18. Με ποιες παραβολές, έργα και συμβουλευτικά λόγια συνεχίζεται το κήρυγμα της Βασιλείας;

¹⁸ Συνοδευόμενος από τους 12, ο Ιησούς διέρχεται «πάσαν πόλιν και κώμην, κηρύττων και ευαγγελιζόμενος την βασιλείαν του Θεού». Λέει την παραβολή του σπορέα, και ολοκληρώνει τη συζήτηση αναφέροντας: «Προσέχετε λοιπόν πώς ακούετε· διότι όστις έχει, θέλει δοθή εις αυτόν, και όστις δεν έχει, και εκείνο το οποίον νομίζει ότι έχει θέλει αφαιρεθή απ’ αυτού». (8:1, 18) Ο Ιησούς συνεχίζει να κάνει αξιοθαύμαστα έργα και θαύματα. Δίνει, επίσης, στους 12 εξουσία επί των δαιμονίων, καθώς και τη δύναμη να θεραπεύουν αρρώστιες, και τους αποστέλλει «να κηρύττωσι την βασιλείαν του Θεού, και να ιατρεύωσι τους ασθενούντας». Πέντε χιλιάδες άνθρωποι τρέφονται θαυματουργικά. Ο Ιησούς μεταμορφώνεται πάνω στο βουνό, και την επομένη θεραπεύει ένα δαιμονιζόμενο αγόρι, το οποίο δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν οι μαθητές. Λέει σ’ εκείνους που θέλουν να τον ακολουθήσουν να έχουν υπόψη τους το εξής: «Αι αλώπεκες έχουσι φωλεάς και τα πετεινά του ουρανού κατοικίας, ο δε Υιός του ανθρώπου δεν έχει πού να κλίνη την κεφαλήν». Για να είναι κάποιος κατάλληλος για τη Βασιλεία του Θεού πρέπει να βάλει το χέρι του στο άροτρο και να μην κοιτάζει πίσω.—9:2, 58.

19. Πώς δείχνει παραστατικά ο Ιησούς την αληθινή αγάπη για τον πλησίον;

¹⁹ Η μετέπειτα διακονία του Ιησού στην Ιουδαία (10:1–13:21). Ο Ιησούς αποστέλλει άλλους 70 στο ‘θερισμό’, και αυτοί γεμίζουν χαρά λόγω της επιτυχίας που έχει η διακονία τους. Καθώς κηρύττει ο Ιησούς, κάποιος τον ρωτάει, θέλοντας να αποδείξει ότι είναι δίκαιος: «Τις είναι ο πλησίον μου;» Προς απάντηση, ο Ιησούς λέει την παραβολή του συμπονετικού Σαμαρείτη. Ένας περαστικός ιερέας κι ένας Λευίτης αγνοούν έναν άνθρωπο που κείτεται στην άκρη του δρόμου μισοπεθαμένος από τα χτυπήματα που του έδωσαν ληστές. Κάποιος περιφρονημένος Σαμαρείτης είναι αυτός που σταματάει, περιποιείται σπλαχνικά τις πληγές αυτού του ανθρώπου, τον βάζει πάνω στο ζώο του, τον πηγαίνει σ’ ένα ξενοδοχείο και πληρώνει για να τον περιποιηθούν. Ασφαλώς, «ο ποιήσας το έλεος εις αυτόν» γίνεται ο πλησίον.—10:2, 29, 37.

20. (α) Ποιο σημείο τονίζει ο Ιησούς στη Μάρθα και στη Μαρία; (β) Πόση σπουδαιότητα αποδίδει στην προσευχή;

²⁰ Στο σπίτι της Μάρθας, ο Ιησούς την επιπλήττει ήπια, επειδή μεριμνά υπερβολικά για τις δουλειές του σπιτιού της, και επαινεί τη Μαρία, επειδή διαλέγει την καλύτερη μερίδα, δηλαδή να κάθεται και να ακούει τα λόγια του. Διδάσκει στους μαθητές του την υποδειγματική προσευχή καθώς και ότι χρειάζεται να εμμένουν στην προσευχή, λέγοντας: «Αιτείτε και θέλει σας δοθή· ζητείτε και θέλετε ευρεί». Αργότερα, βγάζει δαιμόνια και διακηρύττει ότι είναι ευτυχισμένοι «οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάττοντες αυτόν». Στη διάρκεια ενός γεύματος, συγκρούεται με τους Φαρισαίους γύρω από το θέμα του Νόμου και εκτοξεύει ουαί εναντίον τους, επειδή αυτοί αφαιρούν «το κλειδίον της γνώσεως».—11:9, 28, 52.

21. Ποια προειδοποίηση δίνει ο Ιησούς για την πλεονεξία, και τι προτρέπει τους μαθητές του να κάνουν;

²¹ Καθώς βρίσκεται πάλι με τα πλήθη, κάποιος παρακαλάει τον Ιησού: «Ειπέ προς τον αδελφόν μου να μοιρασθή μετ’ εμού την κληρονομίαν». Ο Ιησούς, με την απάντησή του, φτάνει στη ρίζα του προβλήματος: «Προσέχετε και φυλάττεσθε από της πλεονεξίας· διότι εάν τις έχη περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού». Έπειτα, λέει την παραβολή του πλούσιου που κατεδάφισε τις αποθήκες του για να οικοδομήσει μεγαλύτερες, αλλά πέθανε την ίδια εκείνη νύχτα και άφησε τα πλούτη του σε άλλους. Ο Ιησούς εξηγεί με λίγα λόγια τι θέλει να δείξει: «Ούτω θέλει είσθαι όστις θησαυρίζει εις εαυτόν και δεν πλουτεί εις Θεόν». Αφού προτρέπει τους μαθητές του να επιζητούν πρώτα τη Βασιλεία του Θεού, ο Ιησούς τούς λέει: «Μη φοβού, μικρόν ποίμνιον· διότι ο Πατήρ σας ηυδόκησε να σας δώση την βασιλείαν». Το Σάββατο θεραπεύει μια γυναίκα που ήταν άρρωστη επί 18 έτη, κι αυτό οδηγεί σε περαιτέρω σύγκρουση με τους εναντιουμένους του, οι οποίοι ντροπιάζονται.—12:13, 15, 21, 32.

22. Με ποιες εύστοχες παραβολές διδάσκει ο Ιησούς σχετικά με τη Βασιλεία;

²² Η μετέπειτα διακονία του Ιησού, κυρίως στην Περαία (13:22–19:27). Ο Ιησούς χρησιμοποιεί παραστατικές παραβολές εφιστώντας την προσοχή των ακροατών του στη Βασιλεία του Θεού. Δείχνει ότι όσοι επιζητούν εξύψωση και τιμές θα ταπεινωθούν. Όποιος κάνει συμπόσιο, ας προσκαλέσει τους φτωχούς που δεν μπορούν να ανταποδώσουν· αυτός θα είναι ευτυχισμένος και θα λάβει ανταπόδοση «εν τη αναστάσει των δικαίων». Έπειτα, ακολουθεί η παραβολή του ανθρώπου ο οποίος παραθέτει ένα πλούσιο δείπνο. Οι προσκεκλημένοι, ο ένας κατόπιν του άλλου, βρίσκουν κάποια πρόφαση για να μην πάνε: Ο ένας έχει αγοράσει κάποιο χωράφι, ο άλλος έχει αγοράσει μερικά βόδια κι ένας άλλος μόλις έχει παντρευτεί. Οργισμένος ο οικοδεσπότης στέλνει να του φέρουν «τους πτωχούς και βεβλαμμένους και χωλούς και τυφλούς», και δηλώνει ότι κανένας από εκείνους τους πρώτους προσκεκλημένους δεν «θέλει γευθή» έστω και κάτι από το δείπνο του. (14:14, 21, 24) Ο Ιησούς αναφέρει την παραβολή για το χαμένο πρόβατο που βρέθηκε, λέγοντας: «Σας λέγω ότι ούτω θέλει είσθαι χαρά εν τω ουρανώ δια ένα αμαρτωλόν μετανοούντα μάλλον παρά δια ενενήκοντα εννέα δικαίους, οίτινες δεν έχουσι χρείαν μετανοίας». (15:7) Παρόμοιο νόημα έχει η παραβολή της γυναίκας που σκουπίζει το σπίτι της για να ξαναβρεί μια δραχμή.f

23. Τι καταδεικνύεται από την αφήγηση για τον άσωτο γιο;

²³ Ο Ιησούς, κατόπιν, λέει για τον άσωτο γιο που ζήτησε από τον πατέρα του το μερίδιό του από την περιουσία και μετά το σπατάλησε «ζων ασώτως». Όταν βρέθηκε σε τρομερή ανάγκη, ο γιος λογικεύτηκε, επέστρεψε στο σπίτι του και ικέτευσε τον πατέρα του να του δείξει έλεος. Ο πατέρας του τον σπλαχνίστηκε και «δραμών επέπεσεν επί τον τράχηλον αυτού και κατεφίλησεν αυτόν». Του έδωσε ωραία ρούχα, ετοίμασε ένα μεγάλο συμπόσιο και «ήρχισαν να ευφραίνωνται». Αλλά ο μεγαλύτερος γιος ενοχλήθηκε. Με στοργικό τρόπο, ο πατέρας του τον διόρθωσε: «Τέκνον, συ πάντοτε μετ’ εμού είσαι, και πάντα τα εμά σα είναι· έπρεπε δε να ευφρανθώμεν και να χαρώμεν, διότι ο αδελφός σου ούτος νεκρός ήτο και ανέζησε, και απολωλώς ήτο και ευρέθη».—15:13, 20, 24, 31, 32.

24. Ποιες αλήθειες τονίζει ο Ιησούς στην παραβολή του πλούσιου και του Λάζαρου και στην παραβολή του Φαρισαίου και του τελώνη;

²⁴ Όταν ακούν την παραβολή του άδικου οικονόμου, οι φιλάργυροι Φαρισαίοι περιγελούν τη διδασκαλία του Ιησού, αλλά αυτός τους λέει: «Σεις είσθε οι δικαιόνοντες εαυτούς ενώπιον των ανθρώπων, ο Θεός όμως γνωρίζει τας καρδίας σας· διότι εκείνο, το οποίον μεταξύ των ανθρώπων είναι υψηλόν, βδέλυγμα είναι ενώπιον του Θεού». (16:15) Με την παραβολή του πλούσιου και του Λάζαρου, ο Ιησούς δείχνει πόσο μεγάλο είναι το χάσμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ εκείνων οι οποίοι έχουν την εύνοια του Θεού και εκείνων οι οποίοι έχουν την αποδοκιμασία του. Ο Ιησούς προειδοποιεί τους μαθητές ότι θα υπάρξουν αφορμές για πρόσκομμα, αλλά «ουαί εις εκείνον, δια του οποίου έρχονται»! Λέει ότι θα παρουσιαστούν δυσκολίες «καθ’ ην ημέραν ο Υιός του ανθρώπου θέλει φανερωθή». «Ενθυμείσθε την γυναίκα του Λωτ», τους λέει. (17:1, 30, 32) Με μια παραβολή, παρέχει τη διαβεβαίωση ότι σίγουρα ο Θεός θα ενεργήσει χάρη «των βοώντων προς αυτόν ημέραν και νύκτα». (18:7) Κατόπιν, με μια άλλη παραβολή ελέγχει όσους αυτοδικαιώνονται: Ένας Φαρισαίος, προσευχόμενος μέσα στο ναό, ευχαριστεί τον Θεό που δεν είναι σαν τους άλλους ανθρώπους. Ένας τελώνης, που στέκεται σε απόσταση και δεν θέλει ούτε τα μάτια του να σηκώσει προς τον ουρανό, προσεύχεται: «Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ». Πώς κρίνει ο Ιησούς αυτή την κατάσταση; Δηλώνει ότι ο τελώνης είναι πιο δίκαιος από τον Φαρισαίο, «διότι πας ο υψών εαυτόν θέλει ταπεινωθή, ο δε ταπεινών εαυτόν θέλει υψωθή». (18:13, 14) Ο Ιησούς φιλοξενείται στην Ιεριχώ από τον τελώνη Ζακχαίο και λέει την παραβολή των 10 μνων, αντιπαραβάλλοντας το αποτέλεσμα που προκύπτει όταν γίνεται ευσυνείδητη διαχείριση των εμπιστευμένων συμφερόντων μ’ εκείνο που προκύπτει όταν αυτά αποκρύπτονται.