• Ισλανδία
    Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 2005

    • Τα Καλά Νέα Φτάνουν στην Ισλανδία

      Στη χαραυγή του 20ού αιώνα, πολλοί Ισλανδοί είχαν μεταναστεύσει στον Καναδά, εν μέρει για να ξεφύγουν από τις αντιξοότητες που προκαλούσαν οι ηφαιστειακές εκρήξεις και το δριμύ ψύχος. Εκεί κάποιοι άκουσαν για πρώτη φορά τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού. Ένας από αυτούς ήταν ο Γκέιοργκ Φιέλνιρ Λίνταλ. Λίγο καιρό αφότου αφιέρωσε τη ζωή του στον Ιεχωβά Θεό, έγινε σκαπανέας. Ο αδελφός Λίνταλ μιλούσε την ισλανδική, και έτσι το 1929, σε ηλικία 40 ετών, αποφάσισε να μετακομίσει στην Ισλανδία. Έφτασε στο Ρέικιαβικ την 1η Ιουνίου εκείνου του έτους και ήταν το πρώτο άτομο που κήρυξε τα καλά νέα στην Ισλανδία.

      Ο αδελφός Λίνταλ περίμενε τρεις μήνες ωσότου φτάσει η πρώτη του αποστολή εντύπων, αλλά αμέσως μόλις έφτασε, αυτός άρχισε να δίνει μαρτυρία σε όλους τους ανθρώπους στη χώρα. Μέχρι το τέλος Οκτωβρίου του 1929, είχε διανείμει 800 αντίτυπα του βιβλίου Η Κιθάρα του Θεού στην ισλανδική. Εκείνον τον καιρό, έγραψε: «Από τότε που έφτασα εδώ, έχω καλύψει αρκετές πόλεις με συνολικό πληθυσμό 11.000 περίπου κατοίκους. Ο πληθυσμός όλης της Ισλανδίας ανέρχεται σε 100.000 περίπου ανθρώπους ή λίγο περισσότερους, και συνεπώς υπάρχουν σχεδόν 90.000 άνθρωποι ακόμη τους οποίους πρέπει να προσεγγίσω. Θα χρειαστεί αρκετός χρόνος για να καλύψει ένα άτομο ολόκληρο τον τομέα εδώ, επειδή τα ταξίδια είναι πολύ δύσκολα. Η Ισλανδία είναι ορεινή χώρα με ανώμαλη ακτογραμμή, ενώ δεν υπάρχουν σιδηρόδρομοι ούτε αναπτυγμένο οδικό δίκτυο, και έτσι τον περισσότερο καιρό ταξιδεύω με πλοιάρια».

      Δεν υπάρχει κανένα ίχνος παραπόνου στις λίγες χειρόγραφες επιστολές οι οποίες βρίσκονται αρχειοθετημένες σε έναν παλιό χαρτονένιο φάκελο με την επιγραφή «Ισλανδία». Στην ίδια εκείνη επιστολή του 1929, ο Λίνταλ έγραψε: «Είναι μεγάλη μου χαρά να αναφέρω μια ενθαρρυντική εμπειρία που είχα πρόσφατα. Μου δόθηκε η ευκαιρία να ξαναπάω σε κάποιο μέρος όπου είχα κηρύξει παλιότερα. Συνάντησα αρκετούς ανθρώπους οι οποίοι είχαν αγοράσει βιβλία την πρώτη φορά που ήμουν εκεί. Κάποιος κύριος είπε: “Έχω διαβάσει την Κιθάρα δύο φορές και τώρα τη διαβάζω τρίτη φορά. Είναι καλό βιβλίο. Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη”. Κάποιος άλλος ανέφερε: “Να λοιπόν που ξαναήρθες. Αυτό το βιβλίο είναι πολύ καλό. Γιατί δεν εκδίδετε όλα τα βιβλία του Δικαστή Ρόδερφορντ στην ισλανδική;” Του είπα ότι πολλά από αυτά θα μπορούσε να τα έχει στη δανική. Εκείνος είπε: “Στείλε μου οτιδήποτε έχεις, ναι, και τους τόμους του Πάστορα Ρώσσελ, για να έχω αρκετά έντυπα να διαβάσω αυτόν το χειμώνα”. Και άλλοι εξέφρασαν την εκτίμησή τους για τα βιβλία. Είμαι ευγνώμων στον Θεό που μου επιτρέπει να φέρνω το άγγελμα της αλήθειας σε όσους έχουν ευήκοο αφτί».

      Αποτελούσε τεράστιο έργο το να μπορέσει ένα άτομο να πλησιάσει όλους τους ανθρώπους σε αυτό το νησί, το οποίο είναι μεγαλύτερο από τη μισή Αγγλία. Η Ισλανδία έχει έκταση 300 περίπου χιλιόμετρα από το βορρά προς το νότο και σχεδόν 500 χιλιόμετρα από την ανατολή προς τη δύση. Το μήκος της ακτογραμμής, η οποία περιλαμβάνει φιόρδ και κολπίσκους, είναι σχεδόν 6.400 χιλιόμετρα. Ωστόσο, μέσα σε δέκα χρόνια ο αδελφός Λίνταλ κάλυψε ολόκληρο το νησί, κηρύττοντας τα καλά νέα και διανέμοντας έντυπα. Ταξίδευε κατά μήκος της ακτής με πλοιάρια, και όταν επισκεπτόταν τα αγροκτήματα στην ενδοχώρα, χρησιμοποιούσε δύο πόνι, το ένα για να μεταφέρει τον ίδιο και το άλλο για να μεταφέρει τα έντυπα και τα πράγματά του. Σύμφωνα με τους αδελφούς που είχαν το προνόμιο να συνεργαστούν μαζί του μερικά χρόνια προτού φύγει από την Ισλανδία, ο αδελφός Λίνταλ ήταν ένας αφοσιωμένος και σοβαρά σκεπτόμενος αδελφός, ντροπαλός και συγκρατημένος, καθώς και λιγομίλητος. Ήταν άντρας με επιβλητικό ανάστημα—ψηλός—παραήταν μεγαλόσωμος για τα μικρά ισλανδικά πόνι που χρησιμοποιούσε στα ταξίδια του. Μερικές φορές όταν έμενε χωρίς πόνι, ήταν αρκετά δυνατός ώστε να μεταφέρει μόνος του τα βιβλία του και τα πράγματά του.

      Όταν άρχισε την αποστολή του στην Ισλανδία το 1929, ο αδελφός Λίνταλ δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο δύσκολη θα ήταν αυτή και πόσο πολλή υπομονή και εγκαρτέρηση θα απαιτούνταν για να «σπάσει τον πάγο». Επί 18 χρόνια σχεδόν, ο αδελφός Λίνταλ ήταν ο μόνος Μάρτυρας στην Ισλανδία. Παρά το σκληρό έργο του, δεν είδε κανέναν να τάσσεται υπέρ της Βασιλείας. Το 1936 έγραψε: «Όσον καιρό βρίσκομαι εδώ, έχω δώσει στους ανθρώπους 26.000 με 27.000 βιβλία. Πολλοί τα έχουν διαβάσει. Μερικοί φαίνεται ότι τάσσονται εναντίον της αλήθειας, αλλά η πλειονότητα παραμένει εντελώς αδιάφορη».

      Ορισμένοι, όμως, εκτιμούσαν το άγγελμα που τους μετέφερε. Παραδείγματος χάρη, κάποιος ηλικιωμένος κύριος δέχτηκε ένα αντίτυπο του βιβλίου Η Κιθάρα του Θεού. Όταν ο αδελφός Λίνταλ ξαναπήγε αρκετούς μήνες αργότερα, συνάντησε την κόρη του ηλικιωμένου κυρίου, η οποία του είπε ότι το βιβλίο άρεσε στον πατέρα της και ότι το είχε μελετήσει ολόκληρο προτού πεθάνει. Μάλιστα, σε αρμονία με κάποιο ειδωλολατρικό έθιμο, είχε ζητήσει να του βάλουν το βιβλίο στο φέρετρό του όταν θα πέθαινε, κάτι που έγινε.

      Η μακρά, μοναχική παραμονή του αδελφού Λίνταλ στην Ισλανδία τερματίστηκε στις 25 Μαρτίου 1947, όταν έφτασαν απόφοιτοι της Βιβλικής Σχολής Γαλαάδ της Σκοπιάς. Ο ίδιος συνέχισε την υπηρεσία του εκεί μέχρις ότου επέστρεψε στον Καναδά το 1953. Δεκαέξι χρόνια αργότερα, ο Πολ Χάινε Πίδερσεν, ο οποίος υπηρετούσε τότε ως ειδικός σκαπανέας στην Ισλανδία, αποφάσισε να ταξιδέψει στο Γουίνιπεγκ του Καναδά για να συναντήσει τον αδελφό Λίνταλ και να πάρει από πρώτο χέρι μερικές πληροφορίες σχετικά με το έργο του στην Ισλανδία επειδή, στο μεταξύ, οι ιεραπόστολοι που είχαν συνεργαστεί με τον αδελφό Λίνταλ στην Ισλανδία είχαν φύγει από τη χώρα. Ενώ έκανε διακοπές στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο αδελφός Πίδερσεν ταξίδεψε με λεωφορείο στο Γουίνιπεγκ. Όταν έφτασε, έμαθε ότι ο αδελφός Λίνταλ είχε τελειώσει την επίγεια πορεία του εκείνο το πρωί. Είχε υπηρετήσει τον Ιεχωβά πιστά έως το θάνατό του.