Ο Ιησούς, αφού αποκάλεσε τους μαθητές του «το φως του κόσμου», έκανε λίγα ακόμη σχόλια για το πώς χρησιμοποιείται το λυχνάρι και τι ευθύνη συνεπαγόταν αυτό για εκείνους. (Ματθ. 5:15, 16) Συμπλήρωσε την παραβολή του για το χαμένο πρόβατο με ένα σχόλιο για τη χαρά που γίνεται στον ουρανό όταν μετανοεί ένας αμαρτωλός. (Λουκ. 15:7) Και μετά την ιστορία που αφηγήθηκε για τον καλό Σαμαρείτη, ο Ιησούς υπέβαλε στον ακροατή του μια εύστοχη ερώτηση την οποία συμπλήρωσε με μια άμεση συμβουλή. (Λουκ. 10:36, 37) Σε αντίθεση με τις προηγούμενες περιπτώσεις, ο Ιησούς εξήγησε την παραβολή του για τα διάφορα είδη χώματος και την παραβολή για τα ζιζάνια στον αγρό μόνο σε όσους ήταν αρκετά ταπεινόφρονες ώστε να τον ρωτήσουν, όχι στα πλήθη. (Ματθ. 13:1-30, 36-43) Τρεις ημέρες πριν από το θάνατό του, ο Ιησούς είπε μια παραβολή για κάποιους δολοφόνους αμπελουργούς. Δεν έκανε καμιά εφαρμογή, ούτε και χρειαζόταν να κάνει. «Οι πρωθιερείς και οι Φαρισαίοι . . . κατάλαβαν ότι μιλούσε για αυτούς». (Ματθ. 21:33-45) Έτσι λοιπόν, η φύση του παραδείγματος, η νοοτροπία του ακροατηρίου και ο δικός σας στόχος είναι παράγοντες που καθορίζουν αν χρειάζεται να γίνει εφαρμογή και, αν ναι, σε ποιο βαθμό.

Τι έκανε ο Ιησούς Χριστός; Είτε μιλούσε στα πλήθη είτε στους μαθητές του, ο Ιησούς δεν αντλούσε τα παραδείγματά του από καταστάσεις που επικρατούσαν αποκλειστικά και μόνο σε χώρες έξω από τον Ισραήλ. Τέτοια παραδείγματα δεν θα ήταν γνώριμα στο ακροατήριό του. Λόγου χάρη, ο Ιησούς δεν ανέφερε τίποτα για τον τρόπο ζωής στη βασιλική αυλή της Αιγύπτου ή για τις θρησκευτικές συνήθειες στην Ινδία. Παρ’ όλα αυτά, οι παραβολές του έβγαιναν από δραστηριότητες που ήταν κοινές μεταξύ ανθρώπων όλων των χωρών. Μίλησε για την επιδιόρθωση των ρούχων, για επαγγελματικές συναλλαγές, για την απώλεια κάποιου πολύτιμου αντικειμένου και για τη συμμετοχή σε γαμήλια συμπόσια. Κατανοούσε πώς αντιδρούν οι άνθρωποι σε ποικίλες περιστάσεις και χρησιμοποίησε αυτή τη γνώση. (Μάρκ. 2:21· Λουκ. 14:7-11· 15:8, 9· 19:15-23) Εφόσον το δημόσιο κήρυγμά του απευθυνόταν κυρίως στο λαό του Ισραήλ, οι παραβολές του Ιησού παρέπεμπαν πολύ συχνά σε αντικείμενα και δραστηριότητες που ήταν μέρος της καθημερινής τους ζωής. Γι’ αυτό, αναφέρθηκε σε πράγματα όπως η γεωργία, το πώς ανταποκρίνονται τα πρόβατα στον ποιμένα τους και η χρήση δερμάτινων ασκιών για την αποθήκευση του κρασιού. (Μάρκ. 2:22· 4:2-9· Ιωάν. 10:1-5) Μνημόνευσε επίσης γνώριμα ιστορικά παραδείγματα—τη δημιουργία του πρώτου ανθρώπινου ζευγαριού, τον Κατακλυσμό των ημερών του Νώε, την καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρρων, το θάνατο της γυναίκας του Λωτ και πολλά άλλα. (Ματθ. 10:15· 19:4-6· 24:37-39· Λουκ. 17:32) Παρόμοια και εσείς, όταν διαλέγετε παραδείγματα, λαβαίνετε προσεκτικά υπόψη ποιες δραστηριότητες είναι κοινές μεταξύ των ακροατών σας καθώς και ποιο είναι το πολιτιστικό τους παρελθόν;

Τι μπορείτε να κάνετε αν μιλάτε, όχι σε μεγάλο ακροατήριο, αλλά σε ένα ή ίσως σε λίγα μόνο άτομα; Προσπαθήστε να διαλέξετε κάποιο παράδειγμα που να είναι ιδιαίτερα κατάλληλο για αυτό το μικρό ακροατήριο. Όταν ο Ιησούς έδωσε μαρτυρία σε μια Σαμαρείτισσα σε κάποιο πηγάδι κοντά στη Συχάρ, χρησιμοποίησε τις εκφράσεις «ζωντανό νερό», «δεν πρόκειται να διψάσει ποτέ» και «πηγή νερού που θα αναβλύζει για να μεταδίδει αιώνια ζωή»—όλες αυτές οι εκφράσεις ήταν σχήματα λόγου που σχετίζονταν άμεσα με ό,τι έκανε εκείνη η γυναίκα. (Ιωάν. 4:7-15) Και όταν μίλησε σε κάποιους ανθρώπους που έπλεναν τα δίχτυα τους, διάλεξε ένα σχήμα λόγου συναφές με την αλιεία. (Λουκ. 5:2-11) Τόσο στη μία όσο και στην άλλη περίπτωση, θα μπορούσε να μιλήσει για τη γεωργία, εφόσον εκείνοι οι άνθρωποι ζούσαν σε αγροτική περιοχή, αλλά πόσο πιο αποτελεσματικό ήταν το ότι η νοερή εικόνα που σκιαγράφησε αναφερόταν στις δικές τους δραστηριότητες! Εσείς προσπαθείτε να το κάνετε αυτό;

Αντί να κάνει περίπλοκες συγκρίσεις, ο Ιησούς αναφερόταν σε απλά, καθημερινά ζητήματα. Χρησιμοποιούσε μικρά πράγματα για να εξηγεί τα μεγαλύτερα, και εύκολα πράγματα για να διευκρινίζει τα δύσκολα. Κάνοντας συσχετισμούς ανάμεσα στα καθημερινά γεγονότα και στις πνευματικές αλήθειες, ο Ιησούς βοηθούσε τους ανθρώπους να συλλαμβάνουν πιο εύκολα και να θυμούνται τις πνευματικές αλήθειες τις οποίες δίδασκε. Τι θαυμάσιο παράδειγμα για εμάς!