Διαζύγιο. Υπό το Μωσαϊκό Νόμο, ο άντρας μπορούσε να διαζευχθεί τη σύζυγό του, αλλά εκείνη δεν μπορούσε να τον διαζευχθεί. Αυτός ήταν υποχρεωμένος να της δώσει γραπτό πιστοποιητικό διαζυγίου. (Δευ 24:1-4) Ο Ιησούς Χριστός έδειξε ότι αυτή η διευθέτηση για διαζύγιο στον Ισραήλ έγινε κατά παραχώρηση, λόγω της σκληροκαρδίας τους. (Ματ 19:8) Αν, όμως, κάποιος αποπλανούσε μια παρθένα που δεν ήταν αρραβωνιασμένη, αυτή έπρεπε να γίνει σύζυγός του (εκτός αν ο πατέρας της αρνούνταν να του τη δώσει), και εκείνος δεν επιτρεπόταν να τη διαζευχθεί όλες τις ημέρες του.—Δευ 22:28, 29.

υπό το Νόμο, υπήρχε ο θεσμός της πολυγαμίας και της παλλακείας κατά ανοχή του Ιεχωβά

Η σύζυγος προστατευόταν υπό το Νόμο. Μολονότι ο σύζυγος κατείχε την ανώτερη θέση στη γαμήλια διευθέτηση, ο Θεός απαιτούσε από αυτόν να προμηθεύει για την οικογένεια και να τη φροντίζει από υλική και πνευματική άποψη. Επίσης, τυχόν αδικήματα της οικογένειας είχαν αντίκτυπο σε αυτόν. Επομένως, είχε βαριά ευθύνη. Και ενώ ο σύζυγος είχε μεγαλύτερα προνόμια από τη σύζυγο, ο νόμος του Θεού προστάτευε τη σύζυγο και της έδινε ορισμένα μοναδικά προνόμια, ώστε αυτή μπορούσε να ζει μια ευτυχισμένη, παραγωγική ζωή.

Μερικά παραδείγματα διατάξεων του Νόμου που αφορούσαν τη σύζυγο ήταν τα εξής: Και ο σύζυγος και η σύζυγος ήταν δυνατόν να θανατωθούν για μοιχεία. Αν ο σύζυγος υποπτευόταν τη σύζυγό του για κρυφή απιστία, μπορούσε να τη φέρει στον ιερέα για να κρίνει το ζήτημα ο Ιεχωβά Θεός, και αν η γυναίκα ήταν ένοχη, τα αναπαραγωγικά της όργανα θα ατροφούσαν. Από την άλλη πλευρά, αν δεν ήταν ένοχη, ο σύζυγος ήταν υποχρεωμένος να την καταστήσει έγκυο, αναγνωρίζοντας έτσι δημόσια την αθωότητά της. (Αρ 5:12-31) Ο σύζυγος μπορούσε να διαζευχθεί τη σύζυγό του αν διαπίστωνε ότι υπήρχε κάτι απρεπές από μέρους της. Αυτό πιθανώς περιλάμβανε πράγματα όπως η χονδροειδής έλλειψη σεβασμού απέναντί του ή το όνειδος που μπορεί να επέφερε εκείνη στο σπιτικό του ή στο σπιτικό του πατέρα του. Η σύζυγος, όμως, προστατευόταν χάρη στην απαίτηση σύμφωνα με την οποία αυτός ήταν υποχρεωμένος να της γράψει πιστοποιητικό διαζυγίου. Στη συνέχεια ήταν ελεύθερη να παντρευτεί άλλον άντρα. (Δευ 24:1, 2) Αν η σύζυγος έκανε μια ευχή που ο σύζυγός της θεωρούσε άσοφη ή επιζήμια για την ευημερία της οικογένειας, εκείνος μπορούσε να την ακυρώσει. (Αρ 30:10-15) Αυτό, ωστόσο, αποτελούσε προστασία για τη σύζυγο, διότι την προφύλασσε από οποιαδήποτε βεβιασμένη ενέργεια που μπορεί να της προκαλούσε δυσκολίες.

Η πολυγαμία επιτρεπόταν υπό το Μωσαϊκό Νόμο, αλλά ρυθμιζόταν έτσι ώστε να προστατεύεται η σύζυγος. Ο σύζυγος δεν μπορούσε να μεταβιβάσει τα δικαιώματα του πρωτοτόκου από το γιο μιας λιγότερο αγαπητής συζύγου στο γιο της ευνοούμενης συζύγου του. (Δευ 21:15-17) Αν ο πατέρας μιας Ισραηλίτισσας πουλούσε την κόρη του ως υπηρέτρια και ο κύριός της την έπαιρνε ως παλλακίδα, ο ιδιοκτήτης της μπορούσε να επιτρέψει να γίνει απολύτρωση για αυτήν, αν δεν του ήταν αρεστή, αλλά δεν μπορούσε να την πουλήσει σε αλλοεθνή λαό. (Εξ 21:7, 8) Σε περίπτωση που είτε ο ίδιος είτε ο γιος του την είχε πάρει ως παλλακίδα και κατόπιν παντρευόταν άλλη σύζυγο, έπρεπε να της παρέχει τροφή, ρούχα και στέγη, καθώς επίσης τη γαμήλια οφειλή.—Εξ 21:9-11.

Αν ο σύζυγος κατηγορούσε κακόβουλα τη σύζυγό του πως είχε ισχυριστεί ψευδώς ότι ήταν παρθένα όταν παντρεύτηκαν, και η κατηγορία του αποδεικνυόταν ψεύτικη, αυτός τιμωρούνταν και υποχρεωνόταν να πληρώσει στον πατέρα της το διπλάσιο του γαμήλιου αντίτιμου για τις παρθένες ενώ δεν μπορούσε να τη διαζευχθεί όλες τις ημέρες του. (Δευ 22:13-19) Αν ένας άντρας αποπλανούσε κάποια παρθένα που δεν ήταν αρραβωνιασμένη, απαιτούνταν να πληρώσει στον πατέρα της το γαμήλιο τίμημα και, αν ο πατέρας το επέτρεπε, να την παντρευτεί, μη μπορώντας στη συνέχεια να τη διαζευχθεί ποτέ, όλες τις ημέρες του.—Δευ 22:28, 29· Εξ 22:16, 17.