώτησε τους υπευθύνους πού θα έπρεπε να παραδώσει το νερό. Του είπαν ότι οι μόνοι που είχαν οργανωθεί κάπως ήταν οι Μάρτυρες. Μάλιστα, μέσα σε μια εβδομάδα από τότε που χτύπησε ο Άντριου, περίπου 70 νταλίκες με προμήθειες είχαν φτάσει στην Αίθουσα Συνελεύσεων των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Φορτ Λοντερντέιλ.

Ένας εθελοντής εκεί αναφέρει: «Έτσι λάβαμε ένα ολόκληρο βυτίο με πόσιμο νερό. Αμέσως το συμπεριλάβαμε με τα άλλα τρόφιμα που στέλναμε στα κέντρα διανομής που λειτουργούσαν στις Αίθουσες Βασιλείας. Το μοιραστήκαμε με τους αδελφούς και με τους γείτονες που βρίσκονταν σε ανάγκη σε εκείνη την περιοχή». Μια χαρτοβιομηχανία στην πολιτεία της Ουάσινγκτον δώρισε 250.000 χάρτινα πιάτα.

Οι αρχές της πόλης έστελναν αρχικά στις Αίθουσες Βασιλείας εθελοντές που δεν ήταν Μάρτυρες λέγοντας: ‘Οι Μάρτυρες είναι οι μόνοι που έχουν οργανωθεί σωστά’. Τελικά έφτασε ο στρατός και άρχισε να στήνει κέντρα για παροχή τροφίμων και νερού, και οικισμούς με αντίσκηνα.

Το αρχικό κέντρο διανομής προμηθειών των Μαρτύρων οργανώθηκε από την επιτροπή για την παροχή βοήθειας στην Αίθουσα Συνελεύσεων του Φορτ Λοντερντέιλ, η οποία βρίσκεται περίπου 60 χιλιόμετρα στα βόρεια της κυρίως πληγείσας περιοχής γύρω από το Χόουμστεντ. Για να ελαττωθεί ο φόρτος εργασίας οργανώθηκε ένα αρχικό κέντρο διανομής προμηθειών στην Αίθουσα Συνελεύσεων του Πλαντ Σίτι κοντά στο Ορλάντο, περίπου 400 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πληγείσας περιοχής. Τα περισσότερα υλικά βοήθειας διοχετεύονταν εκεί για ταξινόμηση και συσκευασία. Η επιτροπή παράγγελνε ό,τι χρειαζόταν από το Πλαντ Σίτι σε καθημερινή βάση, και χρησιμοποιούνταν τεράστιες νταλίκες για να καλύψουν την πεντάωρη διαδρομή μέχρι το Φορτ Λοντερντέιλ.

Με τη σειρά του αυτό το κέντρο παροχής βοήθειας εφοδίαζε τις τρεις επισκευασμένες Αίθουσες Βασιλείας που βρίσκονταν στο κέντρο της πληγείσας περιοχής με τρόφιμα, υλικά, νερό, γεννήτριες και άλλα είδη ανάγκης. Εκεί, ικανοί Μάρτυρες οργάνωσαν συνεργεία οικοδόμησης και καθαρισμού για να επισκεφτούν τα εκατοντάδες σπίτια που χρειάζονταν φροντίδα. Δημιουργήθηκαν κουζίνες και διάδρομοι σερβιρίσματος στους χώρους των Αιθουσών Βασιλείας, και όλοι ήταν ευπρόσδεκτοι να έρθουν για να λάβουν βοήθεια. Ακόμη και ορισμένοι στρατιώτες απόλαυσαν κάποιο γεύμα και αργότερα θεάθηκαν να ρίχνουν χρήματα στα κουτιά συνεισφορών.

Ενώ οι άντρες ήταν απασχολημένοι με την επιδιόρθωση των σπιτιών, μερικές από τις γυναίκες ετοίμαζαν γεύματα. Άλλες επισκέπτονταν όσους ανθρώπους μπορούσαν να βρουν για να τους μεταδώσουν την εξήγηση που δίνει η Αγία Γραφή σχετικά με τις φυσικές καταστροφές και για να μοιράσουν κιβώτια με προμήθειες σε εκείνους που είχαν ανάγκη. Μια από αυτές ήταν η Τερέζα Περέντα. Το σπίτι της καταστράφηκε και τα παράθυρα του αυτοκινήτου της έσπασαν—ωστόσο το αυτοκίνητο ήταν φορτωμένο με κιβώτια που περιείχαν προμήθειες, έτοιμα για τους γείτονές της. Ο σύζυγός της, ο Λάσαρο, ήταν απασχολημένος με τις εργασίες σε μια Αίθουσα Βασιλείας.—Εκκλησιαστής 9:11· Λουκάς 21:11, 25.

Πολλοί από τους αστέγους βρήκαν, ως εναλλακτική λύση, κατάλυμα στα σπίτια Μαρτύρων τα οποία δεν είχε αγγίξει ο Άντριου. Άλλοι έμειναν σε δανεικά τροχόσπιτα ή σε άλλα που είχαν δωρηθεί για αυτόν το σκοπό. Μερικοί μετακόμισαν στους οικισμούς με τα αντίσκηνα που είχε στήσει ο στρατός. Άλλοι απλώς ξέγραψαν τα σπίτια τους που είχαν χαθεί και μετακόμισαν στα σπίτια φίλων και συγγενών σε άλλα μέρη της χώρας. Αυτοί δεν είχαν ούτε σπίτι ούτε δουλειά. Δεν υπήρχε ηλεκτρισμός ούτε νερό ούτε επαρκές αποχετευτικό σύστημα—έτσι ακολούθησαν την καλύτερη λύση για την περίπτωσή τους.

Το δίδαγμα που πήραν όλοι το εξέφρασε πολύ ωραία ένας ισπανόφωνος Μάρτυρας: «Είμαστε πολύ ευγνώμονες για το δίδαγμα που πήραμε όσον αφορά τους στόχους μας στη ζωή. Μπορεί, δηλαδή, να δουλεύεις επί 15 ή 20 χρόνια για να χτίσεις το σπίτι σου, να συσσωρεύσεις υλικά πράγματα και έπειτα, μέσα σε μια ώρα, μπορεί να χαθούν όλα. Αυτό μας βοηθάει να θέτουμε πνευματικούς στόχους, να κάνουμε τη ζωή πιο απλή και να σκεφτόμαστε σοβαρά την υπηρεσία μας στον Ιεχωβά».