Δύο ακόμη ιεραπόστολοι έφτασαν το Δεκέμβριο του 1948: ο Ίνγκβαντ Γιένσεν από τη Δανία και ο Όλιβερ Μακ Ντόναλντ από την Αγγλία. Αυτοί οι νέοι εργάτες του θερισμού συνέχισαν το έργο του αδελφού Λίνταλ και διένειμαν πολλά έντυπα. Το χειμώνα εργάζονταν εντός και πέριξ του Ρέικιαβικ, και στη διάρκεια του σύντομου καλοκαιριού, έστρεφαν την προσοχή τους στην κάλυψη αγροτικών τομέων κατά μήκος της ακτής. Ο Ίνγκβαντ Γιένσεν θυμάται ιδιαίτερα μια εκστρατεία κηρύγματος. Ο ίδιος έγραψε: «Στη διάρκεια του πρώτου μου καλοκαιριού στην Ισλανδία, συνόδευσα έναν άλλον ιεραπόστολο σε κάποιο ταξίδι προς τις αγροτικές περιοχές. Συνήθως πηγαίναμε με λεωφορείο ή με πλοιάριο στην επιλεγμένη περιοχή, έχοντας μαζί μας ποδήλατα, σκηνές, υπνόσακους, έντυπα και τρόφιμα. Έτσι λοιπόν, κάποιο βράδυ πλεύσαμε για την πόλη Στικγισχόλμουρ στη δυτική ακτή όπου και φτάσαμε το απόγευμα της επόμενης μέρας. Σχεδιάζαμε να επισκεφτούμε όλα τα σπίτια της πόλης και κατόπιν να πάμε με ποδήλατο στην πόλη Μπόργκαρνες, σχεδόν 100 χιλιόμετρα μακριά. Από εκεί υπήρχαν καθημερινά φεριμπότ για το Ρέικιαβικ. Το ταξίδι άρχισε καλά. Ήταν μέσα Ιουνίου και επικρατούσε ηλιοφάνεια. Την πρώτη νύχτα, ξαπλώσαμε στους υπνόσακούς μας αφού είχαμε καλύψει μέρος της πόλης. Τη νύχτα, όμως, δεν μπορούσαμε να ζεσταθούμε μέσα στους σάκους, και το επόμενο πρωί διαπιστώσαμε το λόγο: Στη διάρκεια της νύχτας είχε χιονίσει και το ύψος του χιονιού έφτασε τα δέκα εκατοστά! Ήταν αδύνατον να συντομεύσουμε το ταξίδι, εφόσον δεν υπήρχαν πλοιάρια επί μία εβδομάδα. Έτσι λοιπόν, δεν είχαμε παρά να προσκολληθούμε στο πρόγραμμά μας, να καλύψουμε την πόλη και να πάμε με ποδήλατο μέσω ενός ορεινού δρόμου στην επόμενη πόλη, καλύπτοντας τα αγροκτήματα που θα συναντούσαμε καθ’ οδόν».

Έφτασαν στο Μπόργκαρνες τέσσερις μέρες αργότερα, ποδηλατώντας μέσα σε χιονόνερο, βροχή και ριπές ανέμου ταχύτητας μέχρι και 110 χιλιομέτρων την ώρα. Ωστόσο, αυτή η κακοκαιρία αντισταθμίστηκε εν μέρει από την εξαιρετική φιλοξενία των αγροτών που συναντούσαν κατά μήκος της διαδρομής και οι οποίοι πάντοτε τους προσκαλούσαν για καφέ ή για να φάνε κάτι. Ο αδελφός Γιένσεν θυμάται ότι έτρωγαν οχτώ με δέκα φορές την ημέρα! Ο ίδιος είπε: «Αισθανόμουν ότι οι άνθρωποι θα προσβάλλονταν αν δεν δεχόμασταν την καλοσυνάτη προσφορά τους, και αυτό μας παρείχε την ευκαιρία να τους δίνουμε πλήρη μαρτυρία σχετικά με την εγκαθιδρυμένη Βασιλεία του Ιεχωβά».

Ίνγκβαντ Γιένσεν,