Κατά τη διάρκεια των περασμένων δέκα χρόνων, ο αριθμός των διαγγελέων της Βασιλείας έχει υπερδιπλασιαστεί. Τώρα υπάρχουν εφτά εκκλησίες και ένας απομονωμένος όμιλος, συνολικά 280 διαγγελείς των καλών νέων. Ας κάνουμε το γύρο του νησιού για να επισκεφτούμε αυτές τις εκκλησίες.

Γύρω από την Πρωτεύουσα

Οι αδελφοί και οι αδελφές που υπέμειναν όλα αυτά τα χρόνια έχουν ευλογηθεί πλούσια. Υπάρχουν τώρα δυο ακμάζουσες εκκλησίες στο Ρέικιαβίκ, στην πρωτεύουσα. Συναθροίζονται σε μια υπέροχη Αίθουσα Βασιλείας που βρίσκεται στο ίδιο κτίριο με το γραφείο τμήματος, το οποίο αφιερώθηκε το 1975.

Ο Φρέδρικ και η Έιντα ήταν μεταξύ των εφτά που βαφτίστηκαν το 1956. «Θυμάμαι ότι κάναμε τις συναθροίσεις σε ένα μικρό δωμάτιο, στη σοφίτα όπου ζούσαν οι ιεραπόστολοι», λέει ο Φρέδρικ. «Υπήρχε χώρος για 12 καρέκλες, αλλά μερικές φορές, όταν έρχονταν περισσότεροι από ό,τι συνήθως, ανοίγαμε την πόρτα του μικρού δωματίου που βρισκόταν δίπλα. Πόση διαφορά με την κατάσταση που υπάρχει σήμερα καθώς δυο εκκλησίες γεμίζουν την Αίθουσα Βασιλείας!»

Η πιο κοντινή εκκλησία στο Ρέικιαβίκ είναι το Κγιέπλαβικ, περίπου 50 χιλιόμετρα δυτικότερα. Στη διαδρομή μας προσπερνάμε εκτάσεις καλυμμένες από λάβα. Το δέκα τοις εκατό της Ισλανδίας είναι καλυμμένο από λάβα. Οι πρώτες μορφές βλάστησης που εμφανίζονται σε αυτές τις εκτάσεις είναι λειχήνες και βρύα, αλλά στις παλιότερες εκτάσεις θα βρείτε άγρια μούρα και χαμηλούς θάμνους.

Η εκκλησία στο Κγιέπλαβικ έχει 19 ευαγγελιζομένους και σχηματίστηκε το 1965. Κοντά βρίσκεται το διεθνές αεροδρόμιο και επίσης εκεί βρίσκεται μια στρατιωτική βάση των Η.Π.Α. Αν και οι Μάρτυρες δεν κατόρθωσαν ποτέ να εργαστούν από σπίτι σε σπίτι μέσα στη βάση, διεξάγουν εκεί πολλές Γραφικές μελέτες και μερικά άτομα έχουν γνωρίσει την αλήθεια.

Μια άλλη εκκλησία βρίσκεται στο Σέλφος, 55 χιλιόμετρα ανατολικά του Ρέικιαβίκ. Εδώ βλέπουμε καταπράσινους αγρούς, βοοειδή και πρόβατα, περιλαμβανομένου και του μεγαλύτερου γαλακτοκομείου της Ισλανδίας. Καθ’ οδόν περνάμε από το Κβερατζέρδι, μια μικρή πόλη σε μια γραφική κοιλάδα. Από κάποια απόσταση, παρατηρούμε στήλες ατμού οι οποίες ξεπηδούν από τις θερμές πηγές που βρίσκονται παντού στην κοιλάδα. Πρόκειται για μια από τις πιο εκτεταμένες θερμικές περιοχές της χώρας, και έχουν χτιστεί πολλά θερμοκήπια με σκοπό την αξιοποίηση αυτών των πόρων και την παραγωγή ντοματών, αγγουριών και διαφόρων λουλουδιών θερμοκηπίου.

Σε αυτή την περιοχή υπάρχει μια μικρή αλλά δραστήρια εκκλησία με 19 ευαγγελιζομένους της Βασιλείας. Ο Σίκουρδουρ και η Γκβέδρουν Σβάβα μετακόμισαν από το Ρέικιαβίκ για να υποστηρίξουν αυτόν το μικρό όμιλο την εποχή περίπου που σχηματίστηκε η εκκλησία το 1988. Ο Σίκουρδουρ είναι ο μόνος πρεσβύτερος εκεί. Προτού γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά, δηλαδή πριν από δέκα χρόνια σχεδόν, ήταν διάσημος μουσικός· έπαιζε ντραμς σε διάφορα συγκροτήματα. Σήμερα, κερδίζει το ψωμί του καθαρίζοντας τζάμια και επίσης διδάσκοντας μουσική. Ο τρόπος ζωής του όταν ανήκε στον κόσμο του θεάματος του έφερε πολλά προβλήματα, όπως χρήση ναρκωτικών, υπερκατανάλωση ποτού και ένα διαλυμένο γάμο. Πόσο ικανοποιημένος είναι τώρα που έχει σκοπό στη ζωή και υπηρετεί τον Ιεχωβά!

Στο Ανατολικό Άκρο

Φεύγοντας από το Σέλφος, ξεκινούμε ένα ταξίδι 680 χιλιομέτρων, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου θα γίνει σε στενούς και κακοτράχαλους χαλικόστρωτους δρόμους. Κατευθυνόμαστε προς την επόμενη εκκλησία στην πόλη Ρέιθαρφγιέρδερ, στην ανατολική ακτή. Έπειτα από μισή ώρα βλέπουμε το Χέκλα, το πιο φημισμένο ισλανδικό ηφαίστειο. Αυτό εξερράγη τέσσερις φορές στη διάρκεια του αιώνα μας.

Έχουμε περάσει δέκα ώρες περίπου στο δρόμο, οπότε φτάνουμε στον προορισμό μας. Στο Ρέιθαρφγιέρδερ, συναντάμε τους 12 ευαγγελιζομένους της πιο πρόσφατης εκκλησίας στην Ισλανδία. Κανένας Μάρτυρας δεν ζούσε στην περιοχή, ώσπου ιδρύθηκε εκεί ένας ιεραποστολικός οίκος στα τέλη του 1988. Ο Τσελ και η Ίρας, ένα ζευγάρι Σουηδών ιεραποστόλων, οι οποίοι υπηρετούν στην Ισλανδία από το 1963, έχουν διοριστεί να εργάζονται ανάμεσα στους 15.000 ανθρώπους που ζουν σε αυτή την αγροτική περιοχή. Πολλοί ζουν σε μικρά ψαροχώρια κατά μήκος της ακτής, η οποία καλύπτει 500 περίπου χιλιόμετρα.

Ο Τσελ αφηγείται: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ιεχωβά έχει ευλογήσει πλούσια το έργο της Βασιλείας στο μέρος αυτό της Ισλανδίας. Την 1η Ιανουαρίου 1993, σχηματίστηκε μια εκκλησία και εμείς διεξάγουμε πολλές καλές Γραφικές μελέτες με άτομα τα οποία σημειώνουν θαυμάσια πρόοδο.

Κατευθυνόμαστε προς Βορρά

Αφήνουμε το Ρέιθαρφγιέρδερ και κατευθυνόμαστε δυτικά. Η επόμενη εκκλησία βρίσκεται 300 χιλιόμετρα μακριά, στην πόλη Άκουρέιρι. Ειδικοί ολοχρόνιοι κήρυκες διορίστηκαν να εργαστούν εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Από την αρχή ακόμη, το έργο συνάντησε σκληρή εναντίωση από μερικούς κληρικούς. Δημοσιεύτηκαν άρθρα στην τοπική εφημερίδα τα οποία προειδοποιούσαν τον κόσμο για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Επίσης, πολλοί από τους ανθρώπους στην πόλη αναμειγνύονταν με τον πνευματισμό. Αλλά χάρη στην υπομονή και στην εγκαρτέρηση διάφορων σκαπανέων και ιεραποστόλων, σήμερα υπάρχει μια δραστήρια και στοργική εκκλησία 35 κηρύκων της Βασιλείας.

Ο Φρέδρικ, ένας από τους πρεσβυτέρους εκεί, ήταν ψαράς. Αφού παρακολούθησε τη συνέλευση περιφερείας το 1982, πείστηκε ότι αυτά που μάθαινε ήταν η αλήθεια. Επέστρεψε στο Άκουρέιρι, αποφασισμένος να δώσει μαρτυρία στην οικογένειά του, στους φίλους του και στους συναδέλφους του. Ο Φρέδρικ έκανε σχέδια να εγκαταλείψει το επάγγελμα του ψαρά ώστε να μπορεί να διαθέτει περισσότερο χρόνο στην εκκλησία. Είπε στη φίλη του, τη Χέλγκα, ότι δεν θα μπορούσαν πια να ζουν μαζί μέχρι να παντρευτούν, αφού εκείνος θα γινόταν Μάρτυρας του Ιεχωβά. Ο Φρέδρικ επίσης ήθελε να μελετήσει και εκείνη την Αγία Γραφή, επειδή δεν επρόκειτο να ‘παντρευτεί κάποια που δεν ήταν ομόπιστη’. (1 Κορινθίους 7:39) Προς έκπληξή του, η Χέλγκα άρχισε να μελετάει. Παντρεύτηκαν το Φεβρουάριο του 1983 και βαφτίστηκαν λίγο αργότερα. Με τον καιρό, η μητέρα επίσης και η αδελφή του Φρέδρικ δέχτηκαν την αλήθεια.

Ο τελευταίος σταθμός μας είναι η Άκρανες, 350 χιλιόμετρα από το Άκουρέιρι, όπου φτάσαμε αφού περάσαμε τρεις οροσειρές και διασχίσαμε πολλές όμορφες κοιλάδες. Εδώ ο δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος, πράγμα που κάνει τη διαδρομή ευχάριστη σε σύγκριση με τους κακοτράχαλους και στενούς χαλικόστρωτους δρόμους που διασχίσαμε κατά το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής. Στην Άκρανες έχουμε τη μικρότερη εκκλησία που υπάρχει στην Ισλανδία—πέντε ευαγγελιζόμενοι, οι δύο από τους οποίους υπηρετούν ως πρεσβύτεροι. Αποτελείται από δυο οικογένειες που ανταποκρίθηκαν στην «πρόσκληση για τη Μακεδονία», άφησαν μια από τις μεγαλύτερες εκκλησίες στο Ρέικιαβίκ και εγκαταστάθηκαν σε αυτή τη μικρή πόλη για να υπηρετήσουν εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη. (Πράξεις 16:9, 10)